Σας είχα ξαναγράψει με θέμα "κτητικότητα...βοήθεια" για την παθολογική ζήλια του φίλου μου. Από τότε λοιπόν ήμουν σε μια φάση που μια προσπαθούσα ακόμα να τον αλλάξω, μια με το καλό μια με τσαμπουκα, και μια έλεγα μέσα μου έρχεται η ώρα θα σηκωθώ και θα φύγω. Όλο αυτό το διάστημα αυτός χειροτέρευε εννοώ με την παθολογική ζήλια του με αποκορύφωμα μέχρι και να μου πάρει το κινητό επειδή δεν του έλεγα τι μου είπε η κολλητη μου στο τηλέφωνο. Τον έχω απειλήσει άπειρες φορές ότι θα τον χωρίσω καιτότε αερχίζει τα καραγκιοζιλίκια, κλειδώνει την πόρτα, μου παίρνει το πορτοφόλι και την ταυτότητα και τα κρύβει, μου λέει θα σε σκοτώσω, θα αυτοκτονήσω εδώ μπροστά σου και μετά θα φύγεις και τέτοια. Ενώ λοιπόν είμαι σίγουρη πως πρέπει να φύγω απ αυτόν και από το σπίτι μου είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσω. Είναι σσαν να έχω να κάνω με τρελό! Αφού σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσω΄να πάρω τα πράγματά μου, πουτα χρειάζομαι γιατί θα μετακομίσω σε άλλο σπίτι. Φοβαμαι... Τον φοβάμαι πλέον. Μέχρι και που σκέφτηκα να τα μαζέψω κρυφά μια μέρα όταν θα είναι στη δουλειά και απλά να τον ενημερώσω μετα και να του πω :τα μάζεψα κι έφυγα. Δεν ξέρω πως αλλιώς να τον αντιμετωπίσω. Φοβάμαι πραγματικά. Λένε σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει αλλά πως μπορεί ναείμαι σίγουρη ότι αν κάνω πως φεύγω δε θα μου κάνει κακό η δεν θα κάνεικακό στον εαυτό του ή δεν θα μ΄αφήσει να πάρω τα πράγματά μου... Τι να κάνω?
Δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα. Είναι άρρωστος, είναι σαν τρελός...
