ενοχες ενοχες ενοχες!!!

ενοχες που θελω να σταθω στα ποδια μου
ενοχες που θελω να κοψω τον ομφαλιο λωρο
ενοχες που εφυγα απο το σπιτι και συζω με το αγορι μου
ενοχες που δεν ειμαι καλα ψυχολογικα και δεν εχω καμμια αναγκη για σεξουαλικη επαφη
ενοχες που αν η γνωμη μου δεν αρεσει σε καποιον εγω την ειπα
ενοχες ακομα και για το σκυλο μου που δεν τον βλεπω τοσο συχνα οσο πριν...
τι μου συμβαινει τελικα?
εχω πει την ιστορια μου σε αλλο θεμα,,,,τοτε ειχα απλα προβληματισμους!
τωρα ειμαι ενας ανθρωπος που εχει ξεχασει να χαμογελαει γιατι απλα οταν παιρνω αποφασεις για εμενα και δεν ειναι αρεστες στους αλλους το μονο που κανουν ειναι να με κανουν να νιωθω ενοχες...
και εγω τι κανω????τους αφηνω να μου το κανουν!!αλλα πως θα βοηθηθω?πως θα προστατεψω τον εαυτο μου και την ψυχη μου??νομιζω δεν εχω την δυναμη...με εχει παρει η μπαλα....

mariadimitra, κατά τη γνώμη μου η επιθυμια να ειμαστε αρεστοι στους αλλους δεν ειναι τιποτα αλλο απο τον παιδικο φοβο του να μεινουμε μονοι. Ετσι φοβομαστε πως αν δεν ειμαστε αρεστοι, θα μας αφησουν μονους αργα ή γρηγορα και ετσι πως εμεις θα ζησουμε μονοι μας;
Πώς θα ευτυχίσουμε αν όλοι μας εγκαταλείψουν;

Η προστασια της ψυχης σου θα γινει με την κατανοηση της. Ποιες οι αιτιες που υποσυνειδητα δρας μετον τροπο αυτο; Η αυτογνωσια και η ανακαλυψη των βαθυτερων σκεψεων και 'πιστευω' ειναι που θα σου δωσει απαντησεις και ετσι δε θα φοβασαι πια τον εαυτο σου.

ξεκινησε απο πολεμο στο σπιτι γιατι δεν δεχονται την επιλογη του συντροφου μου.Στην αρχη ειπα πως θα καταλαβουν με τον καιρο πως εγω ειμαι καλα και πως ειναι λαθος να αντιδρουν ετσι.
Τα πραγματα χειροτερεψαν τα Χριστουγεννα.
Πηγα μονη μου χωρις εκεινον στο σπιτι βεβαια να περασω την ημερα των Χριστουγεννων...
Ενιωσα τοσο ξενη...
σαν να μην μπηκα στο σπιτι σαν να μην υπηρχα..Απο στεναχωρια και θλιψη μου γυρισε ενοχικα.
Πως οταν κανω κατι που θελω ή δεν κανω κατι που οι αλλοι θελουν ενω εγω οχι κινδυνευω να μεινω μονη μου(εχεις τοσο δικιο σε αυτο που ειπες για την φοβια της μοναξιας..)
Εχω γινει ομως υπερευαισθητη...
νιωθω τυψεις οταν ειμαι με το αγορι μου για την μανα μου...
οταν ειμαι με την μανα μου για το αγορι μου..
δεν μπορω να ευχαριστηθω τιποτα!

mariadimitra, όταν οι γονείς δεν ειναι ευχαριστημενοι με την ζωη τους, προσπαθουν να αντλησουν ικανοποιηση απο τη σχεση τους με τα παιδια τους.
Ετσι θελουν τα παιδια τους να ειναι για παντα διπλα τους και ενας τροπος να τα ελεγξουν ειναι να τους προκαλεσουν ενοχες.
Ο γρηγοροτερος τροπος προκλησης ενοχων στους γυρω μας , ειναι ο καυγας: λες κατι που πειραζει τον αλλον και ο αλλος πεφτει στην παγιδα να μιλησει ασχημα και να παραφερθει. Ετσι βρισκει πατημα ο γονιος να πει οτι το παιδι 'πληγωσε' τον γονιο με τη συμπεριφορα του, γεμιζοντας ετσι το παιδι με ενοχες.
Οι ενοχες πλεον ειναι μοχλος ελεγχου.

Να πω οτι τα παραπανω γινονται υποσυνειδητα - και οχι προσχεδιασμενα (δεν σκεφτεται δλδ ο γονιος : 'α τωρα θα δημιουργησω καυγα για να προκαλεσω ενοχες στο παιδι μου').

Επομενως οταν εσυ εχεις βρει αγορι, στην ουσια παει να πει οτι στερεις τους γονεις σου απο αγαπη που εχουν αναγκη. Οταν πχ η μανα θελει την κορη διπλα της , γιατι αλλιως νιωθει μονη (αφου ο συζυγος δεν την αγγιζει συναισθηματικα) τοτε θα αντισταθει με νυχια και με δοντια στην προσπαθεια της κορης να ανεξαρτητοποιηθει συναισθηματικα.

Αν καταλαβεις αυτα και τα αποδεχτεις μεσα σου, τοτε θα αφιερωθεις ψυχη και σωμα στο αγορι σου,χωρις να νιωθεις ενοχες,και η μανα ενω αρχικα θα περασει μια περιοδο λυπης στην συνεχεια θα αναγκαστει να δεχτει τη νεα κατασταση και να βρει αλλα υποκαταστατα (εκτος αν ξαναφτιαξει την σχεση με τον ανδρα της πραγμα δυσκολο - ή χωρισει και βρει καποιον νεο συντροφο που την καλυπτει).

πεστα χρυσοστομη


ενοχες οεο

χαλιαααααααααααααααααα!


σε νιωθω! τι χαζο πραγμα οι ενοχες! α στο καλο!

Quote:

---

Originally Posted by researcher

πεστα χρυσοστομη


ενοχες οεο

χαλιαααααααααααααααααα!


σε νιωθω! τι χαζο πραγμα οι ενοχες! α στο καλο!

---

Σκέψου όμως να μην υπήρχαν ούτε καν αυτές ;)

μαριαδημητρα καπου βρσικουν χωρο οι ενοχες και ξεφυτρωνουν. Μηπως νιωθεις οτι ισως οι γονεις σου εχουν δικιο? Μηπως δεν περνας και τοσο καλα με το αγορι σου και αυτο το βλεπουν αυτοι για αυτο σε τσιγκλανε? Αμα πιστευεις παγματικα οτι αυτο που κανεις ειναι καλο και νιωθεις καλα, η ζωη σου δηλαδη συζωντας με το αγορι σου, δειξε οτι εισαι υπευθυνη των πραξεων σου και οτι εισαι καλα. Οι γονεις αυτο θελουν εξαλλου. Μηπως ομως οι γονεις πληρωνουν για να συγκατοικεις με το αγορι σου εφοσον λες δεν εχεις δουλεια, και γιαυτο αυξανονται κ οι ενοχες? Και μη με παρεξηγησεις, αλλα εξ ιδιας πειρας πολλες φορες οι τριοι εχουν δικιο, ειδικα γονεις κτλ, αν δεν εγκρινουν εναν γκομενο. Μηπως υπαρχει περιπτωση να εχουν δικιο?

Quote:

---

Originally Posted by carrie

μαριαδημητρα καπου βρσικουν χωρο οι ενοχες και ξεφυτρωνουν. Μηπως νιωθεις οτι ισως οι γονεις σου εχουν δικιο? Μηπως δεν περνας και τοσο καλα με το αγορι σου και αυτο το βλεπουν αυτοι για αυτο σε τσιγκλανε? Αμα πιστευεις παγματικα οτι αυτο που κανεις ειναι καλο και νιωθεις καλα, η ζωη σου δηλαδη συζωντας με το αγορι σου, δειξε οτι εισαι υπευθυνη των πραξεων σου και οτι εισαι καλα. Οι γονεις αυτο θελουν εξαλλου. Μηπως ομως οι γονεις πληρωνουν για να συγκατοικεις με το αγορι σου εφοσον λες δεν εχεις δουλεια, και γιαυτο αυξανονται κ οι ενοχες? Και μη με παρεξηγησεις, αλλα εξ ιδιας πειρας πολλες φορες οι τριοι εχουν δικιο, ειδικα γονεις κτλ, αν δεν εγκρινουν εναν γκομενο. Μηπως υπαρχει περιπτωση να εχουν δικιο?

---

Σε καμμια περιπτωση κανεις δεν μου πληρωνει τιποτα(μαμα γιατι ο μπαμπας δεν υπαρχει)
αυτο το σπιτι το συντηρει καθαρα και μονο ο συντροφος μου.Επισης να πω πως ειμαι 31 ετων γαιδαρα και οσες επιλογες και αν κανω αν ειναι αντιθετες απο την γνωμη της μαμας εχουμε παντα τα ιδια και τα ιδια.
Δουλευω,,αλλα δουλευω σε οικογενειακη επιχειρηση συνεπως πληρωνομαι απο την μητερα μου οποτε ειμαι και θεωρητικα οικονομικα εξαρτημενη...
Τωρα οσον αφορα αν περναω καλα...
αχ δεν ξερω αν μπορω να τα διαχωρισω!οταν ενα κομματι μεσα μου (της οικογενειας μου)ειναι τοσο βαθεια θλιμμενο πως μπορω να δω τα υπολοιπα κομματια μου αν ειναι καλα?
πως μπορει κανεις να χαρει οταν νιωθει πως κανοντας τις επιλογες του χανει την οικογενεια του?
Σαφεστατα και στην σχεση μου δεν ειμαι ευτυχισμενη...αλλα δεν ξερω αν δεν ειμαι λογω της ψυχικης γενικα καταστασης μου ή τελικα μου φταει κατι αλλο.
Αυτο που ξερω ειναι πως ειμαι με εναν ανθρωπο που με λατρευει και κανει οτι μπορει για να ειμαι καλα!

mariadimitra γεια σου :)

Γράφεις ότι εργάζεσαι στην οικογενειακή επιχείρηση και πληρώνεσαι από τη μητέρα - εργοδότη σου.. αμοίβεσαι για την εργασία σου,
γιατί νιώθεις εξαρτημένη οικονομικά;
Γιατί να νιώθεις ενοχή απέναντι στη μητέρα σου που σε πληρώνει για τη δουλειά σου και όχι απέναντι στο σύντροφό σου που
''συντηρεί καθαρά και μόνο'' το σπίτι στο οποίο ζείτε μαζί;

Κάνοντας τις επιλογές σου συνειδητά και υπεύθυνα δε σημαίνει πως χάνεις την οικογένειά σου.
Απλά πλέον σηκώνεις άγκυρα, βγαίνεις από το λιμανάκι, αρχίζεις να ξανοίγεσαι και είσαι πια εσύ και μόνο εσύ υπεύθυνη για την πορεία σου. Όχι η οικογένεια. Μήπως φοβάσαι λίγο κι ένα τέτοιο ρίσκο;

Αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, σε όποιο βαθμό, γιατί δεν αρχίζεις και εσύ να συμμετέχεις στα έξοδα, τη συντήρηση του σπιτιού όπου και μένεις τώρα, σε αυτό που συζείς με το σύντροφό σου.
Ίσως έτσι να αρχίσεις να το ''αισθάνεσαι'' πιο πολύ σπίτι σου,
να αρχίσεις να νιώθεις πως εκεί είσαι εσύ αλλά και η νέα σου ''οικογένεια''.
Ίσως έτσι να είναι και πιο εύκολο ''να κόψεις τον ομφάλιο λώρο''.

Εύχομαι οι προβληματισμοί σου να αρχίσουν σιγά σιγά να ξεκαθαρίζουν.