Ειμαι σοβαρά?

Καλησπέρα το όνομα μου είναι ασπούμε χ , το πρόβλημα με μένα δεν ξέρω ακριβώς ποιο είναι , πάντως περνάω σίγουρα κάποια κατάθλιψη ή κατι χειροτερο ?
φυσικά η ζωή μου άλλαξε μετά από έναν χωρισμό που είχα στα 22 (τώρα είμαι 26 )
κάθομαι όλη μέρα σπίτι , δεν έχω όρεξη για σχεδόν τίποτα , έχω αποξενωθεί από όλους τους φίλους μου , σκέφτομαι συνεχεία γιατί να είναι τόσο χάλια ο κόσμος και γιατί με πούλησαν οι φίλοι μου κτλ , εδώ και κάποια χρόνια έχω μετακομίσει μόνος μου και από τότε βιώνω την απόλυτη μοναξιά δεν έρχεται να με δει κανένας ακόμα και οι γονείς μου σπάνια , μπορώ να πω ότι δεν έχω την διάθεση που είχα κάποτε ούτε για σεξ ούτε για να βγω, επίσης δυσκολεύομαι πολύ να κάνω σχέσεις και γενικά έχω πάψει να είμαι κοινωνικός , πολλές φορές το πρωί μπαίνω στο ασανσέρ και κοιτάω τα μούτρα μου στο καθρέφτη και λέω πως είσαι έτσι ρε λέτσο .. πώς έχεις γίνει έτσι ?
Γενικά δεν πάει άλλο ,όσο πάει θυθιζομαι στο αλκοόλ και θα ήθελα να πάρω και ναρκωτικά ή κάποιο ηρεμιστικό για να μην νιώθω ,επίσης προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου ανεβάζουν την αδρεναλίνη πχ να παίζω τζόγο καθώς είναι πλέων πολύ ελάχιστα τα πράγματα που με συναρπάζουν σε τούτο το μάταιο κόσμο , ζώντας όλα αυτά μου έχει δημιουργιθει και μια απέχθεια προς το θεο , ποτέ δεν πιστευα ιδιαίτερα παρόλαυτα..

Και όμως … μου πέρασε από το μυαλό να παω ψυχολόγο αλλά είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας δεν μπορώ να εκφραστώ ούτε να ανοιχτό σε κάποιον ξένο ακόμη και σε δικούς μου ανθρώπους μου είναι απιστευτα δυσκολο , Ενας λόγος που δε θελω να πάω σε ψυχολογο επίσης είναι γιατι δεν θελω να ζώ με φαρμακα , ούτε να είμαι χαρούμενος λόγο φαρμάκων .. προτιμώ να ζώ απογοητευμενος και δυστυχισμένος αν ειναι να χαπακονομαι.

Καλησπέρα. Επειδή αυτά που λες ακούγονται σοβαρά, θα 'θελες να πεις κάτι παραπάνω. Ας πούμε, όταν λες πως ούτε οι γονείς σου έρχονται να σε δούν? Τί σχέση έχεις μαζί τους? Είναι κοντά - μακριά? Σε πούλησαν οι φίλοι σου? Αν σου συνέβησαν κανα -δυο περιστατικά (σε όλους έχει συμβεί) όπου κάποιες φιλίες δεν κράτησαν ή δεν πήγαν καλά, μην το γενικεύεις. Μήπως από την άλλη εσύ κλείστηκες στον εαυτό σου?
Πώς άλλαξε η ζωή σου μετά τον χωρισμό? Δηλαδή ακόμα δεν το έχεις ξεπεράσει?
Τίποτα άλλο για σένα? Π.χ τώρα δουλεύεις, σπουδάζεις?
Συγνώμη αν σου φαίνονται πολλά και καταιγιστικά αυτά που ρωτάω, για να κάνουμε μία αρχή....

hello οκ θα σου απαντησω περιλιπτικα
με τους γονεις μου μια απλα καλη σχέση θα ερθουνε να με δουνε 1 φορα το μηνα πχ , φίλους δεν εχω δεν κανω παρεα πλέων γιατι με θεωρουν περιεργο ίσως , αυτο εχω καταλαβει επίσης οταν τους χρειαζομουνα κοντα μου δεν με στήριξε κανεις και νιωθω οτι οταν τους θεωρούσα φιλους αυτοι κοιτουσαν μονο το συμφερων τους , γενικα είχα λίγους και καλους (πιστευα φίλους) ω τί κρίμα ε ? επίσης δεν πιστευω και στην φιλία πλεων , θεωρω οτι και απο τις 2 πλευρες κρυβεται ενα συμφέρων .
Σχετικα με την επομενη ερώτηση φυσικα και έχω κλιστεί στον εαυτό μου και για την σχέση μου τι να σου πω , δε θα πω οτι δεν την εχω ξεπερασει απλα απογοητευτικα τρομερά μεγάλο πλήγμα..
επισης δουλευω ναι