Μια γνωμη, παρακαλώ...

Καλησπέρα... δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή όχι... και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο μέχρι που η μητέρα μου άρχισε να κάνει σχόλια για την συμπεριφορά μου, επειδή κλείνομαι ώρες στο δωμάτιό μου, ακόμη κι όταν δεν έχω διάβασμα, κλαίω αρκετά συχνα (είναι ένας τρόπος να ξεσπάσω τα νεύρα μου) και επειδή δεν βγαίνω πολύ συχνά έξω... η αλήθεια είναι ότι ένιωσα εκνευρισμένη και θέλησα να βρω έναν τρόπο να αποδείξω ότι είμαι καλά... θεώρησα ότι μερικά τεστ απο το ιντερνετ θα την έπειθαν, παρόλο που ξέρω ότι δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστα... σήμερα, που βρήκα λίγες ώρες μόνη μου στο σπίτι, αποφάσισα να δοκιμάσω... έκανα 5 τεστ, και τα πεντε μου λένε ότι έχω ήπιας μορφής κατάθλιψη... δεν ξέρω αν πρέπει να τα εμπιστευτώ ή όχι, παρ' όλα αυτά, κάποιες ερωτήσεις βγάζανε νόημα, και σε αρκετές απο αυτές οι απαντήσεις μου ήτανε θετικές... πραγματικά δεν περιμενα τέτοιο αποτέλεσμα...
προς Θεου, δεν έχω κάτι εναντίον των ανθρώπων που έχουν κατάθλιψη... απλώς, δεν έχω εμφανή λόγο για κάτι τέτοιο... οι σχέσεις μου με τους γονείς μου είναι σχετικά καλές... μου προσφέρουν ότι μπορούν... η καλύτερή μου φίλη έχει αποδειχθεί πολύ καλύτερος άνθρωπος απ' ότι θα μπορούσα να ελπίζω... για κάποιους ανθρώπους η δική μου η ζωή είναι τέλεια... με εξαίρεση ίσως την παχυσαρκία μου, η οποία οφείλεται σε ένα ποσοστό σε κληρονομικούς παράγοντες και μετά στο φαγητό (αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω και πάρα πολλά για να την αποφύγω)... όπως και να 'χει βίωσα ρατσισμό σε μικρή ηλικία εξαιτίας της...

τελευταία τρώω συνέχεια γλυκά, μερικές φορές απο συνήθεια... οι δικοί μου επιμένουν ότι πρέπει να χάσω κάποια κιλά πριν η διατροφή μου επιβαρύνει την υγεία μου, αλλά δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία...

δίνω πανελλαδικές φέτος, με στόχο την Ιατρική, αλλά δεν πιστεύω ότι θα περάσω... απ' τη μια νομίζω ότι αν περάσω και φύγω απο την πόλη μου θα αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο, απ' την άλλη δεν έχει κάτι άσχημο τώρα...

κάνω συνέχεια μαύρες σκέψεις... φοβάμαι συνεχώς ότι θα χάσω κάποιο μέλος της οικογένειάς μου... πολλά βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί φοβόμουν ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο με άσχημα νέα ή ότι θα ξυπνήσω το πρωί και θα βρω κάποιον νεκρό...

θα ήθελα μια γνώμη απο σας, με βάσει αυτά που λέω, αν υπάρχει περίπτωση να πάσχω απο κατάθλιψη...

έχω μπερδευτεί με τον ίδιο μου τον εαυτό... απευθύνομαι εδώ γιατί καταλαβαίνω πως ένας άνθρωπος που δεν με γνωρίζει και δεν είναι συναισθηματικά δεμένος μαζί μου έχει πιο αντικειμενική άποψη...

μπορείτε να με ρωτήσετε ότι θέλετε και να εκφράσετε όποια άποψη θέλετε για μένα...

ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

γεια σου!


καταλαβαινω αυτα που λες

ωστοσο εαν κατι δεν σου αρεσει στην ζωη σου

σου ειναι δυσκολο να μινηθεις προς την αλλαγη του χωρις να βαζεις ταμπελες?

προσωπικα δεν εχω γνωρισει ανθρωπο που να του ειναι ολα τελεια

μεσα του και εξω του

αφουγκρασου τι ακριβως σου λενε

και τι ακριβως σου λεει ο οργανισμος σου

τι θελουν αυτοι ανθρωποι? απλα να σου κανουν μια παρατηρηση για να νιωσουν χρησιμοι?

Σου λενε κατι βαθυτερο?

εσυ αν ρωτησεις εσενα προς τα που κινησαι?

στασιμοτητα μαυρες σκεψεις αλλα και ονειρα

σε θεωρω προσωπικα νορμαλ απο ο,τι γραφεις...

απλα αν θα κινηθεις προς το πιο φωτεινο η το πιο σκοτεινο

ειναι καπως επιλογη σου πλεον.


με το καλο ολα ευχομαι!!!!!

παντως εισαι σε μια ηλικια που λογικο ειναι να μπλεκεις που ειναι ακριβως τα ορια

ανησυχουν οι γυρω? η ανησυχεις εσυ?

λυπουνται οι γυρω? η λυπασαι εσυ?

ονειρευονται οι γυρω? η ονειρευεσαι εσυ?

θελουν να αδυνατισεις οι γυρω? η θελεις εσυ?

ευχομαι σιγα σιγα να βρισκεις την δικη σου φωνη! και την δικη σου ζωη!!!! και το τι πραγματικα εσενα σε λυπει η σε χαροποιει!!!!

αφουγκραζομενη τον εαυτο σου σε σχεση με το περιβαλλον σου και οχι το περιβαλλον σε σχεση με τον εαυτο σου!!!!

πολλα ειπα ε? ανυε φιλια και καλη επιτυχια σε ο,τι κανεις!!!!!

ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και την απάντησή σου... πραγματικά κάποια απ' αυτά τα ερωτήματα τα έχω θέσει κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω βρει μια απάντηση που να με ικανοποιεί... κάπου πιστεύω ότι γίνομαι χειρότερα, απελπίζομαι... ίσως να είναι όπως λένε "της ηλικίας", δεν ξέρω...

σ' ευχαριστώ και πάλι...
καλό βράδυ

γεια σου,

συμφωνω με την researcher...δεν νομιζω οτι θα σε βοηθησει κ πολυ να ονοματισεις αυτο που εχεις. ηπια καταθλιψη αλλωστε περναμε ολοι σε καποια φαση της ζωης μας. δεν μπορουμε να ειμαστε συνεχεια σε μια χαρουμενη κ αναλαφρη διαθεση. Εισαι σε μια ηλικια αλλωστε που ειναι μια καμπη απο μονη της. Σχεδιαζεις το μελλον σου, προσπαθεις γι αυτο, κανεις οτι μπορεις φανταζομαι κ ολο αυτο απο μονο του εχει πολυ αγχος κ βαρος. Τα ερωτηματα που μπορει να θετεις στον εαυτο σου αυτη την εποχη μπορει να ειναι πολυ κρισιμα, να μην εχεις ερθει αντιμετωπη μ αυτα ποτε πριν στη ζωη σου...Ακου το αγχος σου, τους φοβους σου κ μην προσπαθεις να τους κλεισεις την πορτα γιατι αυτα θα τρυπωσουν απο το παραθυρο...

Δωσε στον εαυτο σου την προσοχη που χρειαζεται, κ κατα τη γνωμη μου δωσε λιγη εμφαση στο κομματι φαγητο κ γιατι οπως λες δεν μπορεις να κανεις κατι παραπανω γι αυτο...Σιγουρα μπορεις να φροντισεις τον εαυτο σου διαφορετικα κ οχι μονο ταιζωντας τον με γλυκακια:)

Sofia,

Σβήσε λίγα από τα προσωπικά σου μηνύματα, θα θελα να σου στειλω μια απάντηση.

No_name93,

Πιστευω πως όλα αυτά που γραφεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο δημιουργήματα της φαντασίας σου. Απο τα όσα γράφεις πιο πάνω δεν έχω εντοπίσει κάτι που να δείχνει ότι τα αισθήματα που νοιώθεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η κατάθλιψη που νοιώθεις προέρχεται από τις αρνητικές σκέψεις που κάνεις και από το γεγονός ότι κλείνεσαι. Το να κλείνεται κανείς είναι ο καλήτερος τρόπος για να καταληφθεί από αρνητικά αισθήματα. Αυτό που χεις να κάνεις είναι να ξανοιχτείς, να μιλήσεις, να μοιραστείς τα αισθήματα σου με αυτούς πιο νοιώθεις ότι είναι κοντά σου. Τουλάχιστον θα ξαλαφρώνεις και άμα ξαλαφρώνει κανείς, φεύγουν ή απαλύνεται η κατάσταση με τα αρνητικά σισθήματα και η αισιοδοξία και τα καλά λόγια που ακούει δημιουργούν ανάλογα αισθήματα στον εσωτερικό σου κόσμο. Κάνε επίσης πράγματα που σε γεμίζουν χαρά ή φέρνε στο νου στιγμες, γεγονότα της ζωής που η ανάμνηση τους σου δίνει χαρά.
Αν δεις ότι δε φεύγει σύντομα, συζήτησε το σε βάθος με τους γονείς σου και αν χρειαστεί ακόμα και με ειδικό.
Στόχους έχεις στη ζωή και αυτό είναι ότι πιο θετικό για κάποιο στην ηλικία σου, να κάτι που γεμίζει χαρά και αισιοδοξία!