Δεν μπορώ με τίποτα να πω "όχι", τι να κάνω;

Καλημέρα. Γράφτηκα στο forum μήπως και βρω κάποια λύση στο πρόβλημα που μου έχει σημαδέψει μέχρι στιγμής όλη τη ζωή μου. Τις περισσότερες φορές που χρειάστηκε να αρνηθώ κάτι, να πω ένα όχι, ακόμα και για αρκετά σημαντικά πράγματα, ειδικά όταν μου ζητούν κάτι επίμονα, παθαίνω ένα black out, με πιάνει μια ανεξήγητη φοβία και δυστυχώς δεν μπορώ να το πω, με αποτέλεσμα να έχω αναγκαστεί να κάνω αρκετά πράγματα παρά τη θέληση μου. Μου έχει τύχει να δώσω έτσι δανεικά και αγύριστα σχετικά μεγάλα χρηματικά ποσά, να πάω ταξίδια που δεν ήθελα, να χάσω ορισμένα σημαντικά για εμένα events ή συναντήσεις με άτομα που εκτιμώ/μου είναι ευχάριστο να βρίσκομαι μαζί τους κλπ. Όταν θέλω να αποφύγω κάτι, αντί να πω ευθέως ότι δεν το γουστάρω, επιλέγω τον "ασφαλέστερο" δρόμο του να κρυφτώ, δηλαδή να μην σηκώνω κινητά τηλέφωνα, να αποσυνδέω τα σταθερά κλπ., άλλη μία ψυχοφθόρος διαδικασία. Μου είχε περάσει παλιότερα από το μυαλό μέχρι και το ενδεχόμενο να είμαι λίγο χαζούλης/πνευματικά ανάπηρος, γιατί δεν μπορούσα να εξηγήσω λογικά αυτή την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά μου, την φοβία μου να αρνηθώ κάτι ή να "συγκρουστώ" με κάποιον, την πλήρη έλλειψη cojones :P Κάθε μέρα λέω πως από εδώ και στο εξής θα σταματήσει αυτό, αλλά τελικά συνεχίζω στα ίδια. Πλέον δεν ξέρω πως να βρω κάποια άκρη. Καμμιά ιδέα;
Thanks...

ασκησεις θαρρους :)
μεταξυ σοβαρου και αστειου μεν, αλλα μιλαω σοβαρα...
κατι πρεπει να κανεις, αυτο ειναι σιγουρο.
δεν γινεται να ζεις μια ζωη που δεν θελεις απο αδυναμια να πεις οχι...
φανταζεσαι ποσο αρνητισμο μαζευεις απο την απογοητευση σου?
νομιζω θελει θεραπεια, τυπου "training"
ας με διορθωσουν οι ειδικοι, αλλα νομιζω η γνωσιοσυμπεριφορικες θεραπειες βελτιωνουν κατι τετοια θεματα.
δοκιμασε κι εσυ.
δεν ειναι ευκολο να βελτιωθεις απλα με 2-3 καλες κουβεντες εδω. πρεπει να κανεις δουλεια...
καντο οσο πιο συντομα μπορεις. δεν μπορω να φανταστω καν, ποσο θα καταπιεζομουν στην ζωη μου, αν δεν μπορουσα να πω οχι..γιατι να ζεις ετσι? ειναι κριμα...

Γιατί θέλεις πολύ να σ'αγαπάνε. Και η μεγάλη σου ανάγκη να είσαι αγαπημένος έχει και φόβο μέσα της.
Α, μη σε κρίνεις όμως αυστηρά, μπορείς να το μάθεις, δεν είναι κάτι που δε γίνεται.
Μπορείς ν'αρχίσεις να το κάνεις με άτομα που ξέρεις ότι σε αποδέχονται, που σου είναι κοντινά,
και που η σχέση σας δεν έχει την ανάγκη απόδειξης με υποταγές της θέλησής σου.
Να σου επισημάνω κάτι, γράφεις για σύγκρουση, αυτή η σύγκρουση δεν είναι παρά μέσα σου,
η πάλη είναι με τον εαυτό σου, όχι με τους άλλους. Αν θες, βρες πληροφορίες για τα όρια,
και καλύτερο θα ήταν να το δούλευες με έναν ειδικό το θέμα.
:)

Νομιζω οτι καπου στη διαδρομη της ζωης σου εχασες τον εαυτο σου (συναισθηματα, ορια, προτιμησεις, δυναμισμο, αυτοπεποιθηση), και εγινες διαφανης ωστε οι αλλοι να μην ξερουν τι θες αφου δεν το λες για να εισαι αγαπητος ειτε επειδη μερικες φορες μπορει και να μην ξερεις τι θες!, και ετσι σε διαπερνανε οι αλλοι και σε παρασυρουν μαζι τους. Ορια ορια ορια!!!

Πρεπει να προσπαθησεις να λες "οχι" κ να μη σκεφτεσαι τις συνεπειες...αμα συμφωνεις με τα παντα, συμβιβαζεσαι γενικα επειδη θες να εισαι αρεστος κ αποδεκτος σε ολους κ να σ αγαπανε, τοτε δεν λυνεται τιποτα...κι ασε που πολλες φορες οι αλλοι εκμεταλλευονται αυτην την "καλοσυνη" με καθε τροπο....δουλεψε το με τον εαυτο σου κ προσπαθησε να βγεις απ αυτο...ξεκινα να λες μικρα "οχι" κ πες απο μεσα σου "ο,τι κ να πουνε, ο,τι κ να γινει σκασιλα μου, εγω θα κανω αυτο που θελω"....προσπαθησε αυτο να το εφαρμοσεις...μην σκεφτεσαι οτι αμα πεις "οχι" τι συνεπειες αυτο θα εχει σε σενα η στις σχεσεις σου με τους αλλους κτλ...ολα μια ιδεα ειναι τις περισσοτερες φορες δεν υπαρχουν συνεπειες...κ στην τελικη σκεψου πως δεν γινεται κανεις ποτε να γινει αρεστος σε ολους ακομη κ τελειος να ειναι καποιος(πραγμα αδυνατο) αμα θελουν οι αλλοι κατι να πουν, θα βρουν να πουν δεν υπαρχει περιπτωση.....κ στην τελικη γιατι η δικη σου συμπεριφορα να καθοριζεται απο τα "θελω" η τα "πρεπει" των αλλων?? σταματα λοιπον να σκεφτεσαι τις ενδεχομενες αντιδρασεις κ επικεντρωσου στον εαυτο σου...