Στήριξη από άλλους??? ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΙ!!!!!!!

Αυτο που εχω συνειδητοποιησει πολυ καιρο τωρα και δεν το αντεχω ειναι το οτι κανεις δεν καταλαβαινει και δεν παιρνει στα σοβαρα το προβλημα που εχεις....και ειδικα με τις διατροφικες διαταραχες..πιστευουν πως το κανεις εσκεμμενα και επομενως φταις εσυ και μην παραπονιεσαι τα θελεις και τα παθαινεις και μουγκα....υποτιθεται οτι με το να μιλας σε καποιον που εμπιστευεσαι για το προβλημα σου σε ξελαφρωνει και σου δινει στηριξη και κουραγιο να συνεχισεις....σε βοηθαει να νιωσεις καλυτερα και οτι δεν εισαι μονος και εχεις καποιο συμμαχο...υποτιθεται...πΟΟtsE� � μπλε ειναι ολα αυτα......στην καρακοσμαρα τους ολοι............
μετα απο προτροπη του γιατρου μου μιλησα στη μανα μου για το προβλημα με τη νευρικη βουλιμια....παρολο που δεν ηθελα να μιλησω γιατι ειμαι σιγουρη οτι δεν θα καταλαβαινε και θα τσαντιζομουνα περισσοτερο...οπως τελικα και εγινε.....αρχικα δεν ηξερε καν τι ειναι νευρικη βουλιμια και οταν επιτελους καταλαβε (πιστευω!) μετα απο πληροφοριες που της εδειξα απο sites στο internet (γιατι οσο και να της τα εξηγουσα εγω δεν καταλαβαινε) εκανε σαν υστερικια θαρρεις και ακουσε δεν ξερω και εγω τι....μονο που δεν λιποθυμησε απο το σοκ οταν την ειπα για εμετους και καθαρτικα.....πολυ υπερβολικη αντιδραση ελεος δλδ κι αυτα τα πραγματα μεσα στον κοσμο ειναι και συμβαινουν δεν ειναι κατι εξωπραγματικο......αλλα οι περισσοτεροι αρχικα δεν θελουν να πιστεψουν οτι τους συμβαινει σ αυτους........
και μετα αντι να μου πει κατι να με στηριξει σ ολα αυτα που περναω περασε και στην επιθεση απο πανω μου την ειπε κι ολας θαρρεις και φταιω εγω σολο αυτο......μαλακιες του τυπου "γιατι ποιος φταιει εκτος απο σενα?? σε εξαναγκαζει κανεις να κανεις εμετο??" ,"ε αφου δεν εχεις μυαλο και κανεις χαζομαρες τετοια παθαινεις", "τα παιδακια στην αφρικη δεν εχουνε να φανε κι αλλες εξυπνες εδω δεν εκτιμουν την αξια και τρωνε και τα βγαζουν", "αφου εισαι αδυνατη γιατι το κανεις αυτο?" και πολλα αλλα που οσο τα σκεφτομαι συγχιζομαι............απ τα νευρα μου μου ηρθε να της χωσω μια να συνελθει αλλα κρατηθηκα και δεν το κανα πηγα μετα στο δωματιο μου κλειδωθηκα εβαλα τη μουσικη στο τερμα και χαρακωθηκα εγραψα "Breakdown".......
σημερα παλι με κυνηγουσε απο πισω με μια μπανανα να φαω και που λεει κι απο πανω "ελα φαε αφου μετα θα τα βγαλεις παλι" εκει ηταν που πηρα αναποδες και την εβρισα....ετσι οπως κρατουσε την μπανανα μου ρθε να της την χωσω στον κwLο....
το αγορι μου γνωριζει για την βουλιμια ουτε αυτος εχει πολυκαταλαβει τη σοβαροτητα του προβληματος και το ποσο δυσκολο ειναι να το αντιμετωπιζεις και να ζεις με κατι τετοιο τουλαχιστον δεν με ειρωνευεται απλα αποφευγω να συζηταμε για αυτο το θεμα γιατι ξερω οτι δεν θα βγει στην τελικη τιποτα....μια φορα μαλιστα μου λεει "δεν χρειαζεται να καταστρεφεις ετσι τον εαυτο σου εγω σ αγαπαω οπως και να εισαι αλλιως δεν θα τα ειχαμε".....Θεε μου...ελεος πια........θαρρεις ρε μ@λ@κ@ και το κανω για σενα για να σου αρεσω.............
ελεος πια κανεις δεν καταλαβαινει τιποτα.............τι να μιλησεις τι να πεις το πολυ πολυ να φας ειρωνεια στα μουτρα και να γινεις χειροτερα...............

Kαλε που σκατα πηγε το υπολοιπο post μου?????????Γιατι κοπηκε?????
Τεσπα το ξαναγραφω πιο συντομο αυτη τη φορα γιτι βαριεμαι να τα ξαναγραψω αναλυτικα....
λοιπον μετα απο προτροπη του γιατρου μου μιλησα χτες στη μανα μου για τη νευρικη βουλιμια αν και δεν ειχα καμια ορεξη να το κανω απλα το κανα επειδη μου το ειπε και λεω ας σοκιμασω να δω τι θα γινει και αυτο που εγινε ηταν να τσαντιστω αφανταστα να ειμαι ετοιμη να της χωσω κανα μπουκετο και αντ αυτου μετα κλειδωθηκα στο δωματιο μου με τη μουσικη στο τερμα ψοφησα στο κλαμα και χαρακωθηκα εγραψα "breakdown''...
αρχικα δεν ηξερε τι ειναι νευρικη βουλιμια και οταν επιτελους καταλαβε μετα απο μιση ωρα απο site που της εδειξα στο internet 9γιατι εγω οσο και να εξηγουσα δεν καταλαβαινε απο μενα) αρχικα η πρωτη αντιδραση της ηταν να παθει σοκ μονο που δεν λιποθυμησε και να κανει σαν υστερικη....θαρρεις και ειναι τοσο εξωπραγματικο πια........προφανως δεν το περιμενε απο μενα αυτο πιστευε πως ολα μου ειναι τελεια?? τι να πω υπερβολικη αντιδραση overall και μου την εσπασε φυσικα αφανταστα....
μετα αντι να πει κατι να με στηριξει σ ολο αυτο που περναω εριξε το φταιξιμο ολο πανω μου και εκανε σχολια του τυπου "γιατι αμα δε φταις εσυ ποιος φταιει??εγω??θες και τα παθαινεις", "σε αναγκαζει κανεις να κανεις εμετο??", "αυτα παθαινει οποιος δεν εχει μυαλο και κανει χαζομαρες", "τα παιδακια στις φτωχες χωρες πεθαινουν απο πεινα και κατι αλλες εξυπνες τρωνε και τα βγαζουν", "αφου εισαι αδυνατη γκομενο εχεις".......ναι ρε αντε απο κει θαρρεις και το κανω για να με θελει ο γκομενος..........
στην κοσμαρα τους ολοι κανεις δεν παιρνει τιποτα στα σοβαρα.....τι μ@λ@κιες πια να μιλησεις να πεις τι το μονο που θα γινει ειναι να φας ειρωνεια στα μουτρα και να γινεις χειροτερα.......

(ελπιζω τωρα να μην κοπει ξανα το post μου)

:( Λυπάμαι για αυτό που εισπράττεις. Ούτε και γω ξέρω για τη διαταραχή αυτή, οπότε δεν έχω να σου πω κάτι γι' αυτό, αλλά έχω καρατσεκάρει κάτι, ακόμα κι από συζητήσεις με φίλες μου. Ότι οι περισσότεροι γονείς νομίζουν ότι με το να σου χτυπήσουν την κατάσταση στα μούτρα, ξαφνικά θα ξυπνήσεις και θ' αποτινάξεις το πρόβλημα. Βασικά το κάνουν γιατί νομίζουν ότι έτσι πρέπει να κάνουν για να βοηθήσουν (το ελάχιστο, αλλά δε βαριέσαι!). Μετά βλέπουν ότι ούτε κι αυτό έφτιαξε την κατάσταση και αντί να ψάξουν το γιατί η 'συνδρομή' τους δε βοήθησε, τα βάζουν με το παιδί που είναι τόσο ξεροκέφαλο που δεν ταρακουνιέται με τίποτα για να αλλάξει. Είναι το κλασσικό παιχνίδι "ποιός είναι ο καλύτερος". Στο μυαλό τους: "'Καλοί' γονείς προσπάθησαν. 'Απροσάρμοστο' παιδί αγνοεί γονείς. Γονείς θυμώνουν με παιδί δίκαια. Παιδί θυμώνει με γονείς άδικα". 1-1 και φτου κι απ' την αρχή. Αυτά συμβαίνουν όταν υπάρχουν προσδοκίες για αλλαγή από τους άλλους κι όχι προσπάθεια για αλλαγή μέσα μας :(
Lacrymosa (ωραίο νικ, μου θυμίζει το ρέκβιεμ του Μότσαρτ-άσχετο) εσύ προσδοκάς να σε καταλάβουν, αυτοί προσδοκούν να γίνεις καλά για να μη χρειαστεί να σε καταλάβουν. Αφήνουν το τιμόνι για να κλείσουν τα μάτια ενώ την ίδια στιγμή λένε "Θεέ μου βοήθα". Εσύ είσαι ο Θεός. Υποτίθεται. Μεγάλο βάρος ε; Εντάξει, από την άλλη ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να είναι υπεύθυνος για τα δικά του προβλήματα, σ' αυτό δεν τους κατηγορώ. Δε θα ήταν εξάλλου ευχάριστο για σένα να προσπαθούν να σε βοηθήσουν υπενθυμίζοντάς σου συνέχεια ότι έχεις κάποιο πρόβλημα (ακούγεται κάπως). Ωστόσο θα μπορούσαν να πουν "δεν ξέρω τί έχεις, ούτε μπορώ να μπω στη θέση σου, αλλά για να το λες σε πιστεύω". Αλλά δεν το λένε, τί να κάνουμε! Να κάνουμε το πρόβλημά τους (κατανόησης) δικό μας ή να επικεντωθούμε στο δικό μας πρόβλημα καλύτερα; :)

Το να μην σε καταλαβαινουν οι δικοι σου ανθρωποι ειναι οτι χειροτερο... Ευτυχως ξερεις ποιο ειναι το προβλημα σου ..το εχεις ανακοινωσει.. μενει τωρα να το κατανοησει η μητερα σου.. αν δεν μπορεις να την βοηθησεις να το κατανοησει γιατι δεν της ζητας να πατε σε καποιον που εχει γνωσεις πανω στο θεμα κ μ αυτον τον τροπο να καταλαβει η μητερα σου το προβλημα κ να μπορεσεις κ συ να εχεις την βοηθεια της στο να το ξεπερασεις...? Αποφευγοντας ν αποδεχθουμε το προβλημα δεν σημαινει κ οτι θα εξαφανιστει ως δια μαγειας.. :)

Thanks για τις απαντησεις!! :)
Οfelia thankies για το nick μου το ρεκβιεμ του Μοτσαρτ δεν το χω ακουσει αλλα θα το ψαξω (Lacrymosa σημαινει δακρυ απ την λατινικη λεξη lacrima απο κει το πηρα)....
ontopic τωρα...ξερω ποιο ειναι το προβλημα μου και πραγματικα κανω τα παντα ωστε να το ελεγχω και ευελπιστω καποια στιγμη να το ξεπερασω τελειως....ξερει κι η μητερα μου το προβλημα πολυ καλα απλως κανει οτι δεν το καταλαβαινει και δεν το παιρνει στα σοβαρα ριχνοντας ευθυνες σε μενα και οτι και καλα δεν προσπαθω...αν ειναι δυνατον....φυσικα και δεν μπορει να με βοηθησει πανω σ αυτο που περναω αδω η ιδια καλα καλα δεν μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου ποσο μαλλον καποιος τριτος ειτε ειναι γονεας ειτε γκομενος ειτε κολλητη κτλ...αλλα δεν γουσταρω και δεν ανεχομαι να τρωω στη μαπα την ειρωνεια με τετοιο τροπο....
φυσικα και ειναι σημαντικοτερο να επικεντρωθουμε στο προβλημα το δικο μας και να κοιταξουμε να κανουμε ο,τι καλυτερο ωστε να το αντιμετωπισουμε...αλλα πολλες φορες οσο και να λεμε οτι θα κλεινουμε τα αυτια μας στα σχολια των αλλων ειναι δυσκολο αυτο να το πραγματοποιησουμε ποσο μαλλον οταν τα σχολια προερχονται απο ατομα του στενου περιβαλλοντος στα οποια μεσα στη απολυτη απογνωση και απελπισια εχουμε εμπιστευτει το προβλημα μας περιμενοντας να παρουμε λιγη στηριξη που τοσο την εχουμε αναγκη.....
δεν ριχνω αυθυνες στους αλλους και κατανοω ποσο υσκολο ειναι να καταλαβει ο αλλος το προβλημα σου και να σου συμπεριφερθει με τον σωστο τροπο αλλα δεν μπορω την ειρωνεια και την κριτικη.....δλδ ενα πραγμα σαν να εχω πεσει σ ενα γκρεμο και να με κλωτσανε να πεσω ακομα παρακατω......οσο σκληρη και να ειμαι ειναι στιγμες που δεν αντεχω και ξεσπαω κυριως σε μενα.....
χτες συνεβη το ακρον αωτον παλι με κυνηγαγε να φαω μια μπανανα και μου λεει σε μια φαση "αφου παλι θα τα βγαλεις φαε τουλαχιστον" ετσι μου ρθε να παρω την μπανανα να της τη χωσω στον κwlΟ........ελεος δλδ...