Ενα ερωτημα λιγο καταθλιπτικο αλλα καποια στιγμη στο μελλον 8α μας απασχολισει ολους λιγο πολη ... τι θα θελατε να αφισεται σε αφτον τον κοσμο πριν τον εγκαταληψεται ... ?
Ενα ερωτημα λιγο καταθλιπτικο αλλα καποια στιγμη στο μελλον 8α μας απασχολισει ολους λιγο πολη ... τι θα θελατε να αφισεται σε αφτον τον κοσμο πριν τον εγκαταληψεται ... ?
Μετά από μένα το χάος. Δεν ξέρω αν σε κάλυψα. λολ
Λοιπόν, σοβαρά τώρα, θέλω να αφήσω ανθρώπους που με αγάπησαν γι αυτό που είμαι. Τίποτε άλλο.
Πέθανε ο θείοοος, πέθανε ο θείοοος, πέθανε ο θείοοοος (αυτή η καταπληκτική σκηνή στην ελληνική ταινία με Ξαρχάκο, Βλαχοπούλου, Σειληνό, Ιωαννίδου νομίζω, ε, αυτό θυμάμαι πάντα όταν σκέφτομαι το θάνατο, λολ, μεγάλες αλήθειες που μας έλεγαν οι μεγάλοι δημιουργοί, μέσα εντελώς στην ανθρώπινη φύση και στην πραγματικότητα).
Μολοστρόι, να σε ρωτήσω? Υπάρχει λόγος που κάνεις τέτοιες σκέψεις νέος άνθρωπος? Φοβάσαι κάτι, σε απασχολεί κάτι, σκέφτεσαι έντονα κάτι?
Δεν σκοπευω να εγκαταλειψω...λεω να πολεμησω τον χαροντα στα μαρμαρενια αλωνια:P
Η ελπιδα πεθαινει τελευταια...κλπ κλπ.
χαχαααα! Μπράβο διγενή μας!
Καλημερα
Αυτο ειναι ένα ερωτημα που με απασχολει συχνα.Νομιζω οτι αυτο μου συμβαινει συνηθως οταν βρεθω σε χωρους οπως ναοι(χριστιανικοι η ελληνικοι),οταν βρισκομαι ψηλα σε καποιο βουνο η οταν ατενιζω την θαλασα...Νιωθω μεσα μου μια αγωνια και μια εντονη ανησυχια.Ακομα και σημερα δεν ξερω τι θα ηθελα να αφησω πισω μου το ψαχνω ομως...Αυτο που βλεπω γυρω μου και ειναι συνηθες φαινομενο ειναι η δημιουργια οικογενειας δλδ οι πιο πολλοι το αντιμρτωπιζουν κανοντας παιδια,αλλοι παλι γρφουν μουσικη γ ζωγραφιζουν η τελος παντω μεσα απο τις πνευματικες ανησυχιες τους ακφραζουν αμεσα την αναγκη να κρατηθουν στο αεναο και νομιζω οτι ολα αυτα ειναι απολυτως φυσιολογικα και πανανθρωπινα....
...........κυμματισμους θελω να αφησω,θετικους κυριως,ασχετα αν δε φερουν την επωνυμια μου.Τα εχει πει καλα ο yalomακος.Θελω να εισαι ο αγνωστος που θα του δωσω το χερι για να σηκωθει,οταν γλυστρησει στο δρομο, και μετα θα κανει και εκεινος το ιδιο για τους αλλους.Ναι,ναι εχω στο μυαλο μου το κλιπακι του little by little.Επισης θελω να αφησω πισω μου οσο το δυνατον λιγοτερη "βρωμια",καταστροφη,πονο,αν� �ξαρτητως τομεα. :) :) :)
μμμ ωραιο ερωτημα!θα συμφωνησω με την ρειν!και εγω αυτο θελω να με θυμουνται με αγαπη για αυτο που ειμαι!τωρα αν εχω και περιουσια καλη να τους αφησω,δεν θα ηθελα να παιχτει αυτο το σκηνικο της ταινιας χαχα! πεθανε η δωραααααααα!πεθανε η δωραααα!θα σηκωθω απο τον ταφο!
(ολα αυτα τα φανταζομαι,μετα τα 90 κατι) :)
[μηδενιστικη παρανοια mode on] ο κοσμος δεν αξιζει να εχει τιποτα απολυτως απο εμενα! αλλοι γραφουν ενα βιβλιο - την αυτοβιογραφια τους, αλλοι παιζουν μουσικη και κυκλοφορανε δισκους δινωντας κομματια απ'τη ψυχη τους ετσι, αλλοι μπορει να γυρνανε ακομα και ταινιες εκφραζωντας το πως βλεπουν το κοσμο. ολα αυτα μπορω να τα δω σαν προσφορα στη τεχνη και κατι που αφηνει πισω του ενας ανθρωπος για να τον θυμουνται οι αλλοι... αλλα εγω προσωπικα δε νιωθω οτι ο κοσμος μου προσφερε κατι γενικα για να του προσφερω κι εγω. αντιθετως καθε μερα νιωθω πως δινω δινω δινω, χωρις να παιρνω τιποτα σε ανταλλαγμα. ετσι δε θελω να αφησω τιποτα, δεν αξιζει αυτη η ζωη, δεν αξιζει η ανθρωποτητα, δε θελω να με θυμαται κανεις. [/μηδενιστικη παρανοια mode off]