Βοηθήστε με παρακαλώ δεν ξέρω τι να κάνω..

Γεια σας,
Αρχικά ονομάζομαι Εύα και είμαι 25 χρονών.
Ανακάλυψα αυτό το site τυχαία μέσω google και είδα ότι ίσως είναι ένας τρόπος για να βρω μια λύση ή έστω μία βοήθεια για να ξεπεράσω το πρόβλημα που όπως φαίνεται εχω..
Επίσης να ζητήσω συγγνώμη αν αυτά που θα γράψω είναι κάπως μπερδεμένα ή κουραστικά αλλά έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου που δεν μπορώ να τα βάλω εύκολα σε σειρά..
Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν αντέχω τη μοναξιά και την απόρριψη και ταλαιπωρώ τον ευατό μου τόσο πολύ ψυχικά με αυτά που αποδέχομαι να κάνω για να κρατήσω τους άλλους ευχαριστημένους ώστε να μη με αφήσουν που φοβάμαι πως στο τέλος θα αρρωστήσω.
Είμαι ένα άτομο που πάντα ήθελα και έκανα σοβαρές σχέσεις, δεν έψαχνα ποτέ το εφήμερο γιατί απλά δε μου ταιριάζει. Έτσι τα άτομα με τα οποία ήμουν μαζί ήταν για μένα ο κόσμος μου, ή τουλάχιστον αρχικά. Σε όλες μου τις σχέσεις ήμουν κτητική αλλά για κάποιο λόγο με ανέχονταν παρόλες τις υπερβολές μου και πάντα έπαιρνα αγάπη και με είχαν βασίλισσα. Επίσης να πω ότι πάντα μέχρι τώρα εγώ ήμουν αυτή που τελείωνε τη σχέση τις πιο πολλές φορες γιατί κάποια στιγμή βαριόμουν όσο άσχημο και αν ακούγεται αυτό.
Παρόλα αυτά αυτό δε συνέβει με την τελευταία μου σχέση και ήταν η αντίδρασή μου σ'αυτό που με οδήγησε στο να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά μ'εμένα.
Θα προσπαθήσω να τα πω με συντομία όσο πιο καλά μπορώ. Ήμουν σε μία σχέση από το Δεκέμβρη του 2009. Από την αρχή τα πράγματα έδειχναν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για πολλά αλλά εγώ από την ανάγκη μου για συντροφιά δεν έδινα σημασία σε τίποτα. Εν τω μεταξύ μόλις είχα χωρίσει και γενικά έχω πάνω από 7 χρόνια να μείνω χωρίς σχέση όχι απαραίτητα με τον ίδιο άνθρωπο, αλλά δεν είχα ανάγκη να μείνω μόνη μου.
Για αυτά που συνέβησαν μετά μάλλον μόνο τον εαυτό μου πρέπει να κατηγορώ που τα δέχτηκα. Αρχικά το ψέμα. Μου έλεγε ψέματα μέχρι για το μικρότερα πράγμα, τον καταλάβαινα αλλα πάλι τον συγχωρούσα. Μέναμε μακριά κ εγώ πάντα πήγαινα όταν μου το ζητούσε ενώ αυτός ανέβαινε στην Αθήνα για να δει τους φίλους του και δεν περνούσε καν να μου πει ένα γεια κάποια φορά μάλιστα ανακάλυψα πως είχε έρθει και δεν μου το είχε καν πει και η απάντησή του ήταν ότι δεν στο είπα γιατί δεν ήθελα να με πρείζεις που δεν βρεθήκαμε.. Είχα οικονομικά προβλήματα, το γνώριζε, και αντί να μου σταθεί το μόνο που έκανε ήταν να παραπονιέται γιατί δεν είχα χρήματα γιατί φυσικά στα πάντα πληρώναμε μισά μισά για να μην αναφέρω που με έστελνε να του ψωνίζω και μετά δεν μου έδινε τα χρήματα. Μέχρι και τα αδέρφια του με είχαν ρωτήσει τι κάνω εγώ μ'αυτόν τον άνθρωπο αλλά εγώ εκεί ζώον.. Τέλος δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου, μόνο με μηνύματα που στο τέλος μου φαινόταν και φυσιολογικό..Α να μην ξεχάσω την αδιαφορία που και γι αυτό τον εαυτό μου κατηγορούσα ότι τον πίεζα πολύ και είχε μπουχτίσει. Ήταν όμως ένα άτομο που είχε κόμπλεξ και πίστευα ότι αυτό ήταν η άμυνά του, γενικά ότι έβρισκα για να τον δικαιολογώ. Βέβαια υπήρχαν και καλές στιγμές και πάντα τα άσχημα τα ξεχνούσα.
Τελικά πριν δύο μήνες μου είπε ότι ήθελε χρόνο μακριά μου να ηρεμήσει και ενώ μου ξαναζήτησε να ήμαστε μαζί γιατί του έλειπα σεξουαλικά κυρίως και δέχτηκα ήταν τόσο ψυχρός που στο τέλος μου είπε ότι δεν αισθάνεται όπως πριν, δεν θέλει άλλο να με ταλαιπωρεί και να με κοροιδεύει γιατί του φέρθηκα τέλεια και δεν μου αξίζει και τον κούρασε η απόσταση.
Περιττό να πω ότι εγώ αυτούς τους δύο μήνες τον σκεφτόμουν 24 ώρες το 24ωρο, έκλαιγα συνέχεια, περίμενα ένα μήνυμά του και πάνω από αυτά είχα την οικογένειά μου που μου έλεγε πως δεν είναι λογικό να υποφέρω για έναν άνθρωπο που με εκμεταλλευόταν τόσο φανερά. Έχοντας ακούσει όλα αυτά και ξέροντας ότι δεν μου κάνει καλό μόλις μου ζήτησε να γυρίσει φώτισαν όλα γύρω μου και πάλι δεν του είπα όχι γιατί άσχετα με το τι μου έλεγαν εγώ πίστευα πωε μάγαπούσε πραγματικά ή έτσι ήθελα να πιστεύω. Τελικά πάλι βρέθηκα να κλαίω ασταμάτητα, να υποφέρω και αυτή τη φορά έχοντας ακούσει αυτές τις λέξεις που δε βγαίνουν από το μυαλό μου ότι πια δεν αισθάνεται όπως πριν.
Καταλαβαίνω ότι έχω κάποιο πρόβλημα γιατί κανονικά όπως μου λένε και όλοι μου οι φίλοι θα έπρεπε από την αρχή ούτε καν να είχα ασχοληθεί μαζί του και να τον είχα παρατήσει και όχι να είμαι σ'αυτή την κατάσταση. Πάλι όμως πιστεύω ότι κάτι έκανα λάθος, ίσως δεν ήμουν αρκετά καλή γι αυτόν, και ενώ γενικά νοιώθω καλά με τον ευατό μου φρόντιζε πάντα να τονίζει τα ελαττώματά μου και τώρα που με άφησε κιόλας η αυτοπεποίθησή μου έχει πιάσει πάτο.
Δεν ξέρω τι να κάνω..Απελπίζομαι στη σκέψη ότι χωρίσαμε οριστικά, ελπίζω να μου στείλει πάλι μήνυμα, αν και ξέρω ότι δε θα γίνει, και πιστεύω ότι αν μου ζητούσε πάλι να ήμαστε μαζί θα του έλεγα ναι και ξέρω ότι πάλι θα υπέφερα γιατί και μαζί του υπέφερα..
Πείτε μου τη γνώμη σας σας παρακαλώ δεν ξέρω πως αλλιώς να το αντιμετωπίσω..
Ευχαριστώ γαι την υπομονή σας :)
Φιλιά

Καποιες φορες ο δρομος που ακολουθουν οι ανθρωποι ειναι ΤΟΣΟ στραβος, που ο θεουλης αναγκαζεται αν τους ριξει φαπες για να επανελθουν στην κανονικη τους πορεια. Αφου λοιπον εσυ δεν εβλεπες εξαιτιας της αναγκης σου για συντροφικοτητα οτι ησουν με καποιον που δε σου αξιζε, το ειδε ο αλλος και σε αφησε! Δοξα τω Θεω!

Δεν ξέρω αν θα το πιστέψεις αλλά είσαι από τους πολλούς ανθρώπους που μου είπαν Δόξα τω Θεώ που με άφησε επιτέλους ήσυχη..Απλά μου είναι δύσκολο να δεχτώ ότι ένας άνθρωπος που του έχω φερθεί τέλεια και μου έχει φερθεί χάλια τελικά καταλήγει να με αφήνει.. Ειρωνία ε? Μάλλον..

Quote:

---

Originally Posted by Eva25

Σε όλες μου τις σχέσεις ήμουν κτητική αλλά για κάποιο λόγο με ανέχονταν παρόλες τις υπερβολές μου και πάντα έπαιρνα αγάπη και με είχαν βασίλισσα. Επίσης να πω ότι πάντα μέχρι τώρα εγώ ήμουν αυτή που τελείωνε τη σχέση τις πιο πολλές φορες γιατί κάποια στιγμή βαριόμουν όσο άσχημο και αν ακούγεται αυτό.

---

Έρχονται κάποιες στιγμές που τα πράγματα αντιστρέφονται.
Δες το σαν ένα μάθημα και μια αφορμή για προβληματισμό.
Και άσε τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες για τα παραμύθια.

Το έχω σκεφτεί κ εγώ μήπως τελικά ήρθε η ώρα να περάσω αυτό που έκανα στους άλλους μέχρι τώρα.. Παρόλα αυτά marian μου αυτό που με προβληματίζει είναι ότι θέλω να είμαι μαζί του παρόλο που στην ουσία ποτέ δε μου φέρθηκε καλά.. Είναι εγωισμός που δε μπορώ να δεχτώ ότι με άφησε? Δεν πιστεύω ότι είμαι εγωίστρια.. Ίσως απλώς να πονάω γιατί είχα και έχω αισθήματα που τελικά δε βρήκαν ανταπόκριση? 'Ολοι με λένε θύμα, χαζή και κορόιδο αλλά δε μπορώ να αλλάξω αυτά που νοιώθω

1. Δεν ησουν ερωτευμενη αλλα ειχες αναγκη να γλυτωσεις απο την μοναξια της ασημαντοτητας που ενιωθες και ετσι βρηκες εναν αλλο να σε εξουσιαζει ετσι ωστε να μην νιωθεις ασημαντη...
2. οπως ηταν φυσικο αν και ο φοβος σου σε εκανε να μενεις μαζι του για να μην νιωθεις ασημαντη απο την αλλη ειχες εναν καταπιεσμενο θυμο για την μεταχειριση που βιωνες και τον εβγαζες με εκρηξεις.
3. Μετα την φυγη του σαδιστη σου επεστρεψες πισω στην μοναξια της ασημαντοτητας σου και σου λειπει εκεινος που σου επερνε μακρια την ελευθερια εκφρασης σου επειδη και παλιν δεν ξερεις τι να κανεις με την ελευθερια σου...
4. Το πιο πιθανο αυτο ειναι ενα σεναριο που επαναλαμβανεις στην ζωη σου. Το πιο πιθανο και με αλλες σχεσεις. το πιο πιθανο ειναι κατι που εχεις μαθει απο παιδι.
5. Ψαξε το γιατι απλα και παλι θα το επαναλαβεις στο μελλον αν δεν βρεις τους τροπους να γινεις σημαντικη απο μονη σου.
6. Δεν ειναι κατι σπανιο. Ολοι μας ζουμε σε μια κοινωνια που μας θελει να εγκλοβιζομαστε σε σαδομαζοχιστικες σχεσεις επειδη αντιθετα δεν θα μπορουσε να υφιστατε...
7. Στα λεω οχι επειδη παιζω τον εξυπνο αλλα επειδη περασα τα ιδια.
φιλικα

Πιστεύω ότι όταν θα έχει τελείωσει, θα δεις πιο ξεκάθαρα τι σε κρατούσε σ' αυτή τη σχέση.
Έτσι, θα μάθεις κάτι ακόμη για τον εαυτό σου.
Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να πιαστήκαμε "κορόιδα", να αισθανθήκαμε χαζοί και θύματα, όπως και το αντίθετο.
Κάποιοι μπορεί να έχουν τα ίδια παράπονα από μας.
Να είσαι σίγουρη, πως κι αυτοί που απορούν σήμερα τι βρίσκεις σ' αυτόν τον άνθρωπο, μπορεί αύριο να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Ή ήδη να έχουν περάσει από παρόμοιες καταστάσεις - συχνά αυτοί είναι που αντιδρούν και πιο έντονα.
Οπότε, μη στέκεσαι εκεί. Εννοώ, μην αισθάνεσαι βλάκας επειδή αισθάνεσαι έτσι.
Αρχίζουμε ν' ανησυχούμε, όταν επαναλαμβάνουμε κάποιες συμπεριφορές ή σχέσεις που δεν μας κάνουν καλό.
Όχι όταν μια φορά την πατήσαμε με κάποιον που δεν άξιζε τον κόπο.

Για την ώρα, θα βοηθούσε να απομακρυνθείς και να μην τον ξανασυναντήσεις.
Όσο εξακολουθείς να έχεις επαφή μαζί του, δυσκολεύεσαι να "απεξαρτηθείς".
Και παρατείνεις τον πόνο, παίρνοντας ψίχουλα ουσιαστικά.
Αλλά νομίζω ότι αυτό το έχεις καταλάβει ήδη.

Quote:

---

Originally Posted by Eva25

Γεια σας,
Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν αντέχω τη μοναξιά και την απόρριψη και ταλαιπωρώ τον ευατό μου τόσο πολύ ψυχικά με αυτά που αποδέχομαι να κάνω για να κρατήσω τους άλλους ευχαριστημένους ώστε να μη με αφήσουν που φοβάμαι πως στο τέλος θα αρρωστήσω.
Είμαι ένα άτομο που πάντα ήθελα και έκανα σοβαρές σχέσεις, δεν έψαχνα ποτέ το εφήμερο γιατί απλά δε μου ταιριάζει. Έτσι τα άτομα με τα οποία ήμουν μαζί ήταν για μένα ο κόσμος μου, ή τουλάχιστον αρχικά. Σε όλες μου τις σχέσεις ήμουν κτητική αλλά για κάποιο λόγο με ανέχονταν παρόλες τις υπερβολές μου και πάντα έπαιρνα αγάπη και με είχαν βασίλισσα. Επίσης να πω ότι πάντα μέχρι τώρα εγώ ήμουν αυτή που τελείωνε τη σχέση τις πιο πολλές φορες γιατί κάποια στιγμή βαριόμουν όσο άσχημο και αν ακούγεται αυτό.
Παρόλα αυτά αυτό δε συνέβει με την τελευταία μου σχέση και ήταν η αντίδρασή μου σ'αυτό που με οδήγησε στο να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά μ'εμένα.

---

Eva25,

καλως ηρθες:)

Εγω πιστευω πώς καθε (ή σχεδον καθε) ασχημο που συμβαινει στη ζωη μας, μπορει να αποτελεσει μια καλη αρχη για κατι ομορφο. Οπως ας πουμε, το να παψουμε να παραμυθιαζομαστε σε καποια πραγματα που μας αφορουν. Μονη σου λες, πώς για να μη μεινεις ή να μη μενεις μονη, δεχτηκες να πληρωσεις μεγαλο τιμημα: του να κανεις υπερβολες,να κυνηγας ουσιαστικα τις αναγκες κ τις επιθυμιες των αλλων. Τελικα, μαλλον ακαλυπτη σε αφηνε ολο αυτο. Γιατι αν σε καλυπτε, τωρα δεν θα εκφραζοσουν στο σημερα, ετσι. Σωστα?

Επιπλεον, θα χεις προσεξει πώς ο τροπος που φερομαστε στους αλλους δεν κανει τους αλλους, οπως τους θελουμε εμεις. Ας αντιπροσωπευει λοιπον καλυτερα τον αυθεντικο μας εαυτο παρα τον υποτιθεμενο επιθυμητο εαυτο που υποθετουμε λαχταρα ο αλλος. Οχι τπτ αλλο, αλλα ετσι στην τελικη ο απεναντι μας, γνωριζει καποιο αλλο ανθρωπο κ οχι εμας, κι εμεις με τη σειρα μας χανουμε τον ιδιο μας τον εαυτο παλευοντας να υποθεσουμε ποιον εαυτο χρειαζεται ο αλλος καθε φορα...Χαος κοινως!

Το βρισκω πολυ θετικο που βρισκεις πώς περα απο τις επιλογες σου, κατι δεν παει καλα με σενα. αλλωστε πώς γινεται να ειναι αποκομμενες οι επιλογες μας, απο εμας? Δες το λοιπον. Κ δες οι σχεσεις που εκανες, ειχαν ή δεν ειχαν μεσα τους τη μοναξια που φοβασαι?Με ολο αυτο το παιχνιδι που ακολουθουσες, αισθανοσουν κοντα με τον καθε σου συντοφο?

Vaso όσο κι αν δε μ' αρέσει να το παραδεχτώ φοβάμαι πως έχεις δίκιο.. Δε θεωρώ ότι κάνεις τον έξυπνο προς Θεού άλλωστε εγώ ζήτησα τη γνώμη σας. Ίσα ίσα που με βοηθάει να βλέπω τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Σ'ευχαριστώ

ευα εγω θεωρω κατα βασιν πως εισαι τυχερη που απαλαχθηκες απο ενα τυπο που σε εκμεταλευτηκε συναισθηματικα, ωστοσο εισαι νεα, και η ζωη συνεχιζεται, εισαι μικρη ακομα και εχεις πολλες ευκαιριες στη ζωη για καλυτερες γνωριμιες, αξιοπιστες γνωριμιες. ευα, να εχεις αυτοπεποιθηση και να κοιτας μπροστα. καλη συνεχεια ... :)

Marian μου η αλήθεια είναι πως έχω καταλάβει πως όσο προσπαθώ να έχω επικοινωνία τόσο χειρότερα καταλήγουν να γίνονται τα πράγματα. Τόσο καιρό όποτε του ερχόταν με θυμόταν και έστελνε κανένα μήνυμα κ εγώ πάντα εκεί αλλά μετά πάλι σιωπή και μόνο την φορά που του ζήτησα να μη με ξαναενοχλήσει για κανένα λόγο ήταν και η φορά που μου ζήτησε να ξαναήμαστε μαζί. Μάλλον με θεωρούσε και ήμουν στην πραγματικότητα δεδομένη και μόλις επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά με άφησε οριστικά.
Ξέρω ότι ο μόνος τρόπος είναι να απομακρυνθώ γιατί κάθε φορά πονάω και πιο πολύ..

Sofia μου αρχικά σ' ευχαριστώ πολύ :)
Ναι πίστευα πως αν γίνω όπως θέλει και κάνω ότι θέλει θα με αγαπήσει αλλά αυτό κάνω πάντα. Γίνομαι αυτό που πιστεύω πως θέλει ο άλλος και σίγουρα χάνω τον εαυτό μου κάθε φορά.
Σίγουρα το ότι κάνω αυτές τις επιλογές δείχνει κάτι και νομίζω ότι δεν με εκτιμώ αρκετά.. Στην τελευταία μου σχέση ένοιωθα μοναξιά αλλά το πάλευα γιατί προτιμούσα να είμαι με κάποιον όπως και να είναι αυτός παρά τελείως μόνη..

Εva25,
βρήκα το post σου.
Σχετικά με το κείμενό σου, έχω να σχολιάσω ότι φαίνεται ότι από μικρή φοβόσουν την απόρριψη και την μοναξιά. Αυτό, αναπόφευκτα θα οδηγούσε τον καθένα σε μια κτητική συμπεριφορά "μην σε χάσω, μην μου φύγεις, δε θέλω να μείνω μόνη" . Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος με φόβο απώλειας βρίσκει ανθρώπους οι οποίοι του φέρονται σαν 'Βασιλιας' (αναφέρεις ότι σε είχαν ως βασίλισσα) τότε βαριέται αφού είναι βέβαιο ότι δεν θα απορριφθεί. Όταν όμως βρει έναν άνθρωπο απορριπτικό, τότε αισθάνεται τον πόνο της απόρριψης και κολλάει στη σχέση αυτή προσπαθώντας να αντιστρέψει την απόρριψη.
Στην ουσία το βλέπω σαν ένα σχήμα συμπεριφοράς απόρριψης - έλξης όπου ο ένας άνθρωπος ειναι κλειστός και απορριπτικός και ο άλλος έλκεται από την απόρριψη και έτσι η σχέση αποκτά ενδιαφέρον.

Επίσης, σχετικά με το θέμα της σχέσης από απόσταση. Κατά τη γνώμη μου μια τετοια σχέση έχει μικρή πιθανότητα επιτυχίας. Και αυτό , γιατί η απόσταση δεν επιτρέπει στο ζευγάρι την καθημερινη επαφή - άρα δίνει λίγα δεδομένα στον άνθρωπο μας για τον χαρακτήρα μας. Ετσ ιπιο πολυ βρισκομαστε στην φαντασια. Επισης η αποσταση εντεινει τον πονο απωλειας, διοτι οταν καποιος μας λειπει στην ουσια οσο μας λειπει ειναι σαν να τον εχουμε χασει ή σαν να ειναι ετοιμο να μας φυγει. Επομενως δεν ειναι τυχαια η επιλογη σου για μια τετοια σχεση (σε αυτο βεβαια ισως ρολο παιζουν και οι χωρισμοι απο 7 χρονια σχεσεων σου , οπου επειδη καθε χωρισμος ειναι και μια πληγη -οσο αναλαφρος και αν ειναι - ειχαν πληγωσει ολοι μαζι αρκετα την καρδια σου κανοντας σε να αναζητησεις κατι περισσοτερο απομακρο - μια σχεση απο αποσταση).

Παρακατω, γράφω κάποιες φράσεις που θεωρώ ενδεικτικές:

" δεν αντέχω τη μοναξιά και την απόρριψη και ταλαιπωρώ τον ευατό μου τόσο πολύ ψυχικά με αυτά που αποδέχομαι να κάνω για να κρατήσω τους άλλους ευχαριστημένους ώστε να μη με αφήσουν"

"Σε όλες μου τις σχέσεις ήμουν κτητική αλλά πάντα με είχαν βασίλισσα"

"πάντα μέχρι τώρα εγώ ήμουν αυτή που τελείωνε τη σχέση τις πιο πολλές φορες γιατί κάποια στιγμή βαριόμουν όσο άσχημο και αν ακούγεται αυτό."

"Από την αρχή τα πράγματα έδειχναν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για πολλά"

" Εν τω μεταξύ μόλις είχα χωρίσει και γενικά έχω πάνω από 7 χρόνια να μείνω χωρίς σχέση"

"Μου έλεγε ψέματα μέχρι για το μικρότερα πράγμα, τον καταλάβαινα αλλα πάλι τον συγχωρούσα. Μέναμε μακριά κ εγώ πάντα πήγαινα όταν μου το ζητούσε ενώ αυτός ανέβαινε στην Αθήνα για να δει τους φίλους του και δεν περνούσε καν να μου πει ένα γεια κάποια φορά μάλιστα ανακάλυψα πως είχε έρθει και δεν μου το είχε καν πει και η απάντησή του ήταν ότι δεν στο είπα γιατί δεν ήθελα να με πρείζεις που δεν βρεθήκαμε.. "

"Είχα οικονομικά προβλήματα, το γνώριζε, και αντί να μου σταθεί το μόνο που έκανε ήταν να παραπονιέται γιατί δεν είχα χρήματα "

"με έστελνε να του ψωνίζω και μετά δεν μου έδινε τα χρήματα. Μέχρι και τα αδέρφια του με είχαν ρωτήσει τι κάνω εγώ μ'αυτόν τον άνθρωπο αλλά εγώ εκεί ζώον.." ,

"Α να μην ξεχάσω την αδιαφορία που και γι αυτό τον εαυτό μου κατηγορούσα ότι τον πίεζα πολύ και είχε μπουχτίσει."

" Ήταν όμως ένα άτομο που είχε κόμπλεξ και πίστευα ότι αυτό ήταν η άμυνά του, γενικά ότι έβρισκα για να τον δικαιολογώ. "

"κανονικά όπως μου λένε και όλοι μου οι φίλοι θα έπρεπε από την αρχή ούτε καν να είχα ασχοληθεί μαζί του και να τον είχα παρατήσει και όχι να είμαι σ'αυτή την κατάσταση."

Seleio σ΄ευχαριστώ πολύ μου δίνεις κουράγιο :) Θα κάνω ότι μπορώ!! ;)

esoteriki_dynami δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ έτσι τα πράγματα αλλά όλα τελικά συνδέονται μεταξύ τους. Οι άνθρωποι που μου φέρονταν καλά δεν μπορούσαν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου για πολύ, αντίθετα αυτή τη φορά κόλλησα όπως λες κ εσύ προσπαθώντας να αποφύγω την απόρριψη.
Επίσης όλες μου οι σχέσεις ήταν από απόσταση αλλά δεν είχα φανταστεί ότι μπορεί να οφείλεται σε αυτή μου την ανάγκη απλά πίστευα ότι τύχαινε αν και τώρα αν το σκεφτώ δε μου είναι ότι καλύτερο μία σχέση πολύ κοντινή.