εχω φτασει στον πατο! δεν παει πιο κατω

καλησπερα σε ολους. σημερα ανακαλυψα το συγκεκριμενο φορουμ κ αι εγινα αμεσως μελος του. θα ηθελα να μοιραστω με καποιους το προβλημα μου μηπως και υπαρχει λυση.(σε αυτο οφειλεται και η ανωνυμια). το προβλημα μου ειναι το εξης... φοβαμαι να μετακινηθω!!! ναι! να παω οπουδηποτε!!!! να κατεβω στο κεντρο για δουλειες, γιατι μπορει να μπεξω σε κινηση. να παω μια εκδρομη, γιατι μπορει να εχουμε καποιο προβλημα υγειας στης οικογενεια μου ή ακομη κ σε μενα την ιδια κ να μην μπορεσω να ειμαι εγκαιρα σε καποιο γιατρο. φοβαμαι να μπω σε ασανσερ, μηπως κλειστω. φοβαμαι να παω με τις σκαλες μηπως ζαλιστω και δεν ειναι κανενας διπλα για βοηθεια. φοβαμαι να μεινω μονη σπιτι μηπως και μου τυχει κατι απο αποψη υγειας. αν ομως τυχει και τα φερει ετσι η ζωη και μεινω μονη στο σπιτι μετα απο 10 λεπτα νωθω το αιμα να φευγει απο το κεφαλι μου, να ασπριζουν τα παντα, να μην μπορω να αναπνευσω, κ στο τελος οταν θα βρεθω με κοσμο κ θα ηρεμησω θα κανω ημικρανια με αυρα και τοτε θα αγχωθω και θα πανικοβληθω για αυτο!
αποφευγω οτι εχει σχεση με μετακινηση κ αυτο σημαινει οτι εχω χασει σχεδον ολους μου τους φιλους.δεν εχω σχεση για δεν παω ουτε διακοπες, ουτε μια μονοημερη για ενα μπανιο. εχω αρχησει και κουραζομαι! ειμαι 30 χρονων και κανω ζωη 99 χρονης! πριν 5-6 χρονια δεν ειχα τετοια προβληματα! δεν ξερω απο που μου ηρθαν και γιατι! σιγουρα για να με καταστρεψουν!!!
κλαιω για την κατασταση μου! κλαιω που δεν ειμαι ελευθερη! κλαιω ακομη και τωρα που διαβαζω οσα γραφω!!!!
κατοικω στην θεσσαλονικη. αν ξερει καποιος κατι για να βοηθηθω ας απαντησει.

ευχαριστω πολυ που με αφησατε και ανοιξα την ψυχη μου!

καλησπέρα μελ. μου θυμίζεις πολύ εμένα. καταρχάς να σου πω οτι με την ψυχοθεραπεία θα δεις μεγάλη αλλαγή. τόλμησέ το αν δεν το έχεις ήδη κάνει. σήμερα είμαι κι εγω 30 ετών αλλά έχω μάθει να το διαχειρίζομαι σχετικά καλά. να φανταστείς οτι είχα δίπλωμα αυτοκινήτου και δεν έκανα πάνω από 10 χλμ μόνη μου. Αλλά για να σου δώσω θάρρος, κατάφερα να πάω μόνη μου οδικώς μέχρι την Κεφαλονιά και ω του θαύματος τίποτα δεν συνέβη. Προσπάθησε να κάνεις μικρά βηματάκια κάθε φορά. Κάθε φορά που θα καταφέρνεις κάτι, ο εγκέφαλος θα κάνει μια καινούρια θετική εγγραφή: οτι δλδ πήγες μέχρι το κέντρο και δεν έπαθες τίποτα. Την επόμενη φορά επεδίωξε να πάς στο κέντρο με κίνηση να δεις που πάλι δεν θα πάθεις τίποτα!!! κι ετσι σιγά αλλά σταθερα θα αρχίσεις πάλι να ζεις. Ελπίζω να πήρες λίγο κουράγιο να συνεχίσεις. Και πίστεψέ με μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω!!!!

Σίγουρα από καπου ξεκίνησαν όλα αυτά. Καποιο περιστατικό που σε συγκλόνισε ή μπορεί να υπήρχαν μέσα σου σαν προδιάθεση (κι αυτή από καπου θα ξεκίνησε) ή να τα κανες σε αναιπαίσθητο βαθμό και με τον καιρό όλο και περισσότερο γινονταν πιο έντονα μέχρι το σημειο που εισαι σήμερα.

Τα μίλησες με κάποιο ειδικό;

Μια μέθοδος επίλυσης προβληματων φοβίας είναι να εκτίθεσαι σταδιακά, σε μικρό βαθμό αρχικά ο οποίος σταδιακά να αυξάνει, στις καταστάσεις που σε «φοβίζουν» μέχρι να αρχίσεις να οικειοποιήσαι με τις καταστάσεις αυτές και να αποδεικνύεις στον εαυτό σου με τον τρόπο αυτό ότι οι φοβίες σου ήταν αβάσιμες. Από την άλλη προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά, να ξεκινήσεις στη σκέψη σου να διακρίνεις το λογικό από το παράλογο, το αν ο φόβος έχει έρεισμα στην πραγματικότητα, πόσο λογικό είναι να συμβούν αυτά που φοβάσαι και γιατί οι άλλοι να τα καταφερνουν χωρίς καμιά δυσκολία. Προσπάθησε να σαι και κοντά σε ανθρώπους που σε ενθαρρύνουν στη ζωή σου, ακόμα και να επανασυνδεθείς με όσους έχεις χάσει επαφή, θα αντλείς δυνάμεις να ξεπεράσεις το πρόβλημα μεσα από τη φιλία τους.

Να έχεις πάντα στο νου ότι στο τέλος αν δεν τις καταπολεμήσεις εσύ θα σαι χαμένη, που θα χασει κι άλλα χρόνια και άλλες όμορφες στιγμες της ζωής.

Quote:

---

Originally Posted by mar_mo

καλησπέρα μελ. μου θυμίζεις πολύ εμένα. καταρχάς να σου πω οτι με την ψυχοθεραπεία θα δεις μεγάλη αλλαγή. τόλμησέ το αν δεν το έχεις ήδη κάνει. σήμερα είμαι κι εγω 30 ετών αλλά έχω μάθει να το διαχειρίζομαι σχετικά καλά. να φανταστείς οτι είχα δίπλωμα αυτοκινήτου και δεν έκανα πάνω από 10 χλμ μόνη μου. Αλλά για να σου δώσω θάρρος, κατάφερα να πάω μόνη μου οδικώς μέχρι την Κεφαλονιά και ω του θαύματος τίποτα δεν συνέβη. Προσπάθησε να κάνεις μικρά βηματάκια κάθε φορά. Κάθε φορά που θα καταφέρνεις κάτι, ο εγκέφαλος θα κάνει μια καινούρια θετική εγγραφή: οτι δλδ πήγες μέχρι το κέντρο και δεν έπαθες τίποτα. Την επόμενη φορά επεδίωξε να πάς στο κέντρο με κίνηση να δεις που πάλι δεν θα πάθεις τίποτα!!! κι ετσι σιγά αλλά σταθερα θα αρχίσεις πάλι να ζεις. Ελπίζω να πήρες λίγο κουράγιο να συνεχίσεις. Και πίστεψέ με μην αφήνεις να σε παίρνει από κάτω!!!!

---

ευχαριστω για την απαντηση. καπως ετσι ειμαι κ γω! αλλα στο πολυ χειροτερο! το αυτοκινητο ουτε το ακουμπαω.στο βενζιναδικο της γειτονιας παω μονο και αυτο με παρεα για να το πλυνω! η παρεα ειναι ο πατερας μου.
δεν εχω κανει ψυχοθεραπεια και δεν ξερω τι ειναι καν αυτο! μπορεις να μου εξηγησεις αν δεν σου γινομαι βαρος. ευχαριστω πολυ

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σίγουρα από καπου ξεκίνησαν όλα αυτά. Καποιο περιστατικό που σε συγκλόνισε ή μπορεί να υπήρχαν μέσα σου σαν προδιάθεση (κι αυτή από καπου θα ξεκίνησε) ή να τα κανες σε αναιπαίσθητο βαθμό και με τον καιρό όλο και περισσότερο γινονταν πιο έντονα μέχρι το σημειο που εισαι σήμερα.

Τα μίλησες με κάποιο ειδικό;

Μια μέθοδος επίλυσης προβληματων φοβίας είναι να εκτίθεσαι σταδιακά, σε μικρό βαθμό αρχικά ο οποίος σταδιακά να αυξάνει, στις καταστάσεις που σε «φοβίζουν» μέχρι να αρχίσεις να οικειοποιήσαι με τις καταστάσεις αυτές και να αποδεικνύεις στον εαυτό σου με τον τρόπο αυτό ότι οι φοβίες σου ήταν αβάσιμες. Από την άλλη προσπάθησε να σκέφτεσαι θετικά, να ξεκινήσεις στη σκέψη σου να διακρίνεις το λογικό από το παράλογο, το αν ο φόβος έχει έρεισμα στην πραγματικότητα, πόσο λογικό είναι να συμβούν αυτά που φοβάσαι και γιατί οι άλλοι να τα καταφερνουν χωρίς καμιά δυσκολία. Προσπάθησε να σαι και κοντά σε ανθρώπους που σε ενθαρρύνουν στη ζωή σου, ακόμα και να επανασυνδεθείς με όσους έχεις χάσει επαφή, θα αντλείς δυνάμεις να ξεπεράσεις το πρόβλημα μεσα από τη φιλία τους.

Να έχεις πάντα στο νου ότι στο τέλος αν δεν τις καταπολεμήσεις εσύ θα σαι χαμένη, που θα χασει κι άλλα χρόνια και άλλες όμορφες στιγμες της ζωής.

---

ιωαννη καλησπερα, εχω προσπαθησει να εκτεθω στις φοβιες μου και το κανω χειροτερο. η σκεψη μου και η λογικη μου δεν υπακουν μπροστα στο ταρακουλο που με πιανει.ταχυπνοια, γονατιζω στο πατωμα, τρεμουλο, κρυωνω κλπ. και τοτε τα παραταω και δεν το ξαναπροσπαθω γιατι θα με πιασει η τρελα. μεχρι και κατοικιδιο πηρα να ξεχνιεμαι αλλα τιποτα.τυραννιεται και αυτο μαζι μου στο πηγενε ελα στους δικους μου.

mel γεια σου! νιωθεις πολυ ασχημα κ οπως γραφεις φοβασαι τη μετακινηση, να βγεις εξω κτλ κι αυτο σιγουρα σου ειναι κ σενα δυσαρεστο καθως σου μπλοκαρει την καθημερινοτητα κ δεν μπορεις επομενως να ζησεις κ να κινηθεις ανετα κ αφοβα με αποτελεσμα να κλεινεσαι σπιτι κ να γινονται τα πραγματα χειροτερα...το αγχος σου κ αυτος ο φοβος σου υποβαθμιζουν αρκετα την ποιοτητα ζωης..εγω εχω γενικευμενο αγχος κ πριν 2 χρονια παθαινα συχνα κ κρισεις πανικου με αποτελεσμα να φοβαμαι να κυκλοφορησω εξω, να φοβαμαι να μεινω μονη μου κ να ζω με τον φοβο οτι ατι θα παθω ειτε εγω ειτε αλλα ατομα γνωστα μου..ειναι πολυ δυσκολο να αντιμετωπισεις αμεσα κατι τετοιο, θελει μικρα κ σταθερα βηματα τη φορα κ να κατσεις να το δουλεψεις πολυ με τον εαυτο σου, να σκεφτεις τι μπορει να το προκαλει ολο αυτο? ποια ειναι η αιτια του αγχους? κατα ποσο αυτα που πιστευω κ νιωθω στεκουν? επειδη ειναι δυσκολο να παλεψει μονος του καποιος το φοβο η μπορει να μην ξερει το σωστο τροπο να το κανει, σε συτες τις περιπτωσεις η ψυχοθεραπεια παιζει σημαντικο ρολο..
προσπαθησε να κανεις μικρα κ σταθερα βηματα κ να επιβραβευεις τον εαυτο σου για καθετι που κατορθωνεις ωστε να αποκτας αυτοπεποιθηση κ περισσοτερη δυναμη για να συνεχισεις..
κι εγω απο θεσσαλονικη ειμαι κ απ οτι εμαθα απο εδω μεσα προσφατα στα κεντρα ψυχικης υγειας εδω γινεται πολυ καλη δουλεια κ εχουν βοηθηθει ανθρωποι επισης προσφατα ξεκινησαν κ δραστηριοτητες ομαδικες συναντησεις-ψυχοθεραπειες κτλ....ψαξ το παντως ειναι καλη ευκαιρια κ ειναι κ δωρεαν αν κ μπορει να αργησουν να σου κλεισουν ραντεβου γιατι αξιολογουν την περιπτωση..εγω ειχα απευθυνθει σ αυτο στους αμπελοκηπους αλλα μαλλον με θεωρησαν ελαφρια περιπτωση κ μου δωσαν ραντεβου μετα απο ενα μηνα..
εναλλακτικα, μπορεις να απευθυνθεις κ καπου εξωτερικα εκει ομως πληρωνεις..
ελπιζω να σε βοηθησα!! αυτα!!

Quote:

---

Originally Posted by mel

ευχαριστω για την απαντηση. καπως ετσι ειμαι κ γω! αλλα στο πολυ χειροτερο! το αυτοκινητο ουτε το ακουμπαω.στο βενζιναδικο της γειτονιας παω μονο και αυτο με παρεα για να το πλυνω! η παρεα ειναι ο πατερας μου.
δεν εχω κανει ψυχοθεραπεια και δεν ξερω τι ειναι καν αυτο! μπορεις να μου εξηγησεις αν δεν σου γινομαι βαρος. ευχαριστω πολυ

---

απλά απευθύνσου σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας όπως είπε και η προλαλήσασα.Βασικό πλεονέκτημα οτι είναι δωρεάν. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάς με κάποιον ειδικό ο οποίος θα σου δίνει λύσεις και τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων σου.Για να καταλάβεις μέσω της ψυχοθεραπείας κατάλαβα οτι η μητέρα μου ήταν μια μεγάλη πηγή άγχους για μένα και έμαθα να την διαχειρίζομαι ωστε να μην μου το προκαλεί πια.

αρα λοιπον πρεπει για αρχη να παρω τηλ σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας.
πρεπει να κανω ενα ταξιδι.απο τη δουλεια μου.ειναι κοντα στη λαμια το μερος που πρεπει να παω.αεροπλανο δεν παει απο θεσσαλονικη.μπορειτε να μου προτεινετε μια λυση? θα πανε κ αλλοι συναδελφοι μου αλλα αν παω μαζι τους θα γινω ρεζιλι με την κριση που θα με πιασει κ τα ουρλιαχτα που θα βγαζω και τα κλαμματα. θα τους φρικαρω. σκεφτηκα να παρω ενα πολυ δυνατο χαπι για υπνο.να ξεραθω στο τραινο-κτελ οτι ειναι για 3-4 ωρες που θα κρατησει το ταξιδι. αλλα δεν ξερω καποιο σκευασμα.
προσπαθησα να το αποφυγω αλλα δεν γινετε αυτη τη φορα.

αυτό είναι κάτι που πρέπει να το καθορίσει γιατρός. αν είσαι ασφαλισμένη κάπου, πήγαινε και βρες έναν ψυχίατρο να σου συνταγογραφήσει κάτι γιατί δε λέει να πάρεις κάτι από μόνη σου

χαπια για υπνο κ γενικως αγχολυτικα ,υπνωτικα κτλ δινονται μονο με συνταγη απο ψυχιατρο οποτε πρεπει να πας καπου να σου γραψει..ενναλλακτικα μπορεις να δοκιμασεις καποιο φυτικο σκευασμα για καταπολεμηση του αγχους (πχ βαλεριανα η μελισσοχορτο) η ακομη κ να παρεις καποιο χαπι απ αυτα που ειναι για τη ναυτια των ταξιδιωτων φερνουν αρκετη υπνηλια...κοιτα μπορεις να δοκιμασεις κ κατι απ τα παρακατω πριν αποφασισεις να παρεις φαρμακο πχ να κανεις πολλες δραστηριοτητες πριν το ταξιδι δλδ να εισαι τοσο κουρασμενη ωστε μες στο λεωφορειο να κομηθεις απ την κουραση κ να μην νιωθεις ετσι οπως νιωθεις, βαζεις κ ωραια μουσικουλα στο mp3 η παιρνεις κατι να διαβασεις..δεν ξερω τι αλλο να σου πω αυτα συνηθως βοηθανε..

mel,σε καταλαβαινω απολυτα σ ολα αυτα που περιγραφεις..και εγω καπως ετσι ειμαι,εχω φαει κολλημα με τις ασθενειες και οτι κατι θα παθω και ανταπεξερχομαι με δυσκολια στην καθημερινοτητα λογω ολων αυτον τον φοβιων που με εχουν μπλοκαρει...αλλα να σου πω κατι,θεωρω οτι οσο κλεινεσαι,οσο δεν ερχεσαι σε επαφη μ αυτο που σε φοβιζει σε ακινητοποιει ακομα περισσοτερο,ολες αυτες οι φοβιες μεγιστοποιουνται,σου φαινεται γενικα σαν αθλος να κανεις πραγματα που παλιοτερα για σενα ηταν αυτονοητα...αλλα για να μπορεσεις να βγεις απο αυτα το λουκι η γνωμη μ ειναι οτι θα πρεπει να εκτεθεις σε οτι σε φοβιζει,και οτι ειναι να γινει ας γινει...ετσι θα μαλακωσουν οι σκεψεις σου και αυτο που πθεωρουσες οτι ειναι ακοτορθωτο για σενα θα δεις οτι εισαι αρκετα δυνατη για να το αντιμετωπισεις και θα πιστεψεις περισσοτερο στον εαυτο σου...εγω συτο εχω παρατηρησει σε μενα...οσο δεν βγαινω,τοσο δεν θα θελω να βγαινω,τοσο να κλεινομαι στον εαυτο μου και σ ολα αυτα που με φοβιζουν.τις προαλλες εκανα κατι που για μενα στη φαση που ειμαι το θεωρω αθλο.πηγα μονοημερη εκδρομη με ατομα κιολας που δεν γνωριζα ιδιετερα καλα,για να εχω την αναλογη οικειοτητα...κ ομωε τα καταφερα,στην αρχη με επιασε αγχος και σκεφτομουν οτι θα λυποθιμισω και θα γινω ρεζιλι και ιστοριες,αλλα μετα απο καποια ωρα τα συμπτωματα ειχαν περασει και ημουν πολυ καλα!ουτε λιποθυμισα,ουτε με επιασε κριση μονο κατι δυσπνιες στην αρχη..και να φανταστεις οταν πηγαινα ημουν λες και παω για σφαγη!!εεε απο τοτε αρχισα να βγαινω περισσοτερο..λεω τολμησα και πηγα εκει,που δεν υπαρχει νοσοκομειο,που ηταν ατομα που δεν ηξερα καλα,και δεν θα τολμησω να παω στην σχολη,να βγαινω σαν τον ανθρωπος βρε αδερφε?ολα αυτα στα λεω για να δεις οτι δεν εισαι η μονη και οτι μπορεις να τα καταφερεις...και γω στην αρχη δεν μπορουσα να παω,το σκεφτομουν και φρικαρα,ηταν τελειως κουλο για μενα στη φαση που ειμαι...αλλα ειπα με το ζοριιιιιι και οτι γινει!!!και εν τελει δεν εγινε τπτ και νιωθω πολυ καλυτερα!ευχομαι να σε βοηθησα...και καλο θα ηταν να επισκεφτεις και καποιο ψυχολογο..εγω παντως θα το κανω συντομα!!!!¨)

σας ευχαριστω που απαντησατε στο θεμα μου. ειδα στην περιοχη μου που εχει κεντρα ψυχικης υγειας αλλα και ψηχιατρους. (ειπαμε το θεμα της μεταφορας)θα ερθω αυριο σε επαφη.πρεπει να το λυσω πολυ συντομα! και αυριο ακομη!

mel σου εύχομαι να το λύσεις όσο τo δυνατόν συντομότερο!:)

καλησπερα.
σημερα ειχα την πρωτη μου επαφη με ψυχαναλυτη. επελεξα καποιον ο οποιος να ειναι κοντα μου και να μην χρειαστει να αγχωθω και για την μετακινηση.
μιλησαμε γυρω στην μια ωρα και κατι και μου πηρε κατι σαν ιστορικο. μου ειπε οτι μπορει να θεραπευτει αλλα εγω ειμαι απαισιοδοξη! δεν νομιζω οτι θα ξεφυγω απο αυτο το πραγμα!!! ρωτησα και για φαρμακα και μου ειπε οτι αυτη δε τα συστήνει γιατι θα με καταστείλουν. δεν ξερω αν σε μενα θα πιασει μονο η συζήτηση. να δουμε!

μπράβο μελ. Συγχαρητήρια! Η αρχή είναι το ήμιση του παντός!!!!Μην είσαι απαισιόδοξη. Εμπιστεύσου την γιατί μόνο έτσι θα βοηθηθείς. Βλέποντας και κάνοντας βέβαια!!! Περιμένουμε τα καλά νέα σου!!