Νομίζω οτι έχω κατάθλιψη.

Γειά σας,

Χώρισα πριν 3 μήνες περίπου με μια κοπέλα που τα είχαμε 2,5 χρόνια. Η πρώτη μου πραγματική σχέση και η πρώτη γυναίκα που αγάπησα αληθινά και της έδωσα τα πάντα. Χωρίσαμε για έναν ηλίθιο λόγο και απο τότε είμαι χάλια. Έχω προσπαθήσει να ξαναείμαστε μαζί αλλά δεν θέλει, την έχω παρακαλέσει αλλά τίποτα.

Ότι και να κάνω δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου. Έκρυψα τα πάντα που την θύμιζαν αλλά πάλι. Την βλέπω συνέχεια στα όνειρα μου, μέσα απο έναν διάλογο σε μια ταινία, στην μουσική που ακούω. Όλα μου την θυμίζουν. Τόσο καιρό που είμαστε χώρια δεν μπορώ να φάω, με το ζόρι τρώω ένα πιάτο φαγητό την ημέρα, απο ύπνο τα ίδια χάλια, κοιμάμαι λίγο και συνήθως ξυπνάω γιατί είδα εφιάλτες.

Άσχετες στιγμές με πιάνουν τα κλάματα και το παράπονο, νιώθω πολύ ευάλωτος και αδύναμος να κάνω το οτιδήποτε. Έχω μόνιμα έναν κόμπο στο στομάχι. Δεν έχω κάποιον κοντά μου να μιλήσω γι αυτό γράφω κ εδώ, νιώθω πολύ μόνος.

Όλο αυτό πρέπει να το ξεπεράσω μόνος, όσους έχω ακόυσει να μιλάνε για τέτοια λενε οτι ο χρόνος θα με κάνει να ξεχάσω και να προχωρήσω στην ζωή μου αλλά δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο. Ήδη είμαστε 3 μήνες περίπου χώρια και νιώθω πιό χάλια απο ποτέ.

ειναι οντως επωδυνα ολα αυτα φιλε μου παρα πολλοι ανθρωποι εχουμε ερθει σε τεοια κατασταση σε καποια φαση της ζωης μας..και στη δικη σου περιπτωση ο χρονος και η υπομονη φυσικα ειναι ο καλυτερος γιατρος...ειπες 3 μηνες...δεν θελω να σε στεναχωρησω αλλα ειναι ακομη νωρις...μετα απο καποιοι καιρο θα δεις οτι σιγα σιγα θα επανελθεις..μην απογοητευεσαι...να προσεχεις μην πεσεις στο τρυπακι της απομονωσης και καταθλιψης στη φαση αυτη μονο...βγες εξω προσπαθησε να κανεις παρεες καινουργιες γνωριμιες...αν δεν το κανεις θα ειναι αργα πιστεψε με...αν ηταν ηλιθιος λογος και σε αγαπουσε οπως λες δεν θα φευγε.....αν παλι δεν εχεις τη δυνατοτητα να προσπαθησεις απο μονος σου κανε μια επισκεψη σε εναν ειδικο.θα σε βοηθησει θα το δεις.μην επαναπαυεσαι...στα λεω αυτα εκ πειρας.ευχομαι οτι καλυτερο για σενα..

ευχαριστώ για την απάντηση σου, προσπαθώ, βγαίνω έξω κάνω διάφορα πράγματα για να ξεχνιέμαι, αλλά πάλι κάποια στιγμή θα τύχει να είμαι μόνος μου. Τότε πάλι το πρώτο πράγμα που θα κάνω έιναι να σκεφτώ αυτήν , να την βλέπω στα όνειρα μου.

προσπαθώ να ξεχνιέμαι αλλά αυτός ο κόμπος δεν φεύγει απο το στομάχι μου.....

Ο έρωτας με έρωτα περνάει...

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

Ο έρωτας με έρωτα περνάει...

---

χεχεχε ναι αλλα οχι παντοτε!!!!!!!!!!!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by gfa

ευχαριστώ για την απάντηση σου, προσπαθώ, βγαίνω έξω κάνω διάφορα πράγματα για να ξεχνιέμαι, αλλά πάλι κάποια στιγμή θα τύχει να είμαι μόνος μου. Τότε πάλι το πρώτο πράγμα που θα κάνω έιναι να σκεφτώ αυτήν , να την βλέπω στα όνειρα μου.

προσπαθώ να ξεχνιέμαι αλλά αυτός ο κόμπος δεν φεύγει απο το στομάχι μου.....

---

προσπαθησε οσο μπορεις να κανεις κατι να ξεχνιεσαι....ειναι δυσκολο ειδικα στην αρχη αλλα με τον καιρο θα αρχισεις να νιωθεις καλυτερα..

lacymosa όλοι αυτό μου λένε και το πιστεύω οτι κάποια στιγμή θα περάσει αλλά μου φαίνεται βουνό όλο αυτό. Κάθε μέρα γίνομαι πιό χάλια. Στους άλλους προσποιούμαι με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Βγάζω έναν άλλον εαυτό αλλά μέσα μου πονάω. Σκέφτομαι συνέχεια άσχημα πράγματα.

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Ναι ο έρωτας με έρωτα περνάει αλλά πως γίνεται οταν είσαι τόσο χάλια να ερωτεύτεις, οχι να ερωτευτείς, να κάνεις το οτιδήποτε. Θα σε δεί η άλλη έτσι και θα φύγει, ποιός θέλει να είναι με κάποιον που δεν είναι καλά. Ασε που απο την φύση μου εγώ δεν πολυ μιλάω και είμαι ντροπαλός. Δεν έχω ανοιχτεί σε κανέναν απολύτος, ούτε στους γονείς μου ούτε πουθενά. Στο μόνο άτομο που ανοίχτηκα πραγματικά ήταν εκείνη. Μόνο εκείνη μπορούσε να με καταλάβει χωρίς καν να της μιλήσω.

Θα τα καταφέρω όμως, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πόσο μπορώ να αντέξω αλλα θα τα καταφέρω, δεν ξέρω τί πρέπει να κάνω αλλά όπως με έβγαλε και αυτή απο την ζωή της θα την βγάλω και εγώ. Μπορεί να έχω μέσα μου ένα σκουλίκι που σιγά σιγά μου ρουφάει κάθε σταγόνα χαράς αλλά θα το βγάλω. Θα τα καταφέρω.

Οταν εισαι τοσο χαλια δεν υπαρχει λογος ντε κ καλα να ερωτευτεις..ειναι προτιμοτερο να μεινεις ενα διαστημα μονος σου με τον εαυτο σου, να ανασυγκροτηθεις, να ηρεμησεις, να νιωσεις καλυτερα, να κατσεις να σκεφτεις πιο ψυχραιμα ορισμενα πραγματα, να τα βρεις τελος παντων με τον εαυτο σου κ οταν νιωθεις καλυτερα κ πιο ηρεμος τοτε παμε γι αλλα!!:) (κ παλι αν θες κ αμα προκυψει, δεν υπαρχει λογος να κυνηγας απεγνωσμενα τον ερωτα, πιστεψε με αυτος σε βρισκει πιο ευκολα!!:) )
Προς το παρον σου φαινεται πολυ δυσκολο να το ξεπερασεις αλλα θα δεις με τον καιρο ολο κ θα λιγοστευουν οι σκεψεις κ αμα ασχολεισαι κ με αλλα πραγματα ωστε να ξεδινεις αυτο θα σε βοηθησει ακομη περισσοτερο..
Θα τα καταφερεις!!:)

Ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις. Πραγματικά δεν ειχα κανέναν να μιλήσω και μόλις βρήκα αυτό το φορουμ και διάβασα όλα αυτά ένιωσα οτι δεν είμαι μόνος.

Θα προσπαθήσω θα κάνω ότι μπορώ για να ξεχάσω, για να προχωρήσω. Αν και μου φαίνεται αρκετά δύσκολο το έχω βάλει πεισμα. Γιατί αυτή να είναι καλά και να μήν την νοιάζει τίποτα και να γίνομαι ράκος εγω? γιατί να χάνω εγώ την ζωή μου? Το έχω βάλει πείσμα απλά είναι κάποιες στιγμές όπως ειπα που δέν αντέχω. Διαβάζω το φόρουμ και γενικά όλες τις απαντήσεις απο όλα τα μέλη και παίρνω δύναμη. :)

Εφοσον το εχεις βαλει πεισμα κ το εχεις πιστεψει θα τα καταφερεις!!:)
Χαιρομαι που βοηθηθηκες μεσα απο το φορουμ! Ειναι πολυ σημαντικο να νιωθεις οτι δεν εισαι μονος και μπορεις καπου να μιλησεις κ να αντλησεις απειρη δυναμη!
Οι στιγμες που δεν θα αντεχεις θα ερχονται αλλα θα παρερχονται..στο χερι σου ειναι να το διαχειριστεις το θεμα οσο μπορεις καλυτερα για το καλο το δικο σου πανω απ ολα!!
Keep on!!:)

δε γιατρευει ο χρονος πιστευω αλλα τα καινουρια βιωματα, ομορφα και ασχημα, που σιγα σιγα θα εκτοπισουν αυτο που σε κυριευει τωρα.
προσπαθησε να ανοιγεσαι σε λιγους γι' αυτο το θεμα γιατι μπορει να σε εχει κυριευσει τωρα αλλα δε σε οριζει κιολας σαν ανθρωπο. και κυριως γιατι με την προσωπικη σου μιζερια δεν κερδιζεις ανθρωπους, το αντιθετο δυστυχως.

Σήμερα την είδα πάλι, σε 2 μαγαζιά που βγήκαμε την πέτυχα και αυτήν εκεί. Κάθισα πλάτη προς αυτήν και προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να δείχνω οτι περνάω καλά και οτι δεν με ενδιαφέρει αυτή.

Δεν ξέρω αν με κοίταξε, δεν ξέρω αν την ένοιαξε καθόλου το τί κάνω. Απλά ξέρω οτι απο την πρώτη στιγμή που την είδα ο κόμπος στο στομάχι μου έγινε τριπλάσιος.

Στο δεύτερο μαγαζί πρίν λίγες ώρες μια κοινή γνωστή μου είπε οτι αφού μίλησε και με τους δυό μας της φάνηκε απο τον τόνο της Ρ οτι ήταν σαν να περίμενε αυτή απο εμένα να κάνω το πρώτο βήμα.

Το αστείο είναι οτι όχι μόνο έχω κάνει το πρώτο βήμα αλλά και το δεύτερο και το τρίτο και το τέταρτο. Την έχω παρακαλέσει και επιμένει να μου λέει οτι είμαι με τον άλλον τώρα και περνάω καλά αυτό. Έχουμε μια χαλαρή σχέση και περνάμε καλά, μόλις την ρώτησα να διαλέξει ανάμεσα σε εμένα και σε αυτόν , είπε δεν μπορώ να είμαι μαζί σου και σηκώθηκα και έφυγα.

Πριν έρθω εδώ ήμουν στην αερογέφυρα που έχουμε πάνω απο τον σιδηροδρομικό σταθμό. Καθόμουν και κοιτούσα κάτω και παρακαλούσα να είχα την δύναμη να πέσω. Να αφήσω τα πάντα πίσω μου, κάθε καημό, κάθε πόνο να τα αφήσω όλα πίσω. Αλλά τελικά δεν είχα την δύναμη, δεν είχα την δύναμη ούτε καν να φτάσω κοντά στα κάγκελα, απλά κοιτούσα απο μακρυά τις γραμμές του τραίνου.

Δεν ξέρω τι να κάνω, πάλι καθόμουν με τις ώρες και έκλαιγα, όσο ήταν αυτή μπροστά το έπαιζα μια χαρά, μόλις έφυγε όμως δεν άντεξα, καθόμουν και κοιτούσα το κενό μέχρι που άρχσαν να με κοροιδεύουν οι φίλοι μου και σηκώθηκα και έφυγα. Δεν ξέρω αν με θέλει, μάλλον όχι αλλά με όλα αυτά πάλι έγινα ράκος, πάλι καθόμουν και έκλαιγα μόνος μου, πάλι άρχισε να μου λείπει, πάλι να την σκέφτομαι...

Απλά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν και δέν ξέρω τι να κάνω είται για να την κατακτήσω είται για να την ξεχάσω για πάντα.

το μονο κουσουρη που μου εχει μινει απο κατα8λιψη.. αρνιτικη εικονα για τον εαυτο μου τιν στιγμη που ειμαι ιπερβολικα χαρισματικος κ ταλαντουχος... ειναι παραλογο κ με πνιγει...
επισισ μου εχει μινει αρνιτικι εντιποση για τον κοσμο... ισος ομος τελικα τορα να ειδα το πραγματικο προσοπο τισ κοινονιας κ απλα οι ουσιες οπος ι ντοπαμινει κτλπ να ειναι μια αμινα στο να τα βλεπουμε ολα καλα για να μην χαλιομαστε...αφτο ειναι!
κ παρορμιτικοτητα που 8α καταφερω κ παλι να την δαμασω
για το μελλον μου δεν με νοιαζει... οπου 8ελω ας καταλιψω φτανει ναχω τιν υγια μου κ τα βασικα...

πραγματικα λαβιρινθος τα παντα...

δεν θα ξεχασεις ποτε αυτη ειναι η πικρη αληθεια απλα θα συνηθισεις να ζεις με αυτη την ιδεα οτι πια δεν θα υπαρχει στη ζωη σου....συγνωμη που στο λεω αλλα περασε 1,5 χρονος και ακομα δεν ξεχασα και ουτε προκυται.....παλεψε το οσο μπορεις...και οπως μπορεις...η συνηθεια θα ερθει με τον καιρο πιστεψε με στο ιδιο ελπιζω και εγω...

Δύσκολα όλα πολύ, ίσως φταίει και το οτι είναι η πρώτη μου, η πρώτη που αγάπησα αληθινά και γενικά η πρώτη μου, η πρώτη και μοναδική που έχω ανοιχτεί, η πρώτη που έκανα τόσα πράγματα μαζί της.

Την μία στιγμή έχω ψιλοξεχαστεί και λέω είμαι καλύτερα, τυχαίνει να πέσω πάνω της όμως και γίνομαι ράκος. Ποτε θα φύγει αυτός ο κόμπος? :/ Πότε θα ξαναείμαι κανονικά........