Να με προσεχεισ γιατι εχω πεσει χαμηλα...

Αγαπημενο τραγουδι του σαββοπουλου με νοημα!
Εχετε καποιον διπλα σασ που να σασ καταλαβαινει η' το βιωνετε ολο αυτο μονοι σασ?

Δυστυχώς μόνος και έρημος, η μόνη που με καταλάβαινε έχει φύγει......

Αυτο ειναι το ασχημο... τι εννοεισ εχει φυγει?

δεν πέθανε, απλά χωρίσαμε και γι αυτό είμαι και χάλια... :/

Hi mary. Εγώ από μικρός είμαι μοναχικός τύπος. Πιστεύω εκτός από τον χαρακτήρα μου φταίει και η τηλεόραση και ο υπολογιστής.
Μην περιμένεις να σε καταλάβει κανένας αν δεν μπορείς εσύ τον εαυτό σου.

όντως insect ώρες ώρες νιώθω πολύ περίεργα με τις πράξεις μου, λες και τις κάνει κάποιος άλλος και όχι εγώ, τις έχω μετανιώσει πριν τις κάνω και όμως εκει θα πάω και θα τις κάνω. Δεν ξέρω αν φταίνε αυτά που ακούω απο τους άλλους οτι "πρέπει" να κάνω αλλα ώρες ώρες δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου.

εχω ατομα γυρω μου και με στηριζουν...οχι πολλα βεβαια..περισσοτερο το αγορι μου που μου εχει σταθει στα παντα κ σ ολες τις δυσκολες στιγμες ειναι διπλα μου κ με στηριζει....αλλο ομως ειναι η στηριξη κ αλλο το να σε καταλαβαινουν..οσο κ να ενδιαφερεται ο αλλος κ ο,τι κ να κανει για να σου το δειχνει ποτε δεν θα μπορεσει να σε καταλαβει τελειως γιατι πολυ απλα δεν περναει τα ιδια κ ουτε βεβαια μπορει να μπει μες στο μυαλο σου για να δει πως νιωθεις...ωρες ωρες νιωθω τοσο μονη κ αποκομμενη απ τους παντες...δεν πα να εχω κ 50 ατομα διπλα μου να μου μιλαν κ να με στηριζουν?? εγω παλι μονη νιωθω....το σημαντικοτερο ειναι να καταλαβαινουμε εμεις τον εαυτο μας κ την κατασταση μας, απ τους αλλους αν περιμενουμε σωθηκαμε.....

Όσο και να μας καταλαβαίνουν οι γύρω, όσοι γνωρίζουν, σε όσους επιτρέψαμε να γνωρίζουν δλδ, μόνοι μας θα παλέψουμε, με την δική μας δύναμη, αυτή είναι και η ουσία για μένα, να κοιτάξουμε κατάματα αυτό που μας φοβίζει και να το αντιμετωπίσουμε όπως μπορούμε.

υπαρχει η μαμα μου ειναι πολυ δυνατη και μου το μεταδιδει...χωρις αυτη δεν θα υπαρχω...αλλα το συγκεκριμενο τραγουδι μου θυμιζει την αγαπη μου τη μεγαλη...οταν ηταν εδω περνουσα τις ομορφοτερες μερες τις ζωης μου...μου λειπει πολυ και αυτος και αυτες οι μερες...αλλα ολα καποτε τελειωνουν ετσι δεν ειναι??
:(

Και στη δική μου περίπτωση μόνο η αδελφή μου με καταλαβαίνει. Οποτε νιώθω άσχημα μιλάω μαζί της και ανακουφίζομαι. Εχω και δύο φίλες που περνούν τα ίδια και αυτές και παίρνουν χάπια. Η μητέρα μου δε με καταλαβαίνει. Συνήθως μου λέει ότι όλα αυτά είναι ανοησίες και έχω άλλα θέματα πιο σοβαρά να σκεφτώ. Βέβαια στον ψυχίατρο ήρθε μαζί όταν είχα κάτι ασχημες παρενέργειες οταν ξεκίνησα το χειμώνα τα seroxat. Καταλαβαίνει ότι περνάω δυσκολα λόγω του προβλήματος του παιδιού μου και δε θέλει να πιέζομαι. Για τον άντρα μου ούτε συζήτηση. Δε λέω τίποτα γιατί δεν καταλαβαίνει τίποτα. Και στην ψυχολόγο που πάω με ψιλοκοροιδεύει. Προσπαθώ όταν νιώθω άσχημα όπως αυτές τις μερες να το λύσω μόνη μου. Πρέπει να προσποιούμαι για τον άντρα μου και τα παιδιά μου.

Γεια σας παιδια!!Η δικια μου περιπτωση ειναι στη μεση,δηλαδη,εχω δημιουργησει μια ομορφη οικογενεια με τον ερωτα της ζωης μου & αυτο οσο να ναι ειναι σημαντικο!Εχω δηλαδη 3 θησαυρους διπλα μου,καθε μερα!!ΑΛΛΑ,οσο & αγαπημενοι να ειμαστε,οσο ευτυχισμενοι που εχουμε ο ενας τον αλλον,οσο προσπαθει να με καταλαβει,αν δεν το ζησει ο ιδιος δεν μπορει να το καταλαβει!!Η αληθεια ειναι οτι ουτε & εγω το θελω!Τι εννοω?Δεν θελω καθε φορα που με πιανει ενα σωματικο να του το λεω γιατι δεν θα αισθανθω καλα,θα νομιζω οτι τον κουραζω!Ουτε αυτος μπορει να καταλαβει τι ειναι η καθημερινες αρρυθμιες,αφου δεν τις εχει νιωσει!Ετσι λοιπον,ζω απ την μια μεσα σε μια οικογενεια που παντα ηθελα να δημιουργησω αλλα επισης σε μια κολοκατασταση(μονη μου)που ποτε δεν ηθελα!!Δεν πειραζει ομως,φτανει που τους εχω διπλα μου,αυτοι ετσι & αλλιως ειναι ολη μου η ζωη!!!!

Ειναι πολυ σημαντικο να εχουμε ατομα που μπορουν να μας στηριξουν αλλα σιγουρα δεν προκειται να μπορεσουν να μας καταλαβουν γιατι απλα δεν βρισκονται στη θεση μας...επισης πιστευω δεν ειναι κ τοσο καλο να συζηταμε με κοντινα μας προσωπα συνεχως για αυτα τα κολοπροβληματα γιατι στην τελικη ετσι μιζεριαζουμε κ μας παει αυτο πισω κ στη ζωη μας κ στις σχεσεις μας...(κατι τετοιο κανω με το αγορι μου συνεχως τον πρηζω με τα προβληματα μου αλλα προσπαθω τωρα να το ελαττωσω στην τελικη ποιο το οφελος? ο,τι κ να μου λεει για να με παρηγορησει κ να με στηριξει ειναι μεν οκ αλλα δεν βρισκεται κ στη θεση μου)..:P