MANUAL ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ.ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΛΙΟΤΑΝ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ!

με αφορμη το θεμα που ανοιξε η cocomero ενιωσα την αναγκη να ανοιξω αυτο το θεμα.

ειναι συμφωνα με τους γονεις που κατηγορουμε, και που ακομα και τωρα που μεγαλωσαμε μεσα μας δεν ειμαστε σιγουροι ακομα αν μας κανανε τελικα κακο η οχι. ειτε εσκεμμενα ειτε αθελα τους, μας μετεφεραν μαζι και το αισθημα ενοχης. το οποιο νιωθουμε ΜΟΝΟ απεναντι σε γονεις. εκεινοι μας μεγαλωσαν απο κεινους βλεπουμε πραγματα και βιωματα, και σκεφτομαστε ''μηπως ειναι σωστο''?

διαβαζα για θυματα βιασμου απο την ιδια τους την οικογενεια, περιπτωσεις και μανας και πατερα, τα οποια θυματα οταν ηταν μικρα αμφιταλλαντευοντουσαν μεταξυ σωστου και λαθους. ειχαν μεσα τους το ενστικτο καθε παιδιου που του λεει πως ο γονεας υπαρχει να το προστατευει και να το αγαπαει. αν μια ζωη γνωρισες την κακοποιηση νομιζεις πως ετσι ειναι να σε αγαπανε και να σε φροντιζουν. ο γονεας ανακαλυπτεις μετα πως ηταν κ κεινος μικρος θυμα τετοιων περιστασεων. ειτε γονιος κακοποιητικος ειτε αλκοολικος ειτε νευροσπαστος, ειναι κατι που το κληρονομισε με την σειρα του απο τους ιδιους του τους γονεις. οποτε μεσα του ειναι εμφυτευμενη η ιδια λαθος αντιλληψη για το πως ειναι στ αληθεια η φροντιδα και η αγαπη

ο καθενας το δειχνει διαφορετικα. απο τον πατερα που μεγαλωσε σε χωριο βιωνοντας πεινα και προσπαθεια να μαθει γραμματα αρμεγοντας γελαδια κατω απο μια λαμπα φθοριου, μεχρι την μητερα με αλκοολικο πατερα και μανα *******, που προσπαθει σαν γυναικα να κραταει ουδετερη σταση στο δικο της παιδι επειδη ειναι μεσα της συνηδητοποιημενη.

ο πατερας μεγαλωνοντας αποκταει επιχειρηση και λεφτα και ξερει πως δεν θα ξαναπεινασει οπως τοτε, ομως καθε φορα που παει σε ταβερνα τρωει βουλιμικα και παραγγελνει περισσοτερο φαγητο απ οσο χρειαζεται με το σλογκαν ''καλητερα να μενει παρα να πειναμε!''

παρ ολο που ξερει πως πλεον θα μπορουσε ν χει 10000 λαμπες φθοριου αγοραζει μεγαλους προβολεις τους οποιους δεν ανοιγει γιατι ειναι σπαταλη ρευματος. παρ ολο που ξερει πως μπορει να βρει κι αυτος μια βεργα να χτυπησει το παιδι που του αντιμιλησε, προτιμαει να χρησιμοποιησει καποιο συγχρονο τροπο, γιατι επιμενει πως δεν ειναι σαν τον δικο του πατερα. οποτε θα παρει την ζωνη

ο φοβος καθε κακοποιημενου ψυχολογικα- συναισθηματικα η σωματικα παιδιου, ειναι μια απορροια του φοβου ενος 50χρονου αντρα με χαραγμενα συναισθηματα φοβου, χωρις να το ξερει. οι αντρες πληγωνονται πιο ευκολα!!! η μανα απλα γινεται σκυλα, επειδη την σκληρινε η ζωη.

θα κανω καποτε παιδι, φοβαμαι μην λεει τα ιδια για μενα. φοβαμαι πως θα κανω κατι καλο γιαυτο αλλα εκεινο θα το βλεπει κακο, επειδη δεν θα ξερω να το δειξω. δεν θελω μεθαυριο να βγει σε ενα φορουμ και να λεει το ποσο επιβλητικα μεγαλωσε μαζι μου.

οπως εκεινος ο φιλος μ που ο μπαμπας του ξυριζε το κεφαλι,του επαιρνε την ''μαγκια'' οποτε εκανε κατι, και που τωρα το εφαρμοζει θεωροντας το σωστο......

ειναι αυτο που χω πει πολλες φορες, το παιδι που λυπομαστε σημερα, ειναι αυτο που θα κατηγορουμε αυριο για κακοποιηση με την σειρα του σε αλλο παιδι,,,,

πως σπαει τελικα αυτος ο κυκλος

Broken, γεια στο στόμα σου ρε!
Εμένα αν με ρωτούσες αν θα ξαναέκανα παιδιά, θα σου έλεγα όχι. Με τα μυαλά που έχω σήμερα και με ό,τι έχω ζήσει.
Όσο κι αν τα αγαπώ και είναι ένα μου κομμάτι, θεωρώ πως δεν ήμουν έτοιμη για μητέρα και ως κακοποιημένο παιδί δεν ήξερα που παν΄τα τέσσερα. Και γι αυτο παντρεύτηκα εξάλλου, ο τραγικός μαλάκας και πήγα να βρω παρηγοριά σ' έναν άσχετο. αχ βαχ, στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα...
Το μόνο που θέλω τώρα είναι να τα δω ανεξάρτητα, αυτόνομα, να μπορούν να ζήσουν τη ζωούλα τους στηριγμένα σ' αυτά τα ίδια και γω να' μαι στην άκρια μου,να ξέρουν όμως πως σαν παρουσία όποτε με χρειαστούν θα είμαι εκεί. Ισορροπημένες σχέσεις, όχι σχέσεις που χτίζονται σε φόβους. Νά'ναι καλά, να αγαπούν τη ζωή, να τη γεύονται κάθε στιγμή.
Όπως τα λες. Manual ρε γμτ μου! Γιατί δε γεννιόμαστε με το να τα ξέρουμε, πρέπει να φάμε ένα σωρό φάπες όμως, έτσι γίνεται πάντα.
Πήραμε τη ζωή μας
λάθος κι αλλάξαμε ζωή.
Εμένα έζησαν την κατάθλιψή μου, ούτε θέλω να σκέφτομαι πόσο φοβόντουσταν τα ίδια.

Γλυκια μου ντολ, πριν κάνεις παιδί κοίτα να έχεις δουλέψει ΠΟΛΥ με τον εαυτό σου... μόνο αυτό μπορώ να σου πω ως συμβουλή.
Για να σπάσουν επιτέλους αυτές οι αλυσίδες, που ο γονιός σέρνει τα δικα του και τα παιδιά έρχονται να γίνονται τα θύματα των παλαιότερων γενιών.
Να σηκώνουνε τα λάθη των γονιών τους και των γονιών των γονιών τους, να δέχονται το τσουνάμι όλων.
Νομίζω όμως πως μπορεί να μην ήμουν η μάνα που ήθελα, αλλά έμαθα λίγα πραγματάκια. Και μάλλον θα γίνω καλή γιαγιά. Ευχηθείτε μου σας παρακαλώ να έχω τη διαύγεια να ξέρω τα όρια.:(

δεν μετανιωσες ομως με τα παιδακια σου ε? το μεγαλυτερο προβλημα ειναι η πλανη! το πως ισως να μην εισαι ετοιμος αλλα με τα μυαλα που κουβαλας να λες ''ναι ειμαι!''

δεν μπορεις να σαι σιγουρος για τπτ, και πολυ περισσοτερο οταν θα φερεις καποιον αλλον ανθρωπο στον κοσμος που κι αυτος θελει αλλη αντιμετωπηση, ειναι διαφορετικος απο σενα, και δεν ξερεις πως να του φερθεις!!!κατι που για σενα ειναι σωστο για το παιδι ειναι λαθος! αλλα πως να του το εξηγησεις, κ πως εκεινο ειναι σιγουρο τι θελει? ειναι μικρο και δεν μπορει καλα καλα να εκφρασει και να συνηδητοποιησει τα συναισθηματα και τις αναγκες του! οποτε μενει ησυχο και ανεχεται δεχεται τα παντα απο τυφλη εμπιστοσυνη στον γονεα!

μονο οταν μεγαλωνει βλεπει την διαφορα! αλλα πως ξεφευγει....πραξεις αυθορμητες οδηγουν παλι εκει!

Αμα εχεις επιγνωση του τι σε πονεσε εσενα απο τους γονεις σου, το ξυλο, η αδιαφορια, η εξαρτητικη σχεση κτλ κτλ, μπορεις να μην το επαναλαβεις... Βρισκοντας και επουλωνοντας τις δικες σου πληγες, δε θα ξεσπας ασυνειδητα πανω στο παιδι σου. Εγω λεω παντως να μην κανω καν παιδια για να ειμαι σιγουρη! χαχα

ΤΟ ΚΑκο ειναι πως δεν νιωθεις ολοκληρωμενη σαν γυναικα αμα δεν κανεις παιδια.........

ναι αλλα αυτο λεω παραπανω, μπορει να ξερεις τι δεν σ αρεσε τοτε, αλλα να σ χει μεινει κ αυθορμητα να σ βγαινει χωρις να το καταλαβαινεις! στους γονεις μας πχ τους αρεσε να τους φερονται ασχημα? οχι! σε κανεναν δεν αρεσει! κ ομως το βγαζαν σε μας, τα παιδια τους! γιατι?

Και εγώ προβληματίζομαι σχετικά με το αν ένα κακοποιημένο παιδί μπορεί να εξελιχθεί σε "ικανός" γονέας...
Δύσκολες καταστάσεις μιας και μιλάμε για συμπεριφορές που έχουν "κληροδοτηθεί" κατά κάποιο τρόπο στα παιδιά τους, έχουν εντυπωθεί και είναι δύσκολο να αλλάξουν. Φοβάμαι ότι ακόμη και στην περίπτωση που συνειδητοποιήσεις τι ήταν αυτό που δεν πήγε καλά σε εσένα και στην σχέση με τους γονείς, ακόμη και τότε είναι πολύ πιθανόν να λειτουργείς και εσύ κακοποιητικά, απλά με ένα λιγότερο προφανή τρόπο, με ένα διαφορετικό αλλά εξίσου επικίνδυνο τρόπο. Δεν ξέρω αν ο συνειδητοποιημένος ενήλικας ο οποίος είχε κακοποιηθεί μπορεί να "σπάσει" τον κύκλο...Ίσως κάποιος να μπορεί να το καταφέρει...

Και εγώ πάντως δεν μπορώ να το διακινδυνέψω και συνειδητά πια δηλώνω ότι δεν θα ήθελα να γίνω πατέρας...
Βέβαια η πιθανότητα της κακοποίησης αποτελεί έναν από τους (πολλού) λόγους για τους οποίους σκέφτομαι ότι δεν θα ήθελα απογόνους...

συνηθως τα βαρια κακοποιημενα παιδια, κυριως κοριτσια, λογω προβληματων που τους προκαλεσε η πρωιμη ''διεισδηση'' δεν μπορουν να κανουν καν παιδια γιατι εχει καταστραφει ολοκλιρο το συστημα τους.

ομως εχω διαβασει περιπτωσεις στην αμερικη για κοπελες που εκαναν μυνηση στην μανα/πατερα-τερας και κανανε μια φυσιολογικη οικογενεια! πρεπει να σαι πολυ δυνατος για να το καταφερεις και χρειαζεσαι σαφως και ειδικη βοηθεια για να σε στηριζει.