Έκανα το πρώτο βήμα...

Τα κατάφερα.

Πήγα στο πρώτο ραντεβού που ήταν με ψυχίατρο. Μίλησα όσο μπόρεσα, όσο δηλαδή μπόρεσα να του εξηγήσω αυτά που νοιώθω, με έπιασαν τα κλάμματα, έτρεμα, αφοσιώθηκα σ' αυτόν κι έκανα πως ο ακροατής δεν υπήρχε για να μπορέσω επιτέλους να μιλήσω.

Η διάγνωση, μάλλον κατάθλιψη. Μου πρότεινε αγωγή με ήπια αντικαταθλιπτικά και συνεδρίες.

Το μάλλον πάει στο ότι ήμουν τόσο ταραγμένη που δε ρώτησα τίποτα. Μου είπε για σημάδια κατάθλιψης αλλά επειδή η ιστορία πάει πολλά χρόνια πίσω (μιλήσαμε γενικότερα για τη ζωή μου μέχρι σήμερα) τα χάπια απλά θα με κάνουν να νοιώσω καλύτερα και οι συνεδρίες να εντοπίσουμε την πηγή του προβλήματος.

Μπορεί η κατάθλιψη να είναι χρόνια; Σε μια πιο ήπια μορφή ας πούμε, με διαστήματα όμως στα οποία να γίνεται ιδιαίτερα έντονη;

Δεν σας ζητώ διάγνωση, όλα αυτά θα τα ρωτήσω στο επόμενο ραντεβού. Μετά που έφυγε η συναισθηματική φόρτιση μου ήρθαν όλα αυτά που ήθελα να ρωτήσω. Να υποθέσω ότι η φαρμακευτική αγωγή θα ξεκινήσει με τις συνεδρίες;

Έχω αρκετό χρόνο να σκεφτώ όσα μου είπε και όσα θέλω να ρωτήσω μέχρι το επόμενο ραντεβού... Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν ακόμα γι' αυτό μιλάω σε εσάς. Θα το κάνω κάποια στιγμή, όταν νοιώσω έτοιμη.

Θέλω να βγω από αυτό το λούκι. Συνέχεια γυρίζει στο μυαλό μου η αφήγηση της ζωής μου και ακούγοντας τα δικά μου λόγια αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι το πρόβλημα ξεκινάει στην εφηβεία. Είναι δυνατόν 15 χρόνια να πέρασαν έτσι;

Θέλω πραγματικά να ελπίζω ότι θα με βοηθήσουν. Βαρέθηκα έτσι.

Σας ευχαριστώ.

ένα μεγάλο μπράβο για το πρώτο σου βήμα, κάθε επόμενο τώρα θα είναι πιο εύκολο...:)

Quote:

---

Originally Posted by miro

Μπορεί η κατάθλιψη να είναι χρόνια; Σε μια πιο ήπια μορφή ας πούμε, με διαστήματα όμως στα οποία να γίνεται ιδιαίτερα έντονη;

---

ναι, μπορεί.

miro γεια σου !! Ειναι πολυ σημαντικο που εκανες το πρωτο βημα κ επισκεφτηκες ειδικο ..αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να εχεις αμπιστοσυνη, να λες ολα οσα σε προβληματιζουν κ σε απασχολουν, κ αν υπαρξει καλη συνεργασια θα ειναι εξισου καλο κ το αποτελεσμα !! γενικα να μην εισαι αρνητικη κ απαισιοδοξη, να ελπιζεις οτι ολα μπορουν να διορθωθουν κ να παν προς τα καλυτερο !! κ πραγματι ετσι ειναι !!

μπορει η καταθλιψη να γινει κ χρονια, αν την αφησεις να σε κυριευσει κ εδραιωθει για τα καλα στη ζωη σου με αποτελεσμα να φτασεις κ στο σημειο να μην το καταλαβαινεις...αλλα προκειμενου να μη φτασεις εκει πρεπει να συνεργαστεις με ειδικο κ εσυ ηδη το εκανες οποτε τωρα αυτο που μενει ειναι θετικη σκεψη κ να ελπιζεις οτι ολα θα παν προς το καλυτερο !!

για φαρμακα δεν σου ειπε τιποτα?? παιζει να εισαι τυχερη κ να μη χρειαστει να παρεις κ να βοηθηθεις με συνεδριες μονο αν εχεις ηπια καταθλιψη.. αυτα !!

{.....Μίλησα όσο μπόρεσα, όσο δηλαδή μπόρεσα να του εξηγήσω αυτά που νοιώθω, με έπιασαν τα κλάμματα, έτρεμα, αφοσιώθηκα σ' αυτόν κι έκανα πως ο ακροατής δεν υπήρχε για να μπορέσω επιτέλους να μιλήσω...} <<<<<<<<<
Καταρχην συγχαρητηρια για την αποφαση , σιγουρα θα διαπιστωσεις εν καιρο οτι ηταν σημαντικη η να πω καλυτερα καθοριστικη . Βεβαια ηταν η πρωτη σου φορα και πρεπει ναμαι επιοικης μαζι σου ,,,, ομως μην ξεχνας ποτε οτι εχεις να κανεις με εναν επαγγελματια ανθρωπο,,, και αυτο το : με πηραν τα κλαματα,ετρεμα , αφοσιωθηκα ,,,,,, ειναι λιγο υπερβολικο.
Αυτη ας πουμε την 'εξομολογηση' ισως θα πρεπε να την εχεις κανει, μια 15ετια τωρα, σ εναν ποιο δικο σου ανθρωπο ,που δεν θα σε βλεπει επαγγελματικα, δεν θα νοιαζεσαι αν θα παρει μεταθεση, αν θα σε παραπεμψει σ εναν συναδελφο κ ο κ . (αυτα γιατι απλα ενοιωσα να σου αναφερω την αλλη οψη του νομισματος ,, οταν ας πουμε δεν θαναι η πρωτη σου φορα στον ψυχιατρο αλλα η 101 !)
Ευχομαι βεβαια να μην χρειαστει να κανεις τοσες συνεδρειες ,,,,,
Και συνεχισε ετσι !!!!!!!!!!

Μπράβο σου miro για το βήμα που έκανες εγω δεν βρίσκω υπερβολική την αντιδρασή σου στον ψυχίατρο αλλά ελπιδοφόρα...πιστεύω οτι το κλάμα ίσως και το τρέμουλο έτσι όπως το περιγράφεις βέβαια, είναι μια μορφή ξεσπάσματος....κραταγες πολλά μέσα σου και ίσως με τον όποιο τρόπο άρχισαν να βγένουν προς τα έξω...μπράβο σου...πολλές φορές θα ήθελα ναμπορούσα να κλάψω,,,να ξεσπάσω...αλλά ουτε αυτό δεν μπορώ...συνέχισε τις προσπάθειες σου και όλα θα πάνε καλά....στο εύχομαι όπως και σε όλους μας μέσα στο forum καποια στιγμή να γαληνέψουμε...

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.

Path δεν ξέρω αν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς αλλά να εξηγήσω κάποια πράγματα.

Είμαι κλειστός άνθρωπος - καλώς ή κακώς - δεν μπορώ να μιλήσω για αυτά που με απασχολούν, κάποιες φορές το έκανα και δεν είδα την ανταπόκριση ή τη βοήθεια που περίμενα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα μακροχρόνια να μάθω να λειτουργώ έτσι, να τα κρατάω όλα μέσα μου. Τις περισσότερες φορές που προσπάθησα να μιλήσω (έστω αναφέροντας επιφανειακά κάποιο πρόβλημα γιατί πάντα κάτι με σταματάει να τα πω όλα) έτσι αντέδρασα. Πόσο μάλλον σε έναν άγνωστο κι άλλον έναν που άκουγε. Φαντάζομαι βέβαια (το ελπίζω!) ότι δε θα συμβαίνει αυτό κάθε φορά, αλίμονο αν αντιδρώ έτσι μετά από χ επισκέψεις όπως είπες κι εσύ. Ίσως ήταν όντως ξέσπασμα όπως λέει ο/η Ατηενσ.

Τώρα που ξαναδιαβάζω τα γραφόμενα σου νομίζω ότι αυτά που μου λες θα τα καταλάβω όταν θα έχω προχωρήσει ήδη τις συνεδρίες. Δεν ξέρω αν πέφτω έξω... Προς το παρόν ναι το ξέρω ότι αυτός είναι επαγγελματίας και όχι δικός μου άνθρωπος και δε με νοιάζει. Ίσως γιατί πιστέυω ότι αυτός θα με βοηθήσει. Ίσως τότε να μπορέσω να διαχειρίζομαι διαφορετικά τα πράγματα και να θέλω κάποιον δικό μου άνθρωπο να μιλήσω. Δεν ξέρω αν φαίνονται κάπως ασυνάρτητα αυτά που γράφω, σκέψεις είναι.

Η φαρμακευτική αγωγή μου είπε θα κρατήσει ένα 8μηνο, η επιλογή για το αν θα πάρω χάπια ή όχι δική μου. Φαντάζομαι άλλο τόσο και οι συνεδρίες. Τουλάχιστον με βοήθησε (δεν ξέρω αν όλοι κάνουν το ίδιο) κατευθύνοντας τη συζήτηση και κάνοντας συνέχεια ερωτήσεις γιατί από μόνη μου δεν.

Σας ευχαριστώ όλους! Δεν ξέρω που θα με βγάλει όλο αυτό, ελπίζω σε ένα μονοπάτι συμφιλίωσης με τον εαυτό μου γιατί αυτός είναι το πρόβλημα και το ξέρω. Ό,τι κι αν μου πουν οι άλλοι, αν δεν το νοιώθω εγώ μοιάζει ψέμα.
Μακάρι τα πράγματα να γίνουν απλά για όλους μας!

Πολύ ωραία miro, μια χαρά το πας, να δεις που σε λίγο καιρό θα αισθάνεσαι πολύ καλύτερα.

miro χαιρομαι για την προοδο σου κ ηδη εχεις συνειδητοποιησει αρκετα πραγματα κ θα μαθεις ακομα περισσοτερακ στο μελλον...

ειναι πολυ σημαντικο που ξεσπασες κ ανοιχτηκες, δεν το βρισκω υπερβολικο, αλλωστε ειχες πολλα μαζεμενα μεσα σου κ τα συναισθηματα ξεχειλισαν αλλα να δεις οτι θα μπουν παλι σε ταξη...

φυσικα κ δε θα συμβαινει αυτο καθε φορα, σε καθε νεα συνεδρια θα εισαι καλυτερα με τον εαυτο σου κ θα εχεις εντοπισει πολλα ακομη στοιχεια ωστε να ξεμπερδεψεις το κουβαρι κ να ομαλοποιηθει η κατασταση...

ειναι πολυ σημαντικο που εχεις εμπιστοσυνη στο γιατρο σου κ πιστευεις οτι θα σε βοηθησει κ εχετε καλη συνεργασια...πανω απ ολα ομως να πιστεψεις οτι θελεις να βοηθηθεις κ φυσικα με σα απ τη διαδικασια θα πρεπει να μαθεις κ εσυ να βοηθας τον εαυτο σου !!

κι εγω ελπιζω οτι αυτο θα σε βγαλει σε ενα μονοπατι κατανοησης, αποδοχης κ συμφιλιωσης του εαυτου σου, εισαι σε πολυ καλο δρομο συνεχισε ετσι δυναμικα κ ακαθεκτα κ ολα θα πανε καλα !!! :)

15 χρόνια ήταν, δεν άντεξες, περνούσες όλα αυτά τα χρόνια ένα συνεχόμενο μαρτύριο. Όμως συνηδητοποίησες, έστω αργά ότι πρέπει να βελτιωθείς, δηλαδή να αλλάξεις, η κατάσταση δεν πηγαινε άλλο. Έκανες το πρώτο μεγάλο βήμα με την επίσκεψη σε ειδικό.

Να ξέρεις έχεις πολλή δρόμο ακόμα να διανήσεις. Θα πρέπει να φανείς δυνατή, να κάνεις στην καθημερινή σου ζωή και στον τρόπο σκέψης σου πράξη αυτά που θα μαθαίνεις στις συνεδρίες. Να ξέρεις ο δρόμος δε θα ναι και ιδαίτερα εύκολος, θα πρέπει όμως να τον ακολουθήσεις, στην πορεία θα έχεις κι αποτυχίες, δε θα βρησκεις την κατανόηση που περίμενες, θα νοιώθεις πολλές φορές μόνη, καποιες φορες θα βλεπεις τον εαυτό σου να επιστρέψει στα ίδια, θα ναι οι αντιστάσεις του εαυτού σου που θα σου βαζουν εμπόδια στο κάθε διαφορετικό που πας να κανεις. Θα πρέπει από τωρα να το παρεις απόφαση, όλα αυτά θα τα υποστείς, αλλά δε θα σε πτοήσουν, θα βρεις μέσα από τη θεραπεία τις αναξιοποίητες για τόσα χρόνια ψυχικές σου δυνάμεις για να τα καταφέρεις.
Καλό δρόμο.

Σας ευχαριστώ πολυ παιδιά, ειλικρινά.
Το ξέρω πως δεν θα περάσουν όλα ως δια μαγείας και θα είναι δύσκολο αλλά θα προσπαθήσω όσο μπορώ.

Quote:

---

θα νοιώθεις πολλές φορές μόνη, καποιες φορες θα βλεπεις τον εαυτό σου να επιστρέψει στα ίδια, θα ναι οι αντιστάσεις του εαυτού σου που θα σου βαζουν εμπόδια στο κάθε διαφορετικό που πας να κανεις

---

Μ' έστειλες...
Ακριβώς αυτο. Και το κακό είναι πως αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης της ζωής μου έχει γίνει βίωμα, μην πω βόλεμα, γιατί για να προχωρήσεις πρέπει να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου, κάτι που δεν μπορώ να κάνω οπότε στην ουσία πέιθω τον εαυτό μου και μένει πίσω...

Να είστε καλά!

miro για να αντιμετωπισεις τους φοβους σου πρεπει σταδιακα κ με μικρα βηματακια να εκτιθεσαι σ ο,τι σε φοβιζει..ειναι δυσκολο να αντιμετωπιζεις τον εαυτο σου μιας κ ερχεσαι αντιμετωπος με αληθειες κ καταστασεις που ισως σε κανουν προσωρινα να λυγισεις, αλλα δεν πρεπει να το βαλεις κατω, πρεπει να συνεχισεις να παλευεις ωστε να βγεις κερδισμενη μεσα απ ολη αυτη τη διαδικασια !!

Καλη δυναμη !! :)

Γεια σασς και πάλι!

Για να μην ανοίγω νέο θέμα να ρωτήσω εδώ.

Ο γιατρός μου πρότεινε θεραπεία με χάπια Serosmine. Μου είπε ότι δεν είναι από τα πολύ-πολύ ήπια και ότι προκαλούν εξάρτηση, δηλαδή η διακοπή τους θα πρέπει να γίνει σταδιακά.
Η αλήθεια είναι ότι με φόβισε λίγο μ' αυτό που είπε... Έχει κανείς εμπειρία από το συγκεκριμένο φάρμακο; Στο ίντερνετ δε βρίσκω τίποτα πέρα από αναφορές σε καταλόγους φαρμάκων.

Σας ευχαριστώ

το serosmine ειναι βενλαφαξινη, ειναι ακριβως η ιδια ουσια με το αντικαταθλιπτικο efexor, που ειναι πολυ γνωστο. το efexor ειναι το brand name, το serosmine ειναι απο αλλη φαρμακευτικη εταιρεια, τωρα που εληξε η πατεντα του efexor. το ξερω γιατι κ εγω το εψαξα, κ εμενα αυτο μου εγραψε αντι για εφεξορ, το εφεξορ το επαιρνα κ παλια για καταθλιψη. τωρα ετυχε κ τον ενα μηνα πηρα σεροσμιν, τον αλλο εφεξορ, ειναι ακριβως η ιδια ουσια κ βγαινει κ ακριβως στα ιδια mg (75, 150, 225). εμενα μου παει αυτο το φαρμακο, το αν παει κ σε εσενα θα το δεις στην πραξη. για πιο πολλες πληροφοριες γκουγκλισε, effexor ή venlafaxine.

Ευχαριστώ για την απάντηση.
Ψάχνοντας είδα ότι είναι η ίδια ουσία αλλά δεν το έβλεπα ονομαστικά κάπου γι' αυτό παραξενεύτηκα.

Σ' ευχαριστώ και πάλι.

Ολα καλά θα πάνε!!!! Θα το δεις. Μην φοβασαι τα αντικαταθλιπτικά. Εγω από την εφηβεια το σκεφτομουν και εφτασα στα 35 να κανω μια φαρμακευτικη αγωγη με εφεξόρ. Δεν ειναι τιποτα το τραγικο, ούτε ξαφνικα θα αλλάξεις. Θα σε βοηθήσουν ομως σταδιακά μαζί με τις συνεδριες να αντιμετωπίζεις διαφορετικά την καθημερινοτητά σου. Καλή αρχη γλυκιά μου!