Ελλειψη αντοχης! Οταν τα πραγματα φτανουν στο τερμα!

Καλησπερα! Ειμαι καινουργια στο φορουμ κι ειναι η 1η φορα που γραφω!
Αρχικα να συστηθω, ειμαι η Ελενα, 17 ετων.
Ολα ξεκινησαν πριν 4,5 μηνες περιπου. Αποφασισα να τηρησω μια απλη διαιτα.
Το ειχα βαλει, σαν στοιχημα με τον εαυτο μου... να χασω 5-6 κιλακια που με βαραιναν!
Ζυγιζα 65 κιλα κ εχω 1,71 υψος.
Στην αρχη, ολα πηγαιναν ρολόι... ή τουλαχιστον ετσι πιστευα!
Στην μετεπειτα πορεια τα πραγματα αλλαξαν!
Τα 5 κιλα, εγιναν 10 κ μετα ηρθε ο ολεθρος.
Εφτασα να ζυγιζω 46 κιλα...
Καπου εκει εμφανιστηκε κι η βουλιμια...
Εμενα μερες ολοκληρες νηστικη με αποτελεσμα να τρωω τις βραδινες κυριως ωρες απιστευτες ποσοτητες...
Το στομαχι μου κ τα εντερα μου αντιμετωπιζουν προβλημα.. κ στεκομαι με χαπια.
Κανω μια υπερανθρωπη προσπαθεια να επανερθω... αν κ μου ειναι αδυνατο!
Πρωτου βαλω μια μπουκια στο στομα μου αισθανομαι λεπτη... μολις φαω, εστω κ 1 απειροελαχιστο κομματι φαγητου, νιωθω πως πηρα τουλαχιστον 10 κιλα....
Ολο αυτο εχει επιβαρινει την ψυχολογια μου....
Εχει επηρεασει την ζωη μου...
Δν εχω αντοχες να βγω με τους φιλους, στα μαθηματα μου δεν μπορω να συγκεντρωθω...
Το μονο μου αγχος ειναι οι θερμιδες, τα λιπη, η γυμναστικη...
Δεν εχω ορεξη για τιποτα πια... Νιωθω ΖΩΝΤΑΝΗ-ΝΕΚΡΗ.
Ουτε συναισθηματα... ουτε ζωη... μονο Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ.
Μια εμφανιση που σε κανεναν πλεον δεν αρεσει..
Θελω να γινω το παιδι που ημουν καποτε... ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΩΩ ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ...
Βαρεθηκα τα χαπια, τις μεζουρες... ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ.
Ολο λεω πως θα το σταματησω... ομως η εμμονη ποτε δεν διαγραφεται απο την μνημη μου...
Η τελευταια μου ελπιδα ειναι η διαιτολογος μου που απο αυριο θα επισκεπτω...
Θελω να δειχνω ΓΥΝΑΙΚΑ.
Θελω τις καμπυλες μου...
Θελω την περιοδο μου...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ :(
συγνωμη αν σας κουρασα... ηθελα απλως καπου να πω οσα μ επνιγαν...

Η ελπίδα δεν είναι ο διαφοτρολόγος αλλά εσυ,ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ.

Εγώ κάποτε Λενάκι λόγω κατάθλιψης και πανικών δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και δεν κατέβαινε και τίποτα κάτω!! Είχα χάσει πολλά κιλά και φοβόμουν μήπως πεθάνω απο την αδυναμία! Και άσε που μου φώναζαν και οι δικοί μου να φάω κι εγώ η κακομοίρα δεν μπορούσα να φάω και πάθαινα πανικούς και χάλια διάθεση, διάθεση για τίποτα.....! όταν έβαζα μια μπουκιά στο στόμα μου μου ερχόταν εμετός!
Κάποια στιγμή απομονωνόμουν στην κουζίνα έκλεινα την πόρτα έπαιρνα το πιάτο μου καθόμουν κάτω και κουνιόμουν πέρα δώθε (το κορμί μου σαν τα σπαστικά παιδιά) και έτρωγα έστω το μισό πιάτο και μιλάμε για φιδέ, σούπες και τέτοια που κατέβαιναν πιο εύκολα κάτω! Κι αυτό για να μη πεθάνω απο ασιτία!
Απο τότε είχα δώσει έναν όρκο στον εαυτό μου, ότι αν κάποτε γίνω καλά θα τρώω ότι μου έρθει και ζηλεύω χωρίς να σκέφτομαι ότι θα παχύνω!
Και όντως όταν πήγα σε γιατρό και μετά από ΤΡΟΜΕΡΗ προσπάθεια έγινα καλά (και η όρεξη μου άνοιξε) ποτέ δεν στερήθηκα το φαγητό και τα γλυκά!
Ακόμα και λεφτά πολλά να μην είχα, ένα γλυκό που το ζήλευα το έπαιρνα και το έτρωγα γιατί πάντα θυμόμουν εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές που είχα περάσει!!!!!!!!
Είμαι 1.60 και 56 κιλά τώρα. Δεν είμαι ούτε παχιά ούτε και αδύνατη. Αλλά αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ!!!!!!!!!!!!!!!!!

θα σου δωσω μια συμβουλη που εμενα με εσωσε. Πετα ζυγαριες και μεζουρες. αγχονουν οπως οταν πας να δωσεις πανελληνιες

απο κει και περα ξεκινα απλα, χωρις να κοψεις κατι μαχαιρι. μην εχεις στο μυαλο σου την διαιτα γιατι ετσι εισαι σε ενα τρυπακι που σε περιοριζει και σε πνιγει. σκεψου απλα πως πρεπει να προσεχεις. κ αν δεν το κανες 3 μερες δεν πειραζει,

δοκιμασε να σκεφτεις πως εισαι σε καλο δρομο επειδη θες να δειχνεις γυναικα!πραγμα που πολλες εδω μεσα δεν το θελουμε καν! εισαι απολυτα συνηδητοποιημενη!

βρες εναν καλο ψυχολογο και συζητησε μαζι του να δεις τι σου λειπει και ξεσπας εκει. στο φαι! και σκεψου πως οταν νιωθεις ασχημα τρωγοντας δεν κερδιζεις κατι γιατι στο τελος μενεις παλι μονη - εσυ και τα αδεια σακουλακια -περιτυλιγματα σοκολατας.

παντως επιμενω να πεταξεις ζυγαρια σε ολες αυτο λεω. εχω να ζυγιστω 3 χρονια και ΔΕΝ ΞΑΝΑΖΥΓΙΖΟΜΑΙ ΠΟΤΕ! μην ξανανεβεις σε αυτο το σκαλοπατι που μετραει την ζωη σου

ξερω απο 1ο χερι πως ειναι να μενεις μονη σου κλεισμενη στο προβλημα σου και το αγχος πως ενω αλλοι εχουν αρρωστιες εσυ νιωθεις τυψεις που απλα θες να νιωθεις αδυνατη και ομορφη. λοιπον μην νιωθεις ετσι επειδη δεν ειναι αυτο , ειναι επιφανειακο, αλλα απο μεσα σου ειναι κατι πιο σοβαρο κ αυτο πρεπει να βρεις.

αν θελεις κ αλλες συμβουλες η να συζητησεις, μπορεις να μ στειλεις πμ. γιατι ειμαι σε πολυ καλο σταδιο και το καταφερα μεσα σε 2 χρονια απο τοτε που η κατασταση μ ηταν σε εξαρση.

επισης οσο κ να χτυπας τον κωλο σου κατω θα πας 40 κιλα, 30-35, αλλα σε 1 μηνα θα τα παρεις ΟΛΑ πισω. ο οργανισμος και η αφαγια τρεφει την βουλιμια και θα ρθει μερα που δεν θα χεις κουραγιο να κανεις εμετο επειδη θα σαι κουρασμενη και εξαντλημενη για να βαλεις δαχτυλο.

στελε μου.

φιλια

Ελενακι γεια σου κ καλως ηρθες στο φορουμ !!
Μπορω να σου πω πως σε καταλαβαινω απολυτα, καθως κ εγω στην ηλικια σου περασα νευρικη ανορεξια η οποια μαλλον δεν αντιμετωπιστηκε σωστα απο ψυχολογικης αποψης (γιατι απο σωματικης αποψης επανηλθα στα κιλα αλλα με λιγακι ανορθοδοξο κατ εμε τροπο anyway ) με αποτελεσμα να εξελιχθει σε νευρικη βουλιμια απ την οποια υποφερω εδω κ ενα χρονο κ δυσκολευομαι πολυ να βγω απ το τρυπακι καθως μονη μου σπρωχνομαι κι αλλο μεσα, μου κανω πλυση εγκεφαλου με μαλακιες κ ετσι γινεται φαυλος κυκλος κ μου εχει εδραιωθει τοσο γερα στο μυαλο που τεινει να μου γινει τροπος ζωης....

ειναι κατι σαν εθισμος οπως τα ναρκωτικα η βουλιμια, απ τη στιγμη που θα αρχισεις τις στερησεις θα ζηταει ο οργανισμος σου αλλα εσυ θα προσπαθεις να μη χασεις τον ελεγχο, γιατι δεν θες να εισαι δεσμια μιας κωλοτροφης..κ μετα ερχεται η στιγμη που δεν αντεχεις κ καταναλωνεις απιστευτες ποσοτητες κ μετα αρχιζεις τους εμετους η τα καθαρτικα η κανεις κ συνδυασμο των 2 για πιο "καλο αποτελεσμα"...

γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να δεις ισως καποιον γιατρο η ψυχολογο που να ειδικευεται στις διατροφικες διαταραχες κ να συζητησεις μαζι του ολα αυτα που σε απασχολουν κ ολα οσα νιωθεις κ κανεις σχετικα με το φαγητο...μεσα απο τη διαδικασια της ψυχοθεραπειας μπορεις να εντοπισεις πραγματα που σχετιζονται με τη διατρογικη διαταραχη τα οποια μπορει καν να μην ειχαν περασει απ το μυαλο σου οτι σχετιζοντα...η γνωση ειναι κινητηρια δυναμη στην αντιμετωπιση του προβληματος...

κι εμενα αρχικα ετσι ξεκινησε ηθελα να χασω 4-5 κιλα κ κατεληξα να ζυγιζω 35, να παθω αφυδατωση, να μου κοπει η περιοδος κ να νοσηλευτω για δυο μηνες...κ ασε που για να μου επανελθει η περιοδος περασε 1 χρονος κ εκανα κ 2 φορες ορμονοθεραπεια....τωρα με τη βουλιμια εχω καταστρεψει το λαιμο μου απ τους εμετους σε σημειο που δεν μπορω πλεον να ξερασω κ κοντευω να δολογονησω σε λιγο καιρο κ το στομαχι μου με τα overdose καθαρτικων...

κανε κατι ειναι κριμα εισαι μικρη κ μενα τοτε ξεκινησαν κ ταλαιπωρουμε 3 χρονια τωρα...ισως δεν εγινε σωστη αντιμετωπιση γι αυτο κατεληξα εδω που ειμαι σημερα..δεν ξερω ... μπορει κ να μην πολυεχει σημασια...

anyway, πιστευω αν λαβεις την καταλληλη βοηθεια απ τους καταλληλους ανθρωπους μπορεις να βοηθηθεις πολυ αποτελεσματικα , γιατι οσο το αφηνεις διογκωνεται κ διαιωνιζεται...

γραψε μας οποτε θελεις οκ ?? :) Kisses κουκλα !! :)

Mαλιστα, αυτα να τα ακουνε μερικοι που πιστευουν οτι δε γινεται μεσα σε λιγους μηνες να χασεις τοσα κιλα απο ανορεξια και να εχεις και συμπτωματα οπως σταματημα περιοδου κτλ.

Ελενα πετα τα χαπια και πιασε τα κουταλια. Θα εισαι μια χαρα, αν πραγματικα οπως λες θες να εισαι γυναικα και να εχεις καμπυλες. Και πηγαινε σε ενα ψυχολογο.

Eλενακι τι χαπια παιρνεις ?? Καθαρτικα η χαπια αδυνατισματος τυπου reductil, alli κτλ ??
Ο,τι κ να παιρνεις κοψ το δεν παιζουμε μ αυτα, ειναι ακρως καταστροφικα κ επικινδυνα για την υγεια, μπορει προς το παρον να μην εχεις προβληματα, αλλα μακροπροθεσμα δεν ξες τι μπορει να σου παρουσιαστει , απο ελκος μεχρι καρδιολογικα προβληματα κ χιλια δυο αλλα..

Σκετα χημικα ειναι υποτιθεται ντεμεκ τα χαπια αδυνατισματος μεταβολιζουν το μισο λιπος απ τις τροφες κ πουτσες μπλε...αυτα ειναι για ατομα υπερβαρα κ παλι δινονται με προσοχη....για να μη μιλησω κ για τα καθαρτικα μιας κ εχω εμπειρια τα οποια σου κανουν το στομαχι κυριολεκτικα σαν πληντηριο κ μετα νιωθες τρελη ατονια κ κουραση....

Elenaki_14, δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με σένα αλλά έχω και εγώ το θεματάκι μου με το φαγητό.. Επεισοδιακή υπερφαγία ολέ!! Για κάποιο λόγο τιμωρώ τον εαυτό μου τρώγοντας και εσύ μη τρώγοντας. Αυτόν το λόγο πρέπει να ψάξουμε να βρούμε, να τον κατανοήσουμε και να πάψουμε να βλέπουμε την τροφή σαν κάτι ενοχοποιητικό.. Με κούρασε και μένα αυτή η κατάσταση, κουράστηκα να νιώθω τύψεις πριν φάω κάτι και μετά να νιώθω ότι είμαι ένας κινούμενος ελέφαντας!! Ελπίζω όλα να πάνε καλά στο εξής και να αποκτήσεις την εμφάνιση που εσύ επιθυμείς, μα πάνω από όλα να είσαι υγιής.:)

chr1986 εσυ τι ακριβως αντιμετωπιζεις σχετικα με το φαγητο?? εχεις κατι σαν συναισθηματικη υπρφαγια απ ο,τι καταλαβα ε? δηλαδη αναζητας το φαγητο ως διεξοδο εχοντας καποιο αλλο προβλημα στην επιφανεια κ προσπαθεις να καλυψεις ετσι τα συναισθηματα σου κ μετα νιωθεις τυψεις κ ενοχες που εφαγες....συμφωνω μ αυτο που λες ,οτι πρεπει να βρουμε το λογο , την αιτια που το κανουμε ολο αυτο γιατι σιγουρα δεν ειναι επιφανειακο κ πολλες φορες δεν μπορουμε να καταλαβουμε απο μονοι μας απο που πηγαζει.....η αιτια μπορει να ειναι καποιο γεγονος που μας προκλαει συναισθηματα οπως στενοχωρια, αγχος, οργη, ενοχη κτλ με αποτελεσμα να ξεσπαμε στο φαγητο κ να χανουμε τον ελεγχο... ευχομαι ολα να παν καλα κ σε σενα !!

παρακατω σου δινω ενα λινκ που ισως σε βοηθησει :

http://anonymoi-yperfagoi.weebly.com/