δεν ξέρω τι να κάνω

δεν ήξερα που να το ανοιξω το θέμα,οπότε το ανοίγω εδώ. δεν νιώθω καθόλου καλά σήμερα..νιώθω τελείως μόνη. δεν μπορώ να τελειώσω με τίποτα τη δουλειά που έχω και επειγει εδώ και τρείς μέρες προσπαθώ..δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα.νιώθω ότι όλα ήταν ωραία σαν να ζούσα σε ένα όνειρο,ήμουν πολύ ευτυχισμένη.ζούσα σε ένα ήρεμο μέρος, μια καλή σχέση με πολλή αγάπη και πάθος, με φίλους..και τώρα δεν έχω τίποτα από αυτά.άλλαξαν όλα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.και για τον επόμενο ενάμιση χρόνο δεν μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου.δεν ξέρω τι να κάνω προς το παρόν άνοιξα τις μπαλκονόπορτες να μπεί κρύος αέρας..να χαλαρώσω λίγο.

Ούτε εγώ έχω πολλούς φίλους, ούτε σχέση έχω, και με τη δουλειά μου αντιμετωπίζω δυσκολίες. Ωστόσο, παρόλη τη στενότητα μου στα οικονομικά και όλα τα υπόλοιπα νιώθω υγιής τουλάχιστον και αυτό δεν είναι και λίγο. Το 99% του χρόνου μου θα είμαι ή μόνος ή με την οικογένεια μου. Γυμνάζομαι ανάλογα και με τις ορέξεις που θα έχω (και η γυμναστική δεν είναι κάτι το πολυέξοδο απλά θέλει χρόνο.. και κόπο). Γενικά προσπαθώ να απασχολω τον εαυτό μου, είτε με γυμναστική, είτε με δουλειά είτε με άλλες ασχολίες και όσο μπορώ να μην είμαι διαρκώς μπροστά από μια οθόνη.

Καλά έκανες και άνοιξες τις μπαλκονόπορτες να μπεί αέρας. Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να ήταν να βρεις έξω και αναπνεύσεις περισσότερο αέρα. Αν δεν έχεις παρέα μπορείς να βρεις και μόνη σου, σινεμά, στη παραλία αν έχεις κοντά σου η σε κάποιο παρκο, τουλάχιστον εγώ που είμαι αγολάκι τα έχω κάνει αυτά λόγω έλειψη παρέας. Δεν ντρέπομαι, ούτε με λυπάμαι, αντιθέτως χαίρομαι που έχω ξεκολήσει λιγάκι από συμπεριφορές αδυναμίας και συναισθηματικής εξάρτησης.

Πιάσε τη ζωή στα χέρια αν? και ανέπνευσε όσο αέρα μπορείς. :)

εχεις δίκιο insect αλλά δυστυχώς εκ των πραγμάτων πρέπει να μαι μέσα και να δουλεύω μπροστά στον υπολογιστή (γι αυτό περνάω ωρες και εδώ στο forum,το χω παράλληλα ανοιχτό).βγήκα χθές , δεν κατάλαβα και πολλά καλά ηταν.ναι τουλάχιστον έχω την υγεία μου εγώ κι οι δικοί μου.

Είδες που δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα :)

οχι και πολύ.βγαίνω όταν έχω κάτι να κάνω(να πάω στη σχολή) ή αν έχω κάποιον πολύ καιρό να δώ,..κάπως έτσι αλλά μπορεί και να τύχει να μην βγω καθόλου από το σπίτι μερικές μέρες. δεν μου λείπει πολύ το έξω γιατί πε΄ρνω τον αέρα μου όταν [ηγαινοέρχομαι για δουλειές.θα βγώ και για καφέ αλλά θα ζορίσω τον ευατό μου.έχω παρέες αλλά νιώθω ότι δεν έχω φίλους..δεν θέλω να βγώ αν δεν μπορώ να πώ βασικά πράγματα που με απασχολούν και σε κάποιον που κάνω απλά παρέα δεν θέλω να ανοιχτώ.

Ε, ναι είναι δυσκολο πράγμα η φιλία...

Εννοείς πως ζορίζεις τον εαυτό σου όταν βγαίνεις για καφέ? Μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα... δεν χρειάζεται να ζορίζεις και πολύ τον εαυτό σου. Μην ανησυχείς, είναι πιστεύω μέχρι να βρείς έναν άνθρωπο να δέσεις. Αυτό λέω και γω στον εαυτό μου αλλά δεν βρίσκω ποτέ.
Καλόο βράδυυυ

ναι μερικές φορές γιατί ξέρω ότι με κάποια άτομα μπορώ απλά να κάνω παρέα..δεν μπορεί να εξελιχθεί σε φιλία..και δεν έχω πολλές ευκαιρίες να κάνω φίλους εδώ.καλό βράδυ!

Quote:

---

Originally Posted by αν?

οχι και πολύ.βγαίνω όταν έχω κάτι να κάνω(να πάω στη σχολή) ή αν έχω κάποιον πολύ καιρό να δώ,..κάπως έτσι αλλά μπορεί και να τύχει να μην βγω καθόλου από το σπίτι μερικές μέρες. δεν μου λείπει πολύ το έξω γιατί πε΄ρνω τον αέρα μου όταν [ηγαινοέρχομαι για δουλειές.θα βγώ και για καφέ αλλά θα ζορίσω τον ευατό μου.έχω παρέες αλλά νιώθω ότι δεν έχω φίλους..δεν θέλω να βγώ αν δεν μπορώ να πώ βασικά πράγματα που με απασχολούν και σε κάποιον που κάνω απλά παρέα δεν θέλω να ανοιχτώ.

---

εγω θα μπορουσα να πω οτι ειμαι μονιμως ετσι οπως περιγραφεις! σπιτογατος πλεον, κυκλοφορω μονο οταν υπαρχει καποια δουλεια να κανω, καποια αναγκη, ή έχω κανονισει με καποιο ατομο (αν και δεν εχω φιλους, γνωστους ελαχιστους απ'το παρελθον, οι οποιοι εινια αχρηστοι γιατι εχουν τις ζωες τους και φυσικα δε με καταλαβαινουν). σε καφετεριες, μπαρακια ή κλαμπακια δε παταω, πρωτον γιατι οταν βγαινω θελω να παρω αερα και να περπατισω οχι να ξανακλειστω παλι μεσα (εξαιρειται το σινεμα), και δευτερον επειδη τα κλειστα μεροι με πολλους ανθρωπους μαζεμενους με κανουν και πνιγομαι. και στα λεωφορεια οταν μπαινω νιωθω καπως σκατα αλλα οκ εκει ειναι για λιγο.

η γυμναστικη τωρα οντως βοηθαει, αλλα ειναι μονο για τοτε που τη κανεις. μετα απο δυο ωρες μπορει να ξανανιωσεις ασχημα. εγω που το εχω δοκιμασει πιστευω νιωθεις οκ τοτε επειδη ακριβως κανεις κατι. οσο δε κανεις, τοσο συνεχιζεις να νιωθεις χαλια. τωρα χωρις φιλους, αγορι, εστω ενα ατομο διπλα σου να σε καταλαβαινει, ειναι λογικο να νιωθεις μονη και απο εκει προερχεται και η καταθλιψη. απλα κοιτα να απασχολεις συνεχως τον εαυτο σου με οτι κι αν ειναι αυτο, μεχρι να ξαναβρεις ενα ατομο που ταιριαζει και σε σενα, να κολλησεις.

ναι αυτό κάνω..έχω πέσει με τα μούτρα στα μαθήματα ξερω οτι δεν είναι υγιές αλλά κατ αρχάς μ αρέσει να διαβάζω,με κρατάει απασχολημένη, με αναγκάζει να βγαίνω και να συναναστρεφομαι άτομα..απλά μου λείπει μια καλή φίλη να μπορώ να πάω απο εκεί να βγούμε, να μιλήσουμε..έχω μια πολύ καλή φίλα αλλά μένει πολύ μακρυά και επικοινωνούμε συχνά μεσω μσν και τηλεφωνικά αλλά δεν είναι τό ίδιο αν δεν είσαι στην ίδια πόλη να μπορείς να βγεις να πας σπίτι της,να ρθεί στο δικό σου. να μοιράζεσαι τελοσπάντων και μέρος της καθημερινότητας.