ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ

ηταν περιεργο σκ εμεινα μονη μου με σκεψεις............ δεν ειχα να μιλησω. μιλησα σε 2-3 ατομα.βγηκα 2 βραδυα και αυτο ητανε, βασανιζομουνα με σκεψεις, μια το παχος μια διαφορα αλλα

παρατηρουσα στο κλαμπ παιδια 20 χρονων. τα περισσοτερα γυρω μου ηταν ετσι ντυμενα σαν κ μενα, με ιδιο βλεμμα με το δικο μου. εχω 5 μονο χρονια διαφορα απο αυτα αλλα εμενα δν μ λεει κανεις πια πως ειμαι μικρη

οι υπολοιπες της ηλικιας μ ντυμενες με μαυρα φορεματα και χωρις καθολου σκουλαρικια. με υφος ''εμπειρο'' πιασμενες αγκαζε με τους γκομενους τους. συμμαθητριες μ απο το λυκειο αραβωνιαζονται. κλαταρω κ σκεφτομαι΄πως ειναι ΜΙΚΡΕΣ!

τι τις κανει να θελουν να μεγαλωσουν τοσο γρηγορα. τι το ωραιο εχει να μεγαλωνεις

η παιδικη-εφηβικη μ ηλικια κολισε την μερα που μου την κλεψανε, απο τοτε εχω κολισει σε εκεινη την ηλικια. στο ντυσιμο στο φερσημο στην ομιλια, το μονο που αλλαξε ειναι η σκεψη. ακομα και τα ματια μου οταν κοιταω καποιον φαινονται μικρα και αθωα, ετσι μου εχουν πει. τραβαω κοσμο να με συμπαθει επειδη συνδιαζω κατι παιδικο με κατι ωριμο.

ο γιατρος ειπε ετσι δεν θελω να παχαινω, να ειμαι μικρη. θελω να ειμαι μικρη κ εξω οσο ειμαι ακομα μεσα μου. γιαυτο μισουσα τις καμπυλες και το παχος. δεν θελω να μαι γυναικα. θελω να μαι 13 χρονων! δεν θελω να μεγαλωνω αλλο!!!!!!ο μονος τροπος να μειενεις στασιμος ειναι να πεθανεις

αμα πεθανω στα 25 μου θα μαι παντα 25

δεν θελω να πεθανω ομως, αλλα δεν θελω και να μεγαλωσω. τελικα τι κανω σε αυτη τη ζωη. προσπαθω να κανω τι? αγωνα δρομου για πιο πραγμα?????

βλεπω γριες στον δρομο με μαγκουρες, ετσι θα γινω? να μου αλλαζουν πανες? να μου τρεχουν τα σαλια και να ειμαι βαρος σε καποιον

γιατι να ζησω εκεινο|? δεν θα πρεπε 1α να ζησω την εφηβεια μου σωστα? να ερωτευτω να κανω σεξ 1η φορα με καποιον που ερωτευτηκα, και να μπορω να ειμαι χαρουμενη και αθωα

να τα πηγαινα καλα με τους γονεις μου κ να χα επικοινωνια να μν μισουσα τους παντες και να μην εφτανα εδω οπου πολλες φορες φαντασιωνομαι να κοβω τον λαιμο καποιου αντρα.

ηθελα να προσπαθισω να θυμιθω τον πονο αναμεσα στα σκελια μου ενα καψιμο ητανε. και γιατι αυτο να με καταστρεψει γιατι να διαλλεξει εμενα, ειχα ηδη θεμα απο 10 χρονων!!!!!!

Λυπάμαι που η πρώτη σου σεξουαλική εμπειρία ήταν με αυτό τον τρόπο. Επειδή παντρεύονται οι φίλες σου δεν σημαίνει ότι θα έχουν μια τέλεια ζωή από δω και πέρα. Προσπάθησε να δεις τις δικές σου αξίες και μην βάζεις τον εαυτό σου σε διαρκή αξιολόγιση σε σχέση με άλλους. Σίγουρα θα υπάρχουν και πράγματα για τα οποία θα σου αρέσει να ζεις.

καταρχην θελω να σου πω οτι εχεις εναν πολυ αισθαντικο τροπο γραφης..
κουκλα μου εσυ εισαι εσυ!και οι υπολοιποι ειναι αυτο που ειναι..μην μπαινεις σε συγκρισεις,δεν χρειαζεται και δεν πρεπει!δεν ξερεις ποτε πισω απο το υφος κανενος τι κρυβεται!εχεις βιωσει κατι τρομερο,προσπαθησε σε παρακαλω να αγαπησεις τον εαυτο σου,δεν φταις για τιποτα εσυ,στο λεω αυτο γιατι καταλαβαινω οτι θελοντας να μεινεις-νιωθεις παιδι,δειχνει μια ενοχικοτητα..αν λεω μαλακιες συγχωρα με!
εισαι μια πανεξυπνη και ομορφη κοπελα,δεν στα λεω για να σε ανεβασω τα εννοω..προσεχε τον εαυτο σου!εισαι χαρισματικο πλασμα!
πρεπει να βρεις εναν θεραπευτη που να μπορεσει να σε κανει να..οχι να πηδηξεις αυτο σκαλοπατι(εννοω το συμβαν)αλλα να μπορεις πια να το πατησεις..
καλη δυναμη κουκλα μου!σε παω πολυ εσενα! :)

σας ευχαριστω πολυ παιδια μου για τις απαντησεις σας.........ειληκρινα ευχαριστω.

ινσεκτ ναι εχεις δικιο για την συγκριση, ομως παει ασυναισθητα το μυαλο μου δεν ελεγχω τπτ. ειναι τοσο ηλιθιο και ασχημο κ σε ριχνει ψυχολογικα γιατι σκεφτεσαι πως εισαι ανθρωπος και ειναι απο σενα πιο δυνατα αλλα πραγματα! οπως οι παρορμησεις!!!!!!! να σε νικανε βλακειες!!!!

ντορα κ σενα σε παω εχουμε κανει ωραιους διαλογους με φαση παρεα!λολ

ειναι περιεργο επειδη ενω δεν σκεφτομαι αυτο που ειχε γινει, αναλογιζομαι τα υπολοιπα, δλδ αυτο που ειμαι τωρα. με μπερδευουν ολα, σπιτι μ φερεται ο μπαμπας μου σαν να ειμαι παιδι. παιζει μαζι μου κ μιλαει σαν να μαι μωρακι, ισως επειδη μετανιωσε για τοτε κ προσπαθει να ναι τωρα πατερας. με μπερδευει αυτο στο μυαλο νιωθω 12 αλλα με περισσοτερη πειρα και γνωσεις. με μπερδευουν ολα. με μπερδευει να βλεπω αλλες στην ηλικια μου αλλιως απο μενα........

αλλα το χεροτερο ειναι οτι ολα τα συγκρινω με το παχος. φοβαμαι οταν τρωω νιωθω πως παχαινω

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

σας ευχαριστω πολυ παιδια μου για τις απαντησεις σας.........ειληκρινα ευχαριστω.

ινσεκτ ναι εχεις δικιο για την συγκριση, ομως παει ασυναισθητα το μυαλο μου δεν ελεγχω τπτ. ειναι τοσο ηλιθιο και ασχημο κ σε ριχνει ψυχολογικα γιατι σκεφτεσαι πως εισαι ανθρωπος και ειναι απο σενα πιο δυνατα αλλα πραγματα! οπως οι παρορμησεις!!!!!!! να σε νικανε βλακειες!!!!

ντορα κ σενα σε παω εχουμε κανει ωραιους διαλογους με φαση παρεα!λολ

ειναι περιεργο επειδη ενω δεν σκεφτομαι αυτο που ειχε γινει, αναλογιζομαι τα υπολοιπα, δλδ αυτο που ειμαι τωρα. με μπερδευουν ολα, σπιτι μ φερεται ο μπαμπας μου σαν να ειμαι παιδι. παιζει μαζι μου κ μιλαει σαν να μαι μωρακι, ισως επειδη μετανιωσε για τοτε κ προσπαθει να ναι τωρα πατερας. με μπερδευει αυτο στο μυαλο νιωθω 12 αλλα με περισσοτερη πειρα και γνωσεις. με μπερδευουν ολα. με μπερδευει να βλεπω αλλες στην ηλικια μου αλλιως απο μενα........

αλλα το χεροτερο ειναι οτι ολα τα συγκρινω με το παχος. φοβαμαι οταν τρωω νιωθω πως παχαινω

---

κουκλα μου γλυκεια ,ετσι οπως σκεφτεσαι εσυ, ετσι ακριβως σκεφτεται κ η κορη μου ,μονο που αυτη δεν μιλαει πια,δεν ζηταει παρηγορια η βοηθεια ,χαιρεται τις παρορμησεις της (τρωει πολυ κ το ευχαριστιεται-παλια εκανε συνεχεια διαιτα-),κ κανει οποια εκκεντρικοτητα της ερθει στο κεφαλι.Εσυ παιρνεις τα φαρμακα σου κ προσπαθεις να ζησεις με αυτο που γινεται στο κεφαλι σου κ με την πραγματικοτητα συγχρονως-κατι σαν ακροβατης- το δικο μου το κοριτσι ομως εχει αφεθει στη φαντασια της κ δεν θελει να διωξει την αρρωστια!
Δειχνει να μην εχει αναγκη ουτε απο φιλους ουτε απο σεξ!
Εσυ λοιπον που τα καταφερνεις καλυτερα στην επικοινωνια-ισως γιατι εσυ παιρνεις τα φαρμακα σου-,δουλευεις,εχεις αδελφη.....κα ,κοιταξε να επικεντρωθεις στο σημερα,παρατηρωντας τον εαυτο σου, χρησιμοποιωντας το μυαλο σου, σολες τις καθημερινες λειτουργιες σου,να εισαι φοκους-συνειδητη σε οτι κανεις κ οχι σε οτι σκεφτεσαι ,ετσι ωστε το μυαλο να μην εχει χωρο κ χρονο για την φαντασια η την αναποληση δυσαρεστων στιγμων που ενδυναμωνουν την τρομολαγνεια!

beauty πολυ ωραια η παρατηρηση σου. η κορουλα σου απο τι πασχει? ευχομαι να τα καταφερει να σταθει ειναι τυχερη που εχει μαμα που ψαχνει για κεινη. μακαρι να ταν κ μενα ετσι

ναι ειναι γεγονος πως εχω παλεψει πολυ να καταφερω αυτο που κανω, κ ο γιατρος μ το χει αναγνωρισει πως εχω καταφερει να μαι λειτουργικη στην κοινωνια. ισως επειδη οντως παιρνω τα φαρμακα δεν ξερω........αμα δεν τα παιρνα ποιος ξερει πως θα μουνα.

το θεμα ειναι οτι αμα δεν τα παιρνα εγω δεν θα βασανιζομουνα τοσο, αλλα θα βασανιζα τους αλλους. το χω σκεφτει πολλες φορες και ειναι πολυ εγωιστικο απο μερους μου αλλα δεν με νοιαζει και τοσο ντρεπομαι που το λεω. να ημουνα βαρος στους γονεις μου κ κλεισμενη μες στο σπιτι να τους στεναχωρω. δεν θα χα ομως την πολυτελεια της σκεψης και της λογικης που εχω τωρα.

το σεξ ουτε εμενα με απασχολει τον τελευταιο χρονο το κανω μηχανικα.

δεν αντεχω να μεγαλωνω, δεν θελω με τιποτα. θα γινω μια ασχημη γρια θα μου αλλαζουν πανες θα παθω αννοια η αλτσχαιμερ στην καλυτερη αμα ζησω τοσο πολυ με τα χαπια που παιρνω. δεν θελω να πεθανω ετσι βασικα. θα ζησω τα γεραματα μαλλον και τις αλλες ηλικιες αναποδα με ενα κενο ενδιαμεσα.

αμα πεθανεις μικρος μενεις μικρος αλλα μετα που πας?δλδ αμα πεθανω μικρη, θα ξερω εκει που ειμαι οτι ειμαι ακομα μικρη?

Ντολίτσα μου, καλημέρα. Τι να σου πω κι εγώ, μπροστά στον τόσο πόνο που πέρασες αλλά και περνάς, γιατί το παρελθόν σου ζει μέσω της συναισθηματικής του μνήμης, το μόνο που μπορώ είναι να πονάω για λίγο μαζί σου. Να σε νιώθω και να σου πω δυο κουβέντες που να σε ανακουφίσουν ή να σε βοηθήσουν να το δεις διαφορετικά, από κάποια πλευρά που ίσως μέσα στο χαμό των συναισθημάτων να μη σου είναι καθαρά. Ντόλι μου, το ότι θες να μείνεις μικρή, έχεις σκεφτεί πως σε φοβίζει το να είσαι γυναίκα? Ένα κορίτσι γίνεται γυναίκα με το πέρασμα του χρόνου. Εσύ μπορεί να έχεις συνδέσει το είμαι γυναίκα με το ότι με θέλουν άντρες, άντρες που μπορεί να με πόνεσαν όταν με είδαν σα γυναίκα. Άρα θα προσπαθώ να μη μεγαλώσω, για να μην έχω καμπύλες, να μη τους φαίνομαι ερωτική. Έχεις σκεφτεί μάτια μου αυτή την πλευρά της επιθυμίας σου να μείνεις "μικρή", άρα μη-προκλητική στα "επικίνδυνα" αρσενικά; Μπορεί δηλαδή να νιώθεις την ενηλικίωση απειλητική, γιατί στο παρελθόν το βίωσες με τέτοιο τρόπο. Η οργή σου ενάντια στο αντρικό φύλο, το "επικίνδυνο", γιατί σε έχει πονέσει, φαίνεται και από αυτό που έγραψες, πως φαντασιώνεσαι να κόβεις το λαιμό ενός άντρα.

Αγάπη μου, το παρελθόν σου δεν μπορείς να το αλλάξεις. Όμως μπορείς να αλλάξεις πάντα τον τρόπο που θα το κοιτάς. Να μάθεις να μην το φέρνεις στο παρόν σου, να μη σε κατευθύνει στις σημερινές σου επιλογές. Να συμφιλιωθείς με το μεγάλωμά σου, με τη γυναικεία σου φύση, που τη βλέπεις απειλητική, γιατί έτσι έμαθες. Να μην προσπαθείς να ελέγξεις τα χαρακτηριστικά που σου θυμίζουν γυναίκα, τις καμπύλες δηλαδή. Κάνεις έναν ολόκληρο αγώνα ενάντια στην ίδια σου τη φύση και ενάντια στην ίδια σου την πραγματικότητα. Μεγαλώνεις αλλά εσύ σου το αρνείσαι αυτό το δικαίωμα να μεγαλώνεις και σε μάχεσαι δίχως έλεος. Και ακόμη και τον θάνατο φτάνεις να τον θεωρείς προτιμότερο από το μεγάλωμα αυτό, γιατί θα σου "επιτρέψει" να μείνεις μόνιμα μικρή και αθώα. Όμως ο θάνατος γλυκιά μου είναι μία μόνο από τις τόοοσες επιλογές που έχεις. Και είναι κάτι μόνιμο και που δε ξεγίνεται όταν συμβεί.

Μπορείς να κάνεις άλλες επιλογές, μπορείς να αποφασίσεις να δουλέψεις για να σε φέρεις στο σήμερα, ολόκληρη, να σε κουβαλήσεις εδώ, στο τώρα σου, που σε περιμένει να το χαρείς, να σε αφήσεις να το απολαύσεις. Και μπορεί και η στάση φυσικά του πατέρα σου να συμβάλει στο να μην έρχεσαι "εδώ", γιατί οι δικές του ενοχές σε θέλουν να μένουν μικρή, για να ξεκάνει ό,τι σου έκανε στα παιδικά σου χρόνια. Οι ενοχές του τον οδηγούν στο να σε κρατάει κι εκείνος παιδάκι, για να ελαφραίνει το κόστος της δικής του συμπεριφοράς. Μένοντας εσύ μικρούλα, αυτός μπορεί να αισθάνεται καλύτερα, γιατί "κοίτα, έχω χρόνο να το ξεκάνω το κακό που έκανα, το παιδί μου είναι ακόμη παιδί, προλαβαίνω ακόμα"
Και να πάμε και λιγάκι στο σεξ. Δε νομίζεις πως με τέτοιες συγκρούσεις ανάμεσα στην πραγματική σου ηλικία (ενήλικη) και την ιδεατή (παιδική), γίνεται λιγάκι δύσκολο για ένα "παιδάκι", να απολαύσει το σεξ? Στο κάτω κάτω ένα παιδί δεν χαίρεται το σεξ, δεν έχει ωριμάσει ώστε να το κάνει, άρα κι εσύ δε μπορείς να το χαρείς όσο είσαι σε αυτή τη σύγκρουση, γιατί απλά δεν είσαι εκεί, στην επαφή σου με το άλλο κορμί δίπλα σου και μέσα σου, μπορεί ακόμη και να θυμώνεις που ενώ εσύ θέλεις να είσαι παιδί ο/η σύντροφός σου σε "τραβάει" προς μία ερωτική πράξη που δεν την αποδέχεσαι ως κομμάτι του ποια νιώθεις να είσαι (παιδί).
Μπορεί να το δέχεσαι ως βία ακόμη κι αυτό. Το έχεις σκεφτεί?

Μη σε τιμωρείς για το μπέρδεμά σου. Διάολε, έχεις κάθε δικαίωμα να αισθάνεσαι μπερδεμένη ανάμεσα σε τόσες φωνές που σου δίνουν μηνύματα αλληλοσυγκρουόμενα, δικά σου και άλλων γύρω σου. Όμως δεν μπορείς να ελέγξεις το πέρασμα του χρόνου, ο χρόνος σε ξεπερνάει, ξεπερνά όλους μας. Ούτε καταλαβαίνει τις αντιρρήσεις σου τις εσωτερικές, αυτός απλά κυλάει. Το ζήτημα να μπορέσεις να δεχτείς ότι περνά και ότι αυτό δεν το ελέγχεις, δεν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις, αν τον δεχτείς τον χρόνο δίχως να προσπαθείς να κοντρολάρεις τις συνέπειές του πάνω σου, πιστεύω πως θα σου είναι πολύ απελευθερωτικό.
Γιατί τώρα τον πολεμάς με μανία, με όλη σου τη δύναμη και το πάθος και περιστρέφεσαι γύρω από αυτόν τον καθημερινό αγώνα να ελέγξεις την ηλικία σου, να τη σταματάς εμμονικά, να είσαι ανάμεσα στο παιδί και στη γυναίκα, μετέωρη διαρκώς σε μία δική σου φαντασίωση.
Καταλαβαίνεις κορίτσι μου?

Και κάτι άλλο, σκέψου και τούτο δω: "βάρος στους γονείς μου" (αυτό περιγράφεις ως φόβο σου πιο πάνω)
Και κάνεις το εξής, ελέγχεις το βάρος σου, ώστε και το βάρος (που όπως σκέφτεσαι τους δίνεις), να είναι ελαφρότερο, πιο μικρό, ώστε να μη βαρυγκομάνε να το σηκώνουν.

Γιατί ένας γονιός συμφιλιωμένος με τη δική του ηλικία, και με την ιδιότητά του ως γονιός να βλέπει το παιδί του ως "βάρος" ?
Οι γονείς σου είναι συμφιλιωμένοι με την ηλικία και την ιδιότητά τους ως γονείς?

Brojen Doll, ξερεις πιο ειναι το ωραιο? Αφου θα γερασουμε που θα γερασουμε, (κατι το οποιο βεβαια μπορουμε να το κανουμε πιο ομορφο με καλη διατροφη, γυμναστικη και περιποιηση του εαυτου μας), τουλαχιστον να εχουμε ζησει ολες τις ηλικιες μας. Φοβαμαι μηπως εσυ επειδη εισαι κολλημενη στα 13, δεν απολαμβανεις τις χαρες των 15 18 21 24 26 χρονων. Ο αιωνιος 13χρονος εαυτος δεν ειναι αληθινος, και για αυτο δε μπορει να ειναι ευτυχισμενος, κι ας ειναι αυτο που θελει, να ειναι αιωνια 13. Δε γινεται! Και να πως σκανε περισσοτερα αγχη και ψυχοσωματικα και καταθλιψεις. Δεν εχω τα δικα σου βιωματα και δε μπορω να σε καταλαβω, αλλα αυτο με το κολλημα στην ηλικια καπως ετσι μου φαινεται οτι εχει αντικτυπο πανω σου. Οπως και με τα κιλα. Και τα δυο αυτα κολληματα σε κανουν δυστυχισμενη, αν και εσυ πιστευεις οτι αμα ΔΕΝ τα ειχες, αμα δεν ειχες τον ελεγχο πανω σε αυτα (που στην ηλικια ουσιαστικα δεν τον εχεις), τοτε θα ησουν δυστυχισμενη, γιατι θα ησουν χοντρη ή θα φαινοσουν 25-26 χρονων. Μπορει κανεις να ειναι ευτυχισμενος με το βαρος του χωρις να μετρα θερμιδες, οπως κανεις μπορει να απολαμβανει την ηλικια των 25. Για παραπανω δεν ξερω :P Το θεμα ειναι να το θες, κι εσυ δεν θες! Δεν θες να μεγαλωσεις, δεν θες να εισαι χαλαρη (γιατι κακο θα συμβει). Φοβασαι απο τωρα για το πως θα εισαι σε 50 χρονια. Και τι καταφερνεις? Μονο να στεναχωριεσαι. Ουτε τον χρονο σταματας ουτε τπτ. Αμα πεθανεις μικρη απλα δε θα εχεις ζησει τη ζωη που σου δοθηκε. Αργα ή γρηγορα ολοι στα θυμαρακια θα παμε. Αυτο ειναι το μονο σιγουρο. ΕΙναι εκει και μας περιμενουνε. Γιατι να βιαστουμε να παμε?
Στην μια εκδοχη που αμα πεθαινουμε απλα χανομαστε, τοτε δε θα εχει απολυτως καμια σημασια ποσων χρονων πεθανες, απο τι, και τι εκανες στη ζωη σου, αρα γιατι να μη ζησεις οσο καλυτερα γινεται? και στην αλλη εκοχη που το πνευμα ειναι αιωνιο, δε νομιζω να εχει ηλικια το πνευμα, καθως δεν εχει υλικη υποσταση, θα εχει απλα τις εμπειριες που εχεις μαζεψει, αρα γιατι να μη μαζεψεις ομορφες και πολλες?

πολυ ωραιο το ποστ ευχαριστω που διεθεσες τοσο χρονο να μου γραψεις

σκεφτηκα πολυ κ οσα ειπες κ εσυ, κ εχω μερικες απορειες.

ισως να ασυνηδειτα να μην θελω να φαινομαι προκλητικη στους αντρες, αλλα δεν κανω κατι για να κρυψω την προκλητικοτητα μ ισα ισα.....ντυνομαι εξαλα οταν βγαινω κλπ κλπ, νιωθω πως θελω να τραβαω βλεμματα αλλιως νιωθω αχρηστη και μειονεκτικα

οποτε γιατι να το κανω αυτο? γιατι να σκεφτομαι ετσι? απ την μια να το θελω απ την αλλη να με ενοχλει

οι γονεις μ μ λεγανε μια ζωη πως ειμαι η του υψους η του βαθους. θυμαμαι μικρη δεν μ εκαναν αυτα που μ κανουν τωρα. τοτε φοβομουνα τον μπαμπα μ φωναζε και με μειωνε μονιμως, φοβομουνα την οργη του την λεκτικη και την σωματικη. αν κ προτιμουσα να φαω ξυλο παρα να με βριζει γτ τα λογια ειναι χειροτερα

τωρα εχει μετανιωσει, παιζει μαζι μου με χαιδευει με αγκαλιαζει μου δινει χρηματα και μου γελαει συνεχεια! δεν μου μιλουσε ποτε τωρα θελει να ακουει! μου μιλαει σαν να μαι μωρο και με γαργαλαει και κανει σαν να μαι μικρο. με φωναζει ''το παιδι'' και οταν εχω νευρα ερχεται απο πανω μου και μου μιλαει περιεργα.....σαν να μην καταλαβαινω ελληνικα. και η μανα μ το ιδιο. παλια απαξιουσε καπως, τωρα με αγκαλιαζει καθε πρωι μου χαμογελαει συνεχεια και μου λεει ''τι κανει το κοριτσακι μου/?!'' μου μιλανε κ αναφερονται σε μενα σαν ''το''. δλδ κατι ουδετερο..................

Απο ο,το ξερω σε αυτες τις περιπτωσεις οι γυναικες "μαθαινουν" οτι η αξια τους βρισκεται στο σεξουαλικο κομματι, γιαυτο επιζητανε την προσοχη των ανδρων και το σεξ..

Μπορεί να έμαθες λόγω της αστάθειας στο περιβάλλον σου να έχεις διάφορες άμυνες που να σου προσφέρουν τη δυνατότητα να αισθάνεσαι περισσότερο ασφαλής. Και αυτό να γίνεται ακόμη. Μέσω της προσπάθειας ελέγχου του φαγητού και ό,τι παίζει σε σχέση με αυτό, με όποιες συνδέσεις γίνονται ή απωθήσεις. Μένοντας σε αυτές τις εμμονικές συμπεριφορές όμως, δεν καταφέρνεις να βρίσκεις τρόπους να χειρίζεσαι αισθήματα που σου φαίνονται απειλητικά με άλλες μεθόδους. Εναλλακτικές. Οι γονείς σου μπορεί να φοβούνται για σένα, λόγω αυτών που αντιμετωπίζεις, ή να θεωρούν εαυτούς υπεύθυνους γι αυτά, και να κάνουν υπεραναπληρώσεις, με συμπεριφορές που εσένα -δικαιολογημένα θα σου πω- σου φαίνονται αφύσικες. Και εκείνοι έχουν τα δικά τους κομμάτια να παλέψουν.
Μμ, νομίζω πως ο μπαμπάς θέλει να μείνει η μικρή του μία πριγκιπέσα, ασφαλής στο βασίλειο που της χτίζει καθημερινά, πέρα από τον επικίνδυνο κόσμο εκεί έξω. Το σίγουρο είναι πως κι η δική τους συμπεριφορά σε κάνει να αισθάνεσαι περίεργα ως προς την ηλικία σου. Να αμφισβητείς την αλήθεια πως μεγαλώνεις, αφού σε υπερπροστατεύουν. Είναι ένα έμμεσο μήνυμα πως ο κόσμος είναι επικίνδυνος τελικά, μείνε εδώ, σε μας, που μπορούμε να σε προστατέψουμε. Από τι αλήθεια?
Δεν ξέρω, σκέψεις κάνω ντόλι.

το θεμα ειναι οτι αμα δεν τα παιρνα εγω δεν θα βασανιζομουνα τοσο, αλλα θα βασανιζα τους αλλους. το χω σκεφτει πολλες φορες και ειναι πολυ εγωιστικο απο μερους μου αλλα δεν με νοιαζει και τοσο ντρεπομαι που το λεω. να ημουνα βαρος στους γονεις μου κ κλεισμενη μες στο σπιτι να τους στεναχωρω. δεν θα χα ομως την πολυτελεια της σκεψης και της λογικης που εχω τωρα.

επαιρνε φαρμακα για δυο χρονια για να μη μας στεναχωρει ,οπως λες! αλλα λεει οτι ηταν δυστυχισμενη -δεν της φαινοταν-,τωρα δεν παιρνει τιποτα ,ειναι εντελως μονη,μονη βγαινει και πινει καφε η αλκοολ κ φαινεται να βασανιζεται απο σκεψεις που ομως δεν εξωτερικευει πια!ειμαι κ εγω πολυ απογοητευμενη, με τα φαρμακα η συμπεριφορα της ηταν φυσιολογικη,αλλα αυτη ηταν σαν να μη ζουσε η να μη την ενδιεφερε σχεδον τιποτε ,παρολο που συμμετειχε κοινωνικα!ειναι κ ο χαρακτηρας της που εκδραματιζει οτι ζει! (κατι που νομιζω οτι ισχυει κ σε εσενα!)

ναι ειμαι πολυ καλητερα με τα φαρμακα αλλα ειμαι καπως αναισθητη μεχρι να γινει καποιο ισχυρο περιστατικο και να κανω μπαμ

ρειν δεν ξερω αν ειναι αφυσικο πραγματικα φτιαχνω κομματια παζλ λαθος. τα βαζω λαθος και τα κοβω για να ταιριαξουν και με βοηθανε κ αλλοι λεγοντας μου πως τα βαζω σωστα

ειμαι τοσο μπερδεμενη και τοσο μονη και τοσο νιωθω λαθος

broken εισαι πιο ευαισθητη σημερα η μου φαινεται;πολυ ωραιο το κειμενο σου και δεν το λεω ετσι το πιστευω

pad ειμαι πολυ ευαισθητη γτ ολο το σκ με πιανανε τα κλαμματα

(πως ξαφνικα μεγαλωσε ολονων σας η θετικη ανατροφοδοτηση ρε σεις κ γω τπτ :( )