μια μικρη εξομολογηση

Σημερα για μενα ξημερωσε μια πραγματικα πολυ παραξενη μερα.ειμαι ατομο τρομερα εσωστρεφες.ειναι παρα πολυ δυσκολο να ανοιχτω καπου.Σημερα λοιπον ειναι η μερα οπου το χρειζομαι.το εχω αναγκη...θελω να ζητησω την γνωμη σας για κατι που με απασχολει ας πουμε.εγω δεν μπορω να ειμαι αντικειμενικη διοτι ειμαι "μεσα στον χορο" που λεμε.τον τελευταιο καιρο,γνωρισα τυχαια ενα παιδι.νιωθω πολυ ωραια μαζι του.απ`οτι καταλαβαινα και αυτος μαζι μου.με εκανε να ανοιχτω.πραγμα τρομερα δυσκολο.εχω αρχσει να νιωθω διαφορετικα πια.μουλειπει.αν δεν μιλησουμε για μιση μερα βαζω 1002 [παραξενα με το κεφαλι μου[πχ,οτι κατι ασχημο εχω κανει],εχω φτασει σε σημειο να τον ονειρευομαι..να τον σκεφτομαι συνεχως...αυτος φαινεται οτι κατι νιωθει για μενα.μου μιλουσε τρυφερα,νοιαζοταν,εψαχνε να βρει κατι που εγω 1 φορα το ανεφερα,σε ανυποπτο χρονο οτι το εψαχνα.γενικα να μην σας τα πολυλογω,παραδεχτηκε οτι νιωθει περιεργα για μενα...τις τελευταιες ομως μερες,εχουμε σταματησει να μιλαμε ιδιαιτερα.εγω ομολογω πως φερθηκα παραξενα[νευρα,θυμος...ισως ειναι οι εκφρσεις ας πουμε των συναισθηματων μου γι`αυτον.του το εξηγησα.το πραδεχτηκα...]αυτος σαν απαντηση εδωσε το οτι εχει πολυ αγχος λογω εξεταστικης[Γερμανια σπουδαζει]εγω ομως νιωθω παραξενα..δεν ξερω πια αν απλα ειμαι το πιονι ενος εγωισμου ,δεν ξερω τι νιωθω...αν καποιος εχει χρονο,ας πει μια γνωμη δεδομενου του οτι τα βλεπετε πιο αντικειμεν ικα τα πραγματα.

συγγνωμη για την συγχυση που ισως διακρινετε.δεν ειμαι καλη στο να ανοιγομναι και να εκφραζομαι ομως...