Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει

Γεια σε όλους,

Είμαι παντρεμένη και έχω μια κόρη 11 μηνών. Κανονικά πρέπει να πετάω στα σύννεφα έτσι;! Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Νιώθω συνεχώς πιεσμένη, αγχωμένη, νευρική. Ο άντρας μου λέει ότι έχω συνεχώς νεύρα. Κάνω προσπάθεια τεράστια και πάλι δεν είμαι καλά. Δεν ξέρω πώς να περιγράψω πώς νιώθω. Απλά νιώθω άχρηστη. Ό,τι κάνω δεν είναι ποτέ αρκετό. Δεν ξέρω. Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που σχεδόν προσπάθησα να πνίξω τον εαυτό μου. κυριολεκτικά. Και το χειρότερο είναι ότι συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ εύκολο για μένα αυτή τη στιγμή να κάνω το επόμενο βήμα προς την αυτοκτονία. Χωρίς να έχω το φόβο του πόνου. Δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι. Γενικά τελευταία κάνω τέτοιες περίεργες σκέψεις. Ίσως όλοι να είναι καλύτερα χωρίς εμένα. Πιο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Νιώθω ότι εγώ είμαι αυτή που χαλάει τις ισορροπίες. Δεν αντέχω.Τί να κάνω;

Κάθομαι τώρα και διαβάζω τί έχω γραψει. Ο,τι να'ναι. Λες και το έγραψε άλλος. Όταν κοιτάς τις σκέψεις σου γραμμένες σκέφτεσαι πώς είναι δυνατόν να το έχεις σκεφτεί εσύ ο ίδιος αυτό. Δεν είναι ότι νιώθω κατ'αναγκην καλύτερα που το έγραψα. Νιώθω τελείως μουδιασμένη. Δεν θέλω να ξυπνήσω την επόμενη μέρα. Και πάλι όμως θα ξυπνήσω και αυτή είναι η ζωή μου. Δεν ξέρω αν γράφω για να μου απαντήσει κάποιος. δεν ξέρω αν θα ακούσω οτιδήποτε θετικό από άλλον αυτή τη στιγμή. Είναι λες και σχεδόν δεν θέλω να νιώσω καλύτερα. Είμαι καλά στη μιζέρια μου.

καλησπερα..αυτο σου συνεβη απο την γεννα και μετα?την επιλοχεια καταθλιψη την γνωριζεις?να πας σε εναν ειδικο οπωσδηποτε εχεις να φροντισεις την υπεροχη κορουλα σου και τον υπεροχο εαυτο σου,μην αφηνεσαι..ψαξε να δεις τι σου συμβαινει.

καλωσορισες kit

συμφωνω πολυ με την Δωρα

ολο αυτο το οτι αισθανεσαι αχρηστη και αδιαφορη καπως για το κακο που θα μπορουσες να σου κανεις

να το ψαξεις για επιλοχειο καταθλιψη. ειναι κατι πολυ διαδεδομενο μην ανησυχεις.

απλα να το δεις με εναν ειδικο

καλη συνεχεια και σε ευχαριστουμε για την εμπιστοσυνη

:)

thanks... Θα το κοιτάξω..

κιτ αγαπας τον εαυτο σου;

όχι ιδιαίτερα... καθόλου βασικά.

Σίγουρα δεν θα είναι κανείς ευτυχισμένος και χαρούμενος χωρίς εσένα, ειδικά τώρα που έχεις και ένα κοριτσάκι 11 μηνών, (να σου ζήσει). Για κάποιον λόγο, που ίσως γνωρίζεις, άρχισες να αισθάνεσαι έτσι. Αλλά και να μην τον γνωρίζεις, να έχεις υπόψιν σου ότι πολλοί είναι έτσι και μάλιστα ακόμα πιο πολλοί το ξεπερνάνε με τον κατάλληλο τρόπο. Μια επίσκεψη σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο τέλος πάντων θα βοηθούσε.

ψαχνω να πιαστω απο καπου
συγνωμη αν κανω καποιο λαθος δεν ξερω που ακριβως επρεπε να δημοσιευσω αυτο που με απασχολει...ειμαι απελπισμενη...σκεφτομαι ολο και πιο πολυ να κανω κακο στον ευατο μου...με πεταξε εξω απο το σπιτι μας υστερα απο 4 χρονια κοινης ζωης και ενω παρατησα τα παντα για να στηριξω την αποφαση του και να μετακομισω μαζι του με πεταξε λεγοντας μου οτι και να πεθανω δεν τον νοιαζει.παιρνω αντικαταθλιπτικα αλλα πια νομιζω δεν με βοηθουν....δεν αντεχω τοση περιφρονυση και απαξιωση....

Quote:

---

Originally Posted by eiri

ψαχνω να πιαστω απο καπου
συγνωμη αν κανω καποιο λαθος δεν ξερω που ακριβως επρεπε να δημοσιευσω αυτο που με απασχολει...ειμαι απελπισμενη...σκεφτομαι ολο και πιο πολυ να κανω κακο στον ευατο μου...με πεταξε εξω απο το σπιτι μας υστερα απο 4 χρονια κοινης ζωης και ενω παρατησα τα παντα για να στηριξω την αποφαση του και να μετακομισω μαζι του με πεταξε λεγοντας μου οτι και να πεθανω δεν τον νοιαζει.παιρνω αντικαταθλιπτικα αλλα πια νομιζω δεν με βοηθουν....δεν αντεχω τοση περιφρονυση και απαξιωση....

---

θες να γραψεις πιο αναλυτικα?

@kit οταν νοσηλευομουν ηταν μαζι μου μια γυναικα που ειχε επιλοχεια καταθλιψη!ηταν και αυτη πολυ χαλια και ηθελε να κανει κακο στον εαυτο της.ειχε ενα μικρο αγαρακι και για χαρη του μωρου και του συζυγου της πηρε τη δυναμη να το παλεψει πηρε τα σωστα φαρμακα εκανε ψυχοθεραπεια και προσφατα εμαθα οτι ειναι πολυ καλα και χαιρεται με το μωρακι της!
πηγαινε και συ σε ενα ειδικο καλη μου και οταν σε πιανουν σκεψεις αυτοκτονιας παρε τηλ τη γραμμη υποστηριξεις!
κανεις δε θα ειναι καλυτερα χωρις εσενα!θες το μωρακι σου να μεγαλωσει χωρις μαμα;
μην το αφηνεις!οσο καθυστερεις τοσο πιο σοβαρο γινεται!παλεψε το!

@ειρη τι εγινε;γιατι σε πεταξε εξω;

Πιστευω οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι σε καποια φαση της ζωης τους εχουν αισθανθει οτι θελουν να κανουν κακο στον εαυτο τους.... μεσα σ αυτους κ εγω...αλλα παιρνω δυναμη απο τα πρεπει μου κ τα δεν πρεπει μου!!
Kit εχω κ εγω γνωρισει ατομο με επιλοχεια καταθλιψη..το ξεπερασε με την σωστη αγωγη...Ολα θα πανε καλα κ να παιρνεις δυναμη απο την κορουλα σου!!! ;)

ζουσαμε μαζι απο την πρωτη μερα που γνωριστηκαμε σχεδον ειχαμε μικρο διαφωνιες και αντιθεσεις παντα αλλα παντα τα βρισκαμε και μου ελεγε οτι με αγαπαει...πριν 2 χρονια μετακομισαμε σε μια αλλη πολη απο εκεινη που σπουδαζαμε για να συνεχισει εκεινος τις σπουδες του δεν ηθελε να παω μαζι του αρχικα του ειπα ομως οτι θελω να παω και δεν με νοιαζει που θα εφευγα μακρυα απο φιλους και γνωστους αλλα και απο το πανεπιστημιο οπου εκανα το διδακτορικο μου...μου απαντησε παλι οχι και με αρκετη πικρα το δεχτηκα και αποφασισα να παω μαζι του για να βρει σπιτι...οταν πηγαμε εκει αρχισε να κοιταζει στην εφημεριδα για δυαρια και οταν τον ρωτησα γιατι μου ειπε επειδη θα πηγαινα και εγω μαζι του....ετσι και μετακομισαμε...στην αρχη ηταν ολα καλα μοιραζομασταν δουλειες και ευθυνες....πριν ενα χρονο αρχισαμε να μαλωνουμε εντονα δεν τον ενοιαζε το σπιτι μας ολο εφευγε χωρις εμενα με την δικαιολογια οτι δεν ηξερα ποδηλατο και εκεινος πηγαινε με την παρεα ποδηλατοβολτες το αμαξι ηταν δυσκολο να μετακινηθει λογω κοστους ετσι μου ελεγε....ετσι περυσι τα χριστουγεννα εφυγα νωριτερα για το πατρικο μου και εκεινος μια βδομαδα μετα για το δικο του. μεσα στις γιορτες του γνωστοποιησα οτι δεν θα παω στο σπιτι του το πατρικο για πρωτοχρονια επειδη ηθελα να μας δωσω λιγο χρονο να σκεφτουμε τι θα καναμε εμεις οι δυο μιας και μαλωναμε συχνα τελευταια μαλιστα του ειπα μηπως θα ηταν καλυτερα να μετακομιζα σε ενα αλλο σπιτι 'η να εφευγα για να επιστρεψω στην πολη καταγωγης μου. με παρακαλουσε να παω σπιτι του τελικα δεν πηγα...μετα την πρωτοχρονια γυρισα πρωτη σπιτι μας και εκεινος 2 μερες μετα. οταν ηρθε μου ειπε οτι εγω εκανα τα παντα για εμας 4 χρονια και οτι μαλιστα με το να παω μαζι του υπερεβαλλα ευατον και οτι πια δεν χρειαζεται να προσπαθω εγω για μας απο δω και στο εξης θα το εκανε εκεινος επειδη μας αξιζε και με αγαπουσε....μεσα σε μια βδομαδα με ειχε διωξει...απο τοτε και θελω να παρω τα πανω μου σβηνω καθε μερα λιγο λιγο....πεθαινω απο πικρα και απογοητευση τα ερωτηματικα δε με εχουν κατασπαραξει.....

γιατι σε εδιωξε δε σου ειπε;μηπως προηγηθηκε κανενας αγριος τσακωμος πριν;

Quote:

---

Originally Posted by εσωτερική_σήψη

γιατι σε εδιωξε δε σου ειπε;μηπως προηγηθηκε κανενας αγριος τσακωμος πριν;

---

με εδιωξε για να σωθουμε και οι δυο ετσι μου ειπε εφυγα απο το σπιτι μας μια βδομαδα εμενα σε ξενοδοχειο δεν ενδιαφερθηκε για το που ειμαι δεν με χαιρετησε καν...δεν πηρα ποτε απαντηση ποτε και για τιποτα....αφησα το διδακτορικο μου δουλευω για να πληρωνω τον ψυχιατρο και τα φαρμακα μου δεν κανω τιποτα για μενα νομιζω θα γυρισω παλι πισω ουτε ολες τις κουτες μου δεν εχω ανοιξει ακομα μην τυχον και με φωναξει πισω να μην αργησω να παω....θελω να πεθανω για να δω αν θα στεναχωρηθει αν με αγαπαει μου λειπει καθε μερα που περναει ολο και πιο πολυ...........