Originally Posted by
Βασίλης73
Καλησπέρα και καλώς ήλθες. Σαν να ακούω τον εαυτό μου νιώθω. Είναι όντως πολλές οι φορές, όπου ενώ φαινομενικά τα έχω όλα, πάντα, μα πάντα, νιώθω ότι κάτι λείπει, κάτι απροσδιόριστο λείπει, ώστε να νιώσω ευτυχισμένος και ολοκληρωμένος. Σαφώς και υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές και χαρούμενες και αισιόδοξες και τα σχετικά, αλλά κατά βάθος όμως, κάτι λείπει. (Δεν λείπει το tulip, τσεκαρισμένο αυτό...).
Προσωπικά, νομίζω ότι το έχω προσδιορίσει και είναι πολύ απλή η διαδικασία, ασχέτως αν την κάνουμε εμείς δύσκολη. Στις προσωπικές μου εσωτερικές βουτιές, στον μοναδικό προσωπικό μας μονόλογο, όταν αφεθούμε λίγο και χαλαρώσουμε, συμβαίνουν θαυμαστά πράγματα, ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Ερωτήσεις του είδους, "Είναι αυτή η δουλειά που θα ήθελα?", ή "είναι αυτός ο σύντροφος που πραγματικά θα ήθελα να πορευτώ μαζί του?" ή "με αποδέχομαι έτσι όπως ακριβώς είμαι?" (δεν εννοώ εμφανισιακά), ή και διάφορες άλλες, για μένα τουλάχιστον, τις περισσότερες φορές είχαν αρνητική απάντηση, ή αν όχι αρνητική, σίγουρα όχι την επιθυμητή και προσδοκώμενη. Άρα συμπεραίνω ότι απλά βολευόμουν με όλα τα παραπάνω, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Νομίζω ότι κατάλαβες τι θέλω να πω. Μόνο εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, εξαρτάται κι από την περίπτωση βέβαια, αν υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα, τότε πάει αλλού η βαλίτσα, αλλά γενικά έτσι μάλλον είναι.
Αυτά.