Γεια σε όλους.
Πριν από έξι μήνες πέθανε ο πατέρας μου. Είμαι 29 χρονών και ίσως να ακούγεται νορμάλ, αλλά για μένα δεν είναι καθόλου.
Πριν 21 χρόνια πέθανε η μαμά μου σε τροχαίο. Εγώ ήμουν πολύ μικρή και δεν συνειδητοποιούσα ακριβώς την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι.
Ο πατέρας μου δεν το ξεπέρασε ποτέ με αποτέλεσμα να έχει επίδραση στην υγεία του, είχε προβλήματα καρδιάς και αγγείων από τα 49 του και πριν 2 χρόνια έπαθε ένα μικρο εγκεφαλικό που ούτε το καταλάβαμε ούτε είχε συμπτώματα ούτε αρνητικά αποτελέσματα. Τον έπεισαν οι γιατροί μετά από τα στάνταρντ τσεκ-απ να χειρουργηθεί στις καρωτίδες και ίσως και στην καρδιά για βαλβίδα. Ήταν 19 χρόνια στην ιδία κατάσταση αλλά οι γιατροί λέγανε πως ήταν ασυμπτωματικός και τώρα που υπήρξαν συμπτώματα έπρεπε να κάνει χειρουργείο.
Εκείνος φοβόταν και έλεγε πως μια ξαδέλφη του πέθανε μετά από 2 χρόνια. Τα έκανε τα 2 χειρουργεία στις καρωτίδες, οι πιθανότητες ήταν 99% επιτυχία λόγω ηλικίας και τα λοιπά - τότε ήταν 66 ετών- άλλα έπαθε εγκεφαλικό στην εντατική μετά από το πρώτο χειρουργείο και έμφραγμα μετά το δεύτερο χειρουργείο- ευτυχώς ήμουν μέσα στην εντατική κρυφά αφού είχε τελειώσει το επισκεπτήριο και το κατάλαβα αμεσώς δεν ερχόταν κανείς μετά τα πολλά με τις φωνές μου ήρθαν και όλα πήγαν καλά, εκτός από μια μικρή επιβάρυνση στην καρδιά του, κάναμε μετά από λίγο καιρό εξετάσεις για την καρδιά αλλά οι γιατροί είπαν ότι είναι τυχερός και δεν χρειάζεται άλλο χειρουργείο και από δω και πέρα θα ζήσει 10 χρόνια με πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής. .
Τα επόμενα 2 χρόνια όσο περνούσε ο καιρός καλυτέρευε και ψυχολογικά και σωματικά - δούλευε κανονικά και πριν και μετά τα χειρουργεία, ήταν που δραστήριος.
Το τελευταίο εξάμηνο ήταν καλύτερα από ποτέ χαρούμενος όλο βόλτες γέλια και γω τον τελευταίο μήνα χωρίς να το κάνω επίτηδες περνούσα πιο πολύ χρόνο μαζί του.
Στις 14 Αυγούστου έφυγα από το σπίτι στις 8 το απόγευμα για να πάω βόλτα με το φίλο μου και τον άφησα μες τη ζωντάνια και τη χαρά - μιλούσε με τη νονά μου στο τηλέφωνο και γελούσε... μου είπε Ε... μην ξεχάσεις να πάρεις το φάρμακό σου εντάξει παιδί μου?? ναι ναι άντε γεια λέω εγώ.
Γύρισα 01:04 και τον βρήκα καθιστό στον καναπέ όπως καθόταν πάντα σαν να τον έχει πάρει ο ύπνος, ήρεμο αλλά κρύο και κίτρινο. Του έκανα CPR πήρα το φίλο μου και το 166 αλλά δεν γύρισε ποτέ.
Δεν ξέρω γιατί έχω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας, ελπίζω να μην σας κούρασα.
Νοιώθω πολύ μόνη
