πάλι από την αρχή...

Μπήκα στο χειρουργείο για μια επέμβαση. Ψυχολογικά ήμουν πολύ καλά, έπαιρνα anafranil που είχε καταπολεμήσει πολύ το πρόβλημα. Την δεύτερη μέρα όμως από την επέμβαση η ΙΨΔ επανήλθε δριμύτατη. Πάλι με έπιασε ο αμείλικτος φόβος ότι δεν θα κοιμηθώ το βράδυ. Το κόλλημα αυτό το είχα από παιδί αλλά στα δεκαοχτώ έγινε ψυχαναγκασμός και πανικός με τα όλα του. Τώρα έχει περάσει μια βδομάδα από το χειρουργείο, οι πληγές επούλώνονται αλλά δυστυχώς η ΙΨΔ βαστάει πολύ γερά. Το πρωί όταν ξυπνάω έχω τα χάλια μου γιατί λέω στον εαυτό μου ''αλλη μια μέρα στην κόλαση'', το μεσημέρι στενοχωριέμαι γιατί σκέφτομαι το απόγευμα που θα ρθει, και το απόγευμα φλιπάρω γιατί φτάνει η νύχτα και με πιάνει πανικός. Ολη μέρα κοιτάω το ρολόι και παρακαλάω να μην τελειώσει η μέρα. Έχω κόψει κάθε επαφή με τους φίλους μου (φοβάμαι ότι θα με καλέσουν να πάω μαζί τους για ποτό το βράδυ αλλά εγώ πέφτω από πολύ νωρίς για να μικρύνω το άγχος μου), στη δουλειά αρνιέμαι να πάω, τον καθηγητή που έχω αρχίσει διδακτορικό τον έχω παρατήσει και δε του μιλάω και να φανταστείτε τον παρακάλαγα χρόνια να με αναλάβει. Στο μεταξύ τον Μάη δίνω για ένα πτυχίο στα ιταλικά και έχω διακόψει και το διάβασμα...Έπαιρνα αναφρανίλ αλλά φαίνεται ότι πλέον δεν με βοηθάει...Όλοι μου λένε ότι το αναφρανίλ είναι το πιο αποτελεσματικό αλλά αμα το συνηθίσει ο οργανισμός μετά τι κάνεις; Υπάρχουν άλλα φάρμακα το ίδιο αποτελεσματικά ή θα είμαι μια ζωή σε τετοια χάλια;Στο μεταξύ έκανα και γνωσιακή θεραπεία αλλά δεν με βοήθησε καθόλου...Βοηθήστε με παιδιά...Ευτυχώς που σας έχω βρει και μόνο εσείς καταλαβαίνετε τι περνάω...

ποσο καιρο εκανες γνωσιακη?και γιατι σταματησες?

σε καταλαβαινω...και εγω δεν θελω να ερθει το βραδυ γιατι δεν μπορω να κοιμηθω.οσο κουραμενη και να ειμαι δεν μπορω να κοιμηθω ευκολα.αυτο που μου ειχε πει η ψυχολογος μου ηταν να διαβαζω βιβλια για να ξεχνιεμαι.με βοηθαει πααααρα πολυ το να διαβαζω μυθιστορηματα για να χαλαρωσω.αν σου αρεσει να διαβασεις δοκιμασε το.με το να πεφτεις νωρις στο κρεβατι και να προσπαθεις να κοιμηθεις με το ζορι δεν βγαινει τιποτα.

γνωσιακή έκανα για παραπάνω έξι μήνες...Με ρούφηξε και οικονομικά...Δεν είχα καθόλου καλή χημεία με την ψυχοθεραπεύτρια ήταν πολύ επιθετική απέναντι μου λες και έφταιγα για την κατάσταση. Κρίμα γιατί είχε και καλές συστάσεις. Λατρεύω το διάβασμα αλλά τις περιόδους που έχω ψυχαναγκασμούς δεν μπορώ να διαβάσω σελίδα. Μου φαίνεται ότι η μέρα θα τελειώσει πολύ γρήγορα και θα ρθει η ώρα του ύπνου που με πανικοβάλλει. Πιστεύω ότι μόνο τα φάρμακα βοηθάνε. Εσείς έχετε αποτελέσματα από σκευάσματα; Μπορείτε να μου αναφέρετε κάποια; Οπωσδήποτε θα ρωτήσω και τον ψυχίατρο που με παρακολουθεί. Απλά θέλω κάτι να με κάνει να ελπίζω...

συγνωμη για τις ερωτησεις,αλλα τι εννοεις επιθετικη?

Έκανες γνωστικοσυμπεριφορική μεθοδο; Αφού δεν είχες χημεία με το θεραπευτή , δεν μπορούσες να του ξανοιχτεις στο βαθμό που θα θελες, να πεις λεπτομερειες, μυστικά που δε μοιραζεσαι με άλλους, δεν έφτανες στο βαθος και στην ουσία του προβλήματος ή μιλούσες γενικά δίνοντας παραδείγματα χωρίς να εστιάζεσαι σε σενα. Δεν την εμπιστευεόσουν λόγω της μη υπαρξης χημείας όχι λόγω να μη σε εμπνεει εμπιστοσύνη. Ως εκ τουτου δεν παρουσιαζες τις πραγματικες διαστάσεις του προβλήματος σου και συνεπώς μπορεί να έπαιρνες απαντήσεις που να μην είναι και τόσο κατάλληλες για αυτό που πραγματικά σε απασχολεί.

Εντούτοις μπορουσες να παρεις μεθόδους τόσο για τον έλεγχο της σκέψης όσο και για τη συμπεριφορά, δηλαδή τα θετικά και χρήσιμα μέσα από την όλη επικοινωνία έστω κι αν δε σε εμπνεε σαν άνθρωπος. Υπάρχει βεβαια και η ευχερεια να τον αλλάξεις μεχρι να βρεις αυτον που σου ταιριάζει. Βλεπουν βεβαια και το χρημα, δεν προσφερουν δωρεάν....είναι στο παιχνιδι αυτό.
Σου μαθε τη μεθοδο αντιμετωπισης των διαστρεβλωμένων σκέψεων με τον εσωτερικό παρατηρητή και την αναγνώριση; (έχω γραψει εδώ σε άλλο θεμα γι αυτήν).

Είσαι και σε επιπεδο διδακτορικού. Σκέψου πόσοι θα θελαν να ναι στη θεση σου, ποσοι ζηλεύουν και θελουν να αποκτήσουν κι αυτοί. Χαλάρωσε. Όλα αυτά που γραφεις ότι σου συμβαίνουν (στο πρωτο μηνυμα) καταλαβες ότι το μονο που σου κανουν είναι να σε καταστρεφουν σταδιακά; είναι απαισιόδοξη σκέψη αυτά που γραφεις, όχι πραγματικότητα μέσα στην οποια ζεις. Το αρνητικο αποτελεσμα θα το καταλάβεις μετά από καιρό όταν θα βλεπεις τι έχασες και ότι ο χρονος πίσω δε γυρνα. Βρες τα ποδια σου, μπες στο σωστό ρυθμό,έστω βημα βημα, ξεκίνα από τις ευχαριστες σκεψεις, αναμοχλευε τες στο νου, κανε από πραγματα που σε γεμίζουν, επικοινωνα ανθρώπους που σε τονωνουν.

Αγαπητοί φίλοι θα σας πω την εμπειρία μου από τους ψυχαναλυτές που είναι κωμικοτραγική όλα αυτά τα χρόνια. Αν και είχα καταθλιπτικά επεισόδια από την παιδική μου ηλικία, στα 13 μου έπαθα κατατονικό καταθλιπτικό επεισόδιο και πήγα για πρώτη φορά σε ψυχολόγο. Δεν έτρωγα, δεν έπινα ούτε νερό και αφού οι γονείς μου απελπίστηκαν με κουβαλήσανε σε μία ψυχολόγο. Εκείνη είπε ότι ήταν συνηθισμένο αυτό που είχα (αν είναι δυνατόν να θεωρεί την κατατονία στα 13 συνηθισμένη, αν ήταν έτσι όλα τα παιδάκια θα ήταν στα τρελάδικα!). Μου έδωσε κάτι βιταμίνες και όταν τη ρώτησε η μάνα μου πότε θα μπορούσαμε να την ξαναδούμε, εκείνη απάντησε ''σε ενάμισι μήνα που θα γυρίσω από διακοπές!!!! Και ούτε καν με συνέστησε σε άλλον. Με παράτησε εντελώς! Τεσπα εγώ έκανα 3 μήνες να το ξεπεράσω ήταν μια φρικτή περίοδος. Όταν έφτασα στα 18 και άρχισα να βασανίζομαι από ΙΨΔ πήγα στο συμβουλευτικό κέντρο του πανεπιστημίου που φοιτούσα. Εκεί βρήκα μια ψυχολόγο και άρχισα να την επισκέπτομαι. Είχε τότε σκοτωθεί η γιαγιά μου σε ένα τραγικό τροχαίο και όλα τα βλεπα μαζί και με την ΙΨΔ σαν τάφο. Καθώς συζητούσαμε για το ατύχημα με ρώτησε αν η μάνα μου κλαίει που έχασε τη μάνα της. Της απάντησα φυσικά και κλαίει ήταν τρομερό το σοκ για όλους μας. Μου λέει πως αισθάνεσαι που κλαίει η μάνα σου;Της λέω κλαίω και εγώ και πάνω απ'όλα εκνευρίζομαι που δεν μπορώ να τη βοηθήσω...΄Αρα μου λέει αυτή αισθάνεσαι μίσος για τη μάνα σου. Παιδιά όταν άκουσα αυτό το σχόλιο αποσβολώθηκα. Όχι τίποτα άλλο, έχω μεγάλη αδυναμία στη μάνα μου...Με λίγα λόγια άλλα έλεγα εγώ, άρες μάρες κουκουνάρες έλεγε αυτή ώσπου σταμάτησα να την επισκέφτομαι. Μετά από κάποια χρόνια ξεκινησα να επισκέπτομαι μια άλλη ψυχολόγο που μου την είχε συστήσει ο ψυχίατρος μου. Αυτή είχε άλλη μέθοδο. Αν της έλεγα ότι με έβρισαν οι γονείς μου, μου έλεγε καλά σου κάνανε. Αν έλεγα ότι τσακώθηκα με μια φίλη και δε μου μιλάει μου λεγε καλά σου κάνει. Μέχρι και ηθικά ζητήματα σοβαρά μου έλεγε ότι καλά κάνουν οι άλλοι που φέρονται ανήθικα φερσου και εσύ έτσι!Πήγα στο γιατρό μου και του τα πα. Α μου λέει αυτός έτσι είναι αυτή η ψυχολόγος, χρησιμοποιεί επιθετική μέθοδο. Και του είπα, αν νομίζετε ότι ένα άτομο σαν το δικό μου που αισθάνεται αβοήθητο και άχρηστο και έχει διαλυθεί η ζωή του απ την Ιψδ μπορεί να ακούει και τα κουφά της ψυχολόγου δεν ξέρω τι να πω. Παρόλα αυτά συνέχισα να πηγαίνω αλλά η συμπεριφορά της όλο χειροτερεύε. Τελικά την άφησα και αυτήν και βρήκα μια άλλη ψυχολόγο. Εκεί να δείτε πανηγύρι. Εγώ να της λέω για την Ιψδ και κείνη να μου λέει περί ανεμων και υδάτων. Κάθε φορά που ανέφερα το πρόβλημα μου μου λεγε ας το αφήσουμε αυτό δεν είναι δική μου δουλειά! Επαναλάμβανε κάθε τι που έλεγε γύρω στις 5 με έξι φορές και κατέληγε να μιλάει όλο αυτή και καθόλου εγώ. Το ποτήρι ξεχείλισε όμως όταν συνέβη το εξής. Μιλάγαμε μια μέρα για τισ σπουδές μου, ήξερε ότι λατρεύω τη μελέτη και της είπα εντελώς απερίσκεπτα ότι ''βιβλία να χω και όλα καλά''. Τότε έγινε έξαλλη και μου λέει όχι υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή και ότι με αυτό που είπες πισωγυρίζεις και είναι απαραδεκτο κλπ. Της εξήγησα ότι ήταν ένα΄απλά ένα σχήμα λόγου και ότι δεν εννούσα κάτι τέτοιο. Τίποτα αυτή είχε γινει κατακόκκινη και εγώ απολογιόμουν για μια μαλ....εία! Το θεώρησα αισχρό εκ μέρους της ότι την πλήρωνα 30 ευρώ το 50 λεπτο και ήξερε ότι είμαι άνεργη και είχε το θράσος να μου μιλάει έτσι. Την πήρα τηλέφωνο και της είπα ότι δε θέλω να συνεχίσω. Και με απίστευτη κατινιά μου είπε ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα κλπ κλπ και λυπάται πολύ για το άτομο μου! Αφού δεν τη σκυλόβρισα γιατί ήταν γνωστή του γιατρού μου. Να της πω μωρή κατίνα της συμφοράς σε πληρώνω 7 μήνες ενώ δεν έχω μία και μου λες δεν κάναμε τίποτα αφού όλη την ώρα ασχολιόσουν με τον εαυτό σου και χρονοτριβούσες για να τα κονομάς!