κατάθλιψη-κρίσεις πανικου νιώθω junkie με τοσα φάρμακα που παίρνω!

Kαλησπέρα παιδιά.Μην αντεχοντας αλλο μπηκα κι εγω εδω, εχω γραφτεί και πιο παλιά
αλλα τωρα επιδεινωθηκε η κατασταση
Παιρνω zoloft ,remerοn,tranxene.....
σημερα με πιασαν τα κλαματα , ειχα μια μερα να παρω ζολοφτ και με επιασε τρεμουλο,ζαλαδα...ο αντρας μου με κοιταει σαν αρρωστη όλοι μου λενε -πως κανεις ετσι και γιατι να τα παιρνεις...
λίγο συμπόνοια θελω...ενα χρονο ειμαι σε ψυχοθεραπεια και ολο και γιγαντωνεται το προβλημά μου, τελευταια πηρα και τα ρεμερον για να κοιμαμαι.
είχα κανει σκεψεις αυτοκτονίας ,επειτα σκέφτηκα να εξαφανιστώ .να παρω μια βαλίτσα και να φυγω....στο εξωτερικό
εχω κανει τις αλλαγές,αλλαξα σπιτι,σταματησα τη δουλειά,ξεκινησα σεμιναρια συγγραφής,αλλά δυστυχώς κουβαλάω παντου τον εαυτό μου.Φοβαμαι,τελευταία μου χει καρφωθεί η ιδεα της μανιοκαταθλιψης καθως μία πετάω απο τη χαρά και ειμαι σουπερ παραγωγική και κινητική και άλλοτε....τη βγαζω στο κρεβάτι.Βοήθεια παιδιά ,εκπέμπω sos

και περιμένω

Γλυκιά μου δεν ξέρω τι σου συνέβη ένα χρόνο πριν και πώς ξεκίνησαν τα προβλήματα που έχεις. Ούτε μπορώ να σε βοηθήσω επί της ουσίας. Δώσε όμως λίγο χρόνο στον εαυτό σου και μην ασχολείσαι με το τι σου λένε οι άλλοι. Εσύ βιώνεις κάποια προβλήματα που οι άλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν. Όσο για τον άντρα σου, δεν πειράζει αν σε κοιτάει σαν άρρωστη, ίσως και αυτός να θέλει αλλά να μην ξέρει τον τρόπο να σε βοηθήσει. Πιστεύω ότι αφού το παλεύεις τόσο πολύ, στο τέλος θα τα καταφέρεις!
Τους προβληματισμούς σου για τα περί μανιοκατάθλιψης τα συζητησες με το γιατρό σου; Τι σου λέει για το γεγονός ότι ένα χρόνο τώρα εσυ αισθάνεσαι ότι χειροτερεύεις;

Quote:

---

Originally Posted by mitsi

Kαλησπέρα παιδιά.Μην αντεχοντας αλλο μπηκα κι εγω εδω, εχω γραφτεί και πιο παλιά
αλλα τωρα επιδεινωθηκε η κατασταση
Παιρνω zoloft ,remerοn,tranxene.....
σημερα με πιασαν τα κλαματα , ειχα μια μερα να παρω ζολοφτ και με επιασε τρεμουλο,ζαλαδα...ο αντρας μου με κοιταει σαν αρρωστη όλοι μου λενε -πως κανεις ετσι και γιατι να τα παιρνεις...
λίγο συμπόνοια θελω...ενα χρονο ειμαι σε ψυχοθεραπεια και ολο και γιγαντωνεται το προβλημά μου, τελευταια πηρα και τα ρεμερον για να κοιμαμαι.
είχα κανει σκεψεις αυτοκτονίας ,επειτα σκέφτηκα να εξαφανιστώ .να παρω μια βαλίτσα και να φυγω....στο εξωτερικό
εχω κανει τις αλλαγές,αλλαξα σπιτι,σταματησα τη δουλειά,ξεκινησα σεμιναρια συγγραφής,αλλά δυστυχώς κουβαλάω παντου τον εαυτό μου.Φοβαμαι,τελευταία μου χει καρφωθεί η ιδεα της μανιοκαταθλιψης καθως μία πετάω απο τη χαρά και ειμαι σουπερ παραγωγική και κινητική και άλλοτε....τη βγαζω στο κρεβάτι.Βοήθεια παιδιά ,εκπέμπω sos

---

mitsi γεια σου!! :) μολις ειδα τον τιτλο που εβαλες δε φανταζεσαι ποσο ταυτιστηκα κι εγω ετσι νιωθω με τα 4 διαφορετικα φαρμακα που παιρνω, τελειως junkie (μπορει κ να ειμαι δεν ξερω..) αλλα παρολο που δυσανασχετω κ εκνευριζομαι με το γεγονος αυτο , προσπαθω να συμβιβαστω κ να το αποδεχτω ωστε να ηρεμησω καθως για να ειμαι ειλικρινης με εχουν βοηθησει αρκετα...

στο θεμα σου τωρα..ειναι πολυ δυσαρεστο να αντιμετωπιζεις καταθλιψη κ πολυ δυσβασταχτο να εχεις τις κρισεις πανικου να σου συμβαινουν καθε 3 κ λιγο κ να σου κανουν τη ζωη κολαση...

παιρνε τα φαρμακα σου κ για οτιδηποτε νιωθεις συζητα με το γιατρο σου...επισης λες οτι εκανες ενα χρονο ψυχοθεραπεια κ τα προβλημα αντι να ελαττωθει, επιδεινωθηκε...αυτο δεν θα επρεπε κανονικα να σε βαλει σε σκεψεις?? μηπως θα επρεπε να απευθυνθεις καπου αλλου?? λεω γω τωρα...γιατι αν ειναι να κανουμε συνεδριες κ να πηγαινουν στον αερα κ το αποτελεσμα να ειναι μηδεν ποιο το νοημα??

επισης φροντισε κ προσεχε τον εαυτο σου στην παρουσα φαση, επικεντρωσου στο πως νοωθεις εσυ κ τι καλυτερο μπορεις να κανεις προκειμενου να ξεφυγεις απ αυτη τη δυσαρεστη κατασταση..κ μην κανεις σκεψεις του τυπου "τι θα πουν οι αλλοι" κ "τι αραγε εικονα να βγαζω προς τα εξω" γιατι αυτο σου δημιουργει περισσοτερο αγχος κ επιδεινωνει την παρουσα κατασταση σου...

οσο για το ενδεχομενο της μανιοκαταθλιψης δεν πιστευω οτι ισχυει στη δικη σου περιπτωση, αλλωστε αν συνεβαινε κατι τετοιο θα σου το ελεγε ο γιατρος σου, η μανιοκαταθλιψη (η αλλιως διπολικη διαταραχη) ειναι πολυ δυσκολη ασθενεια...αλλα αμα θες ρωτα τον ετσι να σου φυγει η περιεργεια κ γενικως θελει προσοχη σ αυτα....εγω εχω διπολικη διαταραχη που μου ξεκινησε απο καταθλιψη, δεν σημαινει ομως πως ολοι οι καταθλιπτικοι θα γινουν διπολικοι...:P

σκαμπανεβασματα στη διαθεση εχουμε ολοι οι ανθρωποι , δεν μπορουμε αλλωστε να ειμαστε σε σταθερο επιπεδο διαθεσης, λογικο ειναι να εχουμε τα ups κ τα down μας αλλα αυτο απεχει πολυ απ τα συμπτωματα της μανιοκαταθλιψης...

καλη συνεχεια!!:)

Quote:

---

Originally Posted by mitsi

Kαλησπέρα παιδιά.Μην αντεχοντας αλλο μπηκα κι εγω εδω, εχω γραφτεί και πιο παλιά
αλλα τωρα επιδεινωθηκε η κατασταση
Παιρνω zoloft ,remerοn,tranxene.....
σημερα με πιασαν τα κλαματα , ειχα μια μερα να παρω ζολοφτ και με επιασε τρεμουλο,ζαλαδα...ο αντρας μου με κοιταει σαν αρρωστη όλοι μου λενε -πως κανεις ετσι και γιατι να τα παιρνεις...
λίγο συμπόνοια θελω...ενα χρονο ειμαι σε ψυχοθεραπεια και ολο και γιγαντωνεται το προβλημά μου, τελευταια πηρα και τα ρεμερον για να κοιμαμαι.
είχα κανει σκεψεις αυτοκτονίας ,επειτα σκέφτηκα να εξαφανιστώ .να παρω μια βαλίτσα και να φυγω....στο εξωτερικό
εχω κανει τις αλλαγές,αλλαξα σπιτι,σταματησα τη δουλειά,ξεκινησα σεμιναρια συγγραφής,αλλά δυστυχώς κουβαλάω παντου τον εαυτό μου.Φοβαμαι,τελευταία μου χει καρφωθεί η ιδεα της μανιοκαταθλιψης καθως μία πετάω απο τη χαρά και ειμαι σουπερ παραγωγική και κινητική και άλλοτε....τη βγαζω στο κρεβάτι.Βοήθεια παιδιά ,εκπέμπω sos

---

Καλησπέρα και καλό κουράγιο.
Δες αυτό το ποστ
Με λίγα λόγια, λέει ότι χρειαζόμαστε φιλευσπλαχνία και αγάπη, (εσύ το ονόμασες πολύ ωραία ως συμπόνοια), παρά όλα αυτά τα φάρμακα. Ξέρω είναι δύσκολο στα λόγια, αλλά να προσπαθήσεις να το δεις κι από αυτήν την οπτική γωνία.
Παλαιότερα, είχα πάει σε έναν ντόκτορ και μου είχε δώσει 3-4 αντικαταθλιπτικά, από την αρχή σχεδόν, μεταξύ των οποίων ήταν και το zoloft. Δεν μου άρεσε όμως ο τρόπος του αυτός, τα τόσα πολλά φάρμακα δηλαδή που μου έδινε και άλλαξα ντόκτορ. Ο επόμενος λοιπόν, έπαθε πλάκα με αυτά που μου είχε δώσει ο προηγούμενος. Εν ολίγοις, μου έδωσε μόνο σιπραλέξ και τέλος.

Έχεις π.μ.

Φυσικα κ περα απ τα φαρμακα χρειαζομαστε αγαπη κ στηριξη κ αυτοπεποιθηση ωστε να αντιμετωπισουμε καλυτερα το προβλημα μας...αλλα ακομα κ οταν δεν βρισκουμε την αναλογη αγαπη που χρειαζομαστε πρεπει να προσπαθουμε να σταθουμε στα ποδια μας κ να ανασυγκροτηθουμε οσο δυσκολο κ αν ειναι, αν δεν πιστεψουμε πρωτα εμεις στον εαυτο μας δεν γινεται τιποτα...
Βασιλη εχεις δικιο δεν σημαινει οτι αμα σου δωσει ενα σωρο φαρμακα οτι ειναι ο σωστος τροπος κ ετσι θα βοηθηθεις, καλο ειναι οταν εχεις αμφιβολιες να ζητας κ μια δευτερη γνωμη...επισης περα απ οσα σου λενε οι γιατροι πρεπει να εισαι κ εσυ ενημερωμενος σχετικα με αυτο που εχεις κ καποια γενικοτερα πραγματα κ να εχεις κ μια σχετικη αυτογνωσια..

παιδιά,καλημέρα ...αυτα τα ρεμερον τα εχω ξεκινησει 1 βδομαδα και κοιμαμαι απιστευτες ωρες ..σημερα εκλεισα 13 ωρες ...αλλά τα ονειρα ιδια ..θαλασσες.....καραβια..αγχος.
Το κακο με εμενα σχετικα με οσα ειπατε για αλαγη γιατρου και σωρεια φαρμακων ειμαι οτι την εικονα της χαριτωμενης -ωραιας -υπερδραστηριας που τα εχει ολα γυναικας και καλής θεατρινας την εχω στο χερι.Ο γιατρος πίστεψε το ιδιο κατα την αρχη των θεραπειων , κι ετσι δεν επαιρνα καθολου φαρμακα πλην ενος ζολοφτ των 50 ...αλλά τα γεγονοτα μας προλάβαν.
Σημερα νιωθω καπως καλύτερα απο χθες , τα φαρμακα δεν θελω να τα σταματησω ουτε να αλλαξω γιατρο ειναι εξαιρετικος
αλλά οι προβληματισμοι μενουν..ειναι δυσκολες οι περιπτωσεις μας ,,τί να κανουμε?

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

mitsi γεια σου!! :) μολις ειδα τον τιτλο που εβαλες δε φανταζεσαι ποσο ταυτιστηκα κι εγω ετσι νιωθω με τα 4 διαφορετικα φαρμακα που παιρνω, τελειως junkie (μπορει κ να ειμαι δεν ξερω..) αλλα παρολο που δυσανασχετω κ εκνευριζομαι με το γεγονος αυτο , προσπαθω να συμβιβαστω κ να το αποδεχτω ωστε να ηρεμησω καθως για να ειμαι ειλικρινης με εχουν βοηθησει αρκετα...

στο θεμα σου τωρα..ειναι πολυ δυσαρεστο να αντιμετωπιζεις καταθλιψη κ πολυ δυσβασταχτο να εχεις τις κρισεις πανικου να σου συμβαινουν καθε 3 κ λιγο κ να σου κανουν τη ζωη κολαση...

παιρνε τα φαρμακα σου κ για οτιδηποτε νιωθεις συζητα με το γιατρο σου...επισης λες οτι εκανες ενα χρονο ψυχοθεραπεια κ τα προβλημα αντι να ελαττωθει, επιδεινωθηκε...αυτο δεν θα επρεπε κανονικα να σε βαλει σε σκεψεις?? μηπως θα επρεπε να απευθυνθεις καπου αλλου?? λεω γω τωρα...γιατι αν ειναι να κανουμε συνεδριες κ να πηγαινουν στον αερα κ το αποτελεσμα να ειναι μηδεν ποιο το νοημα??

επισης φροντισε κ προσεχε τον εαυτο σου στην παρουσα φαση, επικεντρωσου στο πως νοωθεις εσυ κ τι καλυτερο μπορεις να κανεις προκειμενου να ξεφυγεις απ αυτη τη δυσαρεστη κατασταση..κ μην κανεις σκεψεις του τυπου "τι θα πουν οι αλλοι" κ "τι αραγε εικονα να βγαζω προς τα εξω" γιατι αυτο σου δημιουργει περισσοτερο αγχος κ επιδεινωνει την παρουσα κατασταση σου...

οσο για το ενδεχομενο της μανιοκαταθλιψης δεν πιστευω οτι ισχυει στη δικη σου περιπτωση, αλλωστε αν συνεβαινε κατι τετοιο θα σου το ελεγε ο γιατρος σου, η μανιοκαταθλιψη (η αλλιως διπολικη διαταραχη) ειναι πολυ δυσκολη ασθενεια...αλλα αμα θες ρωτα τον ετσι να σου φυγει η περιεργεια κ γενικως θελει προσοχη σ αυτα....εγω εχω διπολικη διαταραχη που μου ξεκινησε απο καταθλιψη, δεν σημαινει ομως πως ολοι οι καταθλιπτικοι θα γινουν διπολικοι...:P

σκαμπανεβασματα στη διαθεση εχουμε ολοι οι ανθρωποι , δεν μπορουμε αλλωστε να ειμαστε σε σταθερο επιπεδο διαθεσης, λογικο ειναι να εχουμε τα ups κ τα down μας αλλα αυτο απεχει πολυ απ τα συμπτωματα της μανιοκαταθλιψης...

καλη συνεχεια!!:)

---

Θέλω να τον ρωτήσω αλλά εχω τους ενδοιασμούς μου.Γενικότερα πιστεύω ότι επιμένουμε να βαζουμε εμπόδια στη θεραπεία μας για λόγους που ουτε οι ιδιοι αντιλαμβανόμαστε ...εμένα προσωπικά δε με πειραζει να παίρνω τα φαρμακα μου τη δίνει όμως που δε μπορώ χωρίς αυτά , μου τη δίνει όταν τρεμω επειδη μια μερα δεν τα πήρα , μου τη δίνει όταν όλοι λένε τα ίδια , εχω μετανιώσει που μοιραστηκα το προβλημα με φίλους , γιατι τελικα είμαστε εντελώς μόνοι απέναντι σε κατι θεόρατο και δυσνόητο για ολους .

Quote:

---

Originally Posted by mitsi

παιδιά,καλημέρα ...αυτα τα ρεμερον τα εχω ξεκινησει 1 βδομαδα και κοιμαμαι απιστευτες ωρες ..σημερα εκλεισα 13 ωρες ...αλλά τα ονειρα ιδια ..θαλασσες.....καραβια..αγχος.
Το κακο με εμενα σχετικα με οσα ειπατε για αλαγη γιατρου και σωρεια φαρμακων ειμαι οτι την εικονα της χαριτωμενης -ωραιας -υπερδραστηριας που τα εχει ολα γυναικας και καλής θεατρινας την εχω στο χερι.Ο γιατρος πίστεψε το ιδιο κατα την αρχη των θεραπειων , κι ετσι δεν επαιρνα καθολου φαρμακα πλην ενος ζολοφτ των 50 ...αλλά τα γεγονοτα μας προλάβαν.
Σημερα νιωθω καπως καλύτερα απο χθες , τα φαρμακα δεν θελω να τα σταματησω ουτε να αλλαξω γιατρο ειναι εξαιρετικος
αλλά οι προβληματισμοι μενουν..ειναι δυσκολες οι περιπτωσεις μας ,,τί να κανουμε?

---

mitsi αυτο το λαθος το κανουν πολλοι δηλαδη μπορουν ευκολα να δωσουν μια διαφορετικη εικονα του εαυτου τους , πιο "εξιδανικευμενη" απο αυτη που ισχυει στην πραγματικοτητα..το σημαντικο κ βασικοτερο ειναι να υπαρχει καλη συνεργασια με το γιατρο κ εμπιστοσυνη κ να αισθανεσαι ανετα κ να λες ο,τι σε απασχολει....θελει πολυ δυναμη γιατι πολλες φορες ερχομαστε αντιμετωποι με αληθειες κ πραγματα που μας ειναι δυσκολο να τα δεχτουμε, αλλα πρεπει να ξεπερασουμε αυτα τα εμποδοα αν θελουμε να βοηθηθουμε...

χαιρομαι που νιωθεις καλυτερα, συνεχισε επομενως τη θεραπεια κ πιστευε παντα σε κατι καλυτερο...ειναι δυσκολα οντως, αλλα πρεπει να σηκωσουμε το αναστημα μας, να πιστεψουμε στον εαυτο μας κ να παλεψουμε με οσες δυναμεις μπορουμε, οι αλλοι που δεν αντιμετωπιζουν προβληματα φυσικα κ ειναι δυσκολο να καταλαβουν τι περναμε, αλλα εμεις πρεπει να επικεντρωθουμε στο τι καλυτερο μπορουμε ΕΜΕΙΣ να κανουμε ωστε να βοηθησουμε τον εαυτο μας κ να βγουμε απο μια δυσαρεστη κατασταση...

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

mitsi αυτο το λαθος το κανουν πολλοι δηλαδη μπορουν ευκολα να δωσουν μια διαφορετικη εικονα του εαυτου τους , πιο "εξιδανικευμενη" απο αυτη που ισχυει στην πραγματικοτητα..το σημαντικο κ βασικοτερο ειναι να υπαρχει καλη συνεργασια με το γιατρο κ εμπιστοσυνη κ να αισθανεσαι ανετα κ να λες ο,τι σε απασχολει....θελει πολυ δυναμη γιατι πολλες φορες ερχομαστε αντιμετωποι με αληθειες κ πραγματα που μας ειναι δυσκολο να τα δεχτουμε, αλλα πρεπει να ξεπερασουμε αυτα τα εμποδοα αν θελουμε να βοηθηθουμε...

χαιρομαι που νιωθεις καλυτερα, συνεχισε επομενως τη θεραπεια κ πιστευε παντα σε κατι καλυτερο...ειναι δυσκολα οντως, αλλα πρεπει να σηκωσουμε το αναστημα μας, να πιστεψουμε στον εαυτο μας κ να παλεψουμε με οσες δυναμεις μπορουμε, οι αλλοι που δεν αντιμετωπιζουν προβληματα φυσικα κ ειναι δυσκολο να καταλαβουν τι περναμε, αλλα εμεις πρεπει να επικεντρωθουμε στο τι καλυτερο μπορουμε ΕΜΕΙΣ να κανουμε ωστε να βοηθησουμε τον εαυτο μας κ να βγουμε απο μια δυσαρεστη κατασταση...

---

οκ, αν δε πιστευαμε οτι αξίζουμε και κάτι περισσότερο δε θα ασχολούμαστε καν.ετσι δεν είναι;
ποσοι ειναι γυρω μας που ζουν στο "σημείο μηδεν" και βαυκαλίζονται ότι "ετσι ειναι η ζωή τί να κάνουμε ;"

Quote:

---

Originally Posted by mitsi

οκ, αν δε πιστευαμε οτι αξίζουμε και κάτι περισσότερο δε θα ασχολούμαστε καν.ετσι δεν είναι;
ποσοι ειναι γυρω μας που ζουν στο "σημείο μηδεν" και βαυκαλίζονται ότι "ετσι ειναι η ζωή τί να κάνουμε ;"

---

εχεις απολυτο δικιο...παρα πολλοι ειναι ετσι οπως λες κ καθονται κ κλαιν τη μοιρα τους κ επαναλαμβανουν συνεχως οτι τιποτα δεν αλλαζει...αυτο ειναι τελειως λαθος κ ο αρνητισμος, η απαξιωση, η αυτολυπηση κ η απαισιοδοξια δεν οδηγουν πουθενα, αντιθετα διαιωνιζουν κ επιδεινωνουν το υπαρχον προβλημα...αν δεν το παρει καποιος στα σοβαρα κ δεν πεισμωσει με τον εαυτο του οτι ΘΕΛΕΙ να βρει μια διεξοδο, τα υπολοιπα ειναι αλλα λογια ν αγαπιομαστε....