εχω καταθλιψη η μελαγχολια?

Γεια σας.ειμαι νεο μελος κι αναζητω μια βοηθεια για να λυσω το προβλημα μου..
ειμαι 20 χρονων ειμαι αρκετα δραστηριος ανθρωπος και πολυ κοινωνικος.σπουδαζω σε κατι που το λατρευω και με ηρεμει και παραλληλα δουλευω.αλλα τα 2 τελευταια χρονια νιωθω απομακρος απο ολους,ακομα κι απο την ιδια μου την οικογενεια με συνεπεια να τους ξεσπαω πανω τους ειτε με βαριες κουβεντες ειτε δειχνοντας μου την αδιαφορια μου.πραγματα που εκανα πριν οπως εξοδου και παρεα με τουσ φιλους μου πλεον μου φαινονται βαρετα και προτειμω να μεινω μονη μου.εχω χαθει με την παρεα μου κι εχω πλεον μονο τους ''περιστασιακους'' φιλους.οσοι ανθρωποι ητανε και ειναι διπλα μου δεν μπορουνε να με ψυχολογισουνε λογου του οτι ειμαι κλειστος χαρακτηρας..το τελευταιο διαστημα νιωθω τελιος μονη αν και καθημερινα περιτρυγυριζομαι και με κανουνε να χαμογελαω οι γυρω μου.εχω περασει δυσκολες οικογενειακες στιγμες απο μικρη ηλικια αλλα και πιο πολλες χαρουμενες.νευριαζω και αρπαζομαι με το παραμικρο λεω πραγματα που ειναι σκληρα για τους αλλους και μετα οταν συνερχομαι καταλαβαινω το λαθος μου.κλαινω με το παραμικρο δηλαδη την τελευταια εβδομαδα κλαιω συνεχεια χωρις λογο κι αιτια,ομως μερικες φορες φερνω στο μυαλο μου πραγματα που εχω κανει και ριχνω το φταιξιμο σε εμενα.δεν ξερω εαν ειναι καταθλιψη-μελαγχολια,δεν εχω μιλησει σε κανεναν(γιατι κανενας δεν το εχει καταλαβει,οπως ειπα και πιο πριν ειμαι κλειστος χαρακτηρας προσ τους αλλους).δεν θελω να συμβουλεθτω τους δικους μου γιατι ξερω οτι η αντιδραση τους θα ειναι αρνητικη και θα γελασουνε.ενα διαστημα μου ειχε περασει απο το μυαλο να παρω το κεντρο υποστηριξης για ατομα που πασχουν απο καταθλιψη-μελαγχολια.δεν ξερω τι να κανω σκεφτομαι οτι μπορει να ειναι η ιδεα μου αλλα οσο παει βλεπω τον εαυτο μου να θελει να κλαει συνεχεια.μπορειτε να με βοηθησετε σε κατι.ευχαριστω πολυ

ετσι πως το βλεπω εγω.. με ληψες γνωσεις κ πληροφοριες.. πιστεβω ειναι κατι το περαστικο... τωρα η ιδικοτερη σε θεματα που αφορουν εσενα εισαι εσυ ..
να σου πω... τηλεφονω και διευ8ινση γιατι δεν εγραψες ? εχεις να μας κριψεις κατι ?? joking :P
τελικα η μεταφορα απο εφηβεια σε ενηλικιοση δεν ειναι πεξε γελασε... αλλοι αν8ρωποι..

κοιτα αποτι εχω ακουσει αν η θλιψη σου ειναι επιμονη πανο 4 εβδομαδες συνεχομενες σε καθημερινη βαση τοτε πρεπει να αρχισεις να ψιλοανισιχεις οτι ειναι κατα8λιψουλα π δεν ειναι τιποτα φοβερο , απλα πρεπει νασε συνεπης κ υπεφυνη απεναντη της για να ξεμπερδεβεις γρηγοροτερα...

χαχα
απλα εμενα αυτο που με ανυσηχει ειναι τ 2 χρονια γιατι με πιανει ανα διαστηματα μπορει να ειναι το στρες το αγχος δεν ξερω,απλα εχω φτασει και στο σημειο πριν εναμιση χρονο να παρω χαπια και γενικα οταν ειμαι καπου μονη μου σκεφτομαι πως θα ειναι εαν πεθανω και εχω τασεις φυγεις.πραγματα που εκανα δεν με γεμιζουνε πια.νευριαζω με το παραμικρο,πχ αυτη την εβδομαδα εχω αρπαχτει με 4 ατομα.πριν πω το οτιδηποτε εχω κατσει κα εχω ψαξει και σε σιτε στο ιντερνετ αλλα και σε βιβλια.
μπορει οπως ανεφερες να ειναι η μεταβαση προς την ενιληκιωση οπως ειπες και το ελπιζω γιατι εχω διαβασει ιστοριες ανθρωπων και εχω αγχωθει.
σ'ευχαριστω παντως