Καινούρια αρχή....?

Καλησπέρα σε όλους-ες! Είμαι 25 ετών, εργάζομαι σε διάφορες δουλειές κατά καιρούς ώστε να μπορέσω να βοηθήσω στο σπίτι κ να καλύψω κ τις δικές μου ανάγκες. Απ' όταν ήμουν στο λύκειο ήθελα να σπουδάσω παιδαγωγός για παιδιά με ειδικές ανάγκες, μα δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Δεν τα κατάφερα γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσω κάποιο φροντιστήριο αλλά κ η δική μου προσωπική προσπάθεια δεν ήταν σε καμμία περίπτωση αυτή που θα έπρεπε να είναι. Μετά από αρκετά χρόνια λοιπόν -κ έχοντας πάντα να με βασανίζει τ' οτι δεν κατάφερα ν' ασχοληθώ με αυτό που ήθελα- αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες του χρόνου (φέτος θα δώσω μονάχα δοκιμαστικά για να ξαναμπω στο κλίμα) κ να έχω ως μοναδικό μου στόχο την σχολή ψυχολογίας, θέλοντας να συνεχίσω στην κλινική ψυχολογία. Ίσως δεν είναι αργά, μα δεν καταφέρνω να συγκεντρωθώ μονάχα στο διάβασμα μου, αφήνοντας τα υπόλοιπα προβλήματα να με απορροφήσουν ξανά κ σκεπτόμενη πως ίσως πάλι δεν καταφέρω να παρακολουθήσω μαθήματα σε κάποιο φροντιστήριο, κάτι το οποίο είναι σημαντικό γιατί μετά από τόσα χρόνια θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Το βασικότερο πρόβλημα μου είναι πως ενώ ξέρω πως μπροστά να καταφέρω να προχωρήσω μονάχα αν ακολουθήσω αυτό που πάντα ήθελα, υπάρχει έλλειψη συγκέντρωσης στο στόχο μου κ φοβάμαι πολύ το ενδεχόμενο της αποτυχίας αυτή τη φορά.

Τα πράγματα στον χώρο της ψυχολογίας είναι απογοητευτικά στη χώρα μας και δεν υπάρχουν δουλειές στην αγορά εργασίας με μισθούς τουλάχιστον αξιοπρεπείς. Ωστόσο, αν νιώθεις ότι αυτό είναι το όνειρό σου, κάνε τα πάντα για να το καταφέρεις, τα απωθημένα ποτέ δεν οδηγούν σε καλό. Υπομονή, επιμονή και καλή τύχη

Το ξέρω πως είναι δύσκολα τα πράγματα, είναι όμως ένα επάγγελμα που νιώθω πως μπορώ να το ακολουθήσω κ να το κάνω σωστά. Σ ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα :)

Εγώ θα σου πώ να μην απογοητεύεσαι σε καμία περίπτωση και να προσπαθήσεις να κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα.Ολοι έχουμε δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο.Ολοι μην το ξεχνάς αυτό.Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου,προετοιμάζω παιδιά για τις πανελλήνιες και πίστεψε με δεν είσαι η μοναδική με αυτά τα άγχη.Ολοι τα έχουν.Αν δεν μπορείς φροντιστήριο σκέψου μήπως κάνεις ιδιαίτερο σε συγκεκριμένα μαθήματα(πχ αρχαία,ιστορία που έχουν βαρύτητα)σου εύχομαι καλή δύναμη και μην το βάζεις κάτω.

Καλημέρα.:)
Πολύ χαίρομαι να διαβάζω άτομα να κυνηγάνε το όνειρό τους.
Σκέψου το εξής. Δε χρειάζεται να συγκεντρωθείς μονάχα στο διάβασμά σου. Δε νομίζω πως θα σε βοηθήσει να βάζεις τόσο αυστηρούς κανόνες, γιατί σε εγκλωβίζουν. Πιο ελαστικά δέστο, όχι με άκαμπτο τρόπο να προσπαθείς να σε "συνετίσεις".
Αισθάνομαι πως όταν θα το δεις λίγο πιο ελεύθερα, θα μπορείς να συγκεντρωθείς και καλύτερα.

Σας ευχαριστώ πολύ, παιδιά, ειλικρινά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά κ καλή συνέχεια κ σ εσάς, ό,τι κ αν κάνετε στη ζωή σας!

γνωριζω μια γυναικα που ενω δεν ειχε απολυτηριο λυκειου γραφτηκε σε νυχτερινο σχολειο 6 χρονια (3 γυμναστιο κ 3 λυκειο ) ενω δουλευε ταυτοχρονα , εδωσε πανελληνιες περυσι χωρις φροντιστηριο και περασε ψυχολογια (σε μια πολη καλυτερα να μη την πω) και ειναι στο 2ο ετος φετος τωρα,49 χρονων με παιδια !
καινουργια αρχη..καινουργια αρχη !