τη γνώμη σας please

θα τα πάρω από την αρχή.

πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, αλλά χωρίς κάποια ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία να βγαίνει εκτός ορίων ή κάτι τέτοιο. στο σχολείο ήμουν άριστη, ασχολιόμουν με τη μουσική και με τη λογοτεχνία. δεν νομίζω ότι είχα "μεγαλομανία" (έτσι δεν λέγεται;), όμως αισθανόμουν δυνατή σε πνευματικό επίπεδο, επειδή πάντοτε ήξερα περισσότερα πράγματα από τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, μερικές φορές και από μεγαλύτερα. γενικώς, απορροφούσα γνώσεις και έκανα έξυπνους συνειρμούς, πολύ προχωρημένους για τους περισσότερους συμμαθητές μου.

στο πανεπιστήμιο είχα κάποιες δυσκολίες στην αρχή, στο να μείνω μόνη μου, οι οποίες δεν μπορώ να πω ότι λύθηκαν, μιας και οι δικοί μου με επισκέπτονται πολύ συχνά (είμαι μοναχοπαίδι) για παρέα και μένουν αρκετά μεγάλα διαστήματα. να πω ότι σπουδάζω ιατρική και ότι πρόσφατα μπήκα στις κλινικές, όπου βλέπω καθημερινά αρρώστους και ότι η μητέρα μου γενικότερα τα ψάχνει πολύ τα ιατρικά ζητήματα. με τη μητέρα μου έχω πολύ ιδιαίτερη σχέση, υπήρχαν μεταξύ μας εξαιρετικά έντονες συγκρούσεις αλλά τη λατρεύω και με λατρεύει. τον τελευταίο καιρό εμφάνισα 2-3 κρίσεις πανικού όταν βρισκόμουν σε καταστάσεις στρες όμως, δηλαδή μία φορά προ εξετάσεων, μία φορά πάνω σε καβγά και μία φορά όταν ταξίδευα στην εθνική οδό και ζαλιζόμουν. είμαι 5 μήνες σε σχέση με έναν πολύ καλό άνθρωπο, όμως πριν από λίγο καιρό είχα προβλήματα με "φίλες" που με έριξαν πολύ ψυχολογικά. αισθανόμουν λοιπόν άσχημα, ένιωθα πολλή μοναξιά, ότι θα έμενα εντελώς μόνη μου, ότι δεν έχω κανέναν να μιλήσω (εκτός από τον φίλο μου που νιώθω ότι τον έχω πρήξει).. φόβο εγκατάλειψης από τους πάντες. έχω δυσκολία στη συγκέντρωση, γιατί περνάνε από το μυαλό μου άσχημες σκέψεις που επαναλαμβάνονται και δεν μπορώ να διαβάσω τόσο αποτελεσματικά. βέβαια, δυσκολία στη συγκέντρωση είχα από τότε που μπήκα στο πανεπιστήμιο γιατί αρκετές φορές βαριέμαι να διαβάσω, αλλά τώρα στεναχωριέμαι έξτρα για την αδιαβασιά μου, επειδή χαραμίζομαι με ανούσιες απαισιόδοξες σκέψεις.
τα πρωινά είμαι αρκετά ευδιάθετη όταν συναντάω τους συμφοιτητές μου, ειδικά αν έχω περάσει το βράδυ με τον φίλο μου ή έχω περάσει καλά την προηγούμενη μέρα ή νιώθω ξεκούραστη από τον ύπνο, το ωράριο του οποίου έχει αλλάξει λόγω κλινικών. μερικές φορές τα πρωινά οι συμφοιτητές μου μου έχουν αναφέρει ότι είμαι "πολύ ευδιάθετη" ή πχ τι πήρα και είμαι τόσο χαρούμενη... και άλλες τέτοιες ανοησίες.
τις βραδινές ώρες μπορεί να πέσω ψυχολογικά ειδικά αν είμαι μόνη μου ή αν δεν έχω βγει καθόλου όλο το απόγευμα.. σπάνια όμως μένω μόνη μου πλέον γιατί είτε θα έχω τους γονείς μου είτε τον φίλο μου παρέα.
πριν τον ύπνο όταν είμαι μόνη είχα τεράστιο πρόβλημα διότι είχα φοβία ότι κάποιος θα μπει στο σπίτι να με σκοτώσει, ενώ όταν είμαι με γονείς/φίλο μπορεί να δω κάποιον εφιάλτη με παρόμοιο θέμα. να αναφέρω εδώ ότι στο πρώτο έτος με λήστεψαν στο δρόμο και από τότε όταν βλέπω μηχανάκι στο δρόμο είμαι προσεκτική.

προσπαθώ να κοινωνικοποιηθώ ξανά, παρά το ότι δυσκολεύτηκα από την απώλεια της παρέας μου. στο πανεπιστήμιο βιώνω συχνά άσχημες συμπεριφορές οι οποίες πιστεύω ότι προέρχονται κυρίως από ζήλια και ανταγωνιστικότητα, επειδή στη σχολή μου γενικά υπάρχει η τάση να κονταροχτυπιούνται όλοι, ακόμα και οι "καλύτεροι" φίλοι.

όταν άρχισα να αισθάνομαι άσχημα επισκέφτηκα μία ψυχολόγο και έναν ψυχίατρο. η ψυχολόγος με ρώτησε αν σκέφτηκα ποτέ να αυτοκτονήσω και της είπα ότι όταν ήμουν στο σχολείο μια φορά είχα ψάξει τρόπους αυτοκτονίας στο ίντερνετ, αλλά μόλις συνειδητοποίησα τι έκανα σταμάτησα και συνήλθα. αυτή μου είπε ότι μπορεί να έχω εκδηλώσεις υπομανίας, ότι πρέπει να κάνω ψυχοθεραπεία μαζί της και ότι αν θελήσω ποτέ να αυτοκτονήσω να της τηλεφωνήσω αμέσως, παρόλο που από εκείνη τη φορά στο σχολείο δεν έκανα ποτέ καμία τέτοια προσπάθεια και φυσικά ούτε οι σκέψεις μου προχώρησαν τόσο πολύ. της είπα ότι είχα έντονες συγκρούσεις με τη μητέρα μου και ένιωσα ενοχές αυτομάτως και έκλαιγα, και αυτή μου είπε ότι η αντίδρασή μου είναι παιδική. μου πρότεινε να μου δώσει φάρμακα, της εξήγησα ότι δεν νιώθω τόσο άσχημα και ότι αν αντιμετωπίσω κάποια ζητήματα θα είναι με συζήτηση αποκλειστικά. επειδή μου φάνηκε περίεργη, δεν ξαναπήγα.

ο ψυχίατρος μου είπε ότι δεν χρειάζομαι φάρμακα, ότι το μόνο που έχω είναι ψυχαναγκασμός (που εκδηλώνεται με την έντονη τάση μου να έχω τακτοποιημένο και καθαρό χώρο/με τις επαναλαμβανόμενες κακές σκέψεις/ με τον ενδελεχή προγραμματισμό του χρόνου μου), τον οποίο σε μικρό ή μεγάλο βαθμό έχουν όλοι οι φοιτητές ιατρικής. μου είπε να κάνουμε μερικές συνεδρίες και πράγματι σε γνωστικό επίπεδο με βοήθησε. τώρα μου είπε να δούμε τα θέματα της διάθεσής μου ψυχοθεραπευτικά. ο άνθρωπος φαίνεται ότι ξέρει τι λέει, είναι ήρεμος και θετικός απεναντί μου. νιώθω να τον εμπιστεύομαι.

το πρόβλημά μου είναι το εξής. έχω να μιλήσω μαζί του δυο βδομάδες λόγω δυσκολιών στα προγράμματα και των δυο μας. σε αυτές τις δύο βδομάδες νιώθω συνέχεια αμφιβολία για αυτά που μου είπε αυτή, διαβάζω και το φόρουμ, αναρωτιέμαι μήπως έχω διπολική διαταραχή ή κάτι άλλο, φοβάμαι ότι θα χάσω το μυαλό μου και ότι δεν θα μπορώ να με ελέγξω. αν είχα κάτι τέτοιο ο ψυχίατρος θα μου το έλεγε, έτσι δεν είναι; έχω συμπτώματα αυτής της πάθησης; γιατί νιώθω τόσο άσχημα; όταν είμαι με τους δικούς μου νιώθω καλύτερα, όταν μένω μόνη νιώθω το σπίτι λιγότερο φωτεινό και τη ζωή μου λιγότερο χαρούμενη. από την άλλη έρχεται πάσχα, και αν πάω στο πατρικό μου με αυτή την ψυχολογία σε συνδυασμό με το ότι θα είμαι μόνη μου, φοβάμαι ότι θα καταρρεύσω. και εγώ δεν θέλω να καταρρεύσω, θέλω να μελετάω. μπορείτε να με βοηθήσετε;
συγνώμη που έγραψα τόσα πολλά

απο αυτα που γραφεις οτι περνας κ που νιωθεις δεν φαινεται να εχεις διπολικη διαταραχη οποτε ηρεμησε..αλλωστε αν ηταν ο γιατρος σου θα στο ελεγε κ δεν σου εδωσε κ φαρμακα τι αλλο θες δλδ με το ζορι να χεις κατι?? λολ πλακιζω!
αυτο που πιστευω ειναι οτι εχεις στρεσαριστει απο διαφορα γεγονοτα που συνεβησαν προσφατα στη ζωη σου οπως το οτι τσακωθηκες με τις φιλες σου, το διαβασμα, οι απαιτησεις της σχολης κτλ..ισως να εισαι τελειομανης κ απ το αγχος για να τα πετυχαινεις ολα κ να σου ειναι ολα οκ νιωθεις ετσι..
ειναι πολυ σημαντικο που εχεις στηριξη απ τους γονεις δου κ το αγορι σου προσπαθησε γενικοτερα να συζητατε αλλα οχι απαραιτητα θεματα τετοιου ειδους αλλα οτιδηποτε αλλο γιατι αν εχεις κ ψυχαναγκασμο οσο περισσοτερο εμμενεις σε κατι τοσο σου κολλαει κ μετα δεν φευγρι με αποτελεσμα να νιωθεις μπερδεμενη, αγχωμενη, οτι κατι θα σου συμβει κτλ...
προσπαθησε να βρεις τι σου προκαλει ολην αυτην την ενταση κ ενα ενα να τα βαζεις σε ταξη..βγες κ εξω κανε κ αλλες δραστηριοτητες περα απ το διαβασμα κι εγω ετσι ημουνα στο λυκειο τελειομανης κ ενιωθα πως ταν δεν πετυχαινα κατι οτι γκρεμιζοταν ο κοσμος γυρω μου..(σε πολλους τομεις ακομα κ σημερα εστι εξακολουθω να νιωθω..)
ισως τι να πας στο πατρικο σου σου εκανε καλο προκειμενου να μην εισαι μονη σου κ σκεφτεσσι συνεχεια κ σε μπλοκαρουν οι σκεψεις σου γενκα η επεφη με αλλα ατομα κανει καλο..
α κ επισης οι ψυχολογοι δεν δινουν φαρμακα..
ευχομαι ο,τι καλυτερο κ να νιωσεις κ απλι καλα κ ο,τι αλλο σκεφτεσαι κ νιωθεις μπορεις να τo γραψεις!!
καλη συνεχεια!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

απο αυτα που γραφεις οτι περνας κ που νιωθεις δεν φαινεται να εχεις διπολικη διαταραχη οποτε ηρεμησε..αλλωστε αν ηταν ο γιατρος σου θα στο ελεγε κ δεν σου εδωσε κ φαρμακα τι αλλο θες δλδ με το ζορι να χεις κατι?? λολ πλακιζω!
αυτο που πιστευω ειναι οτι εχεις στρεσαριστει απο διαφορα γεγονοτα που συνεβησαν προσφατα στη ζωη σου οπως το οτι τσακωθηκες με τις φιλες σου, το διαβασμα, οι απαιτησεις της σχολης κτλ..ισως να εισαι τελειομανης κ απ το αγχος για να τα πετυχαινεις ολα κ να σου ειναι ολα οκ νιωθεις ετσι..
ειναι πολυ σημαντικο που εχεις στηριξη απ τους γονεις δου κ το αγορι σου προσπαθησε γενικοτερα να συζητατε αλλα οχι απαραιτητα θεματα τετοιου ειδους αλλα οτιδηποτε αλλο γιατι αν εχεις κ ψυχαναγκασμο οσο περισσοτερο εμμενεις σε κατι τοσο σου κολλαει κ μετα δεν φευγρι με αποτελεσμα να νιωθεις μπερδεμενη, αγχωμενη, οτι κατι θα σου συμβει κτλ...
προσπαθησε να βρεις τι σου προκαλει ολην αυτην την ενταση κ ενα ενα να τα βαζεις σε ταξη..βγες κ εξω κανε κ αλλες δραστηριοτητες περα απ το διαβασμα κι εγω ετσι ημουνα στο λυκειο τελειομανης κ ενιωθα πως ταν δεν πετυχαινα κατι οτι γκρεμιζοταν ο κοσμος γυρω μου..(σε πολλους τομεις ακομα κ σημερα εστι εξακολουθω να νιωθω..)
ισως τι να πας στο πατρικο σου σου εκανε καλο προκειμενου να μην εισαι μονη σου κ σκεφτεσσι συνεχεια κ σε μπλοκαρουν οι σκεψεις σου γενκα η επεφη με αλλα ατομα κανει καλο..
α κ επισης οι ψυχολογοι δεν δινουν φαρμακα..
ευχομαι ο,τι καλυτερο κ να νιωσεις κ απλι καλα κ ο,τι αλλο σκεφτεσαι κ νιωθεις μπορεις να τo γραψεις!!
καλη συνεχεια!!!:)

---

lacrymosa,
ειλικρινά σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη βοήθειά σου. είσαι πολύ ευγενική και επιεικής μαζί μου. το μόνο που με πειράζει από το να έχω κάτι, είναι να νομίζω ότι έχω κάτι χωρίς ουσιαστικά να ταιριάζει η περίπτωσή μου.. νομίζω ότι είναι από αυτά που διαβάζω, πχ χτες νόμιζα ότι έχω σακχαρώδη διαβήτη και προχτές υποθυρεοειδισμό.. τις προάλλες είχα έναν ασθενή με ψύχωση και νόμιζα ότι και εγώ έχω ψύχωση.. κάθε μέρα κάτι καινούργιο! διάβασα ότι αυτό λέγεται "σύνδρομο του φοιτητή της ιατρικής".. γενικά είμαστε λίγο πειραγμένοι!! ξέρω για τους ψυχολόγους αλλά αυτή συνεργαζόταν με έναν νευρολόγο που συνταγογραφούσε φουλ και είπε ότι θα του ζητούσε συνταγή αν ήθελα.. με τον ψυχίατρο είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη και θα συνεχίσω τις συζητήσεις μαζί του..! ελπίζω να βγω σύντομα από αυτή τη φάση γιατί κουράζω τους αγαπημένους μου ανθρώπους και δεν το θέλω καθόλου.
σου εύχομαι τα καλύτερα και να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα με το χαμόγελο που χρειάζεται και που συχνά εγώ παραμελώ.
αν χρειαστείς ποτέ οτιδήποτε και μπορώ να σου ανταποδώσω.. στείλε μου! ~

empar σε ευχαριστω πολυ κ ευχομαι κ σε σενα πραγματικα ο,τι καλυτερο!!:)
To χαμογελο συνηθως το παραμελουμε αλλα αμα ππροσπαθησουμε να το βαλουμε στην καθημερινοτητα μας θα μπορεσουμε ισως να βλεπουμε αλλιως τα πραγματα κ να ειμαστε γενικα πιο δυνατοι κ αισιοδοξοι!!
Kisses!!!!! :)

Μένε περισσότερο μόνη σου. Αυτό που σε φοβίζει, αυτό θα σε ισορροπήσει.-

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μένε περισσότερο μόνη σου. Αυτό που σε φοβίζει, αυτό θα σε ισορροπήσει.-

---

rain and wind το έχω σκεφτεί και προσπαθώ να το επιτύχω. απλώς κουράζομαι περισσότερο όταν μένω μόνη μου γιατί έχω να περιποιούμαι τον εαυτό μου και συχνά δεν προλαβαίνω με τη σχολή. αλλά το προσπαθώ. σε ευχαριστώ πολύ

empar πως εισαι??:)

συναντήθηκα με τον ψυχίατρό μου πριν λίγες μέρες και του είπα τις υποχόνδριες φοβίες μου. "κάθε δυο μέρες", του είπα,"νομίζω ότι έχω κάτι". μου εξήγησε ότι η ανησυχία αυτή, ειδικά για τις ψυχικές νόσους, είναι νευρωτική και προέρχεται από το άγχος μου. με άλλα λόγια, αυτός που το παθαίνει δεν το συνειδητοποιεί κιόλας, τουλάχιστον όχι άμεσα. μιλήσαμε για όλα αυτά που με απασχολούν. εγώ του έλεγα ότι θέλω να διαβάζω απερίσπαστη και να μην με νοιάζουν οι φιλίες μου που χάλασαν πριν λίγο καιρό, και εκείνος με ρωτούσε γιατί θέλω να διαβάζω τόσο πολύ και τι σημαίνει αυτό για μένα. πολλές από τις ερωτήσεις που με ρωτούσε δεν θυμόμουν να τις απαντήσω. δλδ πχ με τι αφορμή ξεκίνησα να διαβάζω τόσο όταν ήμουν μικρή. αλλά τώρα που τα ξανασκέφτομαι σιγά σιγά μου έρχονται. lacrymosa μου έχω προφανώς πολύ άγχος. αυτό από το οποίο θέλω να απαλλαγώ είναι η στενοχώρια μου για την έλλειψη φίλων ή τουλάχιστον αυτού που θεωρώ εγώ φίλους. από ό,τι κατάλαβα ελάχιστοι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν πραγματικές, ανθεκτικές στο χρόνο φιλίες. όμως εγώ αισθάνομαι ότι δεν έχω παρέα να βγω για έναν καφέ και ότι δεν έχω κανέναν να μοιραστώ τις ανησυχίες μου πέρα από τον φίλο μου. ένας φίλος που νόμιζα ότι είχα, στον οποίο μετέφερα όλα τα συμβάντα της καθημερινότητάς μου, επειδή ένιωθα ότι δεν είχα κανέναν άλλον να τα πω, μου είπε ότι θύμωσε μαζί μου επειδή δεν έχω κανένα ουσιαστικό πρόβλημα και εφευρίσκω προβλήματα γιατί μου αρέσει. μπορεί να είναι και έτσι, να τα μεγαλοποιώ δηλαδή, αλλά προσπαθώ να το αντιμετωπίσω. σε εκείνη τη φάση που έγραψα το μήνυμα στο φόρουμ ήμουν σε έντονο πανικό. σε ευχαριστώ πολύ lacrymosa για την υποστήριξη. το φόρουμ είναι ο μόνος χώρος που νιώθω ότι έχω κάποιον να μιλήσω. ευχαριστώ! :)

Να σου προτείνω κάτι.

Κάθε φορά που νιώθεις ότι αγχώνεσαι με κάτι, έχε ένα σημειωματάριο και κατέγραφέ το, τι είναι, πως σε κάνει να αισθάνεσαι, γιατί νομίζεις ότι σου προκαλεί τόσο έντονη αντίδραση κτλ. Στη συνέχεια προχώρα τη μέρα σου κανονικά, προσπαθώντας βέβαια να λύσεις και το πρόβλημα κατά το δυνατόν.
Μετά από μερικές μέρες/εβδομάδα, διάβασε το τι έχεις γράψει. Ίσως αν δεις γραμμένα τα συναισθήματά σου, αλλά γνωρίζεις ότι αυτό που σου προκάλεσε το άγχος το έχεις λύσει ή ξεπεράσει, να αιστανθείς καλύτερα, και με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Δεν ξέρω αν θα δουλέψει, καλή τύχη πάντως :)

Quote:

---

Originally Posted by DissolvedGirl

Να σου προτείνω κάτι.

Κάθε φορά που νιώθεις ότι αγχώνεσαι με κάτι, έχε ένα σημειωματάριο και κατέγραφέ το, τι είναι, πως σε κάνει να αισθάνεσαι, γιατί νομίζεις ότι σου προκαλεί τόσο έντονη αντίδραση κτλ. Στη συνέχεια προχώρα τη μέρα σου κανονικά, προσπαθώντας βέβαια να λύσεις και το πρόβλημα κατά το δυνατόν.
Μετά από μερικές μέρες/εβδομάδα, διάβασε το τι έχεις γράψει. Ίσως αν δεις γραμμένα τα συναισθήματά σου, αλλά γνωρίζεις ότι αυτό που σου προκάλεσε το άγχος το έχεις λύσει ή ξεπεράσει, να αιστανθείς καλύτερα, και με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Δεν ξέρω αν θα δουλέψει, καλή τύχη πάντως :)

---

λες? θα το δοκιμάσω οπωσδήποτε, διότι όλη μου τη ζωή με θυμάμαι αγχωμένη. το κακό είναι ότι δεν το καταλαβαίνω πάντα εγώ, μπορεί να μου το πουν οι γονείς μου ή να εκδηλωθεί με κάποιο σωματικό σύμπτωμα.. θα το δοκιμάσω, η αλήθεια είναι ότι είχα ημερολόγιο αλλά για κάποιο λόγο δεν μου αρέσει να γράφω πχ για τις φίλες μου στο ημερολόγιο, νιώθω ότι γεμίζω σελίδες χωρίς ουσιαστικό λόγο και πως κάποτε θα το διαβάζω και θα θλίβομαι με τις βλακείες που ασχολιόμουν. να σας ρωτήσω κάτι; έχετε στενοχωρηθεί πραγματικά πολύ με θέματα φίλων; πως το ξεπεράσατε; τι σκέψεις κάνετε όταν σας ερχόταν αυτό στο μυαλό; πως τα λύνατε μέσα σας; εμένα κανένα θέμα δεν με απασχόλησε ποτέ τόσο όσο το θέμα των φίλων. ίσως ως μοναχοπαίδι.. αλλά και πάλι, νομίζω ότι μου λείπει αυτοπεποίθηση, ότι πρέπει να ασχολούμαι με τους στόχους μου και να διακρίνω ποιους πρέπει να εμπιστεύομαι και ποιους όχι.. τώρα μια κοπέλα προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά μου φαίνεται η συμπεριφορά της ως προς τον φίλο μου περίεργη. δλδ πριν λίγο μου έστειλε μνμ και λέει "πως πέρασες το σαββατοκύριακο με τον έρωτά ΜΟΥ?" και άλλες φορές λέει για τον φίλο μου "αχ είναι τόσο καλός είναι ΔΙΚΟΣ μου".. παιδιά, αυτή η συμπεριφορά δεν είναι περίεργη τώρα; εγώ το βλέπω παράξενο; μα γιατί περιστοιχίζομαι από τέτοια άτομα; ανταγωνιστικά σε όλους τους τομείς και ζηλόφθονα?

empar γεια σου κ παλι!!:) πολλες φορες πραγματι εχουμε καποιο σωματικο συμπτωμα κ δε καταλαβαινουμε οτι ειναι σωματοποιημενο αγχος αν δεν μας το πουν οι αλλοι η αν δεν το ανακαλυψουμε μετα απο συχητηση με καποιον ειδικο...αλλα απ τη στιγμη που το εχουμε εντποπισει εχουμε κανει το πρωτο βημα ωστε να το αντιμετωπισουμε οσο το δυνατον πιο αποτελεσματικα ωστε να μη μας δυσκολετει την καθημερινοτητα κ υποβιβαζει την ποιοτητα ζωης μας..

αυτο που σου προτεινε η DissolvedGirl ειναι πολυ χρησιμο , το χω δικοιμασει κι εγω κ με εχει βοηθησει..δοκιμασε το, δεν εχεις να χασεις τιποτα...κανε κατι σαν σημειωματαριο η ημερολογιο στο οποιο ομως δεν θα επικεντρωνεσαι σε γεγονοτα που σε στρεσαρουν (οπως ειναι το θεμα των φιλων) αλλα θα επικεντρωνεσαι στα συναισθηματα που νιωθεις καποιες στιγμες (κυριως στα αρνητικα συναισθηματα) κ προσπαθησε να εξηγησεις γιατι νιωθεις ετσι κ τι πιστευεις οτι θα επακολουθησει κ την αντιθετη εκδοχη ωστε να αναιρεσεις την αρνητικη αρχικη σου πεποιθηση...αλλα περισσοτερο επικεντρωσου στα συναισθηματα κ στις σκεψεις σου κ οχι τοσο σε γεγονοτα ...

αυτη τη μεθοδο την εφαρμοσα με το γιατρο μου κ αποδειχτηκε πολυ αποτελεσματικη...ειχαμε ενα τετραδιο με λευκες σελιδες κ στην καθε σελιδα χωριζαμε 5 στηλες...στη πρωτη γραφω τη μερα κ την ωρα που ενιωσα το συναισθημα (οσο ασημαντο κ αν ακουγεται εχει σημασια η μερα κ η ωρα σχετικα με τις μετεπειτα συγκρισεις με αναλογες καταστασεις) στη δευτερη στηλη το αρνητικο συναισθημα πχ θυμος, θλιψη, αγχος κτλ , στην τριτη το πως με κανει να νιωθω πχ αισθανομαι αχρηστη, δεν αντεχω τιποτα , κτλ, στην τεταρτη τιπιστευω οτι θα επακολουθησει σε σχεση με το γεγονος που μου προκαλεσε το αντιστοιχο συναισθημα , κ στη πεμπτη προσπαθω να αναιρεσω την προηγουμενη μου θεση....(κατι σαν τη διαλεκτικη μεθοδο του σωκρατη μου φαινεται εμενα αυτο λολλ αλλα με βοηθησε αρκετα..)

τωρα σχετικα με το θεμα της παρεας ειναι πραγματι πολυ δυσκολο κ πρεπει να συμπιπτουν πολλοι παραγοντες ωστε να βρεις ατομα με τα οποια θα αναπτυξεις μια αληθινη κ ουσισιαστικη σχεση..τις περισσοτερες φορες οι σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων ειναι κενες, επιφανειακες κ ψευτικες...ολοι εχουμε αναγκη την παρεα εχουμε εναγκη να νιωθουμε οτι εχουμε ατομα γυρω μας με τα οποια εχουμε κοινα ενδιαφεροντα, πλεουμε στο ιδιο μηκος κυματος, μπορουμε να τα εμπιστευτουμε κ να μας εμπιστευτουν...ειναι πολυ δυσκολη κ ανυποφορη η μοναξια..αλλα τις περισσοτερες φορες οπως σου ειπα ειναι δυσκολο να αναπτυχθουν υγιεις, ουσιαστικες κ αληθινες σχεσεις βασισμενες στην αλληλοκατανοηση, στην χαρα με την χαρα του αλλου κ οχι βασισμενες στο συμφερον κ στο προσκαιρο βολεμα...

αποψη μου γενικα ειναι οτι πρεπει να οριοθετουμε καποια στανταρ στο τι ζηταμε απο τους αλλους κ πως θελουμε να ειναι οι σχεσεις μας με τους αλλους ωστε να ειναι προσοδοφορες για ολους...γενικα πιστευω δεν πρεπει να κανουμε εκπτωσεις στα θελω μας ουτε να ανεχομαστε καταστασεις κ συμπεριφορες απο διαφορα ατομα που δεν ταιριαζουν οι χαρακτηρες μας μονο κ μονο για να μην φαινομαστε μονοι...γιατι ναι μεν στα ματια των αλλων μπορει να φαινεται οτι ανηκουμε καπου, αλλα εσωτερικα μεσα μας ξερουμε οτι μοβοι ειμαστε κ ποια ειναι η πραγματικοτητα...ετσι εθελοτυφλουμε απεναντι στον εαυτο μας..

παντα στη ζωη θα υπαρχουν ατομα που θα μας πληγωσουν, θα μας εκμεταλλευτουν, θα μας συμπεριφερθουν δυσαναλογα με το τι αξιζουμε η με καποιο τροπο θα μας κανουν να τους "ακολουθοθμε' χωρις πραγματικα να θελουμε....ολοι εχουμε βρεθει η θα βρεθουμε σε αναλογες καταστασεις...ειναι πολυ δυσκολο να διαχειριστεις τα αρνητικα που εχεις εισπραξει απο αλλους χωρις εσυ να φταις, πως αδικια, αχαριστια, ειρωνεια, ζηλοφθονια, κακια, κομπλεξισμο κ πολλα ακομη...πρεπει ομως οσο δυσκολο κ αν ειανι να προσπαθησεις εκεινη τη στιγμη να σταθεις ορθια κ να κοιταξεις τη ΔΙΚΗ σου ζωη, το ΔΙΚΟ σου συμφερον, αυτο που ειναι καλυτερο για σενα κ να μην αφησεις να σε ριξουν γεγονοτα κ ατομα που πολυ απλα δεν αξιζουν μια...αρχικα σιγουρα θα υπαρχει ενα διαστημα που νιωθεις οργη, θυμο, αδκια κτλ αλλα μετα πρεπει να ανασυγκροτηθεις κ να δεις οτι αυτη η αντιμετωπιση μονο κακο σου κανει κ σε παει πισω....οποτε καλυτερα να βασιζεσαι στον εαυτο σου, στις δυναμεις σου κ να μην δινεις σημασια σε πραγματα κ ατομα που μπορει να σε χαλασουν γιατι το να επηρεαζεται η ζωη κ η ψυχολογια σου απο εξωγεγεις παραγοντες ειναι ο,τι χειροτερο για σενα κ οι αλλοι απλα θα συνεχιζουν τη ζωουλα τους....

αυτα τα λιγα!!:)

lacrymosa,
σε ευχαριστώ πολύ, θα το εφαρμόσω σίγουρα. (όταν λες "αναίρεση προηγούμενης θέσης" εννοείς κάποιον τρόπο για να αισθανθείς θετικά, να βγάλεις από μέσα σου το συναίσθημα αυτό;)
νομίζω ότι σήμερα κατάλαβα ακριβώς τι με απασχολεί. την παρασκευή μετά την τελευταία συνάντηση με τον ψυχίατρο, γύρισα στο σπίτι. το ίδιο πρωί μου είχε αγοράσει ο φίλος μου ένα βιβλίο του γιάλομ. έτσι όπως καθόμουν απελπισμένη γιατί ένιωθα ότι είχα δώσει εντελώς λάθος εικόνα στον ψυχίατρο, έπεσε το μάτι μου στον τίτλο του βιβλίου. και συνειδητοποίησα ότι τελικά ο λόγος που διάβαζα όλα τα χρόνια της ζωής μου τόσο πολύ, ήταν επειδή από μικρό παιδί είχα πολλές σκέψεις και ανησυχίες γύρω από το θάνατο. όταν ήμουν 5 ετών έβλεπα εφιάλτες σαν αυτούς που σας περιέγραψα με το δολοφόνο και όταν ήμουν 8 ετών σκεφτόμουν ότι όταν φύγω από τη ζωή θα είναι σαν να μην είχα περάσει ποτέ από αυτή. και ότι η μόνη λύση σε αυτό είναι να αφήσω κάποιο ίχνος, το στίγμα μου στον κόσμο. πως;; θα μεγάλωνα, θα έκανα οικογένεια, αλλά κυρίως, θα γινόμουν καλή στη δουλειά μου και ο κόσμος θα με αγαπούσε και θα με θυμόταν μέσω αυτής. για αυτό προσπαθούσα τόσα χρόνια τόσο πολύ. πηγαίνοντας να σπουδάσω, η μετακόμιση, η ληστεία στο πρώτο έτος, ο άσχημος χωρισμός στο δεύτερο, η διάλυση των σχέσεών μου με τις φίλες μου φέτος και ο θάνατος του σκύλου μου, νομίζω ότι με αφύπνισαν ξανά στο θέμα του εφήμερου της ζωής. δλδ συχνά σκεπτόμουν ότι τα πάντα είναι προσωρινά, και τα ποιήματά μου κινούνται γύρω από αυτή την έννοια.
η προσκόλλησή μου στο να κάνω φίλες ήταν επειδή είχα καταφέρει πολλά σε όλους τους τομείς με τους οποίους είχα ασχοληθεί και νόμιζα ότι και οι φιλίες θα ήταν τόσο εύκολες όσο το να ανοίγεις ένα βιβλίο και να λύνεις μια άσκηση. ο άνθρωπος δεν είναι όμως ένα απλό σύστημα εξισώσεων, ο τρόπος που σκέφτεται και λειτουργεί είναι διαφορετικός στον καθένα... δεν εξαρτάται λοιπόν μόνο από εμένα το να έχω φίλες!
σήμερα έγραψα ημερολόγιο όπως μου είπατε χτες και νιώθω επιτέλους καλά, γιατί πιστεύω ότι κατάλαβα ακριβώς τι προκαλούσε τους εφιάλτες και τις άσχημες σκέψεις μου, και την...υποχονδρία. τώρα, μένει να λύσω αυτό που βρίσκεται από πίσω.

δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω, που όταν στον κόσμο γύρω μου βρίσκω περιθωριοποίηση και κακία, εδώ ξέρω ότι θα μπορώ να μοιραστώ σκέψεις και να δεχτώ συμβουλές και ουσιαστική βοήθεια.

lacrymosa, διαβάζω τα θέματα που ανοίγεις και στο έχω ξαναπεί, όποτε χρειαστείς βοήθεια, μου στέλνεις μήνυμα. 100000 ευχαριστώ

empar να σαι καλα!!:) θα σ εχω υποψιν μου αν σε χρειαστω λολ!!:)
χαιρομαι που βοηθιεσαι απο εδω μεσα κ ειναι πολυ σημαντικο κ παρηγορο να ξερεις οτι μπορεις να γραψεις καπου κ να μοιραστεις εμπειριες κ αποψεις ξεροντας οτι κατα πασα πιθανοτητα θα βοηθηθεις...εγω απο τοτε που ανακαλυψα αυτο το φορουμ κ γραφω εχω αντλησει απειρη δυναμη κ εχω βοηθηθει αλλα κ βοηθησει κ πιστευω ειναι πολυ χρησιμο αυτο..σε αντιθεση με "εξω" που πολλες φορες θα εισπαραξεις αδιαφορια κ περιθωριοποηση στη καλυτερη κ ειρωνεια κ κακια στη χεοροτερη αν συζητησεις κ ζητησεις βοηθεια για τετοια θεματα...

αυτο με τις φιλιες ειναι πραγματι πολυ περιπλοκο...κ οταν υπαρχει κ ανταγωνισμος κ κοιταζει πως ο ενας να πατησει στις πλατες του αλλου προκειμενου να πετυχει κατι, ακομα κ οι καλυτερες προοπτικες να υπηρχαν για να δημιουργηθουν αληθινες κ ουσιαστικες φιλιες δυσχαιρενουν...αυτο το χω προσεξει κι εγω στη σχολη ειδικα στο πρωτο ετος ημασταν ολοι πολυ ανταγωνιστικοι κ δυσκολευτηκα λογω αυτου να κανω στην αρχη φιλες, αλλα μετα ηρεμησαν καπως τα πραγματα...πολλες φορες εχεις την καλυτερη διαθεση να γνωρισεις ατομα που νιωθεις οτι θα μπορουσατε να κανετε παρεα κ να μοιραζοσαστε πραγματα κ η εμπαθεια η η υπεροψια που συναντας απ την αλλη πλευρα αναιρει κατι τετοιο κ μειωνει τις πιθανοτητες....

τις ιδιες σκεψεις εκανα κι εγω οσο ημουν ακομα στο σχολειο, ημουν απιστευτα τελειομανης κ ηθελα παντα ο,τι βαζω στοχο να πετυχαινω κ να εχω τον ελεγχο σε ολα...επειτα καταλαβα ποσο υπερβολικη ημουν κ ποσο κακο εκανα στον εαυτο μου κ ποσο αδικα χαλαστηκα...στη ζωη ερχονται τα πανω κατω, ειναι ολα τοσο εφημερα κ προσκαιρα που το καλυτερο ειναι να ζησεις τη στιγμη οσο διαρκει κ να εκμεταλλευτεις τις εκαστοτε περιστασεις με τον καλυτερο δυνατο τροπο ωστε το απουελεσμα να ειναι οσο πιο κοντα στις προσδοκιες κ τα θελω σου, παρα να κοιτας μακρια το μελλον κ να αγχωνεσαι οτι πρεπει οπωσδηποτε να επιτυχω αυτο η εκεινο, πρεπει να αφησω κατι σημαντικο πισω μου ειτε επειδη οι αλλοι αυτο περιμενουν απο μενα κ δεν πρεπει να τους απογοητευσω (μεγα λαθος) ειτε επειδη ετσι θα ειναι καλυτερα για τον εαυτο μου..(αμ δεν θα ειναι κ καποια στιγμη ολη αυτη η συσσωρευμενη πιεση θα βγει στην επιφανεια με διαφορες μορφες κ σε ανυποπτο χρονο..)

μακαρι οπως λες το θεμα των φιλων να ηταν τοσο ευκολο ως προς τη διευθετηση του οπως το να λυνεις μια ασκηση η να σχολιαζεις εαν κειμενο...κ φυσικα δεν εξαρταται μονο απο μας το αν θα εχουμε η οχι φιλος η θα πετυχουμε τα σωστα ατομα....

σκεφτομαι πολλες φορες ποσο λαθος σκεφτομουν παλιοτερα κ πως αυτες οι λαθος πεποιθησεις κ επιλογες διαμορφωσαν αυτο που ειμαι τωρα...αλλα μεσα απ τα λαθη μαθαινουμε, ωριμαζουμε, αποκομιζουμε εμπειριες ωστε σε ενδεχομενες μελλοντικες αναλογες περιστασεις να διαχειριστουμε πιο ευκολα κατι που θα προκυψει...

α, οταν λεω "αναιρεση της προηγουμενης θεσης" εννοω αυτο ακριβως, οτι δηλαδη προσπαθεις εχοντας εντοπισει ποιο ειναι το συναισθημα, που οφειλεται κ πως σε κανει να νιωθεις, εχοντας αποκτησει μια γενικη εικονα αυτου μεσα απο τη συνδεση γεγονοτος-επακολουθου συναισθηματος, προσπαθεις να αντικαταστησεις την αρνητικη αρχικη εκδοχη με την αντιθετη της θετικη..

Φιλια κ να περνας καλα!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

empar να σαι καλα!!:) θα σ εχω υποψιν μου αν σε χρειαστω λολ!!:)
χαιρομαι που βοηθιεσαι απο εδω μεσα κ ειναι πολυ σημαντικο κ παρηγορο να ξερεις οτι μπορεις να γραψεις καπου κ να μοιραστεις εμπειριες κ αποψεις ξεροντας οτι κατα πασα πιθανοτητα θα βοηθηθεις...εγω απο τοτε που ανακαλυψα αυτο το φορουμ κ γραφω εχω αντλησει απειρη δυναμη κ εχω βοηθηθει αλλα κ βοηθησει κ πιστευω ειναι πολυ χρησιμο αυτο..σε αντιθεση με "εξω" που πολλες φορες θα εισπαραξεις αδιαφορια κ περιθωριοποηση στη καλυτερη κ ειρωνεια κ κακια στη χεοροτερη αν συζητησεις κ ζητησεις βοηθεια για τετοια θεματα...

αυτο με τις φιλιες ειναι πραγματι πολυ περιπλοκο...κ οταν υπαρχει κ ανταγωνισμος κ κοιταζει πως ο ενας να πατησει στις πλατες του αλλου προκειμενου να πετυχει κατι, ακομα κ οι καλυτερες προοπτικες να υπηρχαν για να δημιουργηθουν αληθινες κ ουσιαστικες φιλιες δυσχαιρενουν...αυτο το χω προσεξει κι εγω στη σχολη ειδικα στο πρωτο ετος ημασταν ολοι πολυ ανταγωνιστικοι κ δυσκολευτηκα λογω αυτου να κανω στην αρχη φιλες, αλλα μετα ηρεμησαν καπως τα πραγματα...πολλες φορες εχεις την καλυτερη διαθεση να γνωρισεις ατομα που νιωθεις οτι θα μπορουσατε να κανετε παρεα κ να μοιραζοσαστε πραγματα κ η εμπαθεια η η υπεροψια που συναντας απ την αλλη πλευρα αναιρει κατι τετοιο κ μειωνει τις πιθανοτητες....

τις ιδιες σκεψεις εκανα κι εγω οσο ημουν ακομα στο σχολειο, ημουν απιστευτα τελειομανης κ ηθελα παντα ο,τι βαζω στοχο να πετυχαινω κ να εχω τον ελεγχο σε ολα...επειτα καταλαβα ποσο υπερβολικη ημουν κ ποσο κακο εκανα στον εαυτο μου κ ποσο αδικα χαλαστηκα...στη ζωη ερχονται τα πανω κατω, ειναι ολα τοσο εφημερα κ προσκαιρα που το καλυτερο ειναι να ζησεις τη στιγμη οσο διαρκει κ να εκμεταλλευτεις τις εκαστοτε περιστασεις με τον καλυτερο δυνατο τροπο ωστε το απουελεσμα να ειναι οσο πιο κοντα στις προσδοκιες κ τα θελω σου, παρα να κοιτας μακρια το μελλον κ να αγχωνεσαι οτι πρεπει οπωσδηποτε να επιτυχω αυτο η εκεινο, πρεπει να αφησω κατι σημαντικο πισω μου ειτε επειδη οι αλλοι αυτο περιμενουν απο μενα κ δεν πρεπει να τους απογοητευσω (μεγα λαθος) ειτε επειδη ετσι θα ειναι καλυτερα για τον εαυτο μου..(αμ δεν θα ειναι κ καποια στιγμη ολη αυτη η συσσωρευμενη πιεση θα βγει στην επιφανεια με διαφορες μορφες κ σε ανυποπτο χρονο..)

μακαρι οπως λες το θεμα των φιλων να ηταν τοσο ευκολο ως προς τη διευθετηση του οπως το να λυνεις μια ασκηση η να σχολιαζεις εαν κειμενο...κ φυσικα δεν εξαρταται μονο απο μας το αν θα εχουμε η οχι φιλος η θα πετυχουμε τα σωστα ατομα....

σκεφτομαι πολλες φορες ποσο λαθος σκεφτομουν παλιοτερα κ πως αυτες οι λαθος πεποιθησεις κ επιλογες διαμορφωσαν αυτο που ειμαι τωρα...αλλα μεσα απ τα λαθη μαθαινουμε, ωριμαζουμε, αποκομιζουμε εμπειριες ωστε σε ενδεχομενες μελλοντικες αναλογες περιστασεις να διαχειριστουμε πιο ευκολα κατι που θα προκυψει...

α, οταν λεω "αναιρεση της προηγουμενης θεσης" εννοω αυτο ακριβως, οτι δηλαδη προσπαθεις εχοντας εντοπισει ποιο ειναι το συναισθημα, που οφειλεται κ πως σε κανει να νιωθεις, εχοντας αποκτησει μια γενικη εικονα αυτου μεσα απο τη συνδεση γεγονοτος-επακολουθου συναισθηματος, προσπαθεις να αντικαταστησεις την αρνητικη αρχικη εκδοχη με την αντιθετη της θετικη..

Φιλια κ να περνας καλα!!! :)

---

επίσης, σου εύχομαι καλές γιορτές και πάλι σε ευχαριστώ..!

Να σαι καλα!! Καλες γιορτες κ σε σενα κ να περνας οσο το δυνατον καλυτερα!!:)
Kisses!!