Αισθάνομαι μόνη και χαμένη.

Γεια σας,είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση εδώ και καιρό.Δεν βγαίνω από το σπίτι μου εκτός από 1-2 φορές την εβδομάδα κι αυτό για να επισκεφτώ την οικογένεια μου που ανησυχεί ή για να πάρω τρόφιμα.Το μόνο άτομο που βλέπω ολο αυτο το διαστημα είναι το πρώην αγόρι μου σε καθημερινή βάση,που έρχεται από το σπίτι μου μετά τα μεσάνυχτα πάντα αρκετά αργά.Το θέμα είναι ότι σε καθημερινή βάση με μειώνει,με βρίζει,με έχει χτυπήσει και μια φορα,γενικά εξευτελισμος.Όχι καθ'όλη την διάρκεια του χρόνου που περνάμε μαζί αλλα κάθε μέρα θα συμβεί αυτό.Αυτό με έχει οδηγησει σε μια αποξένωση με τα ελάχιστα άτομα που είχα επαφή,γιατί δεν είμαι κοινωνικό άτομο και μόνο με αυτόν έρχομαι σε επικοινωνία πλέον.Σκέφτομαι να κάνω κακό στον εαυτο μου,έχω προσπαθήσει και στο παρελθόν με χάπια γιατί δεν αντέχω αλλο,κλαιω συνέχεια και το μόνο που θέλω όταν ξημερώνει μια νέα μέρα είναι να τελειώσει για να ερθει η επομενη.Αισθάνομαι μόνη και χαμένη.

Αφού είναι πρώην σου και φέρεται βίαια, τότε τί δουλειά έχει στη ζωή σου;;

Δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτά που αισθάνομαι για αυτόν και ούτε αυτός από οσο λέει.

θεσε καποιους ορους για να καταλαβει κι αυτος το λαθος του και να του δωσεις μια ευκαιρια παλι. το οτι σε χτυπησε ηταν λαθος, νομιζω θα μπορεσει να το αναγνωρισει, εκτος αν εισαι το σκουπιδι του και σε κανει τελειως οτι θελει, οποτε οσο κι αν γουσταρεις, απλα ξεκοβεις γιατι στο τελος μπορει να σε σκοτωσει κι ολας (πιστεψε με, ξερω που οδηγει η συνεχομενη βια). απο κει και περα αφου αισθανεστε και οι δυο καποια πραματα ακομα, βρειτε τα και συνεργαστειτε για να ειστε μαζι. αν δεν μπορεσετε να τα βρειτε, σημαινει οτι αυτα που νιωθετε δεν ειναι αρκετα για να μπορεσετε να ξεπερασετε το οτι συνεβη και σας χωρισε.

Γιατι ερχεται μονο βραδυ κ δεν περναει να σε δει κ την ημερα?

ΚΕΝΟ δεν θέλει να είμαστε ξανά μαζί γιατί αισθάνεται πως τον πρόδωσα καθώς είχαμε χωρίσει για ένα διάστημα ενός μήνα και εγώ για να προσπαθήσω να προχωρήσω έβγαινα με ένα άλλο άτομο που είχε δείξει ενδιαφερον το διάστημα αυτό.
Παρόλαυτα συνεχίζει και με βλέπει γιατί δεν μπορεί να σταματησει να αισθάνεται κάποια πράγματα οπως λεει.

KANDY δεν ξέρω γιατί έρχεται το βραδυ.Δεν έχω καταλαβει ακόμα.


Εμένα ολη αυτη η κατάσταση με έχει εγκλωβίσει γιατί δεν έχω πλέον την ενέργεια ούτε την όρεξη να κάνω οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου.Δεν έχω το θάρρος να το σταματησω ολο αυτό.Νιώθω πως βυθίζομαι στην θλίψη μου ολοενα και περισσοτερο.

εαν κατσεις και του εξηγησεις ομως οτι δεν εκανες τιποτα με το αλλο ατομο (κι αν οντως δεν εκανες τιποτα), δεν υπαρχει ελπιδα να σε συγχωρεσει ? πεστου αφου σε θελει και τον θελεις ακομα, να μειωσει λιγο τον εγωισμο για να ξαναπροσπαθησετε... σιγουρα εξαλλου κι αυτος κοιταξε και σκεφτηκε κι αλλες εκτος απο σενα.
να υποθεσω οτι ειστε κατω των 25, γιατι σ'αυτες τις μικρες ηλικιες ειμαστε ολοι λιγακι απολυτοι ισως και φανταζομαστε πως θα παραμεινει το ατομο που κανουμε σχεση για παντα μαζι μας, στη καρδια μας κλπ. δυστυχως αυτο ειναι απλα ερωτας ομως κι οχι αγαπη. δε ξερετε ειλικρινα τι παει να πει να αγαπας ενα ατομο, ακομα κι αν εχει παει με αλλα, ακομα κι αν εχει κανει αλλες δεκαπεντε σχεσεις μετα απο σενα...

Είχα ολοκληρωμένη σχέση με το άτομο αυτό κι αυτό είναι που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για εκείνον.
Είμαι 25 χρονών και είναι 24 και όχι δεν πίστευα πως όλο αυτό θα κρατούσε για πάντα.
Και μετά από τρία χρόνια που είμασταν μαζί σίγουρα δεν είναι απλά έρωτας,είχε εξελιχθεί σε κάτι πιο οικείο και τρυφερό.

Θα ήθελα όμως τα συναισθήματα μου να μην με επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό που να μπαίνω στον πειρασμό να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου.
Να βρω την δύναμη και την όρεξη για ζωή όχι απαραίτητα για κατι που αφορά στον ερωτικό τομέα αλλά οτιδήποτε είναι αυτό.
Εχω χάσει όμως τον έλεγχο.

μη.με.λησμονει, τα άτομα με τα οποία κάνουμε παρέα, εξυπηρετούν την αντανάκλαση της ψυχολογίας μας.
Αν λοιπόν οταν ενας ανθρωπος αισθάνεται ότι δεν αξίζει (επειδή πχ στην οικογενεια δεν δεχτηκε αγαπη ή επειδη στην οικογενεια τον μειωναν και τον εδερναν ή τον αγνοουσαν) τότε θα αναπαράγει το σχήμα αυτό στην καθημερινή του ζωή επιλέγοντας για φιλους/συντροφους άτομα που θα του φερονται με τροπο αναλογα.

Για να σπασει αυτο , χρειαζεται να αποκτησει αυτογνωσια το ιδιο το ατομο ωστε να ανακτησει την αυτοπεποιθηση του. Ετσι θα επιλεγει ανθρωπους που θα το σεβονται και θα το εκτιμουν (διοτι το ιδιο το ατομο πιστευει οτι αξιζει αυτα τα συναισθηματα και τις συμπεριφορες).

thanks που γραψες περισσοτερες λεπτομεριες, για να μπορεσω να καταλαβω καλυτερα το προβλημα.

το οτι ειχες ολοκληρωμενη σχεση με τον αλλον, δυστυχως παιζει ρολο τελικα. εγω νομιζα οτι ηταν μια απλη γνωριμια, βγηκατε μαζι δλδ, και δεν εξελιχθηκε περισσοτερο...

αν και δε ξερω φυσικα τι εμπειριες εχεις, μου κανει εντυπωση που για την ηλικια σου κολλησες με εναν μικροτερο και φαινεται να σε κανει οτι θελει.

το οικειο και τρυφερο που περιγραφεις, το νιωθεις ακομα ? διοτι οταν σε βριζει και σε μειωνει, δε νομιζω πως αυτα ειναι τρυφεροτητα. πιστευω πως λογο συνηθειας τον ανεχεσαι. νομιζω το καλυτερο θα ηταν να δοκιμασεις να ξεκοψεις και να ξεχαστεις με αλλον, κανε νεες γνωριμιες, και γενικα προσπαθησε να τον αποφυγεις για να τελειωσει, αλλιως θα συνεχισεις να βασανιζεσαι και ειναι κριμα.

δε ξερω τι αλλο να σου προτεινω, αλλα σιγουρα δεν γινεται να κρατας ζωντανο κατι που εχει τελειωσει και δε γινεται να συνεχιστει. δλδ για ποσο ακομα θα κρατιεστε ετσι ? να ξαναειστε μαζι σοβαρα δε θελει γιατι πηγες με αλλον, να χωρισετε τελειως το βρισκεις δυσκολο εσυ... ε μονο με μια νεα γνωριμια θα αλλαξει η ζωη σου. εξαλλου ο ερωτας με ερωτα περναει, οσο κι αν το δικο σου δε μοιαζει με ερωτα αλλα κατι βαθυτερο λογο των χρονων, πιστευω αν γνωρισεις καποιον καλυτερο θα εισαι πιο ευτυχισμενη οπως σου αξιζει.

μαθε να ελεγχεις τα συναισθηματα σου και τον εαυτο σου, βαλε τα θελω σου σε προτεραιοτητα. σκεψου πως αξιζεις κατι καλυτερο, και το συγκεκριμενο που ζεις τωρα δεν εχει μελλον και ειναι χασιμο χρονου. μια φορα θα το ξαναδωσεις το τελος και θα ξεκοψεις με το ατομο αυτο, και μετα εισαι ελευθερη να κανεις οτι θελεις. δε νομιζω να εξαρτιεσαι οικονομικα ή οτι αλλο, το θεμα ειναι καθαρα συναισθηματικο γιατι δε λες εσυ να προχωρησεις.

Απο τη στιγμη που δεν θελει να ξαναεισαστε μαζι πρεπει να θεσεις κ συ τα ορια σου. Δεν μπορει, δηλαδη να ερχεται οποτε το θυμαται στο σπιτι σου....(ως τι ερχεται????) και να σου μιλαει οπως του ρχεται...(με πιο δικαιωμα??????????) και μετα να υποστηριζει οτι σε αγαπαει? .....(ετσι ειναι η αγαπη....????)
Ισως αν του απαγορεψεις αυτου του ειδους τη συμπεριφορα, να σε εκτιμησει περισσοτερο.... Διαφορετικα, πολυ απλα δεν σου αξιζει!!!!

esoteriki_dynami το παράδειγμα που έδωσες με αντκατοπτριζει απολυτα.Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με γονείς που δεν μου έδωσαν αγαπη,παρά κακομεταχείριση,ξύλο μέχρι τα 17 μου.Και αυτές τις εμπειρίες μου τις εκμυστηρεύτηκα στον πρώην συντροφο μου θέλοντας να του δώσω να καταλαβει πως παρόμοια είδους συμπεριφορά με πληγώνει ακόμα και μου φέρνει στο νου τις άσχημες εικόνες από τότε.
Ελεγε και ξανάλεγε πως θα σταματούσε κι όταν επαναλάμβανε τη συμπεριφορά αυτή με κατηγορούσε πως ήμουν η αιτία και πως εγώ τον οδηγούσα στο αποτέλεσμα αυτό.

ΚΕΝΟ δεν έχει σημασία νομίζω η διαφορά ηλικίας,εξάλλου είναι σχεδόν συνομίλικος μου.Η αλήθεια είναι πως μου ασκεί μια επιροή τόσο μεγάλη που ναι,θα μπορούσες να το θέσεις κι έτσι,με μεταχειρίζεται όπως θέλει.
Και δυστυχώς ναι,τα οικεία και τρυφερά συναισθήματα υπάρχουν ακόμα.Αυτή είναι και η μοναδική εξάρτηση μου από αυτόν.
Ακόμα και όταν με βρίζει και με μειώνει,νιώθω πως δεν μπορώ να του κρατήσω κακία.

Επίσης θέλω να ρωτήσω κάτι.Ο,τι αξιζουμε παίρνουμε στην ζωή αυτή;Γιατί το ακούω συνέχεια και έχω αρχίσει να το πιστεύω.

μη.με.λησμονει, είσαι όμως ενήλικος άνθρωπος άρα υπεύθυνη να λύσεις τα προβλήματά σου και όχι να επιρρίπτεις - εμμεσως - ευθυνες στον πρωην σου που σε χτυπα (κατα τη γνωμη μου σε χτυπα για να τιμωρησει τον εαυτο του μεσα απο το συμπλεγμα ενοχων που αισθανεται χτυπωντας σε). Υπαρχει τροπος και κατα τη γνωμη μου ο τροπος αυτος ειναι να αντιληφθεις για πιο λογο οι γονεις σου, σου φερονταν ετσι . Ετσι ισως αποβαλλεις τον συσσωρευμενο θυμο που εχεις απεναντι τους - ενας θυμος ο οποιος σε οδηγει στην αυτοκαταστροφη , κατι που υποσυνειδητα κανεις για να τιμωρησεις τους γονεις σου (η τιμωρια του γονιου ερχεται μεσα απο την αυτοκαταστροφη του παιδιου. Καταστρεφοντας τον εαυτο του, ο ανθρωπος στην ουσια καταστρεφει τα δυο βαθυα κομματις της ψυχης του : τους γονεις του).

Quote:

---

Originally Posted by μη.με.λησμονει

Επίσης θέλω να ρωτήσω κάτι.Ο,τι αξιζουμε παίρνουμε στην ζωή αυτή;Γιατί το ακούω συνέχεια και έχω αρχίσει να το πιστεύω.

---

εαν νομιζεις οτι σου αξιζει να τρως μια ζωη ξυλο, μικρη απο τους γονεις, και τωρα απο εναν που εχετε χωρισει αλλα απλα δε λες εσυ να προχωρησεις... τι να πω, κατσε και φατο. αν εθετες τους στοχους ψηλοτερα κι ελεγες "δε μου αξιζει εμενα αυτο, μπορω να βρω κατι καλυτερο" τοτε πιστευω θα ξεπερνουσες οτι ειχες. θεμα συνηθειας ειναι, σου ειπα μια φορα θα το ξαναδωσεις το τελος μαζι του κι οχι δευτερη. μη περιμενεις να φτασει να σε σκοτωσει για να το κανεις... τοτε θα ειναι αργα!

KANDY μακαρι να ήξερες πόσο προσπάθησα να του απαγορέψω αυτή την συμπεριφορά.

esoteriki_dynami Οι γονείς μου μου φέρονταν έτσι γιατί έτσι μεγάλωσαν,με αυτού του είδους την διαπαιδαγώγιση.Παρόλαυτα δεν θέλω να τους τιμωρήσω ,αν και όσο δεχόμουν αυτή την μεταχείριση το ήθελα, γιατί άλλαξε η στάση τους απέναντι μου και εδώ και 3 χρόνια περίπου προσπαθούν να με πλησιάσουν και να έρθουν κοντά μου,γεγονός που με εκπλήσσει αλλά δεν κρύβω πως με συγκινεί.
Οι άσχημες εικόνες όμως από την παιδική και εφηβική μου ηλικία αισθάνομαι πως αναπαράγονται όταν το πρώην αγόρι μου συμπεριφέρεται έτσι.

ευχαριστώ πάντως παιδιά για την υποστήριξη.με βοηθά.