Printable View
υπαρχει τροπος να βοηθησω καποιον που με ενδιαφερει πραγματικα να σταματησει να φοβαται να κανει σχεση??? πως μπορεις να κανεις καποιον να ξαναεμπιστευτει οταν ειναι φανερο οτι πραγματικα τον τρομοκρατει η ιδεα μιας σχεσης και το ενδεχομενο να πληγωθει μετα απο μια προηγουμενη αποτυχημενη σχεση? υπαρχει κατι σχετικο που να μπορω να διαβασω η καποιος με καποια παρομοια εμπειρια?
Nα μην σπας το κεφαλακι σου, οποτε το θελησει αυτος η βρει καποια καταλληλη θα το ξεπερασει. ΣΟυ ζητησε βοηθεια? Μαλλον οχι. Δε μπορεις να βοηθησεις καποιον που δεν το ζηταει. Αντε παρακατω κι αστον αυτον.
eutuxia, γεια σου :)
Νομίζω ότι αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ από την πλευρά σου είναι να είσαι εκεί.. και να εκφράζεις το ενδιαφέρον σου στον άνθρωπο αυτό χωρίς να τον πιέζεις.
Από εκεί και πέρα πρέπει να κάνει αυτός το μεγάλο βήμα και να εμπιστευτεί τον εαυτό του καθώς και εσένα και να δοκιμάσει, δηλαδή να αφεθεί να ζήσει..
εγγυήσεις ότι δε θα ξαναυπάρξει ποτέ πόνος δεν υπάρχουν.
Χρειάζεται πάντα χρόνος για να μην τσούζουν παλιές πληγές, στην ποδηλατάδα μας όμως πετάλι κάνουμε, καλώς ή κακώς, εμείς οι ίδιοι, και όχι κάποιος άλλος για εμάς..
Συμφωνώ με την Carrie. Όχι, δεν υπάρχει τρόπος να τον κάνεις να ξαναεμπιστευτεί, μόνος του μόνο μπορεί να το κάνει.
Τσάμπα θα σου βγάλει την ψυχή.
ναι υπαρχει τροπος,να αποδεχτεις οτι αυτος ειναι ,να μην τον κρινεις για αυτο,να εισαι ειλικρινης μαζι του αυθεντικη και να μην εχεις προσδοκιες οτι θα τον αλλαξεις.......αν σε ενδιαφερει πραγματικα.....................Quote:
Originally Posted by eutuxia
Μιας και τεθηκε τετοιο θεμα χθες που εψαχνα στο φορουμ βρηκα αυτο.......................................... .............
Χαρακτηριστικα που βοηθουν την σχεση
Στην προσπάθεια μας να αναζητήσουμε τα χαρακτηριστικά που βοηθούν και προάγουν μια σχέση, διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να βρούμε μερικά που να τυγχάνουν πρωταρχικής σημασίας και καθολικής αναγνώρισης.
Ωστόσο, χωρίς να επικαλούμαστε καμία καθολικότητα, μπορούμε να καταλήξουμε σε μερικά ευρείας αποδοχής χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά που βοηθούν άμεσα την σχέση, είναι η κατανόηση (τόσο του εαυτού όσο και του άλλου).
Τι εννοούμε με τον όρο "κατανόηση";
Δεν εννοούμε υποχρεωτικά κάποιο είδος αναλυτικής σκέψης αλλά την ικανότητα και την θέληση να εκτιμήσουμε εκείνες τις ανάγκες, επιθυμίες, προτιμήσεις, σκέψεις, αξίες, κίνητρα και συναισθήματα που αφορούν την σχέση.
Με άλλα λόγια, το άτομο προσπαθεί να αναγνωρίσει αυτά που αισθάνεται ένα άλλο άτομο, προσπαθεί να μπει στην θέση του και να δει τον κόσμο με τα δικά του μάτια. Σε κάποιο εργαστήριο, η οδηγία που δίνουν στα άτομα που προσπαθούν να αποκτήσουν αυτήν την δεξιότητα, είναι «προσπάθησε να φανταστείς πως αισθάνεται το άτομο σε αυτήν την κατάσταση και πως επηρεάστηκε η ζωή του».
Η απόκτηση της ικανότητας για κατανόηση, μας οδηγεί στο δεύτερο χαρακτηριστικό που προάγει μια σχέση:"στην άνευ όρων αποδοχή του άλλου". Αποδοχή, σημαίνει απεριόριστη δεκτικότητα και ευνοϊκή προδιάθεση προς τον άλλον.
Παραμερίζουμε τις προσωπικές μας εκτιμήσεις και απόψεις, σεβόμενοι την διαφορετικότητα του άλλου. Ακόμη και όταν δεν συμφωνούμε, ακόμη και όταν θεωρούμε πως κάτι είναι λάθος, δεν ασκούμε κριτική και δεν αποδοκιμάζουμε.
Δίνουμε στον άλλον την ελευθερία της ύπαρξης του χωρίς να αισθανόμαστε ότι πρέπει να ακολουθήσει πάση θυσία τις συμβουλές μας ή να παραμείνει εξαρτημένος από μας ή να μας μοιάσει. Όταν λοιπόν, δεχόμαστε κάποιον όπως είναι και όχι υπό όρους και όταν καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε αυτήν την στάση μας, τότε αυτός γίνεται πιο ανοικτός, δείχνει εμπιστοσύνη και δεν αισθάνεται να απειλείται από μια εξωτερική αξιολόγηση.
Φυσικά, υπάρχουν πολλές θεωρητικές μελέτες που αποδεικνύουν τα παραπάνω. Ενδεικτικά αναφέρω τον Baldwin στο Felt institute ο οποίος κατέληξε ότι σε μια σχέση, οι συμπεριφορές που μοιάζουν δημοκρατικές και με αποδοχή, αποπνέουν μια ζεστασιά και ενισχύουν, την αυθεντικότητα, την συναισθηματική ασφάλεια και τον αυτοέλεγχο. Στον αντίποδα, σχέσεις απορριπτικές αποδείχθηκε ότι οδηγούν σε έλλειψη αυθεντικότητας και επιθετικές συμπεριφορές.
Σύμφωνα με την έρευνα του Heine, χαρακτηριστικά που βοηθούν μια σχέση, είναι οι συμπεριφορές που επιτρέπουν την ανεξαρτησία, που δείχνουν μια προσπάθεια κατανόησης του συναισθήματος του άλλου και που εγκαθιστούν ένα κλίμα εμπιστοσύνης.
Τρίτο χαρακτηριστικό που βοηθά μια σχέση, είναι η αυθεντικότητα. Στην αρχή, μιλήσαμε για κατανόηση του άλλου. Εδώ, μιλάμε κυρίως για κατανόηση του ίδιου μας του εαυτού.
Η αυθεντικότητα έχει δύο στάσεις που την οριοθετούν. Η πρώτη αφορά την συμπεριφορά μας προς τον άλλον και συγκεκριμένα την ειλικρίνεια, την αλήθεια και την γνησιότητα που επικοινωνούμε, τόσο λεκτικά όσο και μη λεκτικά.
Η δεύτερη στάση, αφορά τον ίδιο μας τον εαυτό, αφορά την αυτοαντίληψη μας, αφορά την ικανότητα μας να ακούμε τις ανάγκες μας και είτε να τις παραμερίζουμε είτε να τις «φροντίζουμε», ανάλογα με την περίσταση.
Έχουμε επίγνωση του συναισθήματος που μας γεννάται από μια κατάσταση? Εκφραζόμαστε με έναν τρόπο τέτοιο, ώστε στο μέτρο του δυνατού να μην παρερμηνεύεται ο λόγος μας από τους άλλους.? Σεβόμαστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας καθώς και τα συναισθήματα και τις ανάγκες του άλλου?
Νικόλαος Δοϊρανλής
Ψυχολόγος, Pgd in Person Centered Therapy, University of Strathclyde
Επισης δεν αναφερεται το αν η σχεση ειναι ερωτικη,φιλικη η σχεση μεταξυ γονιων και παιδιων,για μενα ισχυει γενικα............
Να αναρωτηθείς (αν δε σου ζήτησε βοήθεια) ποιος ο λόγος να παρέμβεις. Μπορεί να είναι δική σου ανάγκη και να μην είναι δική του-ακόμη, ή ίσως και ποτέ. Αν ωριμάσει η δική του ανάγκη, τότε θα αναζητήσει ο ίδιος τον τρόπο να του καλυφθεί.:)
Να τον πλησιάσεις και να του μιλήσεις ανοιχτά και καθαρά. Να του μιλήσεις αυθεντικά και με ειλικρίνεια ότι τον θελεις για σχέση. Αν φαίνεται διστακτικός να ξαναπροσπαθήσεις. Κάνε εσύ την κίνηση. Εξαρταται και πόσο πολύ τον θελεις.
Μου εχει τυχει κατι παρομοιο, δυο φορες κιολας (δε βαζω κ ευκολα μυαλο :p )
Στη πρωτη περιπτωση ο τυπος τον οποιο ηθελα, ειχε βγει απο μια σχεση 3 χρονων-ειχε περασει ενα διαστημα επιτρεπτο για νεα βηματα (βεβαια σ αυτα δεν υπαρχει περιορισμος χρονου, αλλα τσπ).
Εδειξε το ενδιαφερον του, το εδειξα κ εγω κ αρχισαμε να βρισκομαστε σε επιπεδο σεξουαλικο κ μονο. Δε μου φεροταν ασχημα, οποτε βρισκομασταν ενιωθα βασιλισσα (οχι μονο στο κρεβατι), μιλουσαμε πολυ συχνα, αλλα πληγωνομουν πολυ οταν τον ακουγα να λεει κουβεντες οπως "μακαρι να βρεις ενα καλο παιδι να κανεις σχεση" κτλ...Επεφτα απ τα συννεφα στα οποια μονη μου ειχα σκαρφαλωσει!
Ζουσα καθημερινα μεσα στο "ισως" κ στο "καποια μερα μπορει" κ γι αυτο συνεχιζα.
Ελεγα οτι θα κοψω επαφη, μετα ξαναγυρνουσα κ για περιπου 8 μηνες γινοταν το ιδιο σκηνικο.
Ωσπου, δε ξερω, ο Θεος με φωτισε; ειπα ΤΕΛΟΣ. Κ με το που ειπα τελος δε περασε πολυς καιρος κ εφτιαξα μια -μικρης διαρκειας- σχεση στην οποια ομως ΕΠΑΙΡΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Που θελω να καταληξω;;
Αν απ την αρχη βλεπεις οτι δε ζητατε τα ιδια πραγματα...η οτι φοβαται να μη ξαναπληγωθει...νομιζω πως πρεπει να κανεις μεταβολη κ να φυγεις.Καλες οι προσπαθειες, δε λεω, αλλωστε αν δε προσπαθησεις δε θα πετυχεις ποτε τιποτα, αλλα αν επιμενεις κ δε βλεπεις αποτελεσματα...(ξερεις τη συνεχεια)
:)
εισαι σιγουρη πως φοβαται μην πληγωθει???εμενα μου συμβαινει κατι αλλο..ειχα γνωρισει καποιον και ειμασταν τελεια...δλδ το πραγμα πηγαινε πολυ καλα επειδη ειμασταν μακρια μιλουσαμε πολυ στο τηλ αρχικα..και μολις μου λεει οτι θα ερθει να με δει..φρικαραααααα...ενω ηθελα να τον δω απιστευτα...ενιωσα ξαφνικα να πιεζομαι,να πνιγομαι..σκαρφιστηκα ενα σωρο παραμυθια,μεχρι και του οτι υπαρχει κτ αλλο ακομα στ μυαλο μου και τον εδιωξα....επειτα τον ειδα απο κοντα στσ γιορτες και ηξερα ποσο τον θελω ακομη...αλλα πλεον ειχε αλλαξει αυτος..ειμασταν για λιγο μαζι αλλα και με το δικιο του ο ανθρωπος δεν μπορουσε να καταλαβει την αλλαγη μου..πλεον κυνηγουσα και παρακαλουσα εγω,πλεον δεν πνιγομουν,πλεον τον ηθελα τραγικααα...αλλα φυσικα απομακρυνθηκε,λογικο με ειπε τρελη,κυκλοθυμικη,ανισσορο πη,δεν ειχε και αδικο,μου χτυπαγε ξανα και ξανα τα λογια που του ελεγα για να τον διωξω, απιστευτο τα θυμοταν ολα και ειχαν περασει μηνες...μου ειπε οτι τον πληγωσα και ολα αυτααα..πλεον δεν μιλαμε εχω να τον δω αρκετο καιρο..αλλα ..τον σκεφτομαι πολυ..ακομη...και για πολυ ακομη απο οτι φαινεται...ειχα εναν περιεργο φοβο γ τις σχεσεις πριν απο αυτον...χωρις να εχω πληγωθει στ παρελθον..απλα πιεζομουν και πνιγομου,δεν ξερω,δεν μπορω να το εξηγησω...και τωρα που μου το εδιωξε αυτος,τον εδιωξα και εγω...:(
πω,πω! φοβερο! κατι τετοιο συνεβη και με εμας! μενουμε μακρυα και εχουμε καθημερινη και πολυ συχνη τηλεφωνικη επαφη, οταν βρισκομαστε και περναμε χρονο μαζι επειδη απλα ετυχε να ειμαστε στο ιδιο μερος περναμε υπεροχα! αλλα οταν πηγα να τον δω οντως φρικαρε, εγινε αλλος ανθρωπος! μα γιατι??? εσυ που το αποδιδεις οτι ενιωσες ετσι τοτε? και το οτι με θελει ειναι εμφανες, οπως και εσυ λες οτι τον ηθελες, τοτε γιατι??? δεν ξερεις ποσο περιεργο μου φαινεται...
δυστυχως μου ειναι αδυνατο να απομακρυνθω....ειναι πολυ σημαντικος για μενα! δεν εχω ποτε συναντησει ανθρωπο με τετοια ψυχη, ειναι μοναδικος! ειμαι προθυμη να το παλεψω μεχρι τελους, τραβαει αρκετους μηνες αυτη η ιστορια αλλα οσες επιλογες κι αν ειχα με αλλους δε με ενδιαφερει κανενας, νομιζω πως ειναι ο ιδανικος ανθρωπος για μενα, αλλα δε μπορω κ να μη φοβαμαι πως δε θα καταληξει καπου....ακριβως οπως λες με εχουν πληγωσει παρομοιες εκφρασεις του τυπου "να βρεις ενα καλο παιδι" και οντως μου συμπεριφερεται αψογα κι εμενα, αλλα μολις ακουει σχεση....................και ετσι ζω κι εγω με το μπορει καποια μερα...........ισως αν μεινω αρκετα για να δω τη συνεχεια?
δεν προκειται για μονο δικη μου αναγκη, ναι, εγω εχω αναγκη να τον βοηθησω γιατι με ενδιαφερει, αλλα και αυτος ειναι δυστυχισμενος με αυτο που του συμβαινει, παρεπιπτοντως εκεινος με πλησιασε και βλεπω οτι ενδιαφερεται για μενα, αλλα κυριολεκτικα φ ο β α τ α ι
ευχαριστω για τις απαντησεις!!!
θες να μας περιγραψεις αυτον τον περιεργο φοβο?.....νομιζω οτι μου ειναι γνωριμοςQuote:
Originally Posted by oneofthosedays