δεν με αφηουν να βγαινω αργα

γεια σας. ειμαι καινουργια στο φορουμ και θελω να συζητησω ενα προβλημα.. ειμαι 21 δεν σπουδαζω αλλα ψαχνω δουλεια.. το θεμα ειναι οτι ο πατερας μου δεν με αφηνει να γυρναω μετα τις 1.30.. με αποτελεσμα να καθομαι κλεισμενη στο σπιτι οποτε οι φιλες μου βγαινουν πιο αργα.. θα ηθελα να μου πειτε μερικους τροπους να του αλλαξω γνωμη και να τον κανω να καταλαβει οτι μεγαλωσα πια και δεν μπορω να γινομαι ρεζιλι λεγοντας στουσ φιλους μου δεν θα ερθω γιατι δεν με αφηνει ο μπαμπας..
επισης επειδη θελει να γυρναω εγω νωρις αναγκαζει και την παρεα μου. εξαιτιας του εχω χασει πολλους φιλους οι οποιοι δεν με καλεσαν ξανα απο τοτε που ειπα δεν μπορω να ερθω, δεν με αφηνουν..

ευχαριστω

Γεια σου Κατερίνα!

Μήπως κάποιος δεν έχει κάνει την επανάστασή του ακόμα? Και δυστυχώς όταν δεν την κάνεις στην ώρα της είναι ακόμη πιο δύσκολο..

Θυμάμαι όταν αφού έδωσα το τελευταίο μάθημα στις πανελλήνιες, ετοιμάστηκα το βράδυ να βγω και ενημέρωσα τους γονείς μου ότι θα γυρίσω 2 ώρες αργότερα από την ώρα που γυρνούσα μέχρι τότε.. ο μπαμπάς μου φώναζε αλλά ποιος τον άκουγε?:Ρ Έμεινα πιστή στην απόφασή μου και σιγα σιγά το χώνεψαν:Ρ βδομάδα με την βδομάδα γυρνούσα λίγο πιο αργά, και μετά από λίγο καιρό γυρνούσα ό,τι ώρα ήθελα. Άκουγα και φωνές αλλά δεν υποχωρούσα γιατί οι γονείς είναι όπως τους μάθεις! Άμα τους "καλομάθεις" και λες συνέχεια "ναι" τότε την έβαψες!
Σίγουρα εφόσον μένεις ακόμη με τους γονείς, δεν είσαι ανεξάρτητη, οπότε δεν μπορείς να κάνεις και ακριβώς ό,τι θέλεις. Αυτό, όμως, που ζητάς είναι απόλυτα λογικό για μια νέα κοπέλα.
Κάνε με τους γονείς σου μία συζήτηση και εξήγησέ τους ότι δεν μπορείς να περιμένεις μέχρι τα γεράσεις για να μπορείς να ξενυχτάς! Άμα δεν καταλαβουν από λόγια "πέρνα" στις πράξεις :D Θα το χωνέψουν με το καιρό..
Καλή επιτυχία!

Γεια σου iberis, ευχαριστω που απαντησες
το θεμα ειναι οτι καθε φορα που παω να τους μιλησω δεν με ακουνε και γινεται παντα το δικο τους. Με στεναχωρει πολυ αυτο γιατι ετσι χανω και τις παρεες μου. Κατι μου λεει ομως οτι δεν θα αλλαξε τιποτα :(

Συμφωνώ με την iberis. Κάποιες ελευθερίες δεν κερδίζονται "αναίμακτα". Κι εγώ θυμάμαι ομηρικούς καυγάδες με τους δικούς μου για να καταφέρω να γυρίζω την ώρα που θέλω. Αλλά ήμουνα αγύριστο κεφάλι. Δεν θυσίαζα τη διασκέδαση για να γυρίσω στην ώρα που μου έλεγαν. Μια, δυο, τρεις, πέντε, δέκα συνήθισαν. Όταν ήμουνα στην ηλικία σου μάλιστα, κάποια βράδια έμενα στον φίλο μου. Απλά τηλεφωνούσα κι έλεγα ότι δεν θα γυρίσω σπίτι. Τους είχα εκπαιδεύσει!

εγω δυστυχως δεν καταφερα να τους εκπαιδευσω, καθως η μητερα μου ειχε την εντυπωση οτι αν δεν κανει ουτε μισο βημα πισω, θα κρατησει τα κεκτημενα (της καταπιεσης) της θα οδευσουμε ειρηνικα μεχρι τα βαθια μας γεραματα και θα ανεξαρτητοποιηθω μετα τον θανατο της....
ετσι, αναγκαστηκα να φυγω στα 19 μου και ησυχασαμε ολοι μας :)
η ιβερις εχει δικιο στο να προσπαθησεις να τους εκπαιδευσεις κατερινα.
εχεις ολο το δικιο με το μερος σου και βεβαια θα επρεπε στην ηλικια σου να βγαιενις με τις παρεες σου και να γυρνας οποτε θελεις.
αυτο ειναι και δικαιο και δημοκρατικο. το κακο ειναι, οτι οσο δεν ειναι κανεις ανεξαρτητος, δεν μπορει να κανει και πολλα απεναντι σε εναν αυταρχικο γονιο , με παλια μυαλα κι αγυριστο κεφαλι....
ακους το γνωστο 'οσο ζεις κατω απ την στεγη μου.." κι εκει τελειωνουν ολα και δε πα να χεις και δικαιωματα και τρικαιωματα, .....
μπορεις ομως να κανεις μια συζητηση και θα διεκδικησεις επιμονα το να βγαινεις οσο θελεις κι αν ειναι ως συνηθως αρνητικοι, να τους ενημερωσεις οτι αν θελησουν να δειξουν κατανοηση θα ειστε ολοι καλα και θα μπορεσετε να συμβιωσετε. αν επιμεινουν στην ακαμπτη σταση τους, θα μεινεις μαζι τους μεχρι να κερδισεις δικα σου λεφτα κι αμεσως μετα θα πας να μεινεις μονη σου ωστε να μπορεις να βγαινεςι οπως ολοι οι φιλοι σου , χωρις να παιρνεις την αδεια του μπαμπα...
ισως το ξανασκεφτουν και προτιμησουν να τα βρειτε..

Για αρχή, συννενοήσου με μια φίλη που να μπορεί να σε φιλοξενήσει για ένα βράδυ εάν χρειαστεί. Βγες με την παρέα σου και 30 λεπτά πριν από την ώρα που σου έχει πει ο πατέρας σου να γυρίσεις, πάρε τους γονείς σου τηλέφωνο. Πες ότι αποφάσισε η παρέα να πάει στο σπίτι ενός φίλου που μένει στο Χ μέρος, κάπου μακρυά από εκεί που μένεις εσύ (π.χ. στη Γλυφάδα αν μένεις Μαρούσι) και ότι επειδή δεν έχεις αυτοκίνητο και δε θέλεις να ξοδέψεις σε ταξί, θα σε γυρίσει μια φίλη σου σπίτι, αλλά για ευνόητους λόγους δεν μπορείς να της υπαγορεύσεις εσύ τι ώρα να φύγετε. Φρόντισε παρ'όλα αυτά, η καθυστέρησή σου να μην είναι παραπάνω από 1:30 ώρες (δηλαδή αν σε περιμένουν στισ 1:30, να γυρίσεις κατά τις 2:30-3:00 και όχι στις 5) ώστε η πρώτη αυτή "παράβλεψη" των κανόνων να μην τους έρθει τελείως κεραμίδα. Εάν σου πούνε να έρθουν να σε πάρουν οι ίδιοι, πες ότι δεν ξέρεις που είναι το σπίτι και δεν έχεις μπαταρία στο κινητό και πρέπει να κλείσεις κτλ.

Όταν γυρίσεις σπίτι, πες στη φίλη σου να περιμένει λίγο για να βεβαιωθείς ότι οι γονείς σου θα σε αφήσουν να μπεις σπίτι (γιατί π.χ. η δική μου μαμά ήταν λίγο πειραγμένη και με άφησε έξω) και αν δεν σε αφήσουν να περάσεις την πόρτα, μην σκάσεις καθόλου και πήγαινε στο σπίτι της φίλης σου. Από τη μία το γεγονός ότι θα δουν πόσο αποφασισμένη και προετοιμασμένη είσαι, και από την άλλη η συνειδητοποίηση ότι αυτό που εκείνοι θεωρούν "σοβαρές συνέπειες" (το να σε κλειδώσουν δηλαδή απ'έξω) εσύ το γύρισες σε κάτι θετικό, θα θέσουν νομίζω μια καινούρια βάση πάνω στην οποία μπορείς να διαπραγματευτείς.

Επίσης, στη συζήτηση που ανεπιφύλακτα θα ακολουθήσει, μην υιοθετήσεις το στυλ "δεν περνάει πια η απαγόρευσή σας γιατί σας την έβγαλα από τη μύτη". Αντιθέτως, και επειδή νομίζω ότι οι γονείς σου είναι λίγο "παλαιών αρχών", πάρε μια πιο "επιπληκτική" στάση απέναντί τους, του στυλ "να μην επαναληφθεί αυτό σας παρακαλώ, με αναγκάσατε να φορτωθώ σε ξένο άνθρωπο, τι θα σκεφτεί η φίλη μου και η μητέρα της όταν μαθευτεί ότι οι γονείς μου μου επιβάλουν ωράριο κυκλόφορίας σαν να είναι από κανένα οπισθοδρομικό χωριό, και δεν με άφησαν να μπω σπίτι, ντροπής πράγματα" κτλ κτλ.

Καλή τύχη!

τι ειναι βρε παιδια αυτο το πραμα τελευταια, ανηλικα μου θυμιζετε (συγνωμη κι ολας), κατι σχεσεις που ειχα κανει στο παρελθον με 17χρονα, κι επειδη επρεπε να ακουν τους γονεις τους, δε τα αφηναν να βγαινουν το βραδυ ή που επρεπε αναγκαστικα να πανε μαζι τους, κι αλλες τετοιες συμπεριφορες. φυσικα χωρισαμε γιατι δεν υπαρχει μελλον ετσι! ειπαμε ζουμε με τους γονεις μας αλλα δε μας κανουν κι οτι θελουν, ειδικα απ'τα 18 και μετα παταμε ποδι και βγαινουμε απο πανω. αμα τωρα εχεις τοσο προβλημα, βρες αγορι να φυγεις απ'το σπιτι σου. ετσι κι αλλιως αυτο θα πρεπει να συμβει αργα ή γρηγορα. γενικα ομως (κι οχι μονο γιαυτο το θεμα) παρατηρω πως οταν δε μπορει να επιβληθει ενα ατομο ουτε καν στους γονεις του που τους ξερει και ειναι τα κοντινοτερα ατομα και ειναι ευκολο να μην υπακουσει, συνηθως δειχνει αδυναμια χαρακτηρα...

Quote:

---

Originally Posted by DissolvedGirl

Για αρχή, συννενοήσου με μια φίλη που να μπορεί να σε φιλοξενήσει για ένα βράδυ εάν χρειαστεί. Βγες με την παρέα σου και 30 λεπτά πριν από την ώρα που σου έχει πει ο πατέρας σου να γυρίσεις, πάρε τους γονείς σου τηλέφωνο. Πες ότι αποφάσισε η παρέα να πάει στο σπίτι ενός φίλου που μένει στο Χ μέρος, κάπου μακρυά από εκεί που μένεις εσύ (π.χ. στη Γλυφάδα αν μένεις Μαρούσι) και ότι επειδή δεν έχεις αυτοκίνητο και δε θέλεις να ξοδέψεις σε ταξί, θα σε γυρίσει μια φίλη σου σπίτι, αλλά για ευνόητους λόγους δεν μπορείς να της υπαγορεύσεις εσύ τι ώρα να φύγετε. Φρόντισε παρ'όλα αυτά, η καθυστέρησή σου να μην είναι παραπάνω από 1:30 ώρες (δηλαδή αν σε περιμένουν στισ 1:30, να γυρίσεις κατά τις 2:30-3:00 και όχι στις 5) ώστε η πρώτη αυτή "παράβλεψη" των κανόνων να μην τους έρθει τελείως κεραμίδα. Εάν σου πούνε να έρθουν να σε πάρουν οι ίδιοι, πες ότι δεν ξέρεις που είναι το σπίτι και δεν έχεις μπαταρία στο κινητό και πρέπει να κλείσεις κτλ.

Όταν γυρίσεις σπίτι, πες στη φίλη σου να περιμένει λίγο για να βεβαιωθείς ότι οι γονείς σου θα σε αφήσουν να μπεις σπίτι (γιατί π.χ. η δική μου μαμά ήταν λίγο πειραγμένη και με άφησε έξω) και αν δεν σε αφήσουν να περάσεις την πόρτα, μην σκάσεις καθόλου και πήγαινε στο σπίτι της φίλης σου. Από τη μία το γεγονός ότι θα δουν πόσο αποφασισμένη και προετοιμασμένη είσαι, και από την άλλη η συνειδητοποίηση ότι αυτό που εκείνοι θεωρούν "σοβαρές συνέπειες" (το να σε κλειδώσουν δηλαδή απ'έξω) εσύ το γύρισες σε κάτι θετικό, θα θέσουν νομίζω μια καινούρια βάση πάνω στην οποία μπορείς να διαπραγματευτείς.

Επίσης, στη συζήτηση που ανεπιφύλακτα θα ακολουθήσει, μην υιοθετήσεις το στυλ "δεν περνάει πια η απαγόρευσή σας γιατί σας την έβγαλα από τη μύτη". Αντιθέτως, και επειδή νομίζω ότι οι γονείς σου είναι λίγο "παλαιών αρχών", πάρε μια πιο "επιπληκτική" στάση απέναντί τους, του στυλ "να μην επαναληφθεί αυτό σας παρακαλώ, με αναγκάσατε να φορτωθώ σε ξένο άνθρωπο, τι θα σκεφτεί η φίλη μου και η μητέρα της όταν μαθευτεί ότι οι γονείς μου μου επιβάλουν ωράριο κυκλόφορίας σαν να είναι από κανένα οπισθοδρομικό χωριό, και δεν με άφησαν να μπω σπίτι, ντροπής πράγματα" κτλ κτλ.

Καλή τύχη!

---

http://www.justsaypictures.com/images/evil-plan-01.jpg

κατερινα, θα σου πω κ τί είχε συμβεί με μένα.
στ 19 μου ο πατέρας μου με χτύπησε άσχημα γιατί επέστρεψα στις 1:30.
καλοκαίρι θυμάμαι.
όταν του είπα αν απλώσεις ξανα χέρι πάνω μου θα πάω στην αστυνομια του ήρθε κάπως.
την επόμενη φορά που βγήκα, επέστρεψα την ώρα που ήθελα εγώ.
τί θα σου κάνουν δλδ?
όλες τις εκδοχές τις καλύψαμε.