Σημερα πραγματικα ενιωσα πως θελω να μην υπαρχω πια....
Νιωθω σαν ολα να με ωθουν εκει....Δεν υπαρχει λογος να ζεις μια ζωη που μονο πονο εχει να σου πρσφερει....
οικονομικα.σκατα
σχεσεις με οικογενεια ακομη χειροτερα...
δουλεια σαν να μην υπαρχει...
το μονο που με κραταγε ηταν η γυναικα της ζωης μου αλλα κ αυτη εχει αρχισει να φευγει μεσα απο τα χερια μου....Ποσο να αντεξει ακομη τις ατυχιες που τυχαινουν η μια πανω στην αλλη συνεχεια,σαν να μην θελει να με αφησει ησυχο....σαν να με ωθει,να μου λεει οτι ποτε δεν θα φτιαξει τπτ...
Πραγματικα θα θελα να ειχα την δυναμη να παω στο διαολο...Αυτο μονο με κραταει νομιζω...Οτι δεν εχω την δυναμη να το κανω,αλλα καποια στιγμη θα την βρω...δεν βρισκω νοημα υπαρξης...ειλικρινα.....
ειχα ενα σοβαρο ατυχημα πριν κατι χρονια κ δυστυχως σωθηκα......
θα προτιμουσα να εχω πεθανει.....μπορει να ειμαι δηλος....η απλα απελπισμενος κ απογοητευμενος αλλα ειναι δυσκολο να ζω χωρις αγαπη χωρις τπτ.....
εχω βαρεθει να ζω για να παλευω.....ακομη κ ο παλαιστης καποια στιγμη ξεκουραζεται......εγω δεν εχω ξεκουραστει πολλα χρονια τωρα κ επιτελους θελω να ξεκουραστω....να φυγω...να ησυχασω