Σχέση ωραιοπαθή με άτομο χαμηλής αυτοεκτίμησης?
Καλησπέρα σας!
Είμαι γυναίκα 32 ετών και κάτοικος Αθηνών. Θα ήθελα να σας περιγράψω και το δικό μου πρόβλημα ούτως ώστε να μπορούσα να έχω κάποια πιο αντικειμενική γνώμη και συμβουλή.
Το θέμα που με αφορά είναι η τελευταία σχέση μου και η αλληλεπίδρασή μου με αυτήν.
Αρχικά θα ήθελα να σας περιγράψω λίγο τον εαυτό μου. Είμαι μια συμπαθητική εμφανισιακά κοπέλα, με μεταπτυχιακές σπουδές και μια θέση σε ένα κρατικό οργανισμό. Σαν χαρακτήρα θα με περιέγραφα ως καλό παιδί, πολύ μαζεμένο όμως και ντροπαλό. Σε κάποιο βαθμό (δεν μπορώ να αξιολογήσω σε πιο) έχω αναγνωρίσει ότι έχω πρόβλημα χαμηλής αυτοεκτίμησης, που εστιάζεται κυρίως στα προσωπικά μου, αφού στα επαγγελματικά μου νοιώθω πιο δυνατή. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω μεγάλα κόμπλεξ με την εμφάνισή μου, αλλά έχω μεγάλη ανάγκη να εισπράττω ενδιαφέρον, προσοχή, φροντίδα και τρυφερότητα από τον σύντροφό μου. Έχω την ανάγκη να επιβεβαιώνομαι από αυτόν, χωρίς να με ενδιαφέρουν τα κολακευτικά σχόλια άλλων. Επίσης, όσο η σχέση μου με κάποιον προχωράει και έχω αισθήματα, τόσο επιζητώ περισσότερο ενδιαφέρον και σκέψη.
Το πρόβλημά ξεκινάει με την τελευταία μου σχέση. Ο άνθρωπος αυτός (ηλικίας 40 ετών) είναι εμφανισιακά ένας όμορφος άντρας, ευκατάστατος, πολύ κοινωνικός. Πριν από εμένα είχε 2 σχέσεις, την πρώτη εκ των οποίων απατούσε κατά κόρων και τη δεύτερη, την είχε για δύο χρόνια χωρίς να της δίνει σημασία, γυρνούσε από εδώ και από εκεί, ενώ μετά, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, άλλαξε κάτι μέσα του και στα 36 του αποφάσισε να της αφοσιωθεί (είχαν σκεφτεί μάλιστα και το γάμο).
Τη σχέση αυτή την ξεκίνησα με πολύ καλή διάθεση από μέρους μου. Προσπάθησα να αφήσω πίσω ό,τι θέματα είχα από παλαιότερες σχέσεις μου και να το δω ξεκάθαρα. Δυστυχώς, ο άνθρωπος αυτός είχε το κακό για εμένα συνήθειο να μιλάει για όλες τις προηγούμενες γυναίκες με τις οποίες έβγαινε. Και όχι μόνο αυτός. Και η οικογένειά του, οι φίλοι του, οι γνωστοί του. Άκουγα συνέχεια για ιστορίες με μοντέλα (η δουλεία του είχε σχέση με τον χώρο της μόδας), αεροσυνοδούς, τουρίστριες, άλλες κοπέλες, κούκλες όπως τις χαρακτήριζε, κλπ…..Ακόμα και στο περίπτερο να ήθελε να μου πει πως είχε πάει, θα άκουγα ότι «τότε που έβγαινε με κάποια χ και είχαν πάει στο περίπτερο».
Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα να τα προσπερνώ όλα αυτά, αλλά μετά από κάποιους μήνες δεν άντεξα και του είπα πως δεν το αντέχω αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έχω εικόνα όλων των παλιών του ιστοριών, οι οποίες με κάνουν να νιώθω άσχημα. Όσον αφορά αυτό το σημείο, η αλήθεια είναι ότι σε κάποιο βαθμό και μετά από πολύ καιρό και τσακωμούς προσπάθησε να το περιορίσει.
Ένα δεύτερο θέμα που είχα, είναι ότι τον πρώτο χρόνο της σχέσης μας, μου ανέφερε ότι συνάντησε ή μίλησε με κάποια/ες φίλες του, οι οποίες δεν είχαν ποτέ όνομα, ιδιότητα, στοιχεία και προφανώς παρουσία. Όταν πάλι μετά από κάποιο καιρό που συνέβαινε αυτό του είπα ότι μου φαίνεται περίεργο, απάντησε ότι δεν μου είπε τίποτα γι’ αυτές διότι δεν τις ξέρω. Υποστήριξε ότι δεν καταλάβαινε ότι αυτό είναι περίεργο, αφού πρόκειται για φίλες του και αν άλλη φορά ακούσω ότι βγήκε με κάποια και δεν μου δώσει γι’ αυτήν κάποια στοιχεία τότε να το πάρω στραβά….
Τέλος, ένα άλλο χαρακτηριστικό το οποίο έχω παρατηρήσει σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι συνέχεια θέλει τον θαυμασμό. Μου λέει με μεγάλη χαρά ότι οι φίλες τις αδερφής του είπαν τι ωραίο αδερφό έχει, ότι οι φίλες της κουμπάρας του όταν τον γνώρισαν ενθουσιάστηκαν, γελάει μόνος του όταν θυμάται ότι στην προσπάθειά του να κάνει σε ένα φίλο του προξενιό μια κοπέλα, εκείνη είπε κάτι κολακευτικό για εκείνον και όχι για τον φίλο του.
Όλα τα παραπάνω με έχουν κάνει να πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός θέλει να επιβεβαιώνεται συνέχεια για το πόσο ωραίος είναι και πόσες κατακτήσεις έχει. Με φοβίζει ότι, ακόμα και τώρα να είναι πιστός, αν αύριο βγάλει δυο ρυτίδες παραπάνω, ασπρίσουν τα μαλλιά του ή εμφανιστεί κανένα εικοσάχρονο μοντέλο θα με απατήσει για να επιβεβαιώσει ότι μετράει. Νοιώθω συνέχεια ανασφαλής δίπλα του και χωρίς εμπιστοσύνη. Παρόλο, που εκείνος μου λέει ότι είναι πολύ εντάξει απέναντί μου, ότι έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά και ότι θα έπρεπε να βλέπω πόσο χρόνο περνάμε μαζί, εγώ δυσκολεύομαι να τον πιστέψω. Με ενοχλεί που δεν είναι τρυφερός (για πλάκα πολλές φορές του λέω να έρθει κοντά μου για να του δείξω πως γίνεται μια αγκαλιά) και αυτό το εισπράττω σαν έλλειψη συναισθημάτων.
Μάλιστα, όταν σε άσχετες στιγμές, αισθάνομαι ότι κάτι από τα παραπάνω αναζωπυρώνεται, κλείνομαι στον εαυτό μου και δεν μιλάω. Μπορεί π.χ. να συναντάει κάποιο γνωστό του που είχε ένα εστιατόριο και να τον ρωτάει για μια σερβιτόρα «πολύ ωραία κοπέλα» -όπως λέει- που είχε στο εστιατόριο και δούλευε και εγώ εκείνη την ώρα αισθάνομαι πάλι ανασφαλής. Πλάθω στο μυαλό μου ιστορίες ότι κάτι είχε κάνει μαζί της, ότι ήταν τόσο κούκλα που τη θυμάται ακόμα και νοιώθω χάλια. Κλείνομαι στον εαυτό μου, χάνω το γέλιο μου, αλλάζω στάση και εκείνος δεν καταλαβαίνει τι μου έχει συμβεί.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω ανακυκλώνονται τα τελευταία δύο χρόνια, ίσως και περισσότερο με τον καιρό, αφού εγώ δένομαι συναισθηματικά περισσότερο μαζί του.
Πριν κάποιες μέρες πάλι τσακωθήκαμε και του είπα να χωρίσουμε. Μου είπε ότι δεν καταλαβαίνει τις συμπεριφορές μου και ότι δεν γίνεται μετά από δύο χρόνια να μην έχει βελτιωθεί το θέμα της εμπιστοσύνης μου.
Δεν ξέρω αν είμαι εγώ η προβληματική, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης ή/και εκείνος, λόγω ίσως ωραιοπάθειας. Σας παρακαλώ δώστε μου την άποψή σας και κάποιες συμβουλές.
Σας ευχαριστώ και συγγνώμη για το κουραστικά μεγάλο μήνυμά μου.
