MIA ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ

ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ?ΛΕΠΤΑ,ΩΡΕΣ,ΜΕΡΕΣ,ΒΔ ΟΜΑΔΕΣ?

ΕΧΩ 2ΜΗΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΥΒΛΙΕΣ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΛΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.............................

και λεπτα και ωρες και βδομαδες και μηνες και χρονια....λολλ..:)
εξαρταται το ψυχοσωματικο..πχ εμενα οι αρρυθμιες με πιανουν βραδυ κ κρατανε πολυ ωρα....το ιδιο κ οι ταχυπαλμιες, δυσπνοιες κτλ.....αν συμβει κατι κ αγχωθω μπορει να μου παρει ακομη κ 1 μερα μεχρι να ηρεμησω τελειως....τα περισσοτερα ψυχοσωματικα τα εχω 2 χρονια τωρα απο τοτε που ξεκινησε η αγχωδης διαταραχη με τις κρισεις πανικου..ορισμενα με τον καιρο εχουν υποχωρησει, αλλα επιμενουν....εχω μεγαλη ποικιλια δεν με πιανει παντα το ιδιο συμπτωμα ουτε παντα στον ιδιο βαθμο η με την ιδια συχνοτητα!!

2 χρονια συνεχομενα?
Εμενα παντως καποια ερχονταν καιι φευγαν.Τωρα νιωθω ενα καψιμο-μυρμυγκιασμα-τραβηγμα-τσιμπημα στο αριστεροποδι 2 μηνες καθε μερα και ενω εχω παει σε 2 γιατρους.Δε ξερουν τι εχω.....Αντε τωρα να βρω τη σωστη θεραπεια να μου φυγει..............Αυτο ειναι που με στεναχωρει....Με τα σιπραλεξ καμια διαφορα

2 χρονια ασε ευτυχως καποια εχουν υποχωρησει κ δεν με δυσκολευουν πλεον..
καθε βραδυ σχεδον εδω κ 1 μηνα θα χω στανταρ αρρυθμιες, μουδιασματα, ταχυπαλμια, καψιμο στο στηθος κ δν συμμαζευεται...ευτυχως την ημερα τουλαχιστον ειμαι μια χαρα..αλλα μολις βραδιαζει κ πεφτω να κοιμηθω αρχιζουν τα νταουλια..:)

εισαι τυχερη στην ατυχια σου πιστεψε με............
Κατα ποσο εμπιστευεσαι αυτο που σου λενε οι γιατροι?
Εγω καθολου, πολλεσ φορεσ νομιζω μας θεωρουν πειραματοζωα

Δεν εμπιστευομαι γενικα κ πολυ ευκολα ουτε κ με τις εξετασεις που εκανα ηρεμουσα πληρως, εξακολουθουσα να πιστευω πως κατι εχω...οι γιατροι πολλες φορες δεν καταλαβαινουν το ποσο σε δυσκολευει το προβλημα σου καθημερινα κ δεν προσπαθουν καν να σε βοηθησουν...ειμαι πολυ επιφυλακτικη...

οταν ενα συμπτωμα ειναι ψυχοσωματικο, τα φαρμακα δεν του κανουν τπτ! Εγω στην τριτη λυκειου ειχα πεντε μηνες βηχα, ειχα παρει οτι αντιβιωση, σιροπι, εισπνοη υπηρχε και δεν ειχα δει ουτε ενα χιλιοστο βελτιωσης, ειχα παει σε γιατρους 5 διαφορετικων ειδικοτητων, ειχα κανει ολες τις εξετασεις ειχα βγαλει ακτινογραφιες, και δε μου βρισκανε τπτ. με το που κατεθεσα το μηχανογραφικο μου περασε. Αγχολυτικα χρειαζομουν, ταυλανδεζικο μασαζ και διακοπες μακρια απο ολους,

Aυτο με τις πανελληνιες το εζησα κι εγω....τοτε ξεκινησε η αγχωδης διαταραχη , οι κρισεις πανικου κ τα ψυχοσωματικα τα οποια συνεχιζονται μεχρι σημερα..επαιρνα κ αγχολυτικα κ 2 ειδη βιταμινες κ παλι δυσκολα τα εβγαζα περα...με αποκορυφωμα να λιποθυμισω 4 φορες στη διαρκεια της χρονιας απο το αγχος..κ να παθω κ δυσκοιλιοτητα απ το αγχος να κανω ενα σωρο εξετασεις να πινω γαλατα μαγνησιου κ ενα σωρο φαρμακα...πονοκεφαλοι συνεχεια κ πολλα αλλα...μετα που τελειωσα ηρεμησα καπως τουλαχιστον καποια συμπτωματα περασανε τελειως, καποια ελλατωθηκαν σε ενταση κ καποια τα εχω ακομη κ σημερα....

Αυτό το άγχος είναι πολύ ζόρικο πραγματικά. Κι εγώ με τόσα προβλήματα μια από τα ίδια είμαι. Με ένα παιδί με εγκεφαλική παράλυση και με όχι καλά προγνωστικά για το αν θα περπατήσει καταλαβαίνετε. Τώρα που το σκέφτομαι και εμένα μου ξεκίνησαν όλα στις πανελλήνιες. Βέβαια δεν είχα δώσει τόση σημασία γιατί είχα άλλο επαγγελματικο προσανατολισμό αλλά όταν είδα τα αποτελεσματα όσο και αδιαφορη να ήμουν με πειραξε. Με έπιασε πονοκέφαλος και μία δυσθυμία. Είχα την εντύπωση ότι ηθελα να φωνάξω. Είχα παράξενες ιδέες και σκέψεις και νόμιζα ότι θα κάνω κάτι κακό η σε μένα ή σε άλλους. Πήγα σε ψυχίατρο και φυσικά μου είπε ότι είναι έντονο άγχος που προκάλεσε αυτά τα διαβολάκια τις σκέψεις όπως μου είπε. Με αγωγή μου πέρασε. Μετά ξεκίνησε πάλι όταν γνωρισα τον άντρα μου που ήταν μακριά από την Αθήνα και στεναχωριόμουν. Πάλι στον ψυχίατρο - με έχει μάθει πια - πάλι αγωγή και πάλι καλύτερα. Οταν πριν 7 χρόνια συνέβη αυτό με το γιο μου δεν επαθα τίποτα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στο μαιευτήριο μου έφεραν 2 ψυχιατρους για υποστήριξη οι οποίοι είπαν ότι με βρήκαν πολύ καλά και δε χρειαζόμουν τίποτα. Ξανακύλησα πριν ένα χρόνο οταν διαπίστωσα μετά τη βεβαίωση του γιατρού ότι ο πατέρας μου είχε 5-6 μήνες ζωης λόγω καρκίνου στο έντερο και στο συκώτι. Η διάγνωση βγηκε σωστή γιατι ο πατέρας μου πέθανε πριν ενάμισι μήνα. Φυσικά και ξανακύλησα και έπαιρνα τα seroxat για 6 μήνες. Είχα δει μια βελτίωση. Πότε ήμουν καλά πότε όχι. Τώρα εδώ και ενα μήνα ο γιατρός μου τα άλλαξε και παίρνω τα zoloft. Μου είπε να τα παίρνω πρωί βράδι αλλα επειδη δεν ένοιωθα πολύ καλά τα παίρνω μόνο πρωί. Είμαι καλύτερα. Τις μέρες της απώλειας του πατέρα μου πήγαινα σε μία ψυχολόγο για να διαχειριστώ το πένθος και ομολογώ ότι μου έκανε καλό. Τώρα έχω καιρό να πάω αλλά από βδομάδα θα ξαναπάω. Μιά μερα είμαι καλά και μια χάλια. Σήμερα εχω μία στεναχώρια και ένα βάρος στον αυχένα. Προσπαθώ να μή σκεφτομαι τίποτα κακό αλλά το μυαλό μου κάνει κάποια άσχημα παιχνίδια. Μήπως πρέπει να μάθω να ζω με αυτό; Φοβάμαι πολλές φορές μή κάνω κάτι κακό. Βέβαια ο ψυχιατρος είναι κάθετος σε αυτό. Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί.

πεννυ καλημερα.Αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι εισαι πολυ πιο δυνατος ανθρωπος απο οτι νομιζεις.Αυτο μπορει να το κρινει οπιος ειναι απ εξω.Το παιδι σου ειναι αρρωστο?καλα καταλαβαα?κουραγιο αγαπητη πεννυ.Αν και εχεις ψυχη μεσα σου.Ο αυχενας δεν ειναι τιποτα πιθανον να εχεις και εσυ καμια κηλη η απο στρεσ σφιγγονται τα νευρα σου.
ωΡΕς ΩΡΕς νιωθω οτι ειμαι αχαρηστη, που τα χω ολα ενω ανθρωποι εχουν πραγματικα προβληματα και γω επικεντρωνομαι στο αν μου μουδιαζει το ποδι η το χερι.
Μας βλεπει και ο Θεος οχι τιποτα αλλο.
Ομως οσο και να προσπαθω ειμαι σε μονιμα ασχημη ψυχολογικη κατασταση λοφω των φοβιων μου(εχω γραψει πολλα τοπικ στοφορουμ)
Ευχομαι να σου πανε ολα καλυτερα και να θυμασαι εισαι ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια lilium. Δεν ξέρω αν είμαι δυνατός άνθρωπος αν και πολλοί άλλοι μου το λένε αυτο. Αυτό που ξέρω είναι ότι πολλές φορές με παίρνει από κάτω και πρέπει να προσποιούμαι για το καλό του μικρού, του συζύγου μου αλλά πιο πολύ για τον άλλο μου το γιο που είναι 9 χρόνων και ζηλεύει λίγο. Ευτυχώς που έχω και αυτόν και ξεχνιέμαι. Η αλήθεια είναι ότι η υπαρξη αυτού του παιδιού μου έδωσε δύναμη από τη στιγμή που γεννήθηκε ο μικρός μου με το πρόβλημα. Είναι όμως κουραστικά όλα τα συμπτώματα που δημιουργεί αυτο το άγχος και μου χαλάει τη διάθεση.

πεννυ εισαι δυνατος ανθρωπος κ θα τα καταφερεις..βλεπεις οτι παρολες τις δυσκολιες μπορεις κ συνεχιζεις κ εισαι διπλα στα παιδια σου τα οποια ειναι πολυ σημαντικα για σενα...ειναι πολυ σημαντικο το οτι αντλεις απ αυτα κουραγιο κ δυναμη...ο,τι καλυτερο σου ευχομαι!!