θελω τη γνωμη σας

τον ιουνιο εμφανιστηκε ο μπαμπας μου απο το πουθενα ειχα 19 χρονια να τον δω.χωρισε με τη μαμα μου και εξαφανιστηκε.βεβαια τα εφτιαξε με την καλυτερη φιλη της μαμας η οποια ειχε μια κορη που ημασταν και συμμαθητριες.Εγω τον δεχτηκα πισω με αποτελεσμα να εχω μπει σε μια περιεργη κατασταση με τη μαμα.η οποια μου λεει γιατι τον βλεπω και εχω παρτιδες μαζι του,την τεταρτη που μας ερχεται θα πρεπει να κανω στο μωρο μια επεμβαση στο παιδων κ στον γιατρο στον οποιο θα κανει την επεμβαση με πηγε ο μπαμπας.η μαμα μου μου ειπε να του πω να μη διανοηθει να πατησει το ποδι του εκει τελοσπαντων ψιλομαλωσα μαζι της και τωρα ειμαι χαλια.εσεις τι θα κανατε στη θεση μου ,τι να κανω ?δε θελω να την πληγωνω αλλα ασχετα με το τι εχει κανει αυτος τον θελω στη ζωη μου.αλλα κ αυτος εμφανιστηκε γιατι τον πιεσε η γυναικα με την οποια εχει σχεση.ξερω ειμαι χαζη,μια ζωη δεχομαι ανθρωπους πισω που με εχουν πληγωσει και παλι πληγωνομαι.σορρυ για το μεγαλο κειμενο.εντωμεταξυ εχω το αγχος για το μωρο γιατι θα κανει ολικη εχω κ ολα αυτα

αν βλεπεις οτι ο μπαμπας σου θελει να ειναι στη ζωη σου και εφ οσων το θελεις και εσυ ,μην επηρεαζεσαι απο την αντιδραση της μητερας σου,η οποια ομως ειναι λιγο φυσιολογικη αφου νιωθει προδωμενη ....ο πατερας σου εχει καθε δικαιωμα να ειναι κοντα σου ,και το δικαιωμα να ερθει στο νοσοκομειο....η γνωμη μου ειναι να προσπαθησεις να μιλήσεις ηρεμα με την μητερα σου και να της εξηγήσεις οτι αυτο που συνεβη μεταξυ τους εσενα δεν σ αφορα, ουτε και οτι δεν θελεις να διαλεξεις ''στρατοπεδο''....

αυτο προσπαθω να της εξηγησω οτι και να γινει αυτη ειναι το στηριγμα μου παντα σε αυτη θα πηγαινω δε μπορει να το καταλαβει.το μεσημερι πηγα εκει για φαγητο και ο πατριος μου ο οποις δεν ξερει οτι εχει εμφανιστει ο μπαμπας μμου μου ειπε οτι την εκμεταλλευομαι κ αλλες τετοιες μπαρουφες επειδη η μαμα μου εκλαιγε.και το μονο που του ειπε ειναι οτι την εχουν πιασει τα ψυχολογικα της.τα δικα μου τα ψυχολογικα ομως δεν ενδιαφερουν κανενα.

Ειναι αρκετά συνηθισμένο όταν οι γονείς είναι σε διάσταση, η μητέρα να προσπαθεί να πάρει στο δικό της 'στρατόπεδο' τα παιδιά της, για να εκδικηθεί τον πατέρα. Δυστυχώς η μητέρα επηρεασμένοι από το συναίσθημα εκδίκησης , 'τυφλώνεται' και δεν αντιλαμβάνεται το διχασμό που προκαλεί στην ψυχή του παιδιού της.

Η επιστροφή του πατέρα στην ζωή σου, προφανώς ήρθε μετά από έντονες σκέψεις και τύψεις του προς το πρόσωπό σου. Ωστόσο η συχνή χρήση λέξεων 'μαμας-μπαμπας' αλλά και το όλο στυλ κειμένου , μου δίνει την εντύπωση ότι ακόμα εύκολα επηρεάζεσαι και χειραγωγείσαι από τους γονείς σου και ειδικά η μητέρα σε επηρεάζει (αλλιώς αν ήξερε ότι δεν σε επηρεάζει δε θα σου έλεγε να μην πας ).

Η στάση όμως ενός ενηλίκου ειναι να είναι ουδέτερος και σε ίση απόσταση και από τους δύο γονείς του. Όταν οι γονείς του ειναι χωρισμένοι, τότε οφείλει να αγαπά καθέναν από τους δύο ισάξια και να μην επηρεάζεται από την συναισθηματική προπαγάνδα του ενός προς τον άλλον.
Ωστόσο αυτό θα γίνει με την ωρίμανση σου η οποία ειναι επιβεβλημένη για να είναι και το παιδί σου ισορροπημένο.
Διαφορετικά όλο αυτό το μεταδίδεις στο παιδί σου και θα υποστείς και εσύ τις συνέπειες από αυτό στο μέλλον (ανισσοροπια παιδιου, ψυχοσωματικα κτλ)

βασικα ειναι δικαιωμα της μητερας σου να μη τον θελει.
Μεχρι τωρα ειχατε καποια επικοινωνια με τον πατερα σου;
Στη θεση αν ηθελα θα ειχα σχεσεις με τον πατερα αλλα
1) θα ψαχνα να βρω γιατι μετα απο τοσο καιρο τωρα με θυμηθηκε και
2) η σχεση μου με τον πατερα θα ηταν κατι εντελως ξεχωριστο με τη σχεση μου με τη μητερα μου,και κατι που δεν θα μπερδευα μεταξυ τους.

νομιζω αρκετα προβληματα εχεις με σενα και το μωρο σου, για να σπαταλας χρονο και διαθεση να λυσεις προβληματα των αλλων που αυτοι τα δημιουργησαν 20ετιες πριν. Δεξου διακριτικα τη βοηθεια που σου προσφερουν και οι δυο, τωρα που εσυ εχεις αναγκη ,ειναι υποχρεωση τους και των δυο,, και ασε τους προβληματισμους για ποιο καταληλη στιγμη ........

Quote:

---

Originally Posted by path

νομιζω αρκετα προβληματα εχεις με σενα και το μωρο σου, για να σπαταλας χρονο και διαθεση να λυσεις προβληματα των αλλων που αυτοι τα δημιουργησαν 20ετιες πριν. Δεξου διακριτικα τη βοηθεια που σου προσφερουν και οι δυο, τωρα που εσυ εχεις αναγκη ,ειναι υποχρεωση τους και των δυο,, και ασε τους προβληματισμους για ποιο καταληλη στιγμη ........

---

Συμφωνω απολυτα κ θα ηθελα να προσθεσω οτι πρεπει να τους υπενθυμισεις οτι το προβλημα σου ειναι το μωρο σου οποτε προς το παρον πρεπει να σε υποστηριξουν κ να αφησουν τους τσακωμους.

αυτο πρεπει να κανω απλα σε βαζουν σε ενα περιεργο ρολο να διαλεξεις.σας ευχαριστω

Πολύ σωστά σου είπαν οι υπόλοιποι, να προσθέσω μόνο ότι βλέποντας το παράδειγμα της μητέρας σου, που 20 χρόνια μετά δεν έχει διαχειριστεί τα αρνητικά συναισθήματα προς τον πατέρα σου, προσπάθησε να αποφύγεις στη ζωή σου παρόμοιες καταστάσεις. Να μην αφήνεις δηλαδή συναισθηματικές εκκρεμμότητες και να μην κουκουλώνεις όσα νιώθεις και σκέφτεσαι, καταφεύγοντας σε σχέσεις εξάρτησης, γιατί όπως βλέπεις, αυτό κάνει δυστυχισμένο και το ίδιο το άτομο και τους γύρω του. Όταν δηλαδή με το καλό ηρεμήσουν τα πράγματα με το μωρό σου, κάνε μια συζήτηση με τον καθένα ξεχωριστά, ξεκαθάρισε τα δικά σου συναισθήματα, κράτα το είδος της σχέσης που μπορείς και θέλεις να έχεις με τον καθε γονιό και άφηνέ τους μακριά από τις (ενήλικες) προσωπικές σου αποφάσεις κι επιλογές.

και να κανω συζητηση δε θα βγει τιποτα.εχουμε και τι φοβο βλεπετε μη το μαθει ο πατριος μια ζωη θα εχω προβληματα απο τριτους.θελω να παρω την οικογενεια μου κ να φυγω μακρια απο ολους.εχω βαρεθει να ειμαι μεσα στα νευρα λογω τριτων κ να ξεσπαω στον ανδρα μου.εχω βαρεθει ν αεχω ψυχωσωματικα λογω τριτων.ετσι μου ερχεται να τους βρισω ολους απλα μια ζωη δε θελω να πληγωνω κανενα κ στο τελος τρελαινιμαι εγω

χμ, συγγνώμη evangelia μου, αλλά τα προβλήματα δεν είναι 'λόγω τρίτων', αλλά λόγω του ότι επηρεάζεσαι συναισθηματικά από αυτούς και κινείσαι με άξονα τις δικές τους (παράλογες και δυσλειτουργικές) σκέψεις κι αποφάσεις. Γιατί ταυτίζεσαι με τη μητέρα σου? Τι πάει να πει έχ-ΟΥΜΕ το φόβο μην το μάθει ο πατριός και τι να μην μάθει? Και τι δουλειά έχει στις ιδιωτικές συζητήσεις που μπορείς να κάνεις με τη μητέρα σου ή στη δική σου σχέση με τον πατέρα σου?

Αν η μητέρα σου έχει εγκαταστήσει μια σχέση μυστικότητας κι εξάρτησης με το σύντροφό της, αυτό είναι δική της υπόθεση, εσύ δεν είσαι υποχρεωμένη να γίνεσαι συνένοχος-συμμέτοχος σε αυτή. Έχεις κάθε δικαίωμα να έχεις τις σχέσεις που επιθυμείς με καθέναν από τους γονείς σου και καλό είναι να αποστασιοποιείσαι από τους συναισθηματικούς εκβιασμούς.

μαρινα δικιο εχεις σε αυτο εχω μπει σε ενα περιεργο τρυπακι και πρεπει να βγω οσο πιο γρηγορα γινεται.σε ευχαριστω παντως

σε βαζουν σε ενα περιεργο ρολο να διαλεξεις<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<Διαλεξ ε εσενα !