Printable View
Είχα ακούσει κάποτε ότι ο καθένας μας χρειάζεται 4 αγκαλιές καθημερινά για να νιώθει πλήρης ψυχικά(συνειδητά αλλά και στο υποσυνείδητο).Αληθεύει αυτό?Για εσάς πόσο σημαντικές είναι οι αγκαλιές?
Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι αν ισχυει όντως αυτο,τότε έχω στερηθεί χιλιάδες αγκαλιές (4 Χ 365 ημερες το χρονο Χ 10 χρονια ας πουμε=14560 αγκαλιες),διότι δεν εχω ανθρώπινες επαφές.Εσείς πως τα πάτε με τις αγκαλιές?
Μου αρεσουν τρομερα οι αγκαλιες .Ο μονος ανθρωπος που παιρνω αγκαλια τουλαχιστον 5 φορες την μερα εδω και 7 χρονια ειναι ο γιος μου.
Νιωθω υπεροχα οταν αγκαλιαζομαστε και βγαζουμε ψηλους ηχους οπως η φαλαινα με το μωρο φαλαινακι της :P
εξαρταται ποιος τη δινει. με τη κοπελα μου θελω να ειμαι μονο αγκαλιες και γλωσσοφιλα ολη την ωρα. με αλλους συγγενεις οταν ερχονται επισκεψη πχ δε θελω καν να μου μιλανε ποσο μαλλον να με ακουμπανε κι ολας! το ιδιο ισχυει και για τους γονεις. ξερω οτι μια αγκαλια ειναι σαν χαιρετισμος και σαν ενδειξη αγαπης, αλλα αμα δε τη νιωθουμε αυτη την αγαπη τι να κανουμε. τους γονεις και τους συγγενεις εξαλλου δε τους διαλεγεις.
Παιδια προχθες με φηλισε μια θεια μου και μονο που δεν ξερασα.Μυριζε σκορδο και απο το ανω χειλος της πεταγοντουσαν κατι τριχες (μουστακια) 6 εκατοστα!Επαθα πλακα σαν ξηφος με καρφωναν τα μουστακια της :P
"We need four hugs a day for survival. We need eight hugs a day for maintenance. We need twelve hugs a day for growth."
Virginia Satir
Δεν μιλησα για φιλιά,τα φιλιά δεν τα μπορώ.ΚΕΝΟ εχεις δικιο,τους γονεις και τους συγγενεις δε τους διαλεγεις,ποσες φορες το χω πει στη ζωη μου αυτο
Η αγκαλια.πολυ απαραιτητη. θα ελεγα και "θεραπευτικη" πολλες φορες.μεσα σε μια αγκαλια νιωθεις ασφαλεια, παιρνεις και δινεις συναισθηματα αγαπης, αποδοχης,εκτιμησης..εχει πολλες μορφες μια αγκαλια και νομιζω ειναι η γλυκια μας "φυλακη".
ειναι βασανιστικο να την θελεις και να σου λειπει, ειτε προκειται για ερωτικη αγκαλια, ειτε για πατρικη ,ειτε φιλικη.μηπως και στις δυσκολες στιγμες μας δεν επιζητουμε μια αγκαλια;
"Θεραπευτική", η λέξη που έψαχνα. Σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλιά Γιωτάκι.
Μέσα σε μια αγκαλιά λιγοστεύουν τα δάκρυα, οι πόνοι, οι άνεμοι, η βροχή, οι σεισμοί.???
ποσο πολυ, μα ποσο πολυ μ αρεσει η Virginia Satir....να σαι καλα rock:)Quote:
Originally Posted by rock
Κατα τα άλλα για μενα η αγκαλια δεν "βγαινει" μηχανικα, αλλα εχω προσεξει οτι το σωμα σου σε καποια ατομα αυθορμητα εκφραζεται καπως ετσι, αγκαλιαζοντας καποιους κ αποφευγοντας να αγκαλιασει καποιους αλλους. Τον τελευταιο καιρο, προσπαθω να δωσω βάση στα "σηματα" σαν κι αυτο που εκπεμπει το σωμα μου κ να δω τί θελει να μου πει για το πώς νιωθω για τον καθε ανθρωπο.
Παλιοτερα με πιεζα να αγκαλιαζω συγγενεις κ οσους "πρεπει" ή να το ανταποδωσω. Τα τελευταια χρονια εχω αποδεχτει οτι δεν μου βγαινει με πολυ κοσμο η αγκαλια κ σεβομαι την αναγκη μου. Παρα μονο με οσους νιωθω πιο κοντα.
Πιστευω κι εγω πώς χρειαζομαστε την επαφη ΚΑΙ με το χαδι, ΚΑΙ με την αγκαλια για να νιωσουμε πιο κοντα με τον αλλο, πιο πληρεις συναισθηματικα.Κι οτι η απουσια τρυφεροτητας ή εκδηλωτικοτητας μπορει να υποδηλωνει κ ενα εσωτερικο "παγωμα" που δεν περιοριζεται μονο στο σωμα.
Πολλες φορες ειναι η παρουσια και μονο σημαντικη, να ειναι καποιος διπλα σου, να σου σηκωσει καποιος το τηλ, να σε ακουσει, να σε αγαπαει και να το ξερεις, κι ας ειναι μακρια και δε μπορει να σε φτασει.. Και αν το νιωθεις, τοτε πραγματικα ειναι η πιο υπεροχη αγκαλια, αλλιως αν δεν το νιωθεις, ειτε αγκαλιαζεις ειτε οχι ειναι το ιδιο (για μενα).. Υπαρχουν πολλων ειδων αγκαλιες..
μου αρέσουν οι αγκαλιές,αλλά εξαρτάται η στιγμή και το άτομο...υπάρχουν στιγμές που βλέπω κάποιο άτομο(το οποίο ξέρω φυσικά) και σκέφτομαι "θέλω πολύ να σε αγκαλιάσω" και κάνοντας εκείνη την αγκαλιά νιώθω τόσο όμορφα!
δεν μου αρεσουν πολυ οι αγκαλιες, νιωθω οτι με πνιγουν, δεν εχει να κανει με το αν αγαπαω τον αλλον ή οχι. πολλες φορες χαιρομαι με φιλους, γονεις, συγγενεις που τους βλεπω αλλα η αγκαλια ειναι για μενα κατι παραπανισιο. Μονο απο τον αντρα μου δεν χορταινα και τωρα απο το μωρο μου. Ειναι οι μονες αγκαλιες που επιθυμουσα, τωρα απο δυο εγιναν μια, μονο του παιδιου μου. Αλλα δεν νιωθω στερημενη στοργης και αγαπης, απλα ενω ειμαι πολυ ανοιχτη σαν χαρακτηρας δεν μου αρεσαν οι αμεσες χειρονομιες.
Λετε να ειχα προβλημα και να μην το ειχα καταλαβει? Μηπως νομιζα οτι θα μου παρουν την δυναμη μου αν με αγκαλιαζαν? Μηπως το ειχα σαν ενδειξη ευαισθησιας.
Τωρα αρχιζω να προβληματιζομαι
...και γω δεν είμαι πολύ της αγκαλιάς...μου προκαλεί συγκίνηση χωρίς νόημα, δεν ξέρω γιατι το έχω πάρει έτσι.
Προτιμώ όμως τα φιλια, φιλάω όσους αγαπώ, το βλέπω πιο άμεσο, πιο γλυκο....:)
η συγκινηση εχει παντα κατι....δεν νομιζω οτι χρειαζεται να ξερουμε τί, μα παντα εχει μια βαρυτητα κ καποιο νοημα...το ξερω πώς το ξερεις:) φιλια λοιπον θεοφανια κ οχι αγκαλιες...:)...ετσι κι αλλιως ομως δεν μπορεις να φιλας καποιον απο αποσταση.Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
υγ. ωραιο θεμα:) μπραβο στον θεματοθετη...μου προκαλει χαμογελα το θεμα...κ διαθεση για αγκαλιες...χαχα...
xmmmm και εμενα μου αρεσουν τα φιλια! και σχεδον παντα φιλαω οσους αγαπω αντε λοιπον φιλια και μια πεταχτη αγκαλια! Σοφακι ,Θεοφανεια, Μαρινακι, Γιωτουλα, Γιαννα, Τζινα, Μαρια,Κατερινακι, Διοδιο και σε οσες και οσους ξεχασα, φιλακια πολλα και μια αγκαλια.
ΥΓ και μια μεγαλη αγκαλια για τον SAAB απο ολους μας