μια περίπλοκη σχέση

Ημασταν μαζί για περπου 6 χρόνια.Ηταν μια καλή σχέση,ήμασταν πολύ δεμένοι. Μέσα σε αυτά τα χρόνια οταν μετακόμισα πολύ μακρια από την πόλη μας λόγω σπουδών με ακολούθησε και μέναμε μαζί για περίπου 1 χρόνο.μετακόμισα,χωρίσαμε (όχι λόγω μετακόμιης),μετακόμισε κι αυτός και βρεθήκαμε μετά από περίπου 6 μήνες στην ίδια πόλη ξανά (μια τρίτη διαφορετική πόλη).Πλέον είμαστε χωρισμένοι ήδη περίπου δυό χρόνια αλλά εξακολουθούμε να έχουμε επικοινωνία και να βλεπόμαστε (έχει τύχει να συμβεί και κάτι παραπάνω 3 φορές με τελευταία το φετινό καλοκαίρι).Ενδιάμεσα είχα προσπαθήσει να κόψω την επικοινωνία η οποία συνήθως ξεκινούσε και από δική μου πρωτοβουλία γιατί ένιωθα να μην μπορώ να τον ξεπεράσω αλλιώς όμως έμαθα ότι πέρνει ναρκωτικά και από τότε ξαναεπιδίωξα σχέσειςμαζί του βρισκόμαστε τακτικά,μιλάμε,τρώμε μαζί..Νιώθω ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου,πραγματικά τον αγαπάω και δεν έχουν αλλάξει καθόλου τα συναισθήματα που νιώθω γι αυτόν και ότι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα όποια ελπίδα υπήρχε (έστω κι από μέρους μου μόνο) να τα ξαναβρούμε έχει χαθεί μέσα μου.Νιώθω ότι χαραμίζει τα καλύτερα του χρόνια και μαζί του κι εγώ.Θα μου ήταν πιο εύκολο νομίζω να τον ξεπεράσω αν ήξερα οτι είναι καλά.Δεν ξέρω όμως αν το να τον ξεπεράσω είναι πραγματικά αυτό που θέλω...νιώθω οτι θέλω να τον βοηθήσω άσχετα με την εξέλιξη την δική μας,είναι από τους καλύτερους και πιο ευαίσθητους ανθρώπους που ξέρω δεν του αξίζει να μην αντέχει την ζωή του. Του αξίζουν τόσα πολλα,μακαρι να μπορούσε να τα έχει.Δεν ξέρω τι να κάνω...να τον αφήσω συναισθηματικά ή όχι?Καμία σκέψη?

Καλησπέρα σου!
Για αρχή, να σου πω ότι πιστεύω ακράδαντα πως, αν κάποιος δεν θέλει να αλλάξει την κατάσταση του, κανένας τρίτος δεν μπορεί να τον σώσει. Πολύ σωστά εσύ θα ήθελες να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει το πρόβλημα που έχει με τα ναρκωτικά, αλλα εάν δεν το πάρει απόφαση μονος του, θα καταφέρεις μια τρυπα στο νερό. Επίσης υπάρχει περίπτωση -που συμβαίνει πιο συχνά από όσο θα μου άρεσε να ομολογήσω- μετά την συμβολή σου στην απεξάρτηση του, να αισθάνεται υποχρεωμένος απέναντι σου, αλλα και γεμάτος ντροπή, και να σε "απορρίψει" ως πιθανό ταίρι της ζωής του (η λέξη που ήθελα να πω είναι resentment αλλα δεν μπορώ να τη μεταφράσω στα ελληνικά).

Τέλος, αν κατάλαβα καλά, μέχρι να μάθεις για το πρόβλημα του προσπαθούσες να κόψεις επαφές μαζί του, αλλα από τότε που το έμαθες νιώθεις ότι τον ξανά-ερωτεύτηκες και είναι ο άνδρας της ζωής σου. Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να σε ελκύει μονο και μονο επειδή πιστεύεις ότι σε έχει ανάγκη, και εάν καλυτέρευε να ξεφούσκωνε μαζί και το "αναθερμαμενο" πάθος σου;

DissolvedGirl ευχαριστώ που απάντησες τόσο άμεσα.Θελει και ό ίδιος να απεξαρτηθεί, και προσπαθεί ίως με λάθος τρόπους.γνωρίζω οτι αν δεν θέλει ό ίδιος δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω,αν όμως λέει και θέλει και ό ίδιος?Να πω ότι ίσως το "ερωτας της ζωής μου" ίσως να ακούστηκε κάπως ,θα το περιγάψω καλύτερα ως οτι πιο δυνατό και βαθύ μου χει συμβεί ,μέχρι τώρα (στα 24).Καλά καταλαβες ότι προσπάθησα να κόψω επαφές μαζί του πριν μάθω, όμως το έκανα γιατί δεν ύπήρχε περίπτωση να τα ξαναβρούμε-χωρίσαμε επειδή ήμασταν πολλα χρόνια μαζί και ένιωθε ότι "που αλλου θα πάει αυτό με μας",οτι αν συνεχίζαμε σοβάρευαν περισσότερο τα πράγματα και θα ταν ακόμα πιο δύσκολο αργότερα να χωρίσουμε-πράγμα που τώρα τελευταία αρχίζω να καταλαβαίνω,καθώς ήμασταν και είμαστε και οι 2 σχετικά μικροί (αυτός στα 27 τώρα). Ξέφυγα λίγο...α ναι προσπάθηησα να ξεκόψω γιατί είχε περάσει ένας χρόνος από τον χωρισμό και ουσιαστικά έπρεπε να το κάνω,αλλά ένιωθα ακόμα συναισθήματα. Το να με " απορρίψει" για τους λόγους που αναφέρεις σίγουρα είναι πιθανό,και λογικό φαντάζομαι να αρχίσει μια εντελώς καινούργια ζωή,αλλά αν είναι να ναι καλά θα βρώ έναν τρόπο να το ξεπεράσω.Είμαι από τα λίγα άτομα (2-3) που ξέρουν και μου μιλάει ανοιχτά γι αυτό (πολλές φορές και με αρκετές λεπτομέρειες,περιττες για μένα) και σκέφτομαι ότι ίσως είναι ένας έμμεσος τρόπος που μου ζητάει να δράσω, να βοηθήσω με κάποιον τρόπο. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι υπάρχει μια περίεργη σύνδεση μεταξύ μας και ότι άδικα προσπαθούμε να την αγνοούμε συνέχεια,αλλιώς γιατί να εξακολουθούμε να χουμε επικοινωνια μετά από τόσο καιρό?Ακόμα εγω με ποια ιδιότητα θα μπορούσα να τον βοηθήσω δεν είμαι ούτε συγγενείς, ούτε φίλη ούτε κοπέλα του..Μήπως με το να είμαι πάντα εκεί να τον βοηθήσω και να τον ακούσω, τελικά του κάνω κακό?Τέλος να πω ότι πρώτα με ενδιαφέρει να τον βοηθήσω ως άνθρωπο που έχει ένα πρόβλημα και μετά έρχονται όλα τα άλλα...

Αν εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ξεκόψεις, δεν υπάρχει μέλλον μαζί του, μόνο αν θελήσει να κόψει τα ναρκωτικά, αλλά πρέπει να κάνεις υπομονή. Εντωμεταξύ μην κάθεσαι, ψάχνε εσύ κάτι άλλο, και άμα δεν βρεις κάτι καλύτερο, τότε γύρνα σε αυτόν άμα τα κόψει τα ναρκωτικά και έχει ζωή μπροστά του. Ταυτόχρονα, βοήθα τον στο να τα κόψει άμα το δέχεται, ώστε και να κάνεις αυτό που θες που είναι να τον βοηθήσεις, και να υπάρχει ελπίδα να τα ξαναβρείτε. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

whitecandle σε ευχαριστώ και σένα που διέθεσες χρόνο στο να διαβάσεις το πρόβλημα μου και να μου απαντήσεις. Μια αναμενόμενη αντίδραση και ενδεχομένως και λογική σαν κι αυτήν που μου προτείνεις δεν μπορώ να την εφαρμόσω έυκολα. Με αυτόν τον άνθρωπο έχω ζήσει πολλά πράγματα,πολλές στιγμές και δεν μου είναι τόσο εύκολο να ξεκόψω ενώ ξέρω οτι αντιμετωπίζει ένα τέτοιο πρόβλημα από την άλλη έχεις δίκιο η κατασταση θα αλλάξει μόνο αν ο ίδιος αποφασίσει να αλλάξει ως τότε τα συναισθήματα μας ουσιαστικά βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής..δεν είναι το ουσιαστικό κομμάτι που θα πρέπει να μας απασχολεί. Οσο για το ψάχνε κάτι άλλο που μου λες...το μυαλό μου έχει κολλήσει σκέφτεται συνέχεια το πρόβλημα του Φ. και δεν έχω διάθεση να μπω στην διαδικασία για κάτι άλλο...πέρα από το ότι ίσως δεν έχω και τον απαιτούμενο χρόνο αυτήν την χρονική περίοδο λόγω πίεσης χρόνου απο άλλες υποχρεώσεις. Ισως και όλα αυτά (χρόνος,διάθεση) να ναι μια καλή δικαιολογία για να μην εγκαταλείψω μεσα μου τον Φ. Νιώθω συνέχεια οτι μπορεί να πάθει κάτι. Ισως ακουστεί υπερβολικό αλλά νιώθω σαν να είναι κάποιος κοντινός μου άνθρωπος σοβαρά στο νοσοκομείο και κάθε στιγμή να είναι δυνατόν να την γλιτώσει ή όχι..Η σκέψη οτι μπορεί να πάθει κάτι με πανικοβάλει.

Γειά σου αν και πάλι, σου είπα, αφού θες τόσο πολύ να τον βοηθήσεις, βοήθα τον αυτό βλέπω ότι είναι το πρόβλημά σου, και όχι το να είστε μαζί. Ίσως παίζει και η περίπτωση να νιώθεις πλέον αδερφική του φίλη, αυτό μου ήρθε στο μυαλό. Οπότε βοήθα τον, και αν αλλάξει γνώμη είστε μαζί, αν όμως δεν μπορεί να αλλάξει τι να κάνεις εσύ; Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον πείσεις με κάθε τρόπο να σταματήσει να του βάλεις δέλεαρ πχ αν σε θέλει, ότι θα είστε μαζί αν κι εσύ δεν τον βλέπεις σαν αδερφική του φίλη. :) Ελπίζω να βρεις την άκρη και να τον βοηθήσεις, γιατί δεν είναι μια εύκολη περίπτωση.

whitecandle αυτό ψάχνω έναν τρόπο να τον βοηθήσω αν και δεν θα ήθελα να το θέσω σε αυτήν τη βάση που το θέτεις. το θέμα δεν είναι να κάνει κάτι για μένα ή για να είματε μαζί μετά αλλά για να κάνει κάτι για τη ζωή του και τον εαυτό του.ίσως να χεις δίκιο ίσως τελικά να τον βλέπω αν παιδικό μου φίλο τον οποίο ξέρω καλά και αγαπάω και δεν θέλω με τίποτα να χάσω και στον οποιο συγχωρώ οτιδήποτε.Το να χάνεται κατα καιρούς,να λεεί οτι δεν θέλει επικοινωνία μαζί μου,να επανεμφανίζεται...Σε ευχαριστώ κι εγώ το ίδιο ελπίζω