Printable View
γιατι οτι κ αν κανω νιωθω ενα αισθημα κενου, αν ερχοταν το τζινι κ με ρωταγε τι θα θελες να κανω για σενα για να σε ευτυχισμενη δεν θα ξερα τι να πω..σχεση εχω , δουλεια εχω, αμαξι εχω και νιωθω οτι ειμαι δυστυχισμενη..ειναι στη φυση μας ως ανθρωποι να νιωθουμε ετσι ωστε να προοδευουμε η ειμαι εγω βλαμμενη?
με φωναξε κανεις ? σαν ειδικος κενονιολογος και κενοπαθης, νομιζω πως ολοι οι ανθρωποι οταν δεν εχουμε αυτο που θελουμε και ειτε μενουμε χωρις αυτο, ειτε συμβιβαζομαστε με κατι αλλο, νιωθουμε ενα αισθημα κενου μεσα μας. κι επειδη η ευτυχια δε κραταει και πολυ, ακομα κι αν αποκτησουμε κατι που θελαμε, αυτο θα μας κανει ευτυχισμενους για λιγο, αφου αργοτερα βαζουμε κατι αλλο στο ματι, θετουμε νεους στοχους και προχωραμε παρακατω. ειναι στη φυση του ανθρωπου να κυνηγαει συνεχεια κατι...
ειμαστε καταδικασμενοι δλδ...αλλα ελα που δεν εχω βαλει κ κατι στο ματι ακομα χειροτερα δεν ξερω κ τι θελω..
απλα οσο σκεφτεσαι υποφερεις. δε ξερεις τι θελεις, ομως κατι σου λειπει, αρα με κατι δεν εισαι απολυτως ικανοποιημενη στη ζωη σου. και η σκεψη του οτι θελεις και κατι παραπανω ειναι που σε οδηγει να θετεις νεους στοχους. πχ εναν πιο ομορφο γκομενο, μια δουλεια με περισσοτερα λεφτα, ενα καλυτερο αμαξι κλπ. αμα σκεφτεις ομως οτι για αλλους αυτα μοιαζουν απιαστα ονειρα τοτε ισως νιωσεις καλυτερα που τα εχεις. μονο οταν χασουμε κατι το εκτιμαμε, οταν το εχουμε δυσκολο...
Η αληθεια ειναι πως στη δουλεια βαριεμαι κ λιγα λεφτα παιρνω, τον γκομενο θελω να τον πλακωσω ωρες ωρες αλλα κανω υπομονη, μονο το αμα3ι μου μαρεσει..δεν τσακωνομαστε..αλλα δεν υπαρχει κ καποια δραστηριοτητα που να μου αρεσει, ουτε να βγω εχω ορεξη, ουτε χομπι εχω, περνανε οι μερες δουλεια σπιτι αντε κ λιγο σεξ κ νιωθω μια δυστυχια σαν να ζω κ να σερνομαι, σαν καποιος να με σπρωχνει να παω δουλεια στις το πρωι στις 9 να παει, 10,11-16,17 να φευγω τρεχοντας να ρθω σπιτι να κανω τι ναραξω? πληρη αδρανεια παλι ουτε τις δουλειες του σπιτιου δεν μπορω να κανω..ισως χρειαζεται να μαστε κ δημιουργικοι για να μαστε πληρης, δεν εχω καταλαβει ακριβως αλλα κ με δραστηριοτητα πες να καταπιαστω θα βαρεθω κ θα τα παρατησω παντα ετσι γινεται...
υποτιθεται με τη δουλεια γινεσαι δημιουργικη, θα πρεπε να νιωθεις οκ αφου κανεις κατι. αλλα μαλλον δεν ηταν αυτο που ηθελες και δε σε ικανοποιει (αφου εδω στην Ελλαδα ολοι να βολευτουμε κοιταζουμε), ετσι νιωθεις παλι χαλια, και τα λεφτα ειναι λιγα. οποτε καταληγουμε πως σου φταιει η δουλεια κι ο γκομενος. το αμαξι κρατα το και ειτε ψαξε για καινουργια δουλεια και γκομενο, ειτε προσπαθησε να δεις τις καλες πλευρες αυτων που εχεις και να τα εκτιμησεις οπως ειναι. δυσκολο βεβαια αν δε σου λειψουν, αλλα κανε μια προσπαθεια δε βλαπτει. πρωτα απ'ολα ομως προσπαθησε να εχεις ορεξη για ζωη, κανε νεα πραγματα να ξεσκασεις, ισως αυτο σου φταιει κι εσενα περισσοτερο, ρουτινιασες πολυ και χρειαζεσαι διακοπες...
θες να πεις κ εσυ ως κενοπαθης πως νιωθεις κ τι σου συμβαινει ισως παρηγορηθω?οσο για τη δουλεια να φυγω δεν μπορω γτ ειμαι στη δουλεια του πατερα για τον γκομενο θα δω αλλα κυκλοφορια τοση μλκια εκει εξω που πιστευω κ τον επομενο δεν θα τον μπορω, μονο με τους σκυλους μου τα βρισκω, επισης το σωμα μου δεν μαφηνει να κανω πολλα αν ξενυχτισω εχω πονοκεφαλο, αν πιω πανω απο 2 ποτα ξερναω, αν φαω πανω ενα πιατο του φρουτου ποναει το στομαχι, αμα με βαρεσει ο ηλιος παθαινω ηλιαση κ πονοκεφαλο, αν κουραστω πολυ λιποθυμαω αχαχα αλλα κ παλι κανε μ μια λιστα απο δραστηριοτητες γτ δεν θα μ αρεσει τπτ...α κ οταν παω διακοπες μετα γυρναω στη δουλεια κ ειμαι χαλια καταθλιψη
elirene προσπαθησε να εκτιμησεις οσα εχεις..ισως αν βρεις νεες δραστηριοτητες που σε γεμιζουν κ σε εκφραζουν πραγματικα να αλλαξουν καποια πραγματα, αλλα κ παλι ειναι κυριως πως το αντιλαμβανομαστε εμεις..
Τhat's it!! Stop thinking!! Zησε τη στιγμη, ονειρεψου το μελλον και μαθε απο το παρελθον..Quote:
Originally Posted by KENO
Ίσως σε κανένα από τους τομείς που ανέφερες να μην κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις ώστε να σε γεμίζει. Μπορεί να έχεις δλδ πολλά αλλά να έχεις πολλά με συμβιβασμούς κι ούτε έναν με ανοιχτούς ορίζοντες. Νομίζω πως και το κενό κάτι επιχειρεί να μας διδάξει, όπως ανέφερε και ο Κενό. λολ. Μου άρεσαν τα κενονιολόγος και κενοπαθής, χαχαα, τέλεια!
Ή γίνεσαι πιο ολιγαρκής και μαθαίνεις να λες το ποτήρι μισογεμάτο, άρα να βλέπεις όσα έχεις με άλλο μάτι, ή όσα έχεις και σου φαίνονται συμβιβαστικά ενώ εσύ δεν τα θες έτσι, τα αλλάζεις και πας σε πιο γεμιστικά. άκου λέξη,λολ
Σαν κανόνας, όταν τρώω και χορταίνω γιατί το απόλαυσα, δεν πεινάω πια, αλλά όταν τρώω γιατί αυτό έχει πχ σήμερα το μενού, τότε το τρώω με μισή καρδιά, με λειψή όρεξη, με χορταίνει δε με χορταίνει δεν με κρατά πραγματικά όσο όταν το έχω απολαύσει. Κορεσμός φυσικά και στις δύο περιπτώσεις, αλλά με διαφορές ουσίας. Αυτό που σε κάνει να χαμογελάς είναι το φαγητό που απολαμβάνεις.
...συμφωνώ και συνεχίζω....Quote:
Originally Posted by RainAndWind
μου ...μυρίζει λίγο μετριότητα η καθημερινότητα σου.
Καταρχήν σταμάτα να συμβιβάζεσαι με τον γκόμενο. Σε αυτές τις περιπτώσεις χάνεσαι, λιμνάζει το θέμα, δεν σε ευχαριστεί, καλύτερα μόνη σου.
Άσε που αν αποφασίσεις να χωρίσεις θα δεις περισσότερο εσένα, θα ασχοληθείς με τον εαυτό σου, θα δραστηριοποιηθείς να βρεις κάτι άλλο και σίγουρα θα πέσεις σε πέντε μλκες, αλλά κάπου θα βρεις αυτό που θα σε σκαλώσει και θα ερωτευτεις.
Αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο σου και όχι να κάθεσαι να παρακολουθείς τη ζωή σου να περνάει και να μεγαλώνει το κενό μέσα σου.
Ρώτα τον εαυτό σου: μου αξίζει αυτό?