ενα βημα μπροστα, δυο βηματα πισω

γεια σας, καινουριο μελος εδω.
ειπα να μοιραστω καποιες σκεψεις γιατι δεν με βοηθαει να τα σκεφτομαι μονος μου, παρολο που αποφασισα σημερα να ξεκινησω συντομα με ψυχολογο, για πρωτη φορα. απο ψυχιατρους χορτασαμε.
τελευταια νιωθω πως εχω γινει ανθρωποδιωχτης. διωχνω ο,τι καλο μπορει να υπαρχει γυρω μου, εχω ταλεντο στην καταστροφη. μπαινω πχ στο μσν και δε μου μιλαει κανεις. οχι μονο αυτο αλλα οταν τους μιλαω με αγνοουνε συστηματικα.
γυρισα προσφατα στην ιδιαιτερη πατριδα μου απο εκει που σπουδαζω. επρεπε να κατσω κι αλλο για να παρακολουθησω μαθηματα, να προσπαθησω να τελειωσω μ' αυτο το θεμα που πηγε τοσο στραβα, αλλα ενιωθα τρομοκρατουμενος, αναγκαστηκα. τωρα νιωθω τυψεις και για αυτο.
παντα οποια αλλαγη εκανα στη ζωη μου την εκανα για καλο, ομως κατεληγε στο αντιθετο.
σκεφτομαι να εξαφανιστω, αλλα σε τι θα βοηθησει να κλειστω στον εαυτο μου; χτες βγηκα με παρεα 3 ζευγαριων κι ενος δεσμευμενου φιλου που η κοπελα του ελειπε και αναρωτιομουν γιατι εγω να ειμαι ο διαφορετικος εδω.
το πλανο ελεγε να παω σε αλλη πολη που υπαρχουν σπιτι, συγγενεις, φιλοι [?], αλλα πώς μπορει ενα ατομο με σακατεμενη ψυχολογια που αδυνατει να χαμογελασει να κανει καινουριες παρεες, να γινει συμπαθητικος, αρεστος;
θελω να κλειστω στο δωματιο μου και να μη σκεφτομαι.
το ηρεμιστικο με επιασε αρκετα και θα σταματησω εδω για σημερα.
περισσοτερα αυριο, αν εχετε την ορεξη μου..

Quote:

---

Originally Posted by todestrieb

γεια σας, καινουριο μελος εδω.
ειπα να μοιραστω καποιες σκεψεις γιατι δεν με βοηθαει να τα σκεφτομαι μονος μου, παρολο που αποφασισα σημερα να ξεκινησω συντομα με ψυχολογο, για πρωτη φορα. απο ψυχιατρους χορτασαμε.
τελευταια νιωθω πως εχω γινει ανθρωποδιωχτης. διωχνω ο,τι καλο μπορει να υπαρχει γυρω μου, εχω ταλεντο στην καταστροφη. μπαινω πχ στο μσν και δε μου μιλαει κανεις. οχι μονο αυτο αλλα οταν τους μιλαω με αγνοουνε συστηματικα.
γυρισα προσφατα στην ιδιαιτερη πατριδα μου απο εκει που σπουδαζω. επρεπε να κατσω κι αλλο για να παρακολουθησω μαθηματα, να προσπαθησω να τελειωσω μ' αυτο το θεμα που πηγε τοσο στραβα, αλλα ενιωθα τρομοκρατουμενος, αναγκαστηκα. τωρα νιωθω τυψεις και για αυτο.
παντα οποια αλλαγη εκανα στη ζωη μου την εκανα για καλο, ομως κατεληγε στο αντιθετο.
σκεφτομαι να εξαφανιστω, αλλα σε τι θα βοηθησει να κλειστω στον εαυτο μου; χτες βγηκα με παρεα 3 ζευγαριων κι ενος δεσμευμενου φιλου που η κοπελα του ελειπε και αναρωτιομουν γιατι εγω να ειμαι ο διαφορετικος εδω.
το πλανο ελεγε να παω σε αλλη πολη που υπαρχουν σπιτι, συγγενεις, φιλοι [?], αλλα πώς μπορει ενα ατομο με σακατεμενη ψυχολογια που αδυνατει να χαμογελασει να κανει καινουριες παρεες, να γινει συμπαθητικος, αρεστος;
θελω να κλειστω στο δωματιο μου και να μη σκεφτομαι.
το ηρεμιστικο με επιασε αρκετα και θα σταματησω εδω για σημερα.
περισσοτερα αυριο, αν εχετε την ορεξη μου..

---

Το να εξαφανιστεις δεν βοηθαει σε τιποτα φιλαρακο γιατι δεν σε κηνιγαει κανεις εκτος απο τον εαφτο σου... ολοι διαφορετικοι ειμαστε... τι νοημα θαχε ναμασταν ιδιοι ? κανεις δεν θαχε ορεξη να συναναστραφει με κανεναν μιας κ 8α ετρογε μια απτα ιδια..
κ εγω σακαταμενη διαλημενη ψυχολογια κ το χειροτερο εχω μπει σε φαυλο κυκλο αυτοκαταστροφης κ προσπαθω με νυχια κ με δοντια να βγω.. σε αγνοουνε ισος γιατι υπαρχει ελιψη ενδιαφεροντος... βρες ατομα που ναχετε κοινα σιμια... τιχερος που σε πιανουν τα ηρεμιστικα φιλε! εγω πχ με τοσα που εχς πιει γενικα ιτε πιο ιρεμιστικο ιτε φαω καραμελες το ιδιο νιο8ω :P ... PIECE......... Καλως ηρθες κ στο φορουμ...

Λάθος σου που βγαίνεις έξω με ζευγάρια ενώ είσαι μόνος.Η χαρά τους σε συνδιασμό με τη δική σου σκατά ψυχολογία σε κάνει χειρότερα.Δεν έχουν καμιά κοπέλα να σου γνωρίσουν;Τί να σου πω,ή πες τους να μην φέρνουν μαζί τις κοπέλες τους όταν βγαίνετε ή βγαίνε με άλλους ή κλείσου στο δωμάτιο.

εχεις καποιο δικιο σ' αυτο, αλλα οι σχεσεις τους ειναι μεγαλες, τεσσαρων, εξι χρονων και μπλαμπλα. υποτιθεται οτι ειμαι φιλος και με τις γκομενες τους μαζι μ' αυτο.
ειναι φορες που αυτα τα ζευγαρια ειναι αδιασπαστα, το να βγαινεις εξω με τους φιλους σου μονο ειναι σα να παρανομεις.
δεν ημουν ποτε σε σχεση η αληθεια ειναι και δεν ξερω αν θα υπαρξω ποτε.
ολες οι σχεσεις ειναι ενα παιχνιδι ισχυος και ποτε αμιγως συνεργασιας.

μπαινω στο μσν και δε μου μιλαει κανενας √
ολοι οι "φιλοι" δεσμευμενοι και γενικα ζουν τις ζωες τους √
σακατεμενη ψυχολογια και καθολου ορεξη για καινουργιες παρεες √
κλεισιμο στο δωματιο μου √

αναμφιβολα εχεις παρει κι εσυ τον κατω δρομο! ο Molostroi ειπε σωστη κουβεντα, προτιμησε ατομα που σου ταιριαζουν, που δεν εχουν ακομα σχεση και ειναι μονοι, για να μην νιωθεις ζηλεια, ανασφαλεια, μοναξια, ή οτι αλλο. αν τωρα δεν υπαρχουν, συνεχισε μαζι με αυτους που εχεις, αλλα με δραστηριοτητες οι οποιες δεν περιλαμβανουν τις γκομενες τους (πχ γηπεδο ή κατι παρομοιο). αν παλι ουτε εκει συχναζεται, τοτε δες πως μπορεις να κινηθεις μονος σου για να καλυτερεψεις τον εαυτο σου. το να ψαξεις για σχεση απ'τη στιγμη που δεν μπορεις να γινεις αρεστος και δεν εχεις ορεξη για νεες γνωριμιες ειναι λιγακι δυσκολο (θα πρεπει και η αλλη να εχει παρομοια προβληματα). γιαυτο προχωρα με τη βοηθεια ψυχολογου οπως εγραψες μπας και στρωσεις λιγακι, και ηλπιζε στη πορεια να σου τυχει καποια με κατανοηση (πραγμα δυσευρετο στη χωρα που ζουμε).

οταν βλεπεις τους πυργους σου να πεφτουν σαν τραπουλοχαρτα, ο ενας μετα τον αλλο, αναρωτιεσαι τι συνομωσιες μπορει να υφαινονται πισω απ' την πλατη σου.
οχι δε με αγνοουνε επειδη υπαρχει ελλειψη ενδιαφεροντος [υποθετω], με αγνοουνε ως τροπο απορριψης και επιδειξης ισχυος ταυτοχρονα. αλλιως θα με ειχανε σβησει μαλλον. οταν συμβαινει επαναλαμβανομενα κατι τετοιο και ο αλλος στην καλυτερη σου λεει οτι ειναι απασχολημενος οταν τον ρωτας τι συμβαινει, σε ωθει εσενα μακρια του και να τον μισησεις αλλα ταυτοχρονα ειναι απο πανω και σε παταει με το να αδιαφορει.
το θεμα ειναι οτι καθε μερα εχει και μια ηττα, δεν ειναι στατιστικο αυτο. δεν ειναι στατιστικο οταν π.χ. βρισκεσαι σε μια παρεα πολλων ατομων και ο φιλος σου απ' το νηπιαγωγειο σε υποτιμα κατ' επαναληψη.
κουραστηκα καθε μερα να ειναι ετσι. κλεινω μια δεκαετια που πολεμαω με τοσα πραματα και λυπαμαι που αυτα με εκαναν αυτο που ειμαι. ηθελα να μην με καθοριζουν αλλα δεν.
συντομα θα βρεθω σε νεο περιβαλλον αλλα με τους συμμαχους που νομιζω πως εχω σ' αυτο. το ποιοι ειναι οντως θα φανει στην πορεια. το θεμα ειναι οτι κουραστηκα, θελω να δω να κανω μια κινηση και να βγαινει σωστη, οχι απαραιτητα στο 100% της αλλα μου φαινονται ολα τοσο λαθος. αυτο το ''νεο περιβαλλον'' αντι να μου φερνει ελπιδα μου φερνει φοβο και μονο.

για οσους λενε οτι εχουν προβλημα με τα χαπια, καλο ειναι να αλλαξετε φαρμακο, εστω προσωρινα, και να κοψετε εντελως το πρωτο. ξερω ατομα που ειναι κολλημενα με το λεξοτανιλ ενω δεν εχουν δοκιμασει xanax ποτε.

γεια σας και παλι,
αυριο παω για την τριτη συνεδρια με ψυχολογο
δεν ξερω ποτε θα πρεπει να αποφασισω αν με βοηθαει. μεχρι στιγμης μιλησα μονο εγω, εκανα το καλυτερο για να καταλαβει ποιος/τι ειμαι

τελευταια εχω ψυχοσωματικα, δυσπνοιες και ταχυπαλμιες. και δε χαμογελαω, μου χαμογελανε και σκυβω το κεφαλι
διστασα επανειλημμενα να ζητησω απο καποια να βγουμε για καφε. λιγο πριν το κανω αρχισα να τρεμω...

σκεφτηκα να ξαναξεκινησω τα αντικαταθλιπτικα, αλλα στην αρχη μονο με κανουν καλυτερα και μετα τιποτα.
τι να κανω με τον ψυχ; δεν αρκει ο αλλος να δειχνει κατανοηση και να κανει διευκρινιστικες ερωτησεις, καλυτερα να γραφω ημερολογιο.
εχετε καμια συμβουλη για τα ψυχοσωματικα;

σας ευχαριστω

Quote:

---

Originally Posted by todestrieb

γεια σας και παλι,
αυριο παω για την τριτη συνεδρια με ψυχολογο
δεν ξερω ποτε θα πρεπει να αποφασισω αν με βοηθαει. μεχρι στιγμης μιλησα μονο εγω, εκανα το καλυτερο για να καταλαβει ποιος/τι ειμαι

τελευταια εχω ψυχοσωματικα, δυσπνοιες και ταχυπαλμιες. και δε χαμογελαω, μου χαμογελανε και σκυβω το κεφαλι
διστασα επανειλημμενα να ζητησω απο καποια να βγουμε για καφε. λιγο πριν το κανω αρχισα να τρεμω...

σκεφτηκα να ξαναξεκινησω τα αντικαταθλιπτικα, αλλα στην αρχη μονο με κανουν καλυτερα και μετα τιποτα.
τι να κανω με τον ψυχ; δεν αρκει ο αλλος να δειχνει κατανοηση και να κανει διευκρινιστικες ερωτησεις, καλυτερα να γραφω ημερολογιο.
εχετε καμια συμβουλη για τα ψυχοσωματικα;

σας ευχαριστω

---

να συνεχισεις με τον ψυχολογο και με τα αντικαταθλιπτικα εκανα και εγω την βλακεια να τα κοψω και εγινα χειροτερα απο πριν....25η μαρτιου οι φιλοι μου 3 ζευγαρια πηγαν 3ημερο φυσικα δεν μου προτειναν να παω μαζι ενιωσα απαισια αλλα ετσι ειναι τι δουλεια ειχα εγω μαζι τους????σημερα αρχισα να ψαχνω τα μεταπτυχιακα σε ολα τα πανεπιστημια της ελλαδος και ολα τα γυμναστηρια της περιοχης μου τελικα παλι εκλεισα το τετραδιο με τα τηλεφωνα και τις περαιτερω πληροφοριες αλλα ελπιζω καποια στιγμη να το ξανανοιξω....μην σταματας συνεχισε και εσυ να παιρνω και εγω κουραγιο εγω δευτερη συνεδρια με ψυχολογο σε συνδυασμο με μηνιαια επισκεψη σε ψυχιατρο και εχει ο θεος αν τα καταφερω και δεν φουνταρω......

Quote:

---

Originally Posted by todestrieb

γεια σας και παλι,
αυριο παω για την τριτη συνεδρια με ψυχολογο
δεν ξερω ποτε θα πρεπει να αποφασισω αν με βοηθαει. μεχρι στιγμης μιλησα μονο εγω, εκανα το καλυτερο για να καταλαβει ποιος/τι ειμαι

τελευταια εχω ψυχοσωματικα, δυσπνοιες και ταχυπαλμιες. και δε χαμογελαω, μου χαμογελανε και σκυβω το κεφαλι
διστασα επανειλημμενα να ζητησω απο καποια να βγουμε για καφε. λιγο πριν το κανω αρχισα να τρεμω...

σκεφτηκα να ξαναξεκινησω τα αντικαταθλιπτικα, αλλα στην αρχη μονο με κανουν καλυτερα και μετα τιποτα.
τι να κανω με τον ψυχ; δεν αρκει ο αλλος να δειχνει κατανοηση και να κανει διευκρινιστικες ερωτησεις, καλυτερα να γραφω ημερολογιο.
εχετε καμια συμβουλη για τα ψυχοσωματικα;

σας ευχαριστω

---

τα ψυχοσωματικά σου προφανώς προέρχονται από το άγχος οπότε προσπάθησε να ηρεμήσεις, συζήτησε με τον ψυχολόγο σου ό,υι σε απασχολεί, προσπάθησε να χαλαρώσεις...άμα βέβαια δεν παλεύεται παίρνεις ένα αγχολυτικό όπως κι εγώ και ηρεμείς..(προσωρινά βέβαια γιατί η ρίζα του προβλήματος εξακολουθεί να υπάρχει..)
συζήτησε με το γιατρό σου για αντικαταθλιπτικά άμα νομίζεις πως θα σε βοηθήσουν, η αλήθεια είναι ότι βοηθάνε αλλά αργούν να δράσουν...

@eiri:
ο ψυχο*ειδικος δεν ειναι απαραιτητα καποιος που σου κανει καλο. προσπαθω να καταλαβω με ποιον τροπο θα αποφασισω αν με βοηθαει, ελπιζω απο αυριο να κανουμε κουβεντα. δε θελω καποιον να ακουει, ουτε "κατανοηση". αλλα δε θελω και να του πω τι να κανει.

για τα φαρμακα, μετα απο χρονια χρηση εμενα μου φερναν ενταση και προσαρμοζομουν στην προηγουμενη κατασταση. ομως χημεια ειναι, επιδρουν διαφορετικα στον καθενα.


@Lacrymosa:
οσο επαιρνα φαρμακα προκοπη δεν ειδα. προσπαθω να σκεφτω κατι να με κατευναζει αλλα δε λεει να πινω βαλεριανες απ' το πρωι

Δεν ειναι απαραιτητο οτι πρεπει καποιος να παρει φαρμακα αμα παλευεται κι αλλιως η κατασταση ουτε τα φαρμακα βοηθανε ολους τους ανθρωπους το ιδιο...παντως αμα τα ξεκινησεις δεν πρεπει να τα κοβεις αποτομα...
οσο για τον ψυχολογο που λες μπορει ναι μεν να μην σου κανει καλο με την εννοια οτι σαφως δεν μπορουν ολοι να σε βοηθησουν το ιδιο να αντιμετωπισεις το προβλημα σου κ μπορει καποιος να ειναι ασχετος τελειως αλλα δεν θα σου κανει κ κακο..το πολυ πολυ να μην δεις καμια διαφορα...
τελικα πηγες?? πως σου φανηκε??

σε λιγες μερες εχω την τεταρτη συνεδρια
δε μου χει πει κατι μεχρι στιγμης, μονο ερωτησεις
και για τα ψυχοσωματικα δεν προτεινε τιποτα, αυτο με χαλασε

Eυχομαι να παν ολα καλα κ να βοηθηθεις!!:)

Todestrieb η απορία για τον ψυχολόγο που πας με έκανε να αναρωτηθώ κι εγώ αν κι η δικιά μου ψυχολόγος είναι εντάξει. Κι εγώ έχω πάει πέντε φορές και η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από το πρόβλημα που είχα με τον πατέρα μου που ήταν άρρωστος και τελικά κατέληξε πριν από ενάμιση μήνα. δε μου λέει τι να κάνω παρά μόνο ακούει αυτά που της λέω και αισθάνομαι. Δεν ξέρω αν πρέπει να γίνεται έτσι ή πρέπει να μου υποδεικνύει τρόπους για να ξεπεράσω το γενικευμένο άγχος που έχω. Λέω μήπως είναι αρχή ακόμα και στη συνέχεια γίνει κάτι άλλο

το σιγουρο ειναι οτι δεν πρεπει να γινεται ετσι. δηλαδη αν ειναι να πηγαινουμε για να μας ακουνε, ας τα λεω εγω σε σενα κι εσυ σε μενα, να μην επενδυουμε σε ελπιδα και χρημα στους καιρους αυτους.
σκοπευω να του πω οτι δεν οδηγει καπου το να μιλαω μονος μου αν ειναι να συνεχισουμε, καλυτερα να τα γραφω σε ημερολογιο.
το θεμα ειναι οτι λεγοντας αυτο, ο αλλος θα προσπαθησει να πει κατι που μπορει να 'ναι και μπαρουφα. κι εχω ακουσει μπαρουφες απο ψυχιατρους, τους εκοψα γενικα, γι' αυτο ειμαι και δυσπιστος, αλλα ισως και οι ψυχολογοι να μην απεχουν τοσο.
με το να μιλας για κατι που σε απασχολει και να το "βγαζεις απο μεσα σου" δεν καλυτερευει την κατασταση, μονο εξωτερικευεις παραπονο και συναισθηματα, πραγματα που μενουν ομως μεσα σου.

πες μου αν θελησεις πώς θα παει η επομενη φορα.