Άνεργη, και με νευρωση

γεια σε όλους.Τα προβλήματα μου υπήρχαν απο πάντα απλά κανείς δεν τα κατάλαβε οταν έπρεπε.Εχω χάσει δουλειά, φίλους, εμένα ,χάνω τον άντρα μου και γενικα φυτοζωώ τα τελευταία 3 χρόνια. Είμουν πάντα δύσκολος χαρακτήρας και έφερνα τους ανθρώπους στα όρια τους.Παρακολουθούμαι απο τον Σεπτέμβριο απο κάποιον ειδικό πιο εντατικά(και στο παρελθον για λιγο διάστημα αλλά τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασής μου.) Είμαι νευρωτική, κλεισμένη στον εαυτό μου, χωρίς όρεξη για τίποτα, με δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης,καταθλιπ� �ική σε μεγάλο βαθμό και δεν μπορώ να πάρω χαρα απο τίποτα.Αγχωτική με άσχημες σκέψεις και ταλαιπωρούμαι αφάνταστα πολύ.Το περισσότερο καιρό τον περνάω σπίτι, κλαίω και βουρλιζομαι.Εχω κουραστεί και δεν ξέρω εάν θα αλλάξει ποτέ αυτό.Την περίοδο αυτή είμαι θυμωμένη με όλους.Τους γονείς μου γιατί δεν ήξεραν να το καταλάβουν και να με σώσουν όταν έπρεπε, με την αδερφή μου που είναι 7 χρόνια μικροτερή μου και περιμένει το πρώτο της παιδί, με εμένα που δεν με αφήνει αυτό το γιατί σε εμένα?? και ζηλεύω αφάνταστα,Αλλα είμαι εντελώς ακατάλληλη τώρα για παιδί, είμαι θυμωμένη με τις επιλογές μου, αίδηασμένη με την χρόνια χρήση ναρκωτικών(τώρα έχω κόψει) και ανυπόμονη για ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ.Πόσο υπομονή να κάνω με την θεραπεία?

santanina66, γεια σου :)

Κάλιο αργά παρά ποτέ, γεγονός. Άλλωστε τα 3 χρόνια δεν είναι δα και μια ζωή!

Το σημαντικό είναι ότι πλέον είσαι σε θεραπεία και βαδίζεις προς την αντιμετώπιση όσων περιγράφεις.
Είναι πολύ ουσιώδες το βήμα που έκανες-κάνεις να δεις και να προσπαθήσεις να λύσεις το πρόβλημά σου και νομίζω πως καλό είναι να σταθείς εκεί, κι όχι σε ότι δεν έκανες ή έχασες. Αυτά μέσα στο πρόγραμμα είναι όταν ο εαυτός μας αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Καλή συνέχεια :)

Quote:

---

Originally Posted by santanina66

γεια σε όλους.Τα προβλήματα μου υπήρχαν απο πάντα απλά κανείς δεν τα κατάλαβε οταν έπρεπε.Εχω χάσει δουλειά, φίλους, εμένα ,χάνω τον άντρα μου και γενικα φυτοζωώ τα τελευταία 3 χρόνια. Είμουν πάντα δύσκολος χαρακτήρας και έφερνα τους ανθρώπους στα όρια τους.Παρακολουθούμαι απο τον Σεπτέμβριο απο κάποιον ειδικό πιο εντατικά(και στο παρελθον για λιγο διάστημα αλλά τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασής μου.) Είμαι νευρωτική, κλεισμένη στον εαυτό μου, χωρίς όρεξη για τίποτα, με δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης,καταθλιπ� �ική σε μεγάλο βαθμό και δεν μπορώ να πάρω χαρα απο τίποτα.Αγχωτική με άσχημες σκέψεις και ταλαιπωρούμαι αφάνταστα πολύ.Το περισσότερο καιρό τον περνάω σπίτι, κλαίω και βουρλιζομαι.Εχω κουραστεί και δεν ξέρω εάν θα αλλάξει ποτέ αυτό.Την περίοδο αυτή είμαι θυμωμένη με όλους.Τους γονείς μου γιατί δεν ήξεραν να το καταλάβουν και να με σώσουν όταν έπρεπε, με την αδερφή μου που είναι 7 χρόνια μικροτερή μου και περιμένει το πρώτο της παιδί, με εμένα που δεν με αφήνει αυτό το γιατί σε εμένα?? και ζηλεύω αφάνταστα,Αλλα είμαι εντελώς ακατάλληλη τώρα για παιδί, είμαι θυμωμένη με τις επιλογές μου, αίδηασμένη με την χρόνια χρήση ναρκωτικών(τώρα έχω κόψει) και ανυπόμονη για ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ.Πόσο υπομονή να κάνω με την θεραπεία?

---

καλώς ήρθες!:)
μάλλον έγραφες κ άλλα κ κόπηκε το μήνυμά σου. θέλεις να μας πεις περισσότερα για το έφτασες στο σημείο που είσαι σήμερα?

Quote:

---

Originally Posted by santanina66

γεια σε όλους.Τα προβλήματα μου υπήρχαν απο πάντα απλά κανείς δεν τα κατάλαβε οταν έπρεπε.Εχω χάσει δουλειά, φίλους, εμένα ,χάνω τον άντρα μου και γενικα φυτοζωώ τα τελευταία 3 χρόνια. Είμουν πάντα δύσκολος χαρακτήρας και έφερνα τους ανθρώπους στα όρια τους.Παρακολουθούμαι απο τον Σεπτέμβριο απο κάποιον ειδικό πιο εντατικά(και στο παρελθον για λιγο διάστημα αλλά τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασής μου.) Είμαι νευρωτική, κλεισμένη στον εαυτό μου, χωρίς όρεξη για τίποτα, με δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης,καταθλιπ� �ική σε μεγάλο βαθμό και δεν μπορώ να πάρω χαρα απο τίποτα.Αγχωτική με άσχημες σκέψεις και ταλαιπωρούμαι αφάνταστα πολύ.Το περισσότερο καιρό τον περνάω σπίτι, κλαίω και βουρλιζομαι.Εχω κουραστεί και δεν ξέρω εάν θα αλλάξει ποτέ αυτό.Την περίοδο αυτή είμαι θυμωμένη με όλους.Τους γονείς μου γιατί δεν ήξεραν να το καταλάβουν και να με σώσουν όταν έπρεπε, με την αδερφή μου που είναι 7 χρόνια μικροτερή μου και περιμένει το πρώτο της παιδί, με εμένα που δεν με αφήνει αυτό το γιατί σε εμένα?? και ζηλεύω αφάνταστα,Αλλα είμαι εντελώς ακατάλληλη τώρα για παιδί, είμαι θυμωμένη με τις επιλογές μου, αίδηασμένη με την χρόνια χρήση ναρκωτικών(τώρα έχω κόψει) και ανυπόμονη για ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ.Πόσο υπομονή να κάνω με την θεραπεία?

---

καλώς ήρθες!:) θέλεις να μας πεις περισσότερα για το έφτασες στο σημείο που είσαι σήμερα?

Quote:

---

Originally Posted by santanina66

γεια σε όλους.Τα προβλήματα μου υπήρχαν απο πάντα απλά κανείς δεν τα κατάλαβε οταν έπρεπε.Εχω χάσει δουλειά, φίλους, εμένα ,χάνω τον άντρα μου και γενικα φυτοζωώ τα τελευταία 3 χρόνια. Είμουν πάντα δύσκολος χαρακτήρας και έφερνα τους ανθρώπους στα όρια τους.Παρακολουθούμαι απο τον Σεπτέμβριο απο κάποιον ειδικό πιο εντατικά(και στο παρελθον για λιγο διάστημα αλλά τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασής μου.) Είμαι νευρωτική, κλεισμένη στον εαυτό μου, χωρίς όρεξη για τίποτα, με δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης, καταθλιπτική σε μεγάλο βαθμό και δεν μπορώ να πάρω χαρα απο τίποτα. Αγχωτική με άσχημες σκέψεις και ταλαιπωρούμαι αφάνταστα πολύ. Το περισσότερο καιρό τον περνάω σπίτι, κλαίω και βουρλιζομαι.Εχω κουραστεί και δεν ξέρω εάν θα αλλάξει ποτέ αυτό.Την περίοδο αυτή είμαι θυμωμένη με όλους.Τους γονείς μου γιατί δεν ήξεραν να το καταλάβουν και να με σώσουν όταν έπρεπε, με την αδερφή μου που είναι 7 χρόνια μικροτερή μου και περιμένει το πρώτο της παιδί, με εμένα που δεν με αφήνει αυτό το γιατί σε εμένα?? και ζηλεύω αφάνταστα,Αλλα είμαι εντελώς ακατάλληλη τώρα για παιδί, είμαι θυμωμένη με τις επιλογές μου, αίδηασμένη με την χρόνια χρήση ναρκωτικών(τώρα έχω κόψει) και ανυπόμονη για ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ.Πόσο υπομονή να κάνω με την θεραπεία?

---

ολόκληρο.... (υποθέτω αυτό ήθελες να κάνεις pelariry,εντομεταξύ παρόλο που απάντησα δεν το είχα διαβάσει όλο.)

Quote:

---

Originally Posted by Arsi

ολόκληρο.... (υποθέτω αυτό ήθελες να κάνεις pelariry,εντομεταξύ παρόλο που απάντησα δεν το είχα διαβάσει όλο.)

---

είχε κοπεί κ το δικό μου το μήνυμα...:)

Σαντανίνα, καλή σου μέρα. Θέλεις να απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις για να μπορέσω να έχω καθαρότερη εικόνα? και τα άλλα μέλη φυσικά.
Ήσουν έτσι και σαν παιδί? Από μικρή δηλαδή σε θυμάσαι σαν δύσκολο χαρακτήρα? Ξέρεις γιατί στο ρωτάω, γιατί έχω παρατηρήσει σε μένα και σε δικούς μου ανθρώπους, συγγενείς, φίλους, σχέσεις διάφορες, πως τα βασικά κομμάτια ενός χαρακτήρα, τα κεντρικά του σημεία, αυτό που λέμε ο πυρήνας μιας προσωπικότητας, μένει σχετικά αναλλοίωτος διαχρονικά. Φτιάχνουν κάποια προς το καλύτερο, άλλα αλλάζουν προς το χειρότερο, αλλά άμα μεγαλώσεις την εικόνα και την εξετάσεις προσεχτικά θα δεις ότι υπάρχει μία συνέχεια, μια γραμμικότητα στην ανθρώπινη προσωπικότητα.
Αυτή μου η πρώτη ερώτηση λοιπόν, αν την ίδια δυσκολία στον χαρακτήρα την εντοπίζεις και στην παιδική ηλικία.

Μετά, το οικογενειακό περιβάλλον. Πώς ήσασταν στο σπίτι? Οι γονείς είχαν μια αρμονική, αγαπημένη σχέση? Προς τα παιδιά, εσάς, πώς θα χαρακτήριζες τις συμπεριφορές τους?
Και ως προς το σήμερα, πώς είναι η σχέση με τον άντρα σου? Σε τι επικεντρώνονται τα μεταξύ σας θέματα? Έχετε συγκρούσεις? Βία μήπως? λεκτική ή άλλη? Απομάκρυνση ίσως? Και αν υπάρχει σεξουαλική ζωή που να δίνει ευχαρίστηση και οικειότητα.