Περι ομοιοπαθητικης ο λογος...
Η Ομάδα Μελέτης Προβλημάτων Ιατρικής Ηθικής, δεν είχε πρόθεση ν’ ασχοληθεί με το θέμα της «Ομοιοπαθητικής». Ο λόγος ήταν ότι, όπως και η μεγίστη πλειονότης των ιατρών, εθεωρούσε ότι η «Ομοιοπαθητική» δεν εστηρίζετο σε επιστημονικές αρχές και ότι οι «θεραπευτικές» εφαρμογές της περιορίζοντο στα αποτελέσματα της αυθυποβολής. Κατά τη διάρκεια, όμως, της ημερίδος, η οποία επραγματοποιήθη με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου την 31η Μαρτίου του 1996, όπως και κατά την συνάντηση, η οποία επραγματοποιήθη στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. την 12η Απριλίου 1997 (στην οποία συμμετέσχον τα μέλη της Επιτροπής Μελέτης Προβλημάτων Ιατρικής Ηθικής, Θεολόγοι και «Ομοιοπαθητικοί» ιατροί), εδόθησαν αρκετές πληροφορίες για να πεισθούν όσοι παρηκολούθησαν αμερόληπτα τις συναντήσεις αυτές, ότι τα αφορώντα στην «Ομοιοπαθητική» δεν είναι ούτε τόσον απλά ούτε τόσον αθώα όσον εκ πρώτης όψεως φαίνονται.
Μετά από επισταμένη μελέτη του θέματος «Ομοιοπαθητική», διαπιστώσαμε τα εξής:
1. Η «Ομοιοπαθητική» θεραπευτική στηρίζεται επί αναποδείκτων υποθέσεων, οι οποίες στερούνται οιασδήποτε επιστημονικής βάσεως.
2. Οι διδάσκαλοι της «Ομοιοπαθητικής», παλαιότεροι και σύγχρονοι, ξένοι και Έλληνες, έχουν ασπασθεί εμφανώς θέσεις Ανατολικής προελεύσεως Θρησκειών και αποδέχονται την εφαρμογή ανάλογων θεραπευτικών τεχνικών (1ζ, 2α, 2γ, 3).
3. Τα εγχειρίδια της «Ομοιοπαθητικής» θεωρούν ως αιτίες των νόσων την ύπαρξη διαταραχών της «ζωϊκής» ή «συμπαντικής» ενέργειας στα «τρία επίπεδα του ανθρώπου», το σωματικό, το συναισθηματικό και το διανοητικό (1γ, 2α).
4. Στη βιβλιογραφία της «Ομοιοπαθητικής», υποστηρίζεται ότι τα χρόνια νοσήματα οφείλονται στην ύπαρξη των «μιασμάτων» (ψωρικού, συφιλιδικού και συκωτικού ή γονορροϊκού), τα οποία μεταδίδονται, πνευματικώ τω τρόπω, από γενεάς εις γενεάν. Η θεώρηση αυτή όχι μόνο στερείται επιστημονικής βάσεως, αλλά επαναφέρει Μεσαιωνικές δοξασίες περί της αιτιοπαθογενείας των νόσων (1δ, 4).
5. Οι «Ομοιοπαθητικοί» ιατροί πιστεύουν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία στις αραιώσεις που δίνονται συνήθως δεν έχουν ούτε ένα μόριο της αρχικής ουσίας, εμπεριέχουν άγνωστο είδος «εκπνευματισμένης» ύλης, με την οποία καθαίρεται ο άνθρωπος από τα «μιάσματα» κι επομένως θεραπεύεται από την νόσο (1ε, 5, 6, 7).
6. Περαιτέρω πιστεύουν ότι με το «άυλο» ομοιοπαθητικό φάρμακο αποκαθίσταται η διατεταραγμένη ενεργειακή ισορροπία του «τρισύνθετου» ανθρώπου κι έτσι επιτυγχάνεται η «πνευματική ανέλιξη» του ανθρώπου (απαλλαγή δηλαδή από τα πάθη) (1α, 5).
7. Μεταξύ των φαρμάκων, τα οποία χρησιμοποιούν οι «Ομοιοπαθητικοί» ιατροί, περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «νοσώδη» (nosodes), τα οποία είναι ζωϊκής προελεύσεως και προέρχονται από καρκινωματώδεις ιστούς, εκκρίματα γονοκοκκικής ουρηθρίτιδος, συφιλιδικά εκκρίματα, υγρό φυματιωδών σπηλαίων κτλ. Το γεγονός αυτό αντιβαίνει όχι μόνο στην έννοια της ιατρικής ηθικής, αλλά καθίσταται δυνητικά επικίνδυνο για την υγεία του δέκτου (1στ).
8. Θεωρούν οι διδάσκαλοι της «Ομοιοπαθητικής» ότι οι τρεις τρόποι αποκαταστάσεως της διαταραχθείσης ενεργειακής ισορροπίας είναι η «ομοιοπαθητική», ο «βελονισμός» και η «επίθεση των χειρών» από προικισμένα άτομα (1η).
9. Η διδασκαλία του κορυφαίου των ομοιοπαθητικών Kent, εμπεριέχει στοιχεία ειδωλολατρικού πανθεϊσμού («απλή ουσία» με «μορφοποιητικό νου», η οποία ενυπάρχει σ’ όλη την κτίση και την «ζωογονεί») (1θ, 2γ).
10. Είναι ενδεχόμενη η ολίσθηση από τις «εναλλακτικές» θεραπείες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η «ομοιοπαθητική θεραπευτική», στην αποδοχή και εφαρμογή Ανατολικής προελεύσεως θεωριών και θρησκειών (2δ).
Συμπέρασμα η ομοιοπαθητικη δουλευει αλλα στο μυαλο
