ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

Είμαι 20 ετών και τελευταία έχω έρθει αντιμέτωπη με διάφορες διαταραχές που έχω απο τα παιδικά μου κιόλας χρόνια, άλλα που δεν ήξερα τι είναι και πώς ονομάζονται.Αρχικά απο τα 8 μου χρόνια παρουσιάζω αποπραγματοποίηση που σαν παιδί με είχε τρομάξει πολύ γιατί ούτε μπορούσα να εκφράσω τι μου συμβαίνει αλλά ούτε και να με καταλάβει κανεις.Αυτό επικεντρωνόταν μονο στο οικογενειακό μου περιβάλλον,δηλαδή ένιωθα τους γονείς μου σαν ξένους για μεγάλα διαστήματα και ο φόβος και το αγχος που μου προκαλόυσε αυτό επιδείνωνε την κατάσταση.αυτό συνεχίστηκε στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου και ξαναεμφανίστηκε στην τρίτη λυκείου μετα από περιοδο έντονου αγχους.πρόσφατα παρουσίασα και κρίσεις πανικού με έντονα ψυχολογικά συμπτώματα οτι θα χάσω τον έλεγχο και θα τρελαθώ.γενικά είναι διάφορες οι φάσεις που νιώθω περιεργα,υπερένταση,ανησυχ ία και τάσεις να κάνω κάτι ακραίο που όμως ποτέ δεν κάνω.έχω περάσει και απο φάσεις έντονης αρρωστοφοβίας,που κάθε μέρα νόμιζα οτι είχα και κάτι διαφορετικό.νομίζω οτι περνάω και τώρα το ίδιο πράγμα με τις ψυχικές ασθένειες.έχω ψάξει τα πάντα για τη σχιζοφρένεια και κάποια απο αυτα που νιώθω κατα καιρους τα αναφέρει ώς συμπτώματα.αυτό με έχει ανησυχίσει πάρα πολυ και μνου έχει γίνει έμμονη ιδέα οτι πάσχω απο κάποια σοβαρη ψυχική διαταραχή.γενικότερα είμαι άτομο με φοβερό αγχος,ανασφάλειες,υπερπροσ τασία απο τους γονείς μου,φοβίες και έντονα συναισθήματα(είτε θετικά είτε αρνητικα).διανύω μία περιοδο πολυ άσχημων οικονομικών καταστάσεων και αβεβαιότητας για το μέλλον μου και ώς φοιτητρια και μόλις τελειώσω τη σχολη.απλά με προβληματίζει οτι καποια πράγματα εμφανίστηκαν σε πολύ μικρή ηλικία και μήπως αυτό αποτελεί σημάδι για σχιζοφρένεια.

τι ακριβως σε προβληματιζει ;;;;;;;;;;;;;;;;;

Να βρεις κάποιο ειδικό ψυχολόγο που να μπορεί όχι μόνο να κάνει διάγνωση αλλά και να σε βάλει στο σωστό δρόμο, μέσα από μέθοδο θεραπεία, ώστε να βγεις από την κατάσταση αυτή. Το καλήτερο που χεις να κάνεις μου φαίνεται αυτό. Και πρέπει να το κάνεις γρήγορα, αν το χεις κάνει ήδη, προτού η κατάσταση επιδεινωθεί και προτου χάσεις κι άλλα ωραία χρόνια από τη ζωή σου.

Ναι να παρεις βοηθεια απο ειδικο γιατι εισαι μικρη και αποτι βλεπω θελεις να το παλεψεις...Μην αφησεις τον φοβο και τον πανικο να σε κυριευσουν...δουλεψε το με ψυχολογο συντομα!!

path:αυτό που με προβληματίζει είναι οτι τα συμπτώματα που έχω είναι συμπτώματα κάποιας σοβαρής διαταραχής(σχιζοφρένεια) γιατί τον τελευταίο καιρό εχω μπει στη διαδικασία του googlαρίσματος του κάθε τι που μου συμβαίνει και κάποια από τα συμπτώματα μου τα αναφέρει και σε αυτη την αρρώστια.ειδικά την αποπροσωποποίση που την αντιμετωπίζω από πολυ μικρή.ε όλο αυτό με έχει κάνει να νιώθω και να πιστεύω πως κάτι σοβαρό πάει στραβά με μένα.
jlspy και γιάννη:έχετε δίκιο.ένας ψυχολόγος χρειάζεται΄,αν και γενικά πάντα πιστευα πως η δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε πηγάζει από μέσα μας.όντως όταν το παίρνω απόφαση μερικές στιγμές και βάζω άλλα πράγματα στο νου μου,νιώθω καλύτερα.το βασικό θέμα είναι οτι με τις οικονομικές μου δυνατότητες αυτη τη περίοδο ο ψυχολόγος είναι κάτι αστείο.ακόμα στηρίζομαι στους γονείς μου ώς φοιτήτρια που παρακολουθεί μαθήματα και διαβάζει για τη σχολή της.οι γονείς μου όλα αυτά τα θεωρούν προβλήματα που εγώ δημιουργώ στον εαυτό μου και δεν καταλαβαίνουν πως μπορεί όντως κάτι να μου συμβαίνει.νιώθω πως άν βρισκόταν κάποιος ειδικός αυτή τη στιγμή να μου πεί πως δεν πάσχω απο κάποια σοβαρή διαταραχή και πως όλα αυτά είνα θεμα αγχους και ανασφάλειας,όλα θα ήταν καλύτερα.μιλάω περιστασιακά με μια ψυχολόγο μέσω τηλεφώνου(μητέρα μιας καλής μου φίλης).ίσως κανονίσω να τη δω και απο κοντά σύντομα και...βλέπουμε :) :)

σου ευχομαι να βρεις την ηρεμια σου....μονο αυτο αξιζει τελικα!

Βασικά όσο πιο πολύ ψάχνεις κ προσπαθείς να ταυτίσεις συμπτώματα ψυχικών διαταραχών τόσο πιο πολύ θα μπερδεύεσαι, και εγώ έπειτα απο κρίσεις πανικού έψαχνα στο διαδίκτυο και διάβαζα πολλά συμπτώματα που τότε είχα, και εγώ φοβόμουν για σχιζοφρένεια αλλα τελικά διαπιστώνω πως απο μια διαταραχή άγχους μέχρι και σχιζοφρένεια ειναι δυνατόν να έχεις κάποια κοινά συμπτώματα, μην υποβάλλεις τον εαυτό σου σε τέτοιο μαρτύριο γιατί σου γίνεται εμμονή μετα το τί έχεις και φυσικά ο νούς πάει στο χειρότερο πάντα.

cherise,

Θετικό είναι το ότι έχεις από μόνη σου συνηδητοποιήσει την αρνητική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και θελεισ να την αντιμετωπίσεις. Αυτο όμως από μόνο του δεν φτάνει. Αυτό που λες ότι η δύναμη να το αντιμετωπίσεις βρίσκεται μέσα σου είναι ένδειξη ότι οι δυνάμεις για το αντιμετωπίσεις υπάρχουν μέσα σου. Το ζήτημα είναι πως θα βγει αυτή η δύναμη στην επιφάνεια. Τη μέθοδο με την οποια θα βγει στην επιφάνεια θα στη μάθει ένας ειδικός, ένας ψυχολόγος. Το να δεις όμως κάποιο δε σημαίνει ότι αυτός είναι και ο άνθρωπος που θα σε βοηθήσει. Μπορεί να χρειαστεί να δεις περισσότερους μέχρι που να βρεις αυτόν που θα σε γεμίζει σαν άνθρωπος, αυτόν που θα δεις ότι η μέθοδος του δουλευει στην καθημερινότητα σου. Εντούτοις, αφού η οικονομική σου κατάσταση δε σου επιτρεπει κάτι τέτοιο , θα σου σύστηνα, προς το παρόν, να ανοίγεις θέματα εδώ στο φόρουμ, ΄θα πάρεις αρκετά, θα βρεις λύσεις.
Αλλά με τους τρόπους που σου περιγράφω πρέπει να κινηθείς γρήγορα, γιατί ο χρόνοα παιρνά και όσο παιρνά αυτό είναι εισ βαρος σου, γιατί τα τραυματα προκαλούν άλλα και αυτα προστίθενται στα πρωτα.

H κατασταση με τους γονεις σου πως ειναι? Πως μεγαλωσες?

γιαννη,γι αυτο το λόγο θέλησα να απευθυνθώ στο forum για να παρω κάποιοες γνώμες.μόλις διαυκολυνθώ πάντως σίγουρα θα δώ κάποιον ειδικό που θα με βοηθήσει να καταλάβω κάποια πράγματα και να τα αντιμετωπίσω κατάλληλα.όντως δεν φτάνει το αντιλαμβάνεσαι τη δυναμή σου αλλα πρέπει να ξέρεις και πως θα τη διοχετεύσεις στη λύση του προβλήματος.
carrie,νομίζω οτι θήγεις ενα σημαντικό θέμα γιατι η σχέση με τους γονείς μου μάλλον εχει παίξει σημαντικό ρόλο.δεν εχω βιώσει ούτε χωρισμο γονιών ούτε βία.έχω βιώσει μια ακαμπτη και απόλυτη στενομυαλιά και πειθαρχία όμως.και οι δύο μου γονείς με πίεζαν πολυ ως παιδί με το σχολειο,με έκαναν να τους φοβάμαι αμα δεν ημουν καλη σε αυτο.γενικα παντα διαφωνουσα με οτι εκαναν απο τοτε που ημουν μικρη.υπήρχαν πραγματα στη συμπεριφορα τους που δεν τα δεχομουν.στην εφηβεια ημουν περιορισμενη στις εξοδους μου και το μοναδικό τους αγχος ηταν το τι ωρα θα γυρισω σπιτι,να μην αργω να μη βγαινω συχνα κλπ.αλλα οχι τοσο λογω αυστηροτητας οσο λογω νοοτροπιας.είναι ανθρωποι που δεν κηνυγουν τα ενδιαφεροντα στη ζωη τους και δεν χαλαρώνουν ποτε.βεβαια διαφορα οικονομικα προβληματα που υπηρχαν παντα δεν τους το επετρεπαν.γενικά παντα διαμορφωναν ενα κλιμα στο σπιτι που δεν μου αρεσε και με απωθουσε.η μανα μου ολη μερα καθαριζει το σπιτι και ο πατερας μου βλεπει τηλεοραση.και ο δικος μου χαρακτηρας εχει διαμορφωθει αλλιως.με ενδιαφερονται για διαφορα πραγματα για ταξιδια,για χομπυ,για καλλιτεχνικες ασχολιες κλπ.σε αυτη την ηλικια δεν μπορω να συμπεριφερθω πολυ αυθορμητα ας πουμε.θέλω ενα βράδυ που θα περναω τοσο καλα να μεινω εξω μεχρι το πρωι χωρις να τουσ δώσω λογαριασμο.δεν το χω κανει ποτε και ουτε προκειται.ενω ξερω οτι δεν μπορουν να μου κανουν κατι με ενα σιωπηλο τροπο τους φοβαμαι.μακρυγορησα πολυ μαλλον :p

ο δικος μου χαρακτηρας εχει διαμορφωθει αλλιως.με ενδιαφερονται για διαφορα πραγματα για ταξιδια,για χομπυ,για καλλιτεχνικες ασχολιες κλπ.σε αυτη την ηλικια δεν μπορω να συμπεριφερθω πολυ αυθορμητα ας πουμε.θέλω ενα βράδυ που θα περναω τοσο καλα να μεινω εξω μεχρι το πρωι χωρις να τουσ δώσω λογαριασμο.δεν το χω κανει ποτε και ουτε προκειται.ενω ξερω οτι δεν μπορουν να μου κανουν κατι με ενα σιωπηλο τροπο τους φοβαμαι<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<οκ τους φοβασαι,προσπαθησε να 'αποσπασεις' σιγα σιγα την ανεξαρτησια σου , δεν μπορεις να μηνεις με τη μια ως το πρωι .

Δεν θέλω να σε τρομάξω, κι εγώ σχεδόν από τα ίδια είχα περάσει και νόμιζα κι εγώ ότι έχω σχιζοφρένεια, μέχρι που το έπαθα. Αλλά δεν ήταν επειδή το πίστευα, έτυχε. Δηλαδή ότι πιστεούμε το παθαίνουμε; Για σκέψου το λίγο. Αυτό που μου είχε πει τότε ο γιατρός μου και μου μεινε, είναι ότι οι σχιζοφρενείς δεν το ξέρουν ότι έχουν πρόβλημα, και έτσι είναι όντως! Άμα λοιπόν είχες σχιζοφρένεια, θα άκουγες φωνές πιθανόν, δεν θα μίλαγες λογικά, και προπαντώς δεν θα το ξερες. Αυτά.

οι σχιζοφρενείς δεν το ξέρουν ότι έχουν πρόβλημα??????????????<<<<<<<<<<απο ποτε ?

Βρε παθ, ρώτα ένα γιατρό να σου πει, αν είναι πρώτη φορά και δεν παίρνουν φάρμακα, δεν το ξέρουν ότι έχουνε πρόβλημα. Και σε μένα το ίδιο ίσχυε εξάλλου.

Δείχνεις να έχεις ασχοληθεί με τον εαυτό σου και με έννοιες της ψυχολογίας, ίσως έχεις διαβάσει ίσως έχεις επισκεφθεί κάποιον ψυχολόγο.Όπως και να έχει καλό θα ήταν να ζητήσεις βοήθεια από ψυχολόγο. Πέρα από αυτό ο φόβος σου για σχιζοφρένεια δεν δικαιολογείται λογικά καθώς η σχιζοφρένεια έχει διαφορετικά συμπτώματα.