Σπάσιμο νεύρων

Το πρόβλημα είναι με καποιο πρόσωπο που συναντω καθημερινά λόγω δουλειάς το οποίο με έμμεσο τρόπο μου ρίχνει κουβέντες και συμπεριφερεται με τρόπο ώστε να μου μπαινει, να μου αντιμιλά, να με βλέπει σαν αντίπαλο, άρχισε να με βλεπει όχι με καλή διάθεση, απ αυτούς που ψάχνουν ευκαιρία και όλο αυτό μου σπάει στα νευρα. Να νοιώθω αρκετή ένταση ακόμα κι όταν δεν ειμαστε μαζί, και όταν είμαστε μαζί να περιμένω να πει κάτι και να βαζω τοτε τα δυνατα μου να του αντιμηλησω όσο καλήτερα μπορώ.
Τι θα προτεινεται για να αντιμετωπισω σωστά το προβλημα;

Γιάννη, καλημέρα. :)
Ένα ερώτημά μου είναι αν είσαι σίγουρος για ό,τι ανέφερες. Μπορεί να περιγράφεις το δικό εσωτερικό τοπίο περισσότερο, παρά μια πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια αν ψάχνεις αποδείξεις πως κάποιος σε υποτιμά, θα τις βρίσκεις. Αν δεν τις ψάχνεις, ο αρνητισμός που φαίνεται να "πιάνεις" θα μειώνεται. Αλλά ότι υπάρχουν ανταγωνιστικά άτομα, σίγουρα, υπάρχουν. Αν πρόκειται για δικό του τριπάκι ή για δικό σου, αυτό εσύ μπορείς να το ξεκαθαρίσεις. Όμως έχεις έτσι κι αλλιώς επιλογές ό,τι κι αν συμβαίνει. Μπορείς ν'αδιαφορήσεις. Μπορείς να θυμώνεις. Μπορείς να απαντήσεις εριστικά. Μπορείς να απαντήσεις αμυντικά. Μπορείς να γελάσεις. Μπορείς να στρίψεις το κεφάλι και να απομακρυνθείς. Μπορείς να έχεις τα τυπικά και τίποτε παραπάνω. Κι άλλα σου λέω πως έχεις ως επιλογές.

Επειδή όμως έχεις αναφέρει ξανά στο παρελθόν την αίσθηση αυτή της υποτίμησης, κλίνω προς την κατεύθυνση της δικής σου ερμηνείας. Η ερμηνεία σου για κάθε κατάσταση διαμορφώνει τα συναισθήματά σου. Αν ξεκινήσεις να ερμηνεύεις διαφορετικά θα αλλάξουν και τα συναισθήματα που έχεις. Προτείνω να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο.

Ευχαριστώ Ηρώ για τις συμβουλές σου. Το ζήτημα είναι ότι μου προκαλεί πολλή ένταση και άγχος. Δεδομένο είναι ότι μου μπαίνει το άτομο, ίσως λόγο ζήλιας, ίσως για πείραγμα, ίσως επειδή είμαστε διαφορετικοί χαρακτηρες, δεν ξέρω. Κι αυτά που γραφω μόλις τωρα φαίνεται να ναι μορφή ερμηνείας συμπεριφοράς αλλου από μερους μου. Μπορεί να χεις δίκαιο, η ερμηνεία που δίνω σ αυτά τα δεδομένα, τα οποία βάζω στο πρίσμα παρόμοιων καταστάσεων του παρελθόντος, διαμορφώνει τα συναισθήματα μου, και αυτά όπως σου είπα είναι ένταση, έλλειψη συγκέντρωσης, οίκτος, άγχος.

Είναι και θέμα να τον αντιμετωπίζω σωστά αφού τον βλέπω, τουλάχιστο να του κόψω το δρόμο, να σταματήσει. Καμιά φορά όμως φοβάμαι γιατί μπορεί καποιες κουβέντες που θα πω να προκαλέσουν μίσος και ερειστικότητα και τσακωμό και δεν ξέρω τι στη συνεχεια ο άλλος θα κάνει από αντίδραση. όμως σίγουρα δε θα πρεπε να μείνω με σταυρωμένα χέρια, και να προσπαθήσω να μειώσω τα συναισθηματα μου και τις ερμηνείες.

Φυσικά σου προκαλεί άγχος. Αφού σε φέρνεις ξανά σε ερμηνείες κανένας δε με θέλει, σε κανέναν δεν αρέσω, γιατί είμαι αυτός που είμαι, το παρελθόν μου με καταδιώκει, τα βιώματά μου με έκαναν έτσι, έχω ελλείψεις τραγικές, είμαι θύμα σε κάθε μλκα που θέλει να με παίζει, το περιβάλλον είναι εχθρικό, μετά φέρεσαι ανάλογα με τις ερμηνείες αυτές. Και μπαίνεις σε fight or flight mode. Που αν δε γίνεται να φλάιτ εσύ πρέπει να φάιτ, και αφού εσύ ως Γιάννης δεν έχεις το φάιτ, καθώς σε κρίνεις λιγότερο, τότε αντί για φάιτ, παίζεις άμυνα. Τι περιλαμβάνει για σένα η άμυνα? Αυτό που λες "πρέπει να τον σταματήσω", "πρέπει να του κόψω το δρόμο". Και το πρέπει αυτό Γιάννη, εσύ το κατασκευάζεις. Για άλλον δεν θα έπρεπε, για σένα πρέπει. Συμφωνώ με το αν είναι ο άλλος κουραμπιές να του διδάξεις πώς να σου φέρεται, αλλά μπορείς να διδάξεις το σεβασμό και δίχως την αγωνία. Η αγωνία είναι που σε χαλάει, αυτή προέρχεται από το παρελθόν, έτσι δεν είναι? Είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο εσύ βλέπεις τον κόσμο γύρω σου. Άλλαξε το φίλτρο, αντί να προσπαθείς να ελέγξεις.

αυτός έχει το συγκεκριμένο στυλ, εσύ δεν χρειάζεται να μπαίνεις στο ίδιο τριπάκι. δοκίμασε την επόμενη φορά να τον αγνοήσεις λίγο ή να απαντήσεις αδιάφορα, να δεις που θα νιώσεις καλύτερα και θα αρχίσει κι αυτός να αναρωτιέται τι συμβαίνει.

γιαννη, συμφωνω με την κλαιρ. μη του δινεις σημασια, προσπαθησε να τον αγνοεις. οσο αυτος σου τη μπαινει με σκοπο να σε εκνευριζει κ εσυ απαντας κ αμυνεσαι, επιβεβαιωνεται ο σκοπος του κ παιρνει το πρασινο φως απο εσενα να συνεχισει να σε πειραζει. βλεπει πώς ενοχλεισαι κ θα συνεχισει να σου τη σπαει. αδιαφορισε κ μην του δινεις καμια σημασια. συναναστρεψου τον τελειως τυπικα, μετρημενες κουβεντες, οσες χρειαζεται για να κανετε τη δουλεια που εχετε να κανετε. κ μετα αντε γεια. μετα μερικες φορες, 2, 3, 5, 10 ε, θα αποθαρρυνθει κ θα σταματησει.