ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΡΕΛΑ

ειμαι καινουργια στην παρεα αλλα θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας αυτο που με απασχολει.πριν 5 χρονια επαθα μια κριση ευερεθιστου εντερου (συμφωνα με το γιατρο) λογω αγχους.ειχα πολυ εντονα συμπτωματα οπως δυσπνοια,ζαλαδες,τασεις λιποθυμιας.με τον καιρο οχι μονο δεν βελτιωθηκαν τα πραγματα με τα χιλιαδες φαρμακα που πηρα αλλα χειροτερεψαν περνωντας σε νοητικο επιπεδο.πλεον εφτασα σημερα να εχω τρομερες φοβιες οπως το να παω για ψωνια μονη μου,φοβαμαι το σκοταδι, μερικες φορες νιωθω τελειως αποκομενη απτους γυρω μου και το περιβαλλον κ γενικα οτι θα παθω κατι τρομερα κακο.νιωθω σαν να ζω μια αναπηρη ζωη,φοβαμαι τα παντα,ειμαι δυστυχισμενη και νομιζω οτι δεν θα ξεφυγω ποτε απο αυτην την κολαση.πως να το αντιμετωπισω?

Quote:

---

Originally Posted by mxrist1

ειμαι καινουργια στην παρεα αλλα θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας αυτο που με απασχολει.πριν 5 χρονια επαθα μια κριση ευερεθιστου εντερου (συμφωνα με το γιατρο) λογω αγχους.ειχα πολυ εντονα συμπτωματα οπως δυσπνοια,ζαλαδες,τασεις λιποθυμιας.με τον καιρο οχι μονο δεν βελτιωθηκαν τα πραγματα με τα χιλιαδες φαρμακα που πηρα αλλα χειροτερεψαν περνωντας σε νοητικο επιπεδο.πλεον εφτασα σημερα να εχω τρομερες φοβιες οπως το να παω για ψωνια μονη μου,φοβαμαι το σκοταδι, μερικες φορες νιωθω τελειως αποκομενη απτους γυρω μου και το περιβαλλον κ γενικα οτι θα παθω κατι τρομερα κακο.νιωθω σαν να ζω μια αναπηρη ζωη,φοβαμαι τα παντα,ειμαι δυστυχισμενη και νομιζω οτι δεν θα ξεφυγω ποτε απο αυτην την κολαση.πως να το αντιμετωπισω?

---

Καλησπερα
Το χω αυτο απο 13 χρονων (συνδρομο ευερεθιστου εντερου η σπαστικη κολιτιδα) με πολλες διαρροιες κυριως.Μου θυμισες τα παλια χρονια οπου φοβουμουν να βγω απο το σπιτι για να μην με πιασει εξω.Ακομα και σημερα ταλαιπωρουμαι αλλα παιρνω καποια χαπια και δεν πιανει τακτικα.........Εχω φτασει μεχρι τον Αγιο Σαβα οπου εκανα τελευταια φορα κολονοσκοπηση απλα για να επιβεβαιωθω για υστατη φορα οτι δεν ειναι κατι αλλο...ο διευθυντης του τμηματος μου ειπε οτι δεν εχω τιποτε περα του οτι εχω μεγαλο εντερο....
Καποιος ελεγε(Ο Ιπποκρατης νομιζω) οτι το εντερο ειναι ο καθρεφτης της ψυχης.....δυστυχως ειναι αληθεια....ειναι κατι που το εχω συζητησει με πολυ κοσμο(επιστημονικο) και μοιαζει να ειναι αληθεια...στην πραγματικοτητα αυτο ειναι σωματοποιηση του ψυχικου πονου,εννοωντας οτι οι ριζες του συνηθως οφειλονται σε καποια ψυχολογικη διαταραχη και για να μη φανει ετσι πολυ σοβαρο να σου πω οτι πολυ απλα δεν τα πας καλα με εσενα..........η συμβολη μιας ψυχοθεραπειας θα σε βοηθησει επισης καλη διατροφη και ασφαλες περιβαλλον οσο γινεται...το πολυ αγχος ειναι συνηθως εχθρος και γενικα οι στρεσογονες καταστασεις....επιτεινουν την κατασταση.......

Καλησπερα mxrist..
Ξερεις σ'αυτα τα πραγματα δεν ειναι το γεγονος αυτο καθ'αυτο που προκαλει το προβλημα, αλλα η μεγαλοποιημενη σκεψη στο μυαλο. Δεν ξερω τι χαπια εχεις δοκιμασει αλλα υποθετω κατι σε duspatalin, doralin, cilroton και το πανηγυρι συνεχιζεται.
Το προβλημα σου ουσιαστικα αυτη τη στιγμη δεν ειναι το εντερο, αλλα το πως ειναι η ζωη σου. Γιατι φανταζομαι οτι αν δεις πχ το ποσο συχνα εχεις εμπρακτως προβλημα δεν εχει καμια σχεση με το ποσο συχνα μπορει να το σκεφτεσαι.

Δεν ξερουμε πραγματα για τη ζωη σου κτλ αλλα με οσα ειπες εγω σου προτεινω να μη φοβηθεις να επισκεφτεις εναν ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη και να εισαι θετικη και στο ενδεχομενο να δοκιμασεις χαμηλη δοση αντικαταθλιπτικου (παντα βεβαια με τη συμβουλη γιατρου) μεχρι να μπορεσεις να γινεις πιο λειτουργικη στη ζωη σου, ωστε να ψαξεις τον εαυτο σου και να βρεις τι σου λειπει και δεν εισαι ευτυχισμενη. Ειναι πολυ πιθανο να σε βοηθησουν στο θεμα του εντερου, οχι να σου εξαφανισουν το προβλημα, αλλα να σε κανουν να πατας στα ποδια σου και να'σαι πιο δυνατη στο να το αντιμετωπισεις.

εχω πιει πολλα φαρμακα απο γαστρεντερολογους αλλα δεν με βοηθησαν καθολου.πηγα κ σε ψυχιατρο αλλα τα αντακαταθλιπτικα μου χεοροτερευαν το προβλημα σε τετοιο βαθμο που αναγκαστηκα να τα σταματησω.εχω ξεκινησει ομοιοπσθητικη και ειδα μια μικρη διαφορα.αλλα ολοι μου λενε οτι πρεπει να βοηθησω κ εγω τον ευατο μου.αυτο ειναι και το πιο δυσκολο.να ερχεσαι αντιμετωπος με τον εαυτο σου κ να πολεμας το μυαλο σου.

καλησπερα...ειναι καλο να συμβουλευτεις ψυχολογο,θα σε βοηθησει να καταλαβεις απο που πηγαζει ολοσ αυτοσ ο φοβος και το αγχος,θα σε ηρεμησει και φυσικα απο κει και περα απαιτητε ατομικη προσπαθεια μεγαλη για να το αντιμετωπισεις...ομως δεν εισαι μονη σου...περνασ κρισεισ πανικου και λογικα επηρεαστηκες απο την περιπετεια υγειασ που ειχεσ...πιστεψε με αντιμετωπιζω κρισεισ πανικου εδω και 3 χρονια πλεον ο πανικοσ εχει φυγει αλλα εχω ακομη κατι αρρωστοφοβιες τισ οποιες ομως εμαθα να αντιμετωπιζω μονη μου,χωρισ φαρμακα...τα φαρμακα ειναι η ευκολη λυση..δεν λυνουν το προβλημα,το επικαλυπτουν,δυστυχως η ευτυχως ο πανικος ηρθε για να μασ δειχει οτι πρεπει να ανακαλυψουμε τον εαυτο μας,να ξεθαψουμε απο την ψυχη μας οτι εχουμε κρυψει καλα μονο κι μονο επειδη τα φοβομασταν ,αλλα τωρα πρεπει να τα αντιμετωπισουμε...και δε νομιζω καποιο φαρμακο να μπορει να το κανει αυτο...ο εαυτος μασ και μονο μπορει να το κανει αυτο...το μονο ποθ πηρα ποτε ολα αυτα τα χρονια ειναι αταραχ(το οποιο το δινουν και στα μωρα για να ηρεμουν τοσο ελαφρυ ειναι)και μονο κατ δυσκολα βραδια με πολυ ανησυχια...πλεον δεν το παιρνω.ολες οι φοβιες που περιγραφεις υπηρχαν και σε μενα και ισως ακομη να υπαρχουν αλλα πλεον τις αντιμετωπιζω...και μπορεισ και εσυ ολοι μπορουμε...θεληση και υπομονη χρειαζεται...το κακο ειναι οτι ολα αυτα σωματοποιουνται και σε μενα ειδικα χτυπα πολυ στο στομαχι μου και στο εντερο μου πιο λιγο...ζαντακ και μαλοξ και δοξα το θεο..:P..η συμβουλη μου λοιπον ειναι ψυχοθεραπεια,ηρεμια,δυναμη και θεληση για ατομικη προσπαθεια...

mxrist1 αν θες ενεργοποιησε τα προσωπικα μηνυματα να σου στειλω να σου πω μερικα πραγματα.

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

καλησπερα...ειναι καλο να συμβουλευτεις ψυχολογο,θα σε βοηθησει να καταλαβεις απο που πηγαζει ολοσ αυτοσ ο φοβος και το αγχος,θα σε ηρεμησει και φυσικα απο κει και περα απαιτητε ατομικη προσπαθεια μεγαλη για να το αντιμετωπισεις...ομως δεν εισαι μονη σου...περνασ κρισεισ πανικου και λογικα επηρεαστηκες απο την περιπετεια υγειασ που ειχεσ...πιστεψε με αντιμετωπιζω κρισεισ πανικου εδω και 3 χρονια πλεον ο πανικοσ εχει φυγει αλλα εχω ακομη κατι αρρωστοφοβιες τισ οποιες ομως εμαθα να αντιμετωπιζω μονη μου,χωρισ φαρμακα...τα φαρμακα ειναι η ευκολη λυση..δεν λυνουν το προβλημα,το επικαλυπτουν,δυστυχως η ευτυχως ο πανικος ηρθε για να μασ δειχει οτι πρεπει να ανακαλυψουμε τον εαυτο μας,να ξεθαψουμε απο την ψυχη μας οτι εχουμε κρυψει καλα μονο κι μονο επειδη τα φοβομασταν ,αλλα τωρα πρεπει να τα αντιμετωπισουμε...και δε νομιζω καποιο φαρμακο να μπορει να το κανει αυτο...ο εαυτος μασ και μονο μπορει να το κανει αυτο...το μονο ποθ πηρα ποτε ολα αυτα τα χρονια ειναι αταραχ(το οποιο το δινουν και στα μωρα για να ηρεμουν τοσο ελαφρυ ειναι)και μονο κατ δυσκολα βραδια με πολυ ανησυχια...πλεον δεν το παιρνω.ολες οι φοβιες που περιγραφεις υπηρχαν και σε μενα και ισως ακομη να υπαρχουν αλλα πλεον τις αντιμετωπιζω...και μπορεισ και εσυ ολοι μπορουμε...θεληση και υπομονη χρειαζεται...το κακο ειναι οτι ολα αυτα σωματοποιουνται και σε μενα ειδικα χτυπα πολυ στο στομαχι μου και στο εντερο μου πιο λιγο...ζαντακ και μαλοξ και δοξα το θεο..:P..η συμβουλη μου λοιπον ειναι ψυχοθεραπεια,ηρεμια,δυναμη και θεληση για ατομικη προσπαθεια...

---

συμφωνω απολυτα............εξαλλου οτιδηποτε διαφορετικο και αν χρειαζεται ξερει ο ειδικος..............................

πολλες φορες βεβαια οσο κ να παλευουμε εμεις να ηρεμησουμε δεν ζουμε μονοι μας στον κοσμο.πρεπει να σε αφηνουν και οι αλλοι.ειναι σαν φαυλος κυκλος που δεν μπορεις να τον σπασεις.καλη ισως η ψυχοθεραπεια αλλα πιστευω οτι βαθια μεσας μας αν ψαξουμε ξερουμε τι θελουμε.το θεμα ειναι η δυναμη που εχεις να τα διεκδικησεις.αυτη την στιγμη νιωθω μουδιασμενη.μιλωντας σε εσας εδω νιωθω καλυτερα και απο οταν πηγαινα στον ψυχολογο.νιωθω οτι μοιραζομαι τον πονο μου με ανθρωπους που οντως με καταλαβαινουν κ μπορουν να με νιωσουν.σας ευχαριστω πολυ!!!

οπως αγαπας...............

επαθα μια κριση ευερεθιστου εντερου (συμφωνα με το γιατρο) λογω αγχους.ειχα πολυ εντονα συμπτωματα οπως δυσπνοια,ζαλαδες,τασεις λιποθυμιας.με τον καιρο οχι μονο δεν βελτιωθηκαν τα πραγματα με τα χιλιαδες φαρμακα που πηρα αλλα χειροτερεψαν περνωντας σε νοητικο επιπεδο.<<<<<<<<<<<<εχεις την ψευδαισθηση οτι τα πραγματα ξεκινησαν απ το γαστρεντερολογικο και κατεληξαν στο νοητικο. Αλλα κ καθως λενε , ολα ειναι στο μυαλο , συνηθως αυτα τα προβληματα ακολουθουν την αντιθετη διαδρομη. Απλα ισως καποιο προβλημα που εσυ ειχες αποθησει στο πισω μερος του μυαλου σου , δουλευε υποδοροια , ωσπου βρηκε το ευαλλωτο σημειο σου και σε πονεσε εκει. Λενε για το γαστρεντερικο οτι συμπεριφερεται και σαν δευτερος εγκεφελος . Δεν φαινεται αμεσα δηλαδη το αιτιο-αποτελεσμα . Κιαυτο κανει ποιο δυσκολη την 'ανακαλυψη' του στη μετεπειτα διαδικασια της ψυχοθεραπειας, που παρ ολα αυτα, σε τετοιες περιπτωσεις μοιαζει μονοδρομος .

Quote:

---

Originally Posted by path

επαθα μια κριση ευερεθιστου εντερου (συμφωνα με το γιατρο) λογω αγχους.ειχα πολυ εντονα συμπτωματα οπως δυσπνοια,ζαλαδες,τασεις λιποθυμιας.με τον καιρο οχι μονο δεν βελτιωθηκαν τα πραγματα με τα χιλιαδες φαρμακα που πηρα αλλα χειροτερεψαν περνωντας σε νοητικο επιπεδο.<<<<<<<<<<<<εχεις την ψευδαισθηση οτι τα πραγματα ξεκινησαν απ το γαστρεντερολογικο και κατεληξαν στο νοητικο. Αλλα κ καθως λενε , ολα ειναι στο μυαλο , συνηθως αυτα τα προβληματα ακολουθουν την αντιθετη διαδρομη. Απλα ισως καποιο προβλημα που εσυ ειχες αποθησει στο πισω μερος του μυαλου σου , δουλευε υποδοροια , ωσπου βρηκε το ευαλλωτο σημειο σου και σε πονεσε εκει. Λενε για το γαστρεντερικο οτι συμπεριφερεται και σαν δευτερος εγκεφελος . Δεν φαινεται αμεσα δηλαδη το αιτιο-αποτελεσμα . Κιαυτο κανει ποιο δυσκολη την 'ανακαλυψη' του στη μετεπειτα διαδικασια της ψυχοθεραπειας, που παρ ολα αυτα, σε τετοιες περιπτωσεις μοιαζει μονοδρομος .

---

μπορεις να μου το εξηγησεις αυτο δλδ πως περασε στο νοητικο επιπεδο γιατι σε εχασα....κατα τα αλλα συμφωνω απολυτως....

η αληθεια ειναι οτι γινεται φαυλος κυκλος.τα ψυχολογικα επιδεινωνουν τα σωματικα κ το αντιστροφο.και στο τελος χανεις την μπαλα

στην αρχη που ξεκινησε το προβλημα το σωματικο δεν ειχαν παρουσιαστει καθολου ψυχολογικα προβληματα.(αγχωδης βεβαια ημουν παντα σε καποιο βαθμο).ενιωθα φυσιολογικος ανθρωπος.εστιασα στο προβλημα που με ταλαιπωρουσε και ενιωθα ενοχληση που δεν περναγε.σιγα σιγα ομως αρχισαν να δημιουργουνται ψυχολογικα προβληματα οπως οι φοβιες με καταληξη την αχγωδη διαταραχη.και τωρα ξεχναω πολλες φορες το σωματικο κ ανησυχω για το μυαλο μου,που το θεωρω πολυ χειροτερο.και γι αυτο το λογο με πιανει απογνωση

απ οτι καταλαβαινω το σωματικο προβλημα δεν ειναι καθολου σοβαρο και προερχεται σε μεγαλο βαθμο απο το ψυχολογικο. πρεπει να ηρεμισεις να σκεφτεις ηρεμα και να το ξεκαθαρισεις αυτο στο μιαλο σου. χρειαζεται χρονος παντος. θα δεις ομως οτι σταδιακα θα ηρεμισεις και θα επανελθεις σε μεγαλο βαθμο.
ξερω οτι νοιωθεις απογνωση αλλα και αυτη θα φυγει . εχεις πολυ περισσοτερη δυναμη μεσα σου απ οτι νομιζεις.