Originally Posted by
miaallagi
ειμαι 30 ετων παντρεμενη κ μαμα ενος κοριτσιου 3 ετων.νομιζω οτι πασχω απο καταθλιψη απο τοτε που γεννησα κ δεν αντεχω αλλο.το προβλημα μου ειναι οτι δεν εχω κανεναν να αφησω το παιδι,νιωθω σαν αρρωστη που δεν μπορω να βγω για ποτο,γλεντι,μπουζουκια πια.πριν παντρευτω ζουσα πολυ εντονη ζωη στην υπερβολη της!καθε βραδυ σχεδον ωραια ρουχα,μακιγιαζ,εξοδος κ χορος!κ με ανεβαζε το ποσο επιθυμητη ημουν στους αντρες!σιχαινομαι πλεον να παω στα μαγαζια βλεπω τα ρουχα κ φρικαρω !να τα βαλω που πλεον??ειμαι ολη μερα σπιτι,παω καμια βολτα με την κορη μου αλλα εχω συνεχεια χαλια διαθεση.ο αντρας μου δουλευει ολη μερα,οι γονεις μου εχουν πεθανει,ολοι οι φιλοι μου ειναι ελευθεροι κ κοψανε οταν τους ειπα οτι παντρευομαι.πιστευαμε στη βοηθεια των πεθερικων αλλα εσφαλμενα.ο αντρας μου δε με νιωθει με λεει γκρινιαρα κ αυτη ειναι η ζωη σου πλεον κ παρτο χαμπαρι...εγω ομως ρε παιδια δεν μπορω δεν αντεχω αλλοοοο:(.ειμαι 30 ετων κ νιωθω 100.το προσωπο μου ρυτιδιασε μεσα σ ενα χρονο.καθε μερα κλαιω πολυ.με γεμιζει πολυ το παιδι μου,αλλα εχω κ αναγκη να ζ η σ ω!η ζωη κυλα κ δεν περιμενει.να βγω,να πιω,να φλερταρω(με την καλη εννοια).ειμαι σαν φυλακισμενη βοηθηστε με!τι να κανω να φτιαξει η διαθεση μου?να σημειωσω πως δεν υπαρχουν λεφτα για μπειμπι σιτερ αν μου το προτεινουν καποιοι.οσο ημουν εγκυος ελεγα θα γεννησω κ μετα θα βγαινω που κ που(πιστεψα πολυ στην πεθερα)..:(
