Πληρώνω τα λάθη μου ακριβά.
Καλησπέρα,
είναι το πρώτο μου μήνυμα.
Θα προσπαθήσω να διατυπώσω τον προβληματισμό που έχω τον τελευταίο καιρό, ο οποίος αρχίζει να με επηρρεάζει ψυχολογικά αλλά και σωματικά, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή.
Είμαι 26 ετών. Πάντα άκουγα τους γύρω μου να με θαυμάζουν για το πόσο έξυπνος είμαι και χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω το πίστεύω ότι όντως είμαι.Ήμουν μάλλον. Στην εφηβία, και συγκεκριμένα στο γυμνάσιο κατάφερνα πάντα να ξεχωρίζω - ήμουν αρκετά κοινωνικός και μέσα στα πράγματα και παράλληλα ήμουν καλός μαθητής χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Ειδικά μαθηματικά, φυσικές κλπ έπιανα πουλιά στον αέρα και άφηνα τους καθηγητές με ανοιχτό το στόμα στην κυριολεξία. Βλέποντας λοιπόν ότι τα καταφέρνω χωρίς να προσπαθώ, άρχισα να μην προσπαθώ καθόλου. Είχα την εντύπωση ότι θα τα καταφέρω μόνο και μόνο επειδή είμαι έξυπνος. Το ένα έφερε το άλλο και άρχιζα να αλλάζω.
Δεν έδινα καμία σημασία στα μαθήματα, ήμουν συνέχεια έξω με κακές παρέες, κοπάνες στο σχολείο, κοπάνες στα φροντιστήρια, ακύρωνα τα ιδιαίτερα και πάει λέγοντας. Μέσα σε αυτό το διάστημα γυμνάσιο - λύκειο, υπήρχαν και κάποια οικογενειακά προβλήματα, όχι τίποτα τρομερό όμως. Μη φανταστείτε ότι είμαι από καμία κακή οικογένεια. Και οι 2 μου γονείς είναι μορφωμένοι επιστήμονες και πολύ καλοί άνθρωποι. Είχαν όμως και αυτοί κάποια προβλήματα τα οποία καλώς η κακώς εγώ τα αντιλαμβανόμουν, καθότι είμαι αρκετά ευάισθητος - πιο πολύ απ' όσο πρέπει.
Λίγο τα οικογενειακά, λίγο το ότι είχα αρχίσει να μπλέκω με παρέες έδωσα πανελλήνιες και απέτυχα. Πέρασα σε μια σχολή με πολύ λίγα μόρια - πάλι καλά με το μηδαμινό διάβασμα που έιχα κάνει. Οι γονείς μου με στήριξαν και μου είπαν πήγαινε και θα βρεις την άκρη. Φοιτητής λοιπόν στα 18 άρχισα να μπλέκω ακόμα περισσότερο και ξέρετε τι εννοώ. Δεν πήγαινα στη σχολή όυτε κάν να γραφτώ να πάρω πάσο. Τίποτα. Πέρασαν 3 χρόνια και δεν έκανα απολύτως τίποτα.
Στα 21 λοιπόν τα παρατάω και ξαναδίνω πανελλήνιες. Το σκέφτηκα πολύ. Όλα μου τα ξαδέρφια, αδέρφια και οικογενειακοί φίλοι ήταν σε πολυτεχνεία, ιατρικές, νομικές - τέλος πάντων σε πολύ καλύτερες σχολές από αυτή που ήμουν εγώ. Μου είχε δημιουργηθεί λοιπόν ενα τεράστιο κόμπλεξ. Σκεφτόμουν συνέχεια, πως εγώ που πάντα θεωρούμουν ο πιο έξυπνος από αυτούς κατέληξα να είμαι σε αυτήν την κατάσταση. Δεν το έβαλα κάτω. Έδωσα πανελλήνιες. Το οικογενειακό κλίμα ακόμα πιο βαρύ. Οι γονείς μου ήταν πάνω στο διαζύγιο και είχα προβλήματα με μια σχέση που έιχα. Το πάλευα όμως γιατί είχα βρει τον παλιό μου εαυτό. Διάβαζα όλη μέρα και τα πήγαινα πολύ καλά γιατί μου άρεσε. Στις πανελλήνιες ήμουν πολύ σίγουρος και το πλήρωσα και πάλι. Σκόνταψα σε κάτι θέματα από βλακεία. Τέλος πάντων πέρασα σε μια πολύ καλή σχολή - όχι όμως αυτή που ήθελα, αλλά αρκετά κοντά στις προτιμήσεις μου.
Τώρα στα 26 την τελειώνω έιμαι πολύ καλός φοιτητής και ασχολούμαι συνέχεια από ενδιαφέρον και μόνο. Η ζωή μου έχει αλλάξει βέβαια. Είμαι αρκετά αντικοινωνικός και αυτό οφείλεται και στα προβλήματα που έχω τα οποία είναι άλυτα. Προβλήματα που έχουμε όλοι μας και μας βασανίζουν ψάχνοντας συνεχώς μια λύση που δεν υπάρχει. Δεν θέλω να βγαίνω έξω, έχω βαρεθεί τις κοινωνικές συναναστροφές. Έχω λίγους φίλους και καλούς οι οποίοι μου συμπαραστέκονται πραγματικά. Δεν έχω καμία όρεξη για τίποτα, μόνο ότι έχει σχέση με τη σχολή μου. Με το να ασχολούμαι συνέχεια με αυτό σιγά σιγά το απομυθοποιώ και έχω αρχίσει να εκμηδενίζω τα πράγματα. Θέλω να τελειώσω και να πάω για κάτι ακόμα καλύτερο.Ναι στα 27. Να ξαναδώσω κατατακτήριες για να πάω στη σχολή που έπρεπε να έχω πάει από τα 18.
Φυσικά σε ότι έχω κάνει μέχρι τώρα με έχει στηρίξει η οικογένεια μου οικονομικά γιατί πιστεύουν σε μένα. Στο ψυχολογικό κομμάτι δεν έχω ζητήσει ποτέ στήριξη από κανέναν γιατί ποτέ δεν το έχω παραδεχτεί. Βλέποντας ότι υπάρχουν - υπήρχαν προβλήματα στην οικογένεια, ήθελα πάντα να τους στηρίζω εγώ και να μην τους δείχνω ότι στενοχωριέμαι. Το έχω καταπιεί για τα καλά και έχω επηρρεαστεί πολύ από αυτό. Καμιά φορά με πιάνει μεγάλη στενοχώρια και μπορεί να μην κάνω τίποτα όλη μέρα. Κάθομαι στο κρεβάτι και σκέφτομαι.
Είμαι λοιπόν πάλι αντιμέτωπος με το ίδιο πρόβλημα. Να ξεκινήσω από την αρχή. Ψάχνω να βρω το κουράγιο αλλά κάτι μέσα μου με τραβάει προς τα πίσω. Κάνω άπειρες σκέψεις καθημερινά και το μυαλό μου έχει αρχίσει να διαλύεται. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Μου σκάνε όλα μαζί και συνέχεια. Σκέφτομαι ότι πληρώνω τα λάθη μου πολύ ακριβά. Πολύ πιο ακριβά απ' όσο θα έπρεπε. Ο χαρακτήρας μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο και βλέπω αυτά που έκανα στο παρελθόν και το μετανιώνω πικρά. Σκέφτομαι ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχε αλλάξει. Οι φίλοι και οι γνωστοί δε, δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Όλα τους πάνε ρολόι. Μόνο σε μένα έτυχαν όλα μαζεμένα. Ε με πιάνει το παράπονο. Ζηλέυω και το παραδέχομαι.
Θα ήθελα να μου πείτε πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Δεν έγινε τώρα. Με απασχολεί πολλά χρόνια. Πάνω από 7. Αρχίζω και σκέφτομαι ότι όλη αυτή η στεναχώρια με έχει πάει πολύ πίσω. Τώρα φτάνω σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για ακόμη μια φορά. Θα πρέπει πάλι να πληρώσω για τα λάθη μου. Το μόνο πράγμα που μου δίνει δύναμη είναι η αγάπη γι' αυτό που κάνω.Τα έχω θυσιάσει όλα γι' αυτό. Αλλά πολλές φορές έρχεται η σύγκριση και τότε αισθάνομαι άχρηστος. Οι άλλοι προχωράνε και εγώ είμαι ακόμα στην αρχή. Αν συνεχίσω να παίρνω δύναμη από αυτό που κάνω θα κλειστώ ακόμα πιο πολύ στον εαυτό μου και το κακό είναι ότι αρχίζει και μου αρέσει γιατί θεωρώ ότι έτσι προστατεύομαι.
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας, απλά σας παρακαλώ μη μου πείτε αυτά που θέλω να ακούσω. Αυτά τα ακούω καθημερινά από όσους είναι κοντά μου οι οποίοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορώ να το κρύψω άλλο.
Επειδή στην αρχή γράφω ότι όλη αυτή η ιστορία με έχει επηρρεάσει και σωματικά , αναφέρω ότι έχω παρατηρήσει κάποια συμπτώματα στο δέρμα μου τις μέρες που έιμαι πολύ αγχομένος ή στενοχωρημένος. Επίσης έχω πολλές αυπνίες επειδή ξαπλώνω στο κρεβάτι και δεν μπορώ να κοιμηθώ επειδή τα σκέφτομαι όλα αυτά χωρίς να καταλήγώ πουθενα. Α και το βασικότερο, καπνίζω 2 πακέτα τσιγάρα τη μέρα και κάθομαι συνέχεια σε μια καρέκλα μπροστά από τον υπολογιστή. Έχω προσπαθήσει να κόψω το κάπνισμα άλλλα με έπιασε κρίση πανικού και τρομερή κατάθλιψη. Μου έσκαγαν όλα τα προβλήματα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πιστέυω ότι με ντοπάρει. Ειναι κάτι σαν ψυχοφάρμακο.
Μπορεί να σας κούρασα αλλά ήθελα να είμαι αρκετά κατατοπιστικός και να δείξω πως βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση ώστε να μη βρεθεί κανείς άλλος γιατί πραγματικά με βασανίζει.
