Καλησπερα σας...ειμαι 17 χρονων και τ μεγαλο προβλημα μου εδω και καιρο ειναι η ψηχολογια μου...σε ολα τα παω μια χαρα στους φιλους εχω σταθερα "αδερφια" στα χομπυ και στις ασχολιες κανω βαρη και κικ μποξ πολυ καιρο, με τους γονεις μου τα παω καλα, στ σχολειο ετσ κ ετσ, που και που ελκυω και καμια κοπελα κ γενικα ειμαι ευχαριστημενος με τη παρτυ μου ,αυτο που μ καταστρεφει τ ψηχολογια ομως ειναι μια ανεκπληρωτη αγαπη π ξεκινησε απο περσι τετοιο μηνα ζω μ ενα πονο στο στηθος παρα πολλες στιγμες και που και που ξεσπαω σε δακρυα πιστευω πως εχω χονεψει μεσα μου οτι ποτε δν θα ειμαι μαζι με αυτη τ κοπελα κ σκεφτομαι τα πραμματα που θα κανω και τη ψηχολογια που θα εχω οταν τν βγαλω απ μεσα μου αλλα γυρναει η ιδια και μ τραβαει τ προσοχη(η ιστορια ειναι τρομερα περιπλοκη)...δν μπορω να κανω μια σχεση ολο το καταστρεφω γτ απλα δν μπορω να προσφερω τπτ γιατι ενο ειμαι με μια αλλη τν σκεφτομαι συνεχεια...σκεφτομαι οτι δν αξιζει να μ χαλιεται η ψυχολογια και οτι παει περασε αλλα δν μπορω, την σκεφτομαι σχεδον συναχεια , σκεφτομαι οτι αλλοι ανδρες ειχαν παθει κτ πολυ χειροτερο στ ζωη τους κ μπορεσαν να πατησουν στα ποδια τους ξανα και πολλα αλλα τετοια για να πω "τελος ρε γαμωτο αρκετα κρατησε αυτη η ιστορια" και οντως καποιες στιγμες δν μ καιγεται καρφι για παρτυ της αλλα κτ αλλες....ειναι στιγμες που τν θελω τρομερα στν αγκαλια μου και αλλες που τν συχονομαι οσο κανεναν γιαυτο που μ εκανε (οπως σας ειπα η ιστορια ειναι περιπλοκη και παιχτικαν παρα πολλα πραματα)
ηρθα σ αυτο τ φορυμ γτ θελω καποια ψηχολογικη βοηθεια καμια υποστιριξη οτι διποτε μ φτιαξει τ ψυχολογια η μαθω κτ για αυτα τα θεματα που δν τα φανταζομουν καν.
ευχαριστω πολυ
