Ομορφη μου παναγιωτα πηραμε την κατω βολτα...

Καλησπερα σε ολους σας.Ηρθα αντιμετωπη με την καταθλιψη στην ηλικια των 22 και επειτα 2 χρονια πριν κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου.τις τελευταιες 2 βδομαδες αρχισα να τρεφω σκεψεις απαξιωσης για τον εαυτο μου και ομολογω οτι σκεφτηκα και να αυτοκτονησω.μιλησα με τον γιατρο μου και προτεινε να αρχισω το αντικαταθληπτικο που επαιρνα και στην εγκυμοσυνη και μου εκλεισε ραντεβου για την προηγουμενη παρασκευη.την πεμπτη ομως εγω επεσα μεσα στο σπιτι μου και εσπασε ο αστραγαλος μου:p πιστευω οτι αυτο θα ειναι η σταγονα που θα ξεχειλισει το ποτηρι.ειμαι 3 μερες ετσι και θα πρεπει να κατσω κλινηρης αλλες 25.νομιζω οτι ολο αυτο ειναι to mutch για μενα:( απεχω απο το παιδακι μου απεχω απο την δουλεια μου απο την καθημερινοτητα μου απο το κρεβατι μου τι αλλο να παθω?

Καλημερα! Ο ερχομοσ του μωρο σου δε σε βοηθησε να νιωσεισ καλυτερα? Δεν νιωθεισ ευτυχια οταν το κοιτασ η΄ οταν το εχεισ στην αγκαλια σου???

Eίμαι η Φένια που ρωτάω για το cymbalta.......
Εγώ είχα αρχίσει να αισθάνομαι πανικούς, κτλ..... απο τα 19 μου. Σε όσους έλεγα τι αισθάνομαι δεν με πίστευαν και μου έλεγαν αντε βγες μια βόλτα μια βόλτα έξω κι όλα θα περάσουν...... όμως δεν ήταν έτσι ακριβώς... Εγώ αισθανόμουν πολύ χάλια (με κάποια διαστήματα αναλαμπών με καλή διάθεση στην αρχή μεγαλύτερα και όσο πέρναγε ο καιρός η κατάθλιψη μου έγινε μόνιμη κατάσταση) ώσπου έφτασα στα 26 και πήγα σε γιατρό.
Πήρα effexor 225mg με πάρα πολλές παρενέργειες στην αρχή και μετά σιγά σιγά συνήλθα.
Πέρασαν 10 χρόνια και συνέχιζα να παίρνω effexor και ήμουν πάρα πολύ καλά! ήμουν ο εαυτός μου!!! Πέρυσι όμως το χειμώνα έπαθα μια υποτροπή...... Πάλι πανικοί, φοβίες, καμία διάθεση για τίποτα.... τάσεις περίεργες..... Η γιατρός μου άλλαξε σιγά σιγά το effexor με entact 20mg, xanax και remeron 30mg. Αλλά αυτό πήρε καιρό (τον Δεκέμβρη πρόσθεσα το remeron). Έιμαι καλύτερα απο πέρυσι αλλά όχι και πάρα πολύ καλύτερα. Δεν είμαι ο εαυτός μου όπως ήμουν με το effexor που δεν φοβόμουν τίποτα και ζούσα normal όπως όταν ήμουν 18 χρονών πριν δηλ τις κρίσεις. Για το λόγο αυτό πριν δύο βδομάδες η γιατρός μου έβγαλε το remeron το βράδυ και μου πρόσθεσε το πρωί το cymbalta 30mg (με σκοπό απ ότι κατάλαβα να μου αντικαταστήσει σιγά σιγά το entact). Μου έιπε ότι αυτό θα με πιάσει αλλά θέλει τον χρόνο του. Δηλ. προς το παρόν παίρνω entact 20mg, cymbalta 30mg, xanax (το οποίο κι αυτό ίσως αργότερα μου το αντικαταστήσει με rivotril).
Δούλευα σε μια δουλειά πολλές ώρες και με πολλή ένταση...!!!! Δεν άντεξα την αχαριστία τους, είχα κι όλα αυτά..... και σηκώθηκα κι έφυγα!
Έχω ταλαιπωρηθεί κι εγώ αρκετά......
Το καλό είναι ότι εγώ δεν έχω παιδιά, αν και αυτό είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα που σκέφτομαι και με αγχώνει γιατί είμαι αρκετά μεγάλη και πότε εγώ θα γίνω μάνα??
Αλλά μετά απ όλα αυτά που έχω περάσει σκέφτομαι και θέλω να είμαι εγώ καλά γιατί δεν υποφέρεται αυτή η κατάσταση της κατάθλιψης και των πανικών που δεν σε χωράει ο τόπος και που βλέπεις τη ζωή τόσο ανούσια! Αν είμαι εγώ καλά όλα τ΄άλλα θα τα καταφέρω.........
Γι' αυτό αγωνιώ και ρωτάω για το cymbalta σαν τρελή..........

φενια μου, για να μη σου απαντήσουν για τα συμπράτα, μάλλον δεν έχει κανένας άποψη, δεν σημαίνει ότι δεν το είδαν στο δικό σου θέμα και θα το δουν εδώ...:)
άνοιξε το γκουγκλ και ψάξε, κάνε υπομονή να σε πιάσουν γιατί απ ότι έχω διαβάσει εδώ όλα τα φάρμακα θέλουν το χρόνο τους. Για να στα δώσει ο γιατρός κάτι θα ξέρει.
παναγιώτα, τι άλλο μπορείς να κάνεις εκτός από υπομονή? Ήσουν άτυχη, αλλα ειδικά με το πόδι πραγματικά δεν έχεις να κάνει τίποτε άλλο εκτός απο το να αποδετείς την ατυχία σου και να περιμένεις να γινεις καλά.
Περαστικά σου εύχομαι.

φενια μου ολα τα χαπια που ανεφερες τα εχω παρει!!ειται μεμονομενα ειται σε συνδιασμους σαν εσενα.το εφεξορ οντως ειχε πολλες παρενεργειες.σε καθε θεραπεια πρεπει να δωσουμε χρονο για να δρασει.κανε υπομονη.και αν ολα δεν γινουν οπως τα εχεις στο μυαλο σου μην αισθανεσαι οτι απετυχεσ απλα προσαρμοσου στα νεα δεδομενα.Θεοφανια μου κουραστηκα δεν εχω υπομονη.ουτε διαθεση.mary.a ο ερχομος της κορης μου ηταν οτι καλυτερο εχω κανει στην ζωη μου αλλα με τον ερχομο της ξεκινησαν τα προβληματα με τον αντρα μου και κουραστηκα ποσα ακομα?σημερα του ζητησα να μην ξαπλωσει μεχι να κανω μπανιο και οταν βγηκα ηδη ροχαλιζε.αν επεφτα μεσαστο μπανιο θα με επαιρνε ειδηση?

Δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση!!!! και δεν θέλω να την ξαναβιώσω....!!!!!!!
Ελπίζω να μην κάνω τζάμπα υπομονή!
Παναγιώτα έχεις κάποιον δικό σου κοντά να σε βοηθήσει με το παιδί?
Πολλές φορές ο άνθρωπος έχει αντοχές που ούτε καν μπορεί να τις φανταστεί! Το κρίνω και απο τον εαυτό μου....! Μήπως θα μπορούσε τηλεφωνικά ο γιατρός να σου πει τι φάρμακα να πάρεις αφού ξέρει την περίπτωσή σου απο το παρελθόν? Ή να περάσει ο άντρας σου απο το ιατρείο ή κάποιος άλλος δικός σου? Έτσι ώστε να ξεκινήσεις θεραπεία ενώ είσαι σπίτι με το πόδι χτυπημένο.
Ο ερχομός του παιδιού ίσως σε άγχωσε και σου έβγαλε παλιά συναισθήματα ασυνείδητα! Αυτό το παθαίνουν οι πολύ υπεύθυνοι άνθρωποι και οι τελειομανείς! Αυτό πιστεύω είναι κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων απο εμάς γι αυτό και πέφτουμε σε καταθλίψεις και δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας τα καλά και όλα αυτά που έχουμε πετύχει και πάντα βάζουμε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά (και όλα αυτά γίνονται ασυνείδητα)! Και ειδικά όταν έχεις αν κάνεις με το μεγάλωμα ενός παιδιού και το φόβο αν θα τα καταφέρεις και όλα αυτά.... Εδώ είναι πολύ σημαντικός και ο ρόλος του πατέρα και το αν σε βοηθάει σε όλη αυτή τη φάση που περνάς.
Παναγιώτα μου, όμως να σου πω κάτι?? Έχεις γεννήσει έναν άνθρωπο!!!!
Αυτό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο!!!!!!!
Μπράβο σου!!!!! Και μέσα απ' όλα αυτά τα προβλήματα που είχες και έκανες τη θεραπεία σου... Τα κατάφερες!!! Σου αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ!!!!!! Και στο λέει αυτό κάποιος που ξερει τι θα πει κατάθλιψη και τα συναφή.....!

Panamar που είσαι? Καλά είσαι?

Δώσε κανένα σημείο ζωής "όμορφή μου Παναγιώτα θα πάρουμε την άνω βόλτα...."

φενια μου πραγματικα με τους επαινους σου με εκανες και αισθανθηκα αμηχανα.γεννησα εναν ανθρωπο ναι και ειμαι απιστευτα χαρουμενη για αυτο.απλα με τον ερχομο της οχι απλα ανεβασα τον πηχη αλλα αναθεωρησα ολοκληρη την ζωη μου.παντα ειμουν αυστηρη με μενα και κοιταζα να 'ξυνομαι' μονη μου και οχι 'με νυχια'αλλων.μετακομοισα στο πατρικο μου αυτες τις μερες της κατακλισης και τα 'ειδα'ολα.πηρα τηλεφωνο τον γιατρο μου και με περιμενει την δευτερα.παιζω με τα ορια μου παλι και θα το πληρωσω...

Εναγωνίως κοίταζα πότε θα φανείς!!! Σκεφτόμουν μήπως έπαθες τίποτα κακό....!
Δεν ήθελα να σε φέρω σε αμηχανία ούτε να σε αγχώσω!!!! Απλώς ήθελα να σου αποδείξω ότι είσαι ένα αξιέπαινο άτομο, να μην υποβιβάζεις τον εαυτό σου και οτι έχεις καταφέρει τόσα πολλά πράγματα στη ζωή σου!!!!!!!!
Και φυσικά σε τρόμαξε ο ερχομός του παιδιού σου!!!!! Γιατί είσαι πολύ υπεύθυνο άτομο!!!!!
Απ' ότι καταλαβαίνω ο άντρας σου είναι "άφαντος" και νοιώθεις ότι πρέπει να τα βγάλεις πέρα μόνη σου κι αυτό επιδεινώνει την κατάσταση!
Γιατί λες ότι θα το πληρώσεις?? Αποκλείεις την περίπτωση να σου δώσει φαρμακευτική αγωγή και σιγά σιγά να αισθανθείς καλά??
Κι εγώ που σου μιλάω δεν είμαι στις καλύτερές μου αλλά το παλεύω το ρημάδι......
Μην απελπίζεσαι να δεις που θα γίνεις καλά και θα φτιάξουν όλα!!!!

συγνωμη δεν ηθελα να σε ανυσηχησω..λεω οτι θα το πληρωσω γιατι ετσι γινεται οταν φτανεις στα ορια σου!οτι θα μου δωσει σημερα αγωγη το ξερω και το περιμενω την αναμονη μεχρι να δρασουν σκεφτομαι.δεν ξερω αν εχ την πολυτελεια του χρονου...εσυ πως εισαι?

Σήμερα είμαι πολύ χάλια........, ξύπνησα με πανικό, διάθεση για τίποτα, με πονάει και το στομάχι μου.....άσε χάλια...
Όταν πας στον γιατρό και αν μπορείς πες μου τι σου είπε και τι φάρμακα σου έδωσε.

Πως είσαι panamar?