κατάθλιψη η όχι... δεν ξέρω...

καλησπέρα ονομάζομαι θοδωρής και είμαι 28 ετών... τον τελευταίο καιρό περνώ αρκετά δύσκολα και αυτό χειροτερεύει νιώθω εντελώς μονος πιο μονος από ποτε και από οποιονδήποτε

πάντα ένιωθα μονος αλλα αυτό δεν με πείραζε ιδιαιτερα το είχα συνιδητοποημενο η τουλάχιστον έτσι πίστευα... η κατάσταση άρχισε να χειροτερεύει, πριν 3 χρονια όταν έχασα την δουλειά μου μια πολύ πιεστική δουλειά που "ενωθα" πως μου έκανε κακό
από εκεί ξεκίνησαν όλα... στην αρχή ένιωσα ανακούφιση στη συνεχεια όμως αυτό με έκανε να κλειστώ ακόμα πιο πολύ στον εαυτό μου ακολούθησαν σχεδόν 2 χρονια που δεν δούλευα είχα παραιτηθεί από όλα τα όνειρα που έκανα υπήρχαν ελάχιστες μονο ασχολίες που με έκαναν να μην κάθομαι όλη την ημερα μπροστά σε ένα pc δεν με ενδιέφερε tpt

κάποια στιγμή πριν 1.5 χρόνο γνώρισα μια γυναικα η σχέση ξεκίνησε σαν φιλια και γρήγορα υπήρξε αμοιβαία εμπιστοσύνη ατέλειωτες ώρες κουβέντας στην συνεχεια ήρθε ο ερωτας αμοιβαίως και αυτός και ανακαλύψαμε πως ταυτιζόμαστε απόλυτα πέραν τον απόψεων και σεξουαλικά... βρήκα σε αυτήν την ζωή την δύναμη και τον κόσμο όλο...
πίστεψα πως η τύχη μου χαμογέλασε και με υποδέχτηκε έτσι αποφάσισα να έρθω στην αθηνα άρχισα να ξανακάνω όνειρα γεννήθηκε μέσα μου μια αστείρευτη δύναμη που με έκανε να βρω δουλειά με μέλλον και όχι του ποδαριού με αμέτρητες δυσκολίες μεν αλλα το πάλευα

πριν λίγες μέρες η σχέση αυτή τελειωσε και μαζί νιώθω πως χάθηκαν τα πάντα χάθηκε ο μοναδικός άνθρωπος που μέχρι σήμερα εμπιστεύθηκα ο καλύτερος φίλος που γνώρισα ο ιδανικός άνθρωπος μου που πάλευα κάθε μέρα για να κάνω τα πάντα

εδώ και 15 μέρες κλαίω πολύ συχνά δεν θέλω να κάνω tpt κάθομαι όλη μέρα ξαπλωμένος και καρίζο πηγαίνω μονο στην δουλειά που και εκεί πλέον νιώθω πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω δεν τρώω σωστά μονο ελάχιστες μπουκιές

τα πάντα μου θυμίζουν αυτή την γυναικα ακόμα και τα πιο απλά καθημερινά πράγματα και κινήσεις δεν έχω κανέναν να μιλήσω
βασικότερα περνώ ένα βασανιστήριο με τον ύπνο νιώθω την ανάγκη να κοιμηθώ δεν γίνετε είναι ανέφικτο εκεί που αποκοιμίζομε νιώθω κάτι μέσα μου μια σαν ταχυπαλμία ένα φτερούγισμα κάπως θα το χαρακτήριζα στιγμιαίο και σε duterolepta δεν νιώθω την ανάγκη για ύπνο είμαι σχεδόν μια εβδομάδα άυπνος
πάντα είχα θέμα με τον ύπνο τώρα δεν έχω ύπνο έχω συχνά πονοκεφάλους καπνίσω ασταμάτητα, ξεχνώ με δυσκολία συγκετρονομαι, δεν βρίσκω την παραμικρή ευχαρίστηση σε tpt

πάντα ήμουν κλειστός άνθρωπος τώρα νιώθω πιο κλειστός πιο μονος από ποτε και οποιονδήποτε
το παλεύω αλλα νιώθω πως απλά καθυστερώ κάτι και τίποτα παραπάνω
τι δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ απλά να σκεφτώ

πήρα 3 βραδια ένα ολόκληρο ξανάξ την πρώτη φορα 2 με 5 ώρες διαφορα μήπως και βοηθήσει κοιμηθώ δεν μου έκανε tpt απόλυτος

νιώθω τα πάντα να χάνονται έχω συνειδητοποιήσει πως θέλω βοήθεια επισκέφθηκα μια ψυχολόγο πριν λίγες μέρες μιλήσαμε μια ώρα ήταν σαν να μιλήσαμε μονο 5 λεπτά σε λίγες ημερες θα πάω πάλι να κάνουμε ένα test κατάθλιψης μου είπε τις ανοίχτηκα αρκετά

νιώθω πως έχω φτάσει στο όριο τρέμω από παλιά όταν αγχώνομαι... σαν συμπτώματα ιδιοπαθούς τρόμου είχα παλιότερα δοκιμάσει φαρμακευτική αγωγή δεν έκανε κάτι γνωρίζοντας αυτόν τον άνθρωπο αυτό εκμηδενίστηκε τώρα με την αϋπνία ξαναεμφανίστηκε...