Για όσους περνάνε δύσκολα...

Δε βγαζει πουθενά μια κατάσταση στην οποία περιμένεις λύση από το υπερπέραν. Αν δε βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως, λέει ο ποιητής, που όμως η θεωρία αυτή δεν παύει να είναι μια θεωρία...
Πάλη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δείχνει να εκτυλίσσεται μπρος στα μάτια μου κι εγώ αμέτοχος να βλέπω και να μήν μπορώ να κάνω κάτι προκειμένου να βγω από το αδιέξοδο.
Να μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί και όλα να φτιάχνανε μονομιάς και τί στον κόσμο - ευχή που καθένας έχει κάνει όταν βρίσκεται σε καταστάσεις που δεν μπορεί να ελέγξει άμεσα ή τουλάχιστον να μήν περνούν τόσο επώδυνα από το πετσί το, και να του σκίζουν τις σάρκες.
Το μυαλό κολάει σε βούρκους που αδιάβλητα και απρόσκοπτα ποτίζουν σε όλο το είναι και το πώς του, με τρόπο ώστε η σύγχιση να διακατέχει το κέντρο λήψης αποφάσεων και το κόλλημα να είναι ανυπέρβλητο.
Stuck overflow και ο σωρός κρεμνίζεται και η διαδοχή της ηρεμίας είναι η ανυπομονησία και η ανασφάλεια. Και όλα αυτά συντελλούν σε μια κατάσταση αδιάλλειπτης σιωπής και σκότους που φαντασιώνεται το φως και τη ζωή, όμως η φαντασία παγώνει και το νερό σταματά να κυλά, ο αέρας αραιώνει και σύντομα η φύση νεκρώνει..
Κι ο δεύτερος εαυτός σου, η φωνή της ψυχής και της συνείδησης αργοπεθαίνει, βλέποντας το δίδυμό του να υποφέρει, η διασύνδεσή του με τον έξω κόσμο, η άμεση προέκτασή του, που φέρει τη σάρκα και τα οστά του, βλέπει να ραγίζει μπρος στο σκόπελο που βρέθηκε ωσάν καράβι που προσάραξε σε αβαθή.
Δυνάμεις που κρατάν σε φυλακή τους μηχανισμούς αντίδρασης, σκοινιά χοντρά και άκομψοι κόμποι που μόνο με σπαθί τους σπάζεις γιατί δεν λύνονται, όμως κοίτεσαι δεμένος και ακίνητος και το σπαθί μόλις που το βλέπεις σαν να σου λέει πιάσε με και θες να το πάρεις στα χέρια σου όμως μόλις που σαλεύεις και το βλέπεις και δεν το φτάνεις για πέντε μόλις εκατοστά μακρυά από την παλάμη σου.
Και τότε μες στη δυστυχία, προστίθεται η απελπισία, η θλίψη και η απογοήτευση γιατί η λύση βρίσκεται μόλις μια σπίθαμή απόσταση, όμως τα δεσμά φροντίζουν να γίνονται τύρρανοι μιας κατάστασης και γελούν ειρωνικά και τόσο διαολίζεσαι και νευριάζεις.
Έριδες των ανθρώπων και των πραγμάτων στη ζωή, η εξουσία, ο εγωισμός και η τύφλωση και ο παροπιδισμός - αρετές του σατανά, αταίριαστες σε όντα που θέλουν τον πολιτισμό και την εξέλιξη.
Κι όμως το φως δεν είναι ανύπαρκτο, είναι όμως μακρυά και το μόνο που μένει είναι η ελπίδα - ο ρομαντικός τρόπος του να λες ας είναι κι έτσι, θα βρω τρόπο ν' απολαύσω το βιασμό - Τι σουρεαλισμός : βιασμός και απόλαυση - αταίριαστες έννοιες κι όμως επιβάλλεται να συνεργαστούν, προκειμένου να βγει μια ψυχή...
Φαντασία εναντίον της πραγματικότητας κι όμως ο άνθρωπος το τελευταίο που μπορεί να κάνει είναι να ελπίζει, γι' αυτό κι εγώ ποτέ δε χάνω την πίστη μου, και μια κατάσταση μή αναστρέψιμη, ελπίζω να τη γυρίσω.
Όμως πονάει και βασανίζει, ίσως όμως αυτοί να είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, ίσως μ' αυτόν τον τρόπο να βρέχω τα πόδια μου προκειμένου να φάω σαργό κι όχι μαρίδα....

\"...που και που ομως, οταν ειμαστε αρκετα τυχεροι, συνειδητοποιουμε την ευτυχια τη στιγμη ακριβως που τη ζουμε...\"
Ενα πραγμα εχω καταλαβει καλα real_polyfime πως πρεπει να αδραξουμε την καθε μερα που περναει, να ρουφηξουμε ολη την ενεργεια της, με τα θετικα και τα αρνητικα, να μην αφηνουμε να φευγει αδιαφορα και τοτε ισως καταλαβουμε οτι η ζωη ειναι πιο απλη απο οτι φανταζομαστε... απλως πρεπει να την ζουμε...και τοτε θα βρουμε ολα αυτα που επιθυμουμε ερωτα, παθος, ευτυχια και ονειρα για το μελλον....διοτι οπως λεει και ο συγγραφεας οταν επιθυμεις κατι πολυ ολος το συμπαν συνωμοτει υπερ σου...και οταν εχεις προσδοκιες και ελπιζεις τοτε σημαινει πως ζεις πραγματικα...
Αυτη τη θεωρια την απεκτησα απο τοτε που αποκτησα την κορη μου, η ζωη μου πειρε αλλη τροπη και αλλο νοημα. Υποθετω πως ενα εναυσμα σου χρειαζεται και σενα...

Quote:

---

Originally posted by Real_polyfimos
Όμως πονάει και βασανίζει, ίσως όμως αυτοί να είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, ίσως μ\' αυτόν τον τρόπο να βρέχω τα πόδια μου προκειμένου να φάω σαργό κι όχι μαρίδα....

---

Αυτοί είναι οι κανόνες της ζωής. Με πόνο ερχόμαστε εξάλλου στη ζωή και είναι ο πόνος της μάνας κατά τη γέννα και συχνά με πόνο φεύγουμε. Ο πόνος όμως διδάσκει κι όλας. Σε κάνει ταπεινό, σε δείχνει της αξία της υγείας, σε κάνει ευαίσθητο σου δείχνει ότι δεν είσαι από σίδερο. Αν δεν πονέσεις τον άλλον θα τον καταλάβεις; Αν δεν πονέσεις ο ίδιος θα αισθανθείς τον πονεμένο; Το κακό είναι να πονάς μάταια και αυτό είναι κάτι που το κάνουμε κάποιες φορές ταλαιπωρόντας χωρίς λόγο τον εαυτό μας. Και αν δε φάμε σαργό στη ζωή μας δεν πειράζει. Παλεύουμε και προσπαθούμε για το καλύτερο και ας είναι λιγότερο από όσο προσδοκούμε. Η πρόθεση και η προσπάθεια μετράνε.
Αlex30

Ο ρεαλιστικός λογοτεχνικός συνειρμός συχνά δίνει στον άνθρωπο έμπνευση και δύναμη για τη πρακτική αντιμετώπιση των προβλημάτων του και έναν θετικό λόγο για να μην πάψει ποτέ όσο ζει να αγωνίζεται για να εκμηδενίσει σταδιακά τις αδυναμίες του με απότερο σκοπό την προσωπική του εναρμόνιση με την απόλυτη τελειότητα όπως μπορεί αυτή επάξια να προσδιοριστεί !!!
ΟΛΓΑ..........

Real_polyfimos αντιλαμβάνομαι την ουσία των σκέψεων σου.......όπως και πολλοί άλλοι όπως διαπίστωσες.......;)

Συμφωνοντας και επαυξανοντας δια της θετικης αναδρασεως με τις αποψεις της Ολγας εχω να πω οτι περα απο το ρεαλιστικο, σουρεαλιστικο και μη ουτοπικο λογοτεχνικο συνειρμο και ειρμο μεσο της επαγωγικη μεθοδου των τριων και της εις ατοπον απαγωγης των ισοτοπων η ζωη ειναι ωραια. Αλλα κατα τον μεγα ποιητη στο διδακτικo εργο «Ξυπνα Βασιλη» ποιητη ΦΑΝΦΑΡΑ στο μεγαλο ποιημα «Ασπρα κορακια Mαυρα κορακια» η ζωη εχει και το ασπρο και το μαυρο. Και κρινοντας απο την διαπροσοπικη μου εναρμονιση με την απολυτη τελειοτητα εχω επαξια προσδιορισει οτι αν δεν βρεξεις κολο δεν καταλαβαινεις αν το νερο ειναι ζεστο η κρυο. Τουτεστιν συγκρινοντας το με το αν δεν πονεσεις δε θα αισθανθεις πως ειναι να πονας πρεπει να βγεις εξω και να δεις πως απο τη θεωρια περνας στην πραξη και τουμπαλιν.

Συμφωνώ με τον berg που λέει πως αν δεν βρέξεις κώλο δεν θα μάθεις ποτέ αν το νερό ήταν ζεστό ή κρύο γιατί φυσικά και δεν μπορείς να διαβείς τη θάλασσα με το να την κοιτάς μόνο.

****
\"Ο πόνος σας είναι το θρυμμάτισμα του κελύφους που περιβάλλει την κατανόησή σας. Όπως το κοκούτσι του καρπού πρέπει να σπάσει για να προβάλλει η καρδιά του στον ήλιο, έτσι και σεις πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο. Κι αν καταφέρετε να κρατάτε εκστατική την καρδιά σας στα καθημερινά θαύματα της ζωής σας, ο πόνος δεν θα σας φαίνεται λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας[...]\"
Kahlil Gibran - Ο προφήτης

ΥΓ:Οι πιο αβάσταχτες δυστυχίες είναι αυτές που περιμένεις να έρθουν και δεν έρχονται. Η ζωή χρειάζεται ευελιξία. Δεν περιμένεις να σου \'ρθει, πηγαίνεις εσύ προς το μέρος της. Έτσι, απλουστεύεις κατά πολύ τα πράγματα και προ παντός δεν πλήττεις...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πιτσιρικάς ακόμη είχα μια περίεργη αντιμετώπιση από τον περίγυρο - είτε επρόκειτο για φίλους είτε συγγενικά πρόσωπα με την έννοια ότι οι απόψεις μου γενικά εθεωρούντο εκτός πραγματικότητας. Αυτό είχε σαν αντίκτυπο στην ιδιοσυγκρασία μου, να με κάνει πιο κλειστό σαν άνθρωπο, να \"τιμωρώ\" τον εαυτό μου ακόμη ακόμη πιστεύοντας κι ο ίδιος κάποια στιγμή ότι είμαι όντως ένας όχι κανονικός και να γεμίσω με παθητικότητα. Μου ήταν δύσκολο να πάρω αποφάσεις διότι νόμιζα πως σίγουρα θα είναι λάθος ότι κι αν σκεπτόμουν και έδωσα έδαφος στους άλλους να κρίνουν τι είναι και τι δεν είναι σωστό για μένα. Πάντα όμως στην άκρη του μυαλού μου υπήρχε ένα σαράκι που με τσίγκλαγε και με ωθούσε να ψάχνω τα πράγματα σε βάθος και να τα αναλύω όπως εγώ ήξερα. Με τα χρόνια μεγαλώνοντας και εφόσον μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω κόσμο και γενικά να ξεφύγω από τα στενά πλαίσια του οικείου περιβάλλοντος - σπουδές, δουλειά κτλ - συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να ταιριάξω με ανθρώπους που είχαν παρόμοιο σκεπτικό με το δικό μου. Με στόχους φαινομενικά αόριστους όμως στην ουσία τους πολύ συγκεκριμένους, με ανησυχίες και διαρκή προσπάθεια για το καλύτερο, με μια αρεστή σε μένα αδιαφορία για εφήμερα και πρόσκαιρα. Όταν βρισκόμαουν με αυτούς τους ανθρώπους στην αρχή δεν πίστευα στα μάτια μου ότι είναι δυνατόν τελικά να μην είμαι και τόσο αλλοπρόσαλος και ευθύς αμέσως να συνειδητοποιώ το γνώρισμα που έχουν ορισμένοι με χαμηλότερο επίπεδο, αντί να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι θέλεις να πεις να διαγράψουν αυτά που ακούν και να προσπαθήσουν να βάλουν δάκτυλο σε σένα και να σε υποσκελίσουν. Με τον καιρό κατάλαβα αυτό ότι είναι ένα γνώρισμα όχι ορισμένων αλλά κανόνας στη ζωή και πως ελάχιστοι είναι αυτοί που θα δώσουν βάση σε αυτά που λες και θα σε υποστηρίξουν. Anyway, προσπαθώντας πάντα να βρω την εσωτερική μου γαλήνη, δεν άργησε η στιγμή που ήρθα σε ρίξη και με τον πατέρα μου, μια χρόνια κατάσταση που με παιδεύει ακόμη και σήμερα εφόσον είναι αυτό που λέμε παλιό μυαλό. Σε αντιδιαστολή όμως με τα κολλήματά του οφείλω να πω ότι είναι τρομερά έξυπνος και αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα σε συνδυασμό με έναν τεράστιο εγωισμό που έχει. Δεν χωράει ο νους του ότι κάποια από αυτά που λέει και υποστηρίζει μπορεί να ίσχυαν κάποτε όμως οι άνθρωποι αλλάζουν και μπορεί πλέον να μήν στέκουν. Έχει άποψη για τα πάντα ενώ είναι αξιοσημείωτο το τέχνασμα που χρησιμοποιεί να σου γυρνά τα δικά σου λόγια περιφρασμένα με δικές του λέξεις και να τα παρουσιάζει ως δικό του κτήμα, με αποτέλεσμα μόλις τελειώνει τη φράση του να έχει πει μόλις αυτό που υποστήριζες εσύ και να σε αφήνει μαλάκα και να λες τί έγινε τώρα... μου σπάνε τα νεύρα τουλάχιστον.
Φανταστείτε τώρα πόσο δύσκολο μου είναι ψυχολογικά να ταιριάξω με τον ίδιο μου τον γονιό. ʼπειρες είναι οι ώρες που έχω σκεφτεί τρόπους για να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις που δημιουργούνται, άπειρες είναι οι φορές που έχω αισθανθεί ένα μηδενικό εφόσον ο ίδιος ο πατέρας μου γυρνά και μου δηλώνει ότι θέλει να με βλέπει όσο γίνεται λιγότερο εφόσον θεωρεί ότι τον μισώ ενώ τα παρελκόμενα αυτής της κατάστασης είναι η μάνα μου να κλαίει και να με παρακαλεί να τα βρούμε. Όλα αυτά τα αναφέρω για να απαντήσω ότι ξέρω πως είναι να πονάς ενώ η πράξη πέραν της θεωρίας είναι εμπρός στα μάτια μου. Απλά πάρτε το σαν ένα μηχανισμό άμυνας αυτόν τον λογοτεχνισμό, γιαατί βαθειά μέσα μου θέλω και δουλεύω πάνω σ\'αυτό, να εναρμονιστώ με την απόλυτη τελειότητα όπως αναφέρει ο berg. Είμαι ελιτιστής καταλήγοντας και μου είναι πολύ δύσκολο να προβώ σε μια ενέργεια αν δεν έχω σκεφτεί τουλάχιστον ένα στάδιο μετά από αυτήν μου την ενέργεια, ώστε όταν έρθει η ώρα να έχω εναλλακτικές. Και αυτή μου η τάση είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τη δουλειά μου, τις σπουδές μου και γενικά εμένα. Sorry, αν σας κούρασα.


φοβαμαι τι βλέπω
κι αν βλέπω δεν ξέρω
τί ξέρω δεν ξέρω...
το κάλος που είναι
το ψάχνω
φοβάμαι μη χαθώ
που είσαι φως λαμπερό
να ρθω σε σένα
να ενσωματωθώ
η νύχτα κοντεύει
τ αστέρια ανάβουν
κι η πλάση κοιμάται
χωρίς να νυστάζω
τα μάτια δεν κλείνουν
νυχτέρι θα κάνω
μήπως αλήθεια είναι το ψέμα
και ψέμματα είναι τα όλα
κι αυτό που το βλέπεις
αόρατο είναι
τα μάτια γελάνε
όχι με αστεία, από ανία
κι η δύναμη φεύγει
και πεφτεις και πάλι
μα δεν το ξεχνάς
στο τέλος να φτάσεις
χωρίς αμυχές αν ει δυνατόν
κι ο κύκλος να κλείσει
με νίκη θαρρώ...
πιστεύω!

Σαν καινουργιο μελος δεν νομιζω οτι θα μπορουσα να μπω αμεσα στο πνευμα των συγγραφεων. Οφειλω να ομολογησω πως μαρεσει ο λιτος τροπος περιγραφης αξιων με αναφορα σε σοφους. Προφανης ο στοχος. Η δημιουργια κρυσταλινης νοησης. Ομως, μελετωντας τις αναφορες για τα μαυρα κορακια, τον Χαλιλ Γκιμπραν, τον ρεαλισμο (ευφυεστατες τοποθετησεις) και πληθως αξιών σκεφτηκα το Ζεν, το Ταο οχι πως ειμαι οπαδος, ενας απλος ανισορροπος μελετητης ειμαι. Ανισορροπος επειδη το χαος που προβαλει στην κατανοηση με την απειρη πληροφορηση με κανει αδυναμο στο να πλησιασω την εννοια ρεαλισμος ή αρμονια
Στο Ζεν τα παντα εχουν ταξη επειδη υπαρχουν συνειρμοι
Στο Ταο τα παντα κινουνται, υπαρχουν και ενυπαρχουν
Βεβαια και τα δυο υφιστανται εφ οσον υπαρχει παρατηρητης
Ο παρατηρητης ομως απαιτηται να διαθετει οξυνοια και εκπαιδευση εξαιρετικα υψηλου διανοητικου επιπεδου και εδω θετω ενα ερωτημα....

Τι εννοουμε οι απλοι θνητοι <<πραγματικοτητα>>? <<αρμονια>>?

camfora

Agaphth Danay, 8a diafwnhsw me to orismo pou dineis sthn pragmatikothta. Auto pou perigrafeis pio poly mou tairiazei san ypokeimenikos katoptrismos ths pragmatikothtas mesa apo tis ais8hseis ka8e an8rwpou - ypokeimenou an 8es - para thn idia thn pragmatikothta.
Mhn 3exnas oti to periballon den einai mono auto pou oi ais8hseis mas, lene, alla ena plh8os akomh dedomenwn pou oi antilhpsh tous poikilei apo atomo se atomo px ena xontro paradeigma einai auta pou blepei ena atomo me mywpia ki ena atomo xwris, ayta pou akouei ena atomo me meiwmenh akoh ki ena xwris kok. Bebaia 8a mou peis oti mporei na balei gyalia h antistoixa akoustika, alla metapidame ey8ews ston epomeno orismo ths armonias, pou akribws gia na thn apokthsei probainei se aytes tis lyseis.
H armonia gia mena einai h enswmatwsh stis grammes-wraies kampyles toy sympantos, h parallhlish ths proswpikhs grammhs tou ka8enos me thn eniaia-pagkosmia roh. To 8ema einai na einai omalh auth h roh. Ta psegadia ths einai oi peridynhseis pou prepei na apeuxontai. Kat authn thn ennoia, symfwnw na psaxnoume thn armonia prokeimenou na katalysoume thn ata3ia mesa mas.
Filika.

Θα ξεκινήσω με ένα φαινομενικά αστείο.
Πάρα πολλές γυναίκες και όχι μόνο ασχολούνται με την αστρολογία, δεν θα το κρίνω.
Πάρα πολλές γυναίκες και όχι μόνο είναι θρησκευτικά προσκείμενες κάπου, δεν θα το κρίνω.
Πάρα πολλές γυναίκες αγωνιούν για αύριο ή για τις συνθήκες ζωής των προσφιλών τους προσώπων (ευτυχώς) ζώντας σε μια διαρκή , ας πούμε ανασφάλεια δείχνοντας το πολλές φορές με ακαταλαβίστικο τρόπο. Φυσικά και δεν είναι αρρώστια!!!
Το ερώτημα που προκύπτει είναι, εφ όσον τα αισθητήρια μας δίνουν κάθε πληροφορία <<πραγματικότητας>> η λογική επεξεργάζεται με ικανότητα υπολογιστή, ισχύει για όλους, γιατί ψάχνονται στο χώρο του χρόνου, κάτι πέρα από τις αισθήσεις μας?
Παρακαλώ μην παρεξηγηθώ που χρησιμοποιώ την γυναίκα, πιστεύω ότι έχει κομμάτια που λείπουν στον άντρα (δεν εννοώ το πλευρό) και ικανότητες που ξεφεύγουν απ τη πραγματικότητα
Για την αρμονία έχω να παρατηρήσω πως δεχόμαστε την έννοια όταν δεν μας βασανίζει τίποτα. Ούτε σώμα ούτε σκέψη ούτε……. Πράγμα ανέφικτο εφ όσον είμαστε μια συσκευή που το πρώτο που φροντίζει είναι την ύπαρξη της στο φυσικό επίπεδο. Σε αντιδιαστολή το να έχει κανείς επίγνωση των ασύλληπτων κινήσεων του χωροχρόνου από μόνο του τον κάνει συμμέτοχο και το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι πώς να βάλεις την πραγματικότητα πλάι σε ένα σωρό <<άλλες>> πραγματικότητες και πώς να τις συσχετίσεις…….
camfora

Quote:

---

Originally posted by Real_polyfimos
H armonia gia mena einai h enswmatwsh stis grammes-wraies kampyles toy sympantos, h parallhlish ths proswpikhs grammhs tou ka8enos me thn eniaia-pagkosmia roh. To 8ema einai na einai omalh auth h roh. Ta psegadia ths einai oi peridynhseis pou prepei na apeuxontai. Kat authn thn ennoia, symfwnw na psaxnoume thn armonia prokeimenou na katalysoume thn ata3ia mesa mas.
Filika.

---

Το γνώθι σαυτόν είναι ένας τρόπος για να καταλυθεί η αταξία μέσα μας

Ο μακρόκοσμος του Σύμπαντος από τη μία πλευρά και από την άλλη ο μικρόκοσμος του εαυτού μας.

Quote:

---

Originally posted by Danay
Πάντως θα ήθελα να προσθέσω πως στο σημείο που ανέφερα την πραγματικότητα και είπα πως την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, σαφώς πιστεύω αφήνει να εννοείται πως για τον καθένα η πραγματικότητα μπορεί να είναι όμορφη ή άσχημη και ανάλογα με το επίπεδο ζωής, όμως ακόμα και όσοι βάζουν τον εαυτό τους καλύτερο από τους άλλους αναγνωρίζουν πως υπάρχει μία αταξία και ανισορροπία ...

---

Δεν αναφερθηκα στην υποκειμενικοτητα αυτων που καταγραφεις. Αναζητησα μια κατασταση που να ειναι συμβατη την ιδια στιγμη, απ την ιδια κατα προσεγγιση γωνια απο νοημονες ετσι που να πιστοποιηται μια δραση ή κατασταση σαν ιδια γενομενη
Ας ειναι. Σας ευχαριστω για τις τοποθετησεις
camfora

Yparxei elpida, elate na tre3oume stous dromous
na bgoume apo ta oria auths ths polhs, na doume ki allous kosmous
3ekolla ap\' thn ania, kai piase ta hnia
fwna3e, ektonwsou mila kai akou
kai tote 8a eideis pws h agaph odhgei
traino se rages pou se paei se allh gh, gi\' allh zwh
dwse kai mena aera kai pnoh
fouskwse ta pania, maistra kai tzenoa
ki o sorokos na ferei esena se mena....

Ante re paidia na to doume ligo 8etika, na to paroume alliws gia na mas bgei ki alliws...
oxi eipa, allo ennoousa - skopos mou einai na mas dwsw mia nota xarmosynh, anasa ston pnigmeno, mia w8hsh gia boutia sth zwh....
sorry an sas kourasa

[ Real_polyfimos[/i]
3ekolla ap\' thn ania, kai piase ta hnia
kai tote 8a eideis pws h agaph odhgei
traino se rages pou se paei se allh gh, gi\' allh zwh


ωραίο ποίημα real_polyfimos

θα το διαβαζω συνέχεια για να το μάθω απέξω