Αρκεί η αγάπη για να ζήσεις με κάποιον που υποφέρει από διπολική διαταραχή?
Πριν 2 χρόνια περίπου, γνώρισα τον ανθρωπο που με έκανε να τον αγαπήσω και να τον εμπιστευτώ. Αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, και ξεκινήσαμε τη ζωή μας. Όπως όλα τα ζευγαρια είχαμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά το παλευαμε. Ήξερα ότι είχε παθει μια επιληπτική κρίση πριν από χρόνια και ότι επαιρνε φαρμακευτικη αγωγη. Ένα χρονο μετά, έμεινα έγκυος, πράγμα που μας χαροποιησε και τους δυο. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση σε σχέση με τα οικονομικά μας, εγώ ένιωθα εξαντλημένη από την εγκυμοσύνη και όλα αυτά. Παρατήρησα ότι η συμπεριφορα του είχε αλλάξει, αλλά δεν έδωσα σημασία. Κάποια στιγμή μου είχε πει, δεν είμαι καλά, μη με πιέζεις, αλλά θεώρησα ότι αυτό θα μπορούσε να το πει ο καθένας που ζορίζεται. Ένα μήνα πριν το γάμο μας, ο ανθρωπός μου έπαθε ένα μανιακό επεισόδιο. Τότε δεν γνώριζα...όπως έμαθα μετά πάσχει από διπολική διαταραχή. Πριν από 6 χρόνια είχε πάθει το πρώτο. Το πρώτο διάστημα ήταν δύσκολο, μετακόμισα με τους δικούς μου, οι οποιοι με στήριξαν όσο δεν φανταζόμουν αλλά και που είναι κάθετοι με το να σταθώ στον ανθρωπό μου διότι φοβούνται για μένα.
Δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μια σκέτομαι ότι αν αγαπάς κάποιον είσαι μαζί του και στα δύσκολα, από την άλλη θα αντέξω? Ξέρω ότι μου έκρυψε την αλήθεια αλλά είπαμε να κάνουμε μια νέα αρχή, αυτός στο σπίτι του και εγώ στο δικό μου, αλλά κάνω το σωστό? αρκεί η αγάπη για να ξεπεραστεί όλο αυτο?
