αποσπασμα απο βιβλιο με αναφορα στις φοβιες

ο λογοσ που οι υποχονδριοι εκεινοι που πασχουν απο μια οργανικη αρρωστια διαφορετικη καθε λιγο και λιγακι,θελουν να ειναι αρρωστοι.Αν η σωματικη παθηση εκλειψει, τοτε θα μεινουν αντιμετωποι με ενα εσωτερικο ψυχικο χαος.Η σωματικη αρρωστια για εναν τετοιο τυπο ειναι ποθητο σωσιβιο.Δεν προκειται για αρρωστοφοβικουσ αλλα για αρρωστομανιακους.
Προσεξτε οτι ,οταν επισκεφτουν γιατρο για εξετασεις,αν ο γιατρος τους διαβεβαιωσει οτι ειναι εντελως καλα,αναστατονωνται,θυμονο υν.Πρεπει οπωσδηποτε να βρουν εναν γιατρο να τους βρει κατι πανω τους.
Αυτα λεει η Μ.Βαμβουνακη σε ενα απ τα βιβλια της.Παιδια λετε να ειμαστε ετσι?

καλα ποσο δικιο εχει???? τλχ οσον αφορα εμενα....καθε φορα που δε μου βρισκουν κατι περνω το ειρωνικο μου υφος και λεω ναι καλαααα ξερετε εσεισ...και παω αλλου και μολις ο αλλος γιατρος μου πει δεν βλεπω κατι αλλα ισως ειναι αυτο και λογω αγχους προκαλει εκεινο...(οτιδηποτε)ανακουφ� �ζομαι γτ ειχα δικιο πωσ κατι εχω..χαχαχ ειμαι τραγικη το συνηδητοποιω!!! αχαχαχ :P

θελει να πει οτι ολοι μας, λογο του οτι εχουμε ψυχικα κενα αντι να αναζητησουμε τι ποναει τη ψυχη μας το αποδιδουμε στο σωμα μας.Αντι να ψαξουμε τι μας πληγωσε, ,τις ελλεψεισ μας τον τρομο μας αγωνιζομαστε να βρουμε μια απτη οργανικη ασθενεια.
Παρεπισπτονβτως μ αρεσει πολυ ενα βιβλιο της συγκεκριμενης συγγραφεως που ειναι και ψυχολογος.
Ο παλιατσος και η ανιμα" δεν ειναι αυτο απο το οποιο πηρα αυτο το αποσπασμα

πες μου απο ποιο ειναι το αποσπασμα αν θες..με εκφραζει παργματικα...

ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙς ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΧΕΙ ΑΠΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ...ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΒΕΒΑΙΑ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟς
ΛΕΓΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ

ειναι λογικο.τα αποδοδουμε στο σωμα μας ελπιζοντας οτι θα μας δωσουν ενα χαπι κ ολα θα περασουν.πιστευω φοβομαστε τον ιδιο μας τον εαυτο.ισως να ειμαστε και λιγο δειλοι.

Εδώ που τα λέμε, έχει ένα δίκιο η συγγραφέας, μη σας πω και δύο και τρία...
Αλλά όταν και μεις οι ίδιοι συνειδητοποιούμε ότι ναι οκ, δεν έχουμε τπτ, καμιά πάθηση, τα συμπτώματα, αυτά καθ΄αυτά, είναι αποτέλεσμα του ψυχισμού μας, τότε τι γίνεται οεο? Δεν θέλουμε δλδ να χρησιμοποιήσουμε αυτό το γμμενο ποθητό σωσίβιο, τι γίνεται μετά?
Εδώ σε θέλω μάγκα μου..

Χμ δεν νομιζω να θελει κανεις να ειναι αρωστος ειτε σωματικα ειτε ψυχικα. Το σωματικα ειναι κατι πιο "απτο" απο την σκεψη , καθως η σκεψη ειναι και ο πυρηνας της υπαρξης μας!!!!!

Εγω θελω να γλενταω 24 ωρες το 24ωρο , να πηγαινω δουλεια και να το γλενταω. Τι ειναι μερικα κλικ στο κεφαλι , ισως αλλα δεν μπορω...δεν ειναι δεν θελω.

Φυσικα το δεν μπορω προσπαθει να φτασει το "θελω" με προσπαθεια απο μερους μας.

Μην μου πειτε μονο οτι και η προσπαθεια ειναι και αυτη μια διαδικασια σκεψης γιατι τοτε κανουμε ενα ωραιο κυκλο:)

Quote:

---

Προσεξτε οτι ,οταν επισκεφτουν γιατρο για εξετασεις,αν ο γιατρος τους διαβεβαιωσει οτι ειναι εντελως καλα,αναστατωνωνται,θυμονο υν.Πρεπει οπωσδηποτε να βρουν εναν γιατρο να τους βρει κατι πανω τους.

---

Νομιζω οτι οργιζονται γιατι πιστευουν οτι κατι εχουν και ο γιατρος κανει λαθος και οχι γιατι θελουν να τους βρει κατι ο γιατρος. Και εγω εαν πιστευα μετα βεβαιοτητας οτι εχω καρκινο και ο γιατρος με εβγαζε "καθαρο" θα τσαντιζομουν.

Μια φοβια ισως δεν ειναι απαραιτητα αποτελεσμα ψυχικου χαους ισως ουτε λογικης φυσικα διεργασιας. Ο φοβος ειναι απαραιτητος για την επιβιωση του ανθρωπου.

Οταν αρχισουν και χτυπαν τα "καμπανακια" ομως χωρις πραγματικη απειλη τι γινεται?

Σημαινει οτι θελω την πραγματικη απειλη?

Φοβαμαι το σκοταδι γιατι περιμενω να πεταχτει ενας δολοφονος, ενα στοιχειο , ενα φαντασμα κατι....σημαινει οτι θελω να πεταχτει?

Υπαρχει ψυχικο χαος στο φοβο για το σκοταδι ενος κατα τα αλλα φυσιολογικου ατομου ενηλικα ή και παιδιου (που το εχουμε περασει λιγο πολυ ολοι)?.

Καποιες σκεψεις απλως πανω στο θεμα.