δεν θελει να χωρισουμε...

γεια σας!

ειδα το forum και μου φανηκε πολυ χρησιμο γιατι χρειαζομαι τις συμβουλες σας!εχω μια σχεση εδω κ 3 χρονια,εκεινος 26 κ εγω 24 χρονων.απο το καλοκαιρι δεν τα πηγαιναμε καλα ειχαν γινει διαφορα κ απομακρυνθηκαμε..εκεινος μαλλον δεν το καταλαβαινε κ οταν του ειπα τα χριστουγεννα οτι δεν μπορω αλλο αντεδρασε ασχημα,μου ελεγε οτι δεν θελει να με χασει,δεν το συζητουσε καν(ενω σε συζητησεις που ειχαμε κανει παλιοτερα μου ειχε πει οτι αν θελω μπορω να φυγω κ δεν εδειχνε να τον ενοχλει)!
λογω της μεγαλης πιεσης που δεχομουν απο εκεινον(κ δεχομαι ακομα)συνεχισα να ειμαι μαζι του προσπαθωντας παντα με διαφορετικο τροπο να φυγω απο αυτη τη σχεση,δεν τα καταφερα γιατι δεν θελει,κλαιει και το χειροτερο ειναι οτι 2 φορες μου ειπε οτι θα αυτοκτονησει κ ειδικα σημερα που ηταν η δευτερη φορα εκανα μεγαλη προσπαθεια για να του αλλαξω γνωμη.
δεν ηταν ετσι ποτε δεν ξερω γιατι αλλαξε τοσο η συμπεριφορα του,ηταν παντα πολυ ανετος κ χαλαρος αλλα απο το καλοκαιρι κ μετα βλεπω μεγαλη αλλαγη.τι να κανω?
μπορειτε να μου πειτε καποια πραγματα που μπορω να του πω?ειλικρινα δεν μπορω αλλο μηπως να αυτοκτονησω εγω να τελειωνει αυτο το μαρτυριο?εχω πιεστει παρα πολυ,δεν μπορω να αναπνευσω!

για φυγε βρε κοριτσι να δουμε θα αυτοκτονησει ο κυριος??ποπο εχει γινει πολυ μοδα η αυτοκτονια και ο καλυτερος εκβιασμος!!δεν μπορεις-δεν τραβαει αλλο?ΦΥΓΕ!

μην σε κρατα πισω η και καλα αυτοκτονια του δικου σου..μεγαλος εκβιασμος το καταλαβαινω,αλλα μην φοβασαι!την επομενη που θα σου πει αυτοκτονω,πεστου να σου πει μερα και ωρα για να μιλησεις με το γραφειο τελετων!
αν μεινεις με ολη αυτη την πιεση στο τελος οπως προειπες εσυ θα την κανεις!

δηλαδή μένεις μαζί του γιατί είσαι φιλάνθρωπη?γιατί τον λυπάσαι? γιατί δε θέλεις να είσαι υπεύθυνη για το κακό που τυχόν θα του συμβεί (άσχετα αν θα το έχει προκαλέσει ο ίδιος)? Μα δεν θα τον έχεις αυτοκτονήσει εσύ:P
Όμως έχει δει ότι ο χειρισμός μέσω τύψεων δουλεύει στην περίπτωσή του και γιατί να μην συνεχίσει να χρησιμοποιεί μία μέθοδο που έχει αποδώσει στο παρελθόν?
Αντίθετα με σένα, που πιστεύω πως οι δικές σου δεν έχουν δουλέψει, γιατί δεν ήσουν σταθερή σε καμία.
Βασανίζεστε κι οι δύο, αυτό νομίζω και μένετε σε μία σχέση που πια καλύπτει τις ανάγκες της μία μόνο πλευράς.
Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει "δεν το συζητούσε καν". Εσύ του ζητάς την άδεια να φύγεις?

Πραγματικά , η αυτοκτονία είναι μια έννοια που δίνει και παίρνει ολοένα και πιο πολύ στις μέρες μας σε περιπτώσεις σαν και την δική σου αγαπητή bigproblem και πολλές φορές καθορίζει και την ποιότητα των σχέσεων . Τι ποιότητα μπορεί να έχει μια σχέση που η συνέχιση της εξαρτάται από εκβιαστικές συμπεριφορές, μόνο αυτό αναλογίσου και ζωγράφισε με το μυαλό σου μια μελλοντική εικόνα μιας τέτοιας σχέσης.

Δεν ξέρεις τι χρώματα να βάλεις έτσι δεν είναι ? Θα σου πω εγώ...Μαύρο κατά βάση και λίγο γκριζάκι για να "σπάσει".....

Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται, κι όπου γίνεται μη ψάχνεις να βρεις ευτυχία. Ούτε ο οίκτος είναι συναίσθημα αγάπης, όχι στις σχέσεις των ανθρώπων τουλάχιστον. Πάνω στον οίκτο δεν μπορεί να κτιστεί κανενός είδους ευτυχία, ελπίζω να συμφωνείς πως η καλύτερη σου επιλογή είναι να δώσεις στον άνθρωπο αυτόν να καταλάβει πως με τις πράξεις του απωθεί όλο και περισσότερο κάτι που δεν υπάρχει πλέον τρόπος να έλθει πιο κοντά του. Είτε το καταλάβει είτε όχι, πάρε χωρίς τύψεις το καπελάκι σου και φύγε..

Δεν είσαι κτήμα κανενός και η ζωή σου ανήκει σε σένα και σε κανέναν άλλον....

Quote:

---

Όμως έχει δει ότι ο χειρισμός μέσω τύψεων δουλεύει στην περίπτωσή του και γιατί να μην συνεχίσει να χρησιμοποιεί μία μέθοδο που έχει αποδώσει στο παρελθόν?

---

Λαθος κατα τη γνωμη μου ειναι μια μεθοδος που δεν δουλευει σε μια σχεση...ειναι το ακριβως αντιθετο. Σιγουρα υποφερεις και σπας κατα καποιο τροπο και "κλαιγεσαι" , αλλα δεν νομιζω οτι θελει να παιξει το παιχνιδι των τυψεων ,πραγματι υποφερει.
Γενικα το παιχνιδι των τυψεων , ενω παιζεται πολυ θα ελεγε καποιος σαν μεσο "χειραγωγησης" , βασιζεται σε πραγματικο συναισθημα συνηθως και οχι σε πλαστο. Οπως οταν ειμασταν παιδια και κλαιγαμε για να πετυχουμε αυτο που θελουμε ,αλλα ειμασταν αληθινοι στα συναισθηματα μας...ποσο πιο αληθινο απο αυτο?

Θελει ωριμοτητα απο μερους του να καταλαβει οτι ΤΕΛΟΣ. Πρεπει και εσυ να συνεχισεις την ζωη σου και αυτος την δικη του. Εαν κατι παει στραβα δεν φερεις καμμια απολυτως ευθυνη , αλλα ειναι αναγκαιο να παρει ο καθενας τον δρομο του.

o αραβωνιαστικος της αδερφης του δικου μου παντως που μενανε αγγλια (καλα ειχε κ ενα ψιλοπροβλημα αυτος) οταν αυτη τον χωρισε επεσε στις ραγες του τρενου